ก็เด็กมันร้าย

“มีธุระอะไรกับผมเหรอครับ” ชานนท์เอ่ยถามขึ้นเสียงเรียบ วางแก้วน้ำดื่มลงที่โต๊ะเล็ก แล้วนั่งลงฝั่งตรงข้ามสาวหน้าอ่อนวัยตรงหน้า วันนี้เธออยู่ในชุดทะมัดทะแมงเสื้อเชิ้ตสีขาวชายเสื้อสอดเข้าด้านในกับกางเกงผ้าสีเข้มเข้ารูป เผยให้เห็นสะโพกผายกลมกลึง

หญิงสาวที่เขาคอยคะนึงหาทุกค่ำเช้าทำให้เขาไม่เป็นอันทำงาน เฝ้าคิดถึงเรือนร่างอันหอมละมุนนุ่มนิ่มปากอวบอิ่มน่าจูบ บัดนี้สาวคนนั้นได้มาอยู่ตรงหน้าเขาแล้วโดยที่เขายังไม่ได้ออกแรงเลยสักนิด ใบหน้าเธอตอนนี้ถึงจะไม่แสดงความรู้สึกอะไร แต่แววตานั้นมีความกังวลอยู่ไม่น้อย

“ฉันต้องการใช้เงิน” ปารียาเอ่ยออกมาอย่างไม่อ้อมค้อม น้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย สายตาหลบต่ำมองแก้วน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะ

ชานนท์เลิกคิ้วสูงข้างหนึ่งสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้กำลังต้องการเงินจากเขางั้นหรือ เธอกำลังเข้าหาเขาเพื่อเงินเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ แต่ในวันนั้นที่เขาเสนอให้เธอกลับไม่ยอมรับมัน หรือเธอรู้สึกเสียดายขึ้นมา

“เท่าไร่?”

“สิบล้าน” ปารียาช้อนตาขึ้นมองใบหน้าที่กำลังจ้องมองเธออยู่แล้ว สองคนประสานสายตากันก่อนที่ปารียาจะหลบสายตาเขาเพราะทนกับสายตาพิฆาตนั้นต่อไปไม่ไหว หัวใจเธอเต้นรัวเหมือนลมหายใจจะติดขัด ลุ้นกับคำตอบของเขา ในใจกลัวว่าเขาจะคิดว่าเธอเห็นแก่เงิน แต่ก็ช่างเถอะยังไงภาพของเธอมันก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว เธอไม่ได้สนิทกับเขามากพอที่จะต้องมานั่งอธิบายให้เขาฟัง

“คิดว่าตัวเองมีค่ามากขนาดนั้นเชียวเหรอ” ชานนท์เอ่ยถามเสียงทุ้มต่ำ หัวใจปารียากระตุกวูบดำดิ่งลงสู่ห้วงเหวลึกเมื่อได้ยินคำถามนั้นออกจากปากเขา

‘นั่นสิเธอมีค่าขนาดนั้นเชียวหรือ กล้าดียังไงไปเรียกร้องจากเขาตั้งสิบล้าน ปกติมีแต่เขาเลือกนอนกับเด็กสาว แล้วเธอล่ะแก่กว่าเขาตั้งหลายปียังมีหน้ามาต่อรองกับเขาอีก’

“แม่ฉันป่วยหนักต้องผ่าตัดด่วน ฉันจำเป็นต้องใช้เงินค่ะ ฉันต้องการทำสัญญากับคุณให้ชัดเจนถ้าคุณคิดว่าฉันจะเอาเปรียบคุณ”

“นานแค่ไหน” ชานนท์เอ่ยถามสายตายังคงจองใบหน้าขาวเนียนเพื่อหาคำตอบ

ปารียานิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง จริงๆแล้วเธอคิดมาแล้วว่าจะใช้เวลารักษาแม่นานแค่ไหน แต่อีกใจหนึ่งก็ยังหวั่นกลัวว่าเขาจะไม่ยอมแต่ยังไงก็ต้องเสี่ยงอยู่ดี

“หนึ่งปี ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความพอใจของผม” ชานนท์เอ่ยขึ้นเสียงจริงจัง ปารียามองหน้าชายหนุ่มด้วยสายตาตื่นตระหนก จริงอยู่เธอคิดว่าจะทำสัญญากับเขาหนึ่งปีเช่นกัน แต่เธอก็ไม่ได้คิดที่จะตามใจเขาทุกอย่างขนาดนั้น

“ถ้าไม่ตกลงตามนี้ ผมก็ไม่รับข้อเสนอของคุณ เรื่องคืนนั้นผมขอจ่ายแค่แสนเดียวพอ ซึ่งแค่นี้ก็ถือว่าผมให้ราคาสูงมากแล้ว”

ปารียากัดริมฝีปากตัวเองแน่น โมโหตัวเองที่พลาดท่านอนกับเขาในคืนนั้น คำพูดเขามองว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่มีค่าอะไร เป็นได้ก็แค่วันไนท์สแตนด์ ในเมื่อไม่มีอะไรให้เสียแล้ว ถ้าแลกกับสิบล้านเพื่อครอบครัวเธอก็ถือว่าคุ้ม เงินสิบล้านสำหรับเธอมันเยอะมากไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เธอถึงจะหามันมาได้ และอีกอย่างเธอก็ยังไม่คิดที่จะมีครอบครัวในตอนนี้อยู่แล้ว