หากวันใดคุณหลงทาง จงฟังเสียงที่อยู่ในหัวใจ

บางคนอาจใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหาเป้าหมาย

ทั้งที่ความจริงมันอยู่ไม่ไกลเกินกว่า "หัวใจ" เรานี่เอง

"คนเราไม่ได้มีชีวิตอยู่เพราะมีพรสวรรค์

มีหรือไม่มีของพรรค์นั้น เราก็ยังต้องอยู่ต่อไป

ชีวิตไม่ควรขึ้นอยู่กับสิ่งที่ไม่รู้ว่ามีหรือไม่

มีแต่ต้องควานหาสิ่งที่แน่นอนกว่าด้วยมือคู่นี้เอง"

นับตั้งแต่วันที่โทมุระได้ดูการจูนเสียงเปียโนของช่างจูนคนหนึ่งในโรงพละ

ขณะเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลาย โลกของเขาก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

โทมุระหลงใหลในโลกแห่งการจูนเสียง

จนย้ายออกจากเมืองเล็กๆเพื่อไปเรียนต่อด้านนี้โดยเฉพาะ

หลังจากนั้นจึงย้ายกลับมาทำงานที่บ้านเกิดอีกครั้ง

ทว่าการกลับมาในครั้งนี้กลับเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการค้นหาตัวตนและเป้าหมายในชีวิต

เมื่อสิ่งที่ชอบกลับไม่ใช่สิ่งที่เขามีพรสวรรค์

เช่นนี้เขาควรจะยอมแพ้หรือเพียรพยายามต่อไปจนถึงที่สุด