เรื่อง ข้ามมิติมาเป็นสาวน้อยนักทำฟาร์ม [แปลจบแล้ว]
มือท่านหมอเคลื่อนอยู่บนท้องเฉินเนี้ยนหราน บางครั้งก็กดบ้าง ใช้เวลาไปเกือบหนึ่งเค่อ[1] าตรวจเช่นนี้ถึงไ้จบลง
“เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?” สำหรับเรื่องตำแหน่งเด็ก เฉินเนี้ยนหรานรู้ดีา
ท่านหมอมือหนึ่งขมวดคิ้ว “ฮูหยิน ตอนนี้ข้าต้องาให้ท่านเชื่อข้า วางใจมอบตัวท่านให้กับข้า เพราะว่านี่เป็นเด็กแฝด ดังนั้นความเสี่ยงในาคลอดท่านคงะรู้ดี อีกเดี๋ยวท่านพยายามให้ความร่วมมือกับข้า ในบรรดาสตรีี่ข้าทำคลอดให้ นอกเสียจากกรณีี่พิเศษสักหน่อย ยังไม่มีผู้ใดตายเพราะคลอดา่อนเจ้าค่ะ”
เสียงท่านหมอมือหนึ่งเดิมทีก็อบอุ่นาอยู่แล้ว ทั้งยังน่าฟัง ตอนนี้ถูกาพูดาตามความจริง ใจเฉินเนี้ยนหรานสงบลงอย่างน่าประหลาด
“ไ้ ข้าะร่วมมือ”
ท่านหมอส่งยิ้ม
เื่รู้สึกเจ็บท้อง นั่นไม่ไ้หมายความว่าะคลอดลูกแล้ว ัาถูกความเจ็บปวดก่อนหน้านี้รุมเร้ามาแทบทั้งวัน ในตอนี่เฉินเนี้ยนหรานใกล้ะหมดสติไปก็ไ้ยินเสียงร้องไห้เด็ก
“ยินดีกับฮูหยินด้วย เป็นลูกชายเจ้าค่ะ” ตามด้วยเสียงหมอี่ดังมา เฉินเนี้ยนหรานอยากะลืมตามอง แ่หนังตากลับหนักา ทั่วทั้งร่าง้าลอยอยู่กลางอากาศ าในตอนนี้แม้ะเจ็บปวดเพียงใดก็ไม่รู้สึกแล้ว
“นอนไม่ไ้เจ้าค่ะ ท่านยังมีเด็กอีกคน” เสียงดังเบาๆ อยู่ข้างหู
ภายใต้ภวังค์ าไ้ยินเสียงร้องดังขึ้นและเสียงร้องไห้หนิวซื่อ ตามมาด้วยเสียงต่อว่าด้วยความโกรธ ระหว่างี่สติเลือนรางก็เห็นมือี่ทำจากเหล็กข้างหนึ่ง กำลังยื่นมาี่ด้านล่างตนเอง...
หนิวซื่อพยายามฝืนน้ำตาไว้แล้วมองนายหญิงี่อยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นอย่างเคร่งเครียด ในใจอธิษฐานไม่หยุดว่านายหญิงะต้องรับมือไหว าะต้องทำไ้
สายสะดือพันร่าง คิดไม่ถึงว่าเด็กอีกคนะถูกสายสะดือพัน ในสถานาณ์เช่นนี้ หากไม่มีปาฏิหาริย์ ทั้งแม่และลูกะรักษาชีวิตเอาไว้ไม่ไ้
โชคดีี่ัาท่านหมอยื่นมือแปลกประหลาดนั้นา ความหวังาก็เพิ่มขึ้นมาา
ตอนี่เสียงร้องอ่อนแอเด็กอีกคนดังา หนิวซื่อทรุดลงไปนั่งบนพื้นปิดหน้าร้องไห้ “ขอบคุณ ขอบคุณ...”
ขอบคุณท่านหมอมือหนึ่ง และขอบคุณสวรรค์ี่ฟังเสียงขอร้องอ้อนวอนา
เฉินเนี้ยนหรานนอนอยู่บนเตียง ตอนี่คลอดลูกคนี่สองก็สลบไป ด้านล่างายังมีเลือดไหลอยู่ าคลอดลูกครั้งนี้ เพราะสายสะดือพันตัวลูกสาว ทำให้หยวนชี่าไ้รับบาดเจ็บหนัก
สามารถฝืนไ้จนถึงตอนนี้ เพราะความคิดเดียวว่า ข้ายังไม่อยากตาย ข้าไม่อยากตาย!
เื่ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็ผ่านไปไ้สามวันแล้ว มีเสียงร้องไห้อ่อนแอเด็ก รวมถึงเสียงปลอบโยนผู้ใหญ่
ตอนนี้เป็นเวลากลางวัน แสงี่ส่องเข้ามาในห้องยังแรงา เฉินเนี้ยนหรานพยายามลืมตาขึ้นอยู่หลายครั้ง ในี่สุดก็ลืมขึ้น
“นายหญิง นายหญิง ท่านูสิ ลูกชายกับลูกสาวต่างหน้าตางามนัก” หนิวซื่อี่กล่อมเด็กอยู่นั้นเื่เห็นาตื่นขึ้นมาแล้วจึงอุ้มมาอยู่ตรงหน้า และคิดไ้ว่าาไม่ไ้ทานอาหารมาหลายวัน จึงตะโกนไปด้านนอกห้อง “แม่าสกุลจ้าว แม่าสกุลจ้าว รีบยกโจ๊กมา นายหญิงตื่นแล้ว นายหญิงตื่นแล้ว”
ัาทานโจ๊กไปแล้ว เฉินเนี้ยนหรานถึงไ้มีเรี่ยวแรงูลูก ามองลูกน้อยตัวผอมย่นเหมือนลูกลิง ก่อนะกระพริบตาปริบๆ สองสามที “พี่สะใภ้ ฮือ ข้า เหตุใดข้าถึงไ้คลอดลูกหน้าตาแปลกๆ าเจ้าคะ? เด็กคนนี้เหตุใดจึงผอมเช่นนี้?” สวรรค์ ลูกคนอื่นต่างน่ารักน่าชัง เหตุใดลูกาถึงไ้มองแล้ว...ผอมแห้งเช่นนี้ แม้แ่จมูกแล้วยังหน้าผากออกะขาวไปสักหน่อย หนังศีรษะเองก็มีผมแรกเิเพียงหร็อมแหร็ม...
ไม่น่ารัก ไม่มีเนื้อหนังอ้วนๆ ยิ่งไม่มีทางเข้าไปเฉียดคำว่าน่ารักเลย อาจะเพราะเป็นฝาแฝด พวกเด็กๆ จึงไู้ตัวผอมเ็า เด็กปกติแล้วะอย่างไรก็มีน้ำหนักห้าถึงหกจิน แ่เด็กคนนี้เฉินเนี้ยนหรานใช้สายตาประมาณแล้วคาดว่าะน้ำหนักแค่สามถึงสี่จิน เด็กี่ตัวเ็สามสี่จินเช่นนี้...ตัวอ้วนสิแปลก!
หนิวซื่อไ้ยินคำพูดเลอะเทอะา ก็โกรธจนไม่ไ้สนใจความสัมพันธ์นายบ่าวแล้วเคาะหัวาไปทีหนึ่ง “แม่าตัวดี เด็กี่เพิ่งะเิล้วนหน้าตาเช่นนี้ทุกคน รอต่อไปเติบโตขึ้นแล้วเจ้าอย่ามาแย่งพวกเราอุ้มเด็กแล้วกัน”
เฉินเนี้ยนหรานกุมหัวตัวเองแล้วหัวเราะ ป้องกันไม่ให้หนิวซื่อตีาอีก “ข้าเพียงพูดตามความจริงนี่ แ่ข้าเชื่อว่าลูกี่ข้าคลอดา ต่อไปะต้องเป็นเด็กี่งดงามแน่ มา ให้แม่อุ้มสักหน่อยเจ้าลูกชาย...”
ก่อนะอุ้มลูกชายตัวน้อยอยู่ในอ้อมกอด ตัวนิ่มๆ
ดวงตาหรี่ปรือเ็ๆ ยังมองแววตาไม่ออก แ่ปากน้อยๆ นั้นกลับสีชมพูระเรื่อเหมือนกับผลอิงเถาลูกน้อย
ตอนี่อุ้มร่างเ็นุ่ม มองเด็กน้อยยื่นหน้ามาตรงหน้าอกเหมือนสัตว์ตัวน้อยกำลังหิวโหย ัาดมไ้กลิ่นนมจึงาใฮึดฮัดทางจมูกอยากะดื่มนม
“เจ้าลูกแมวจอมตะกละ!”
ก่อนะคลอดเฉินเนี้ยนหรานก็มีน้ำนมไหลาอยู่แล้ว แม้าะหลับไปสามวัน แ่ไม่อาจขัดขวางน้ำนมี่ไหลาไ้
ตอนนี้ เื่เห็นใ้าต้องาลูกชาย จึงส่งหน้าอกไปตรงหน้าลูกชาย ซึ่งเด็กชายี่กำลังหิว พอไ้กลิ่นน้ำนมหอมๆ ี่คุ้นเคยจึงอ้าปากเข้าไปู
“ฮี่ๆ ปากเ็เช่นนี้ แู่นมเก่งาเลยะ!”
“แน่นอน นายน้อยพวกเราเป็นเด็กเก่ง หลายวันี่หลับไป เป็นข้าี่คอยป้อนนม อย่าว่าเช่นนั้นเลย เด็กคนนีู้เก่งจริงๆ ูนมครั้งแรกก็กัดไม่ยอมปล่อย ัาูจนอิ่มแล้วถึงไ้นอนหลับไป”
“แน่นอน ลูกชายข้าะต้องเก่งี่สุด” เฉินเนี้ยนหรานพอใจ
หนิวซื่อส่ายหน้า “เื่ครู่ผู้ใดเพิ่งะบอกลูกหน้าตาน่าเกลียดกันะ!”
ครั้งนี้เฉินเนี้ยนหรานไม่พูดอะไร เพียงแค่จับมือเ็ๆ นั้นมาหยอกล้อเล่น เื่เห็นเด็กน้อยูไปไ้สักพัก าก็ะปล่อยาพักาใ เื่แหล่งอาหารตนเองหายไป เขาก็โกรธจนใช้ปากปัดป่ายหาส่งเดชไปหมด
“ื ื...” เด็กน้อยเื่หาไม่เจอก็ทำท่าะร้องไห้แล้ว
เฉินเนี้ยนหรานเริ่มอยากแกล้งยกนิ้วขึ้นไปจิ้มี่มุมปากเด็กน้อย “ฮูฮู...” เด็กน้อยเหมือนเจอกับอาหารจึงรีบหันมาทางนิ้วา
“ฮี่ๆ ิไม่ไ้ ิไม่ไ้” คนนิสัยไม่ดีี่เพิ่งะเป็นมารดาครั้งแรก เอานิ้วจิ้มี่แก้มขวาอีกอย่างไ้ใจ
เป็นเช่นนี้หลายรอบ เด็กน้อยี่อยากดื่มนมแ่ไม่ไ้ ปากว่างเปล่าจึงเบะ “แอ้ แอ้...” แล้วต่อต้านมารดาตัวร้ายด้วยาร้องไห้า
“อา ินี่ะ ินี่” แม่บางคนี่ทำผิดไปแล้วจึงรีบเอานมป้อนใ่ปาก
หนิวซื่อเห็นท่าทางนี้าจึงหัวเราะา ส่ายหน้า เฮ้อ เป็นมารดาแล้วแ่ยังไม่โต ต่อไปมีเด็กน้อยมาอีกสองคน ไม่รู้ว่าสามคนนี้สุดท้ายแล้วะเป็นแม่ลูกแบบใดกัน
เื่ป้อนลูกชายเสร็จแล้ว ลูกสาวก็ตื่นขึ้นมา
พอดีี่ลูกชายูไปเพียงข้างเดียว อีกข้างหนึ่งจึงยังมีน้ำนมเต็มเปี่ยม
เด็กหญิงตัวยิ่งเ็กว่า แ่ผิวกลับนุ่มลื่นกว่าา คลอดาไ้สามวันแล้ว แม้เด็กน้อยะยังผอมแ่ผิวนุ่มลื่น
แค่อุ้มเอาไว้ เฉินเนี้ยนหรานก็มีความสุขจนยิ้มไม่หุบ นี่คือลูกสาวา
“ข้าะเลี้ยงูลูกสาวให้เป็นตัวซวย”
หนิวซื่อมองสายตาาี่มองไปยังลูกสาวในอ้อมแขน ก็เหงื่อแตกพลั่ก เรื่องนี้ เรื่องนี้ชัดเจนาว่าแม่หนูน้อยะถูกทำร้าย
แม้เฉินเนี้ยนหรานยังอารมณ์ดี แ่อย่างไราคลอดก็ูญเีพละกำลังไปา ดังนั้นตอนนี้ั้ัาจึงูเหนื่อยล้า
หนิวซื่อรับเด็กทั้งสองคนมา แล้วตบหลังแม่หนูน้อยเบาๆ “จริงสินายหญิง วันนี้เป็นวันสีซาน[2] เด็กทั้งสองคน พวกข้าคิดแล้วะเจ้าคะ แม้เด็กสองคนนี้ะไม่มีท่านย่าท่านยาย แ่ลำพังพวกเราไม่กี่คนในเรือนรวมตัวกันทำสีซาน ท่านเพียงคอยมองอยู่ด้านข้าง ข้าะไปเรียกพวกสกุลจ้าวกับพวกเด็กๆ ข้ามาร่วมพิธีสีซานดีหรือไม่เจ้าคะ?”
สีซานเป็นปะเีาคลอดลูกในยุคนี้ ในเวลาเช่นนี้ ปกติแล้วควระมีท่านยายพวกเด็กๆ มาทำพิธีให้ แ่สถานาณ์เฉินเนี้ยนหรานพิเศษสักหน่อย บิดามารดานิสัยไม่ดีาหวังพึ่งพาไ้ี่ใดกัน
อีกทั้ง ตอนนี้เด็กทั้งสองคนยังเปิดเผยออกไปไม่ไ้ ดังนั้นหนิวซื่อและคนสกุลจ้าวไ้ปรึกษากันดีแล้วว่าพิธีสีซานเด็กสองคนนี้ะไม่มีไม่ไ้ แ่คนในงานแค่เปลี่ยนไป โดยให้คนในเรือนเช่นพวกามาช่วยกันทำพิธี
หนิวซื่อต้มน้ำดอกฮวายผูกับหญ้าไอ้เฉ่าเอาไว้แล้ว พร้อมทั้งเอาลี่จือ กุ้ยเยวียน ฮวาเซิง เมล็ดข้าวโพด เคอเถามาย้อมด้วยเหยียนจือ ต่อมาแม่าสกุลจ้าวี่เข้ามาพร้อมกะละมังเ็ๆ ข้างในนั้นใช้น้ำมันงาแช่เข็มปักดอกไม้เอาไว้
“เจ้านี่น่ะ เอาไว้ใช้เจาะหูคุณหนูน้อย” เื่เห็นเฉินเนี้ยนหรานมองพวกนี้ด้วยความสงสัย หนิวซื่อจึงอธิบายอย่างใจดี
“หยา ตัวเ็เพียงนี้ก็ถูกเจาะหูเสียแล้ว เป็นเด็กน่าสงสารจริงๆ” เฉินเนี้ยนหรานรู้สึกว่าหูตนเองะปวดตามไปด้วย ลูกน้อยี่น่าสงสารเพิ่งะตัวแค่นี้ก็ถูกแทงเสียแล้ว
“วางใจเถิด อีกเดี๋ยวป้าสกุลหวังะมาแล้ว หากาเจาะหูให้คุณหนูน้อย รับรองว่าไม่เจ็บเจ้าค่ะ” ป้าสกุลหวังคือท่านหมอมือหนึ่งี่มาทำคลอดให้กับเฉินเนี้ยนหราน
“อืม ะต้องูแลป้าหวังเอาดีๆ หน่อยะ หากไม่ใช่ามาทำคลอดให้ ข้าและพวกลูกๆ ไม่แน่อาจะเิเรื่องไม่ดีขึ้นแล้วก็เป็นไ้!” พอคิดถึงอันตรายก่อนคลอด เฉินเนี้ยนหรานยังตกใจจนเหงื่อแตกไปั้ั
พวกหนิวซื่อวิ่งเข้าวิ่งออกไม่หยุด อีกเดี๋ยวะไหว้เคิงเกิง เคิงมู่[3] อีกเดี๋ยวเอาขี้ผึ้งมาทาบนกระเป๋าผ้าใบเ็
ครู่หนึ่งทั้งเรือนก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมามายจากเครื่องหอมหลายชนิด
ในเรือนวางกะละมังใหญ่หลายใบ ส่วนกะละมังว่างสองใบเอาไว้ใช้อาบน้ำเด็กน้อยสองคน ใบอื่นๆ ไ้ใ่ตำลึงเม็ดเ็รูปร่าง้าหมั่นโว รวมถึงดอกไม้บาน ดอกไม้ตูม พัด ไข่มุก ใช้ามายในชีวิตประจำวันล้วนปรากฏอยู่ี่นี่ทั้งหมด
ยามเี่ยง พระอาทิตย์ขึ้นสูง โดยป้าหวังล้วงขันาตักน้ำขันหนึ่ง และโปรยก้อนเงินลงไปในขัน ปากก็สวดมนต์ไปด้วย
“อาบน้ำเจ้า...”
ตามด้วยหนิวซื่อ จ้าวซื่อ รวมถึงเหล่าป้าๆ ี่อยู่ใกล้ๆ ี่ลูกหลานต่างมีความสุขมาร่วมสวดมนต์ไปด้วย ก่อนะโยนี่เตรียมเอาไว้ลงไป
เื่เห็นพิธีโบราณเช่นนี้ ในใจเฉินเนี้ยนหรานรู้สึกซาบซึ้งขึ้นมา แม้เด็กทั้งสองคนไม่มีครอบครัวย่าหรือยาย แ่ภายใต้าจัดงานจ้าวซื่อและหนิวซื่อ พิธีสีซานเด็กทั้งสองคนไม่ไ้แย่ไปกว่าเด็กคนอื่นๆ บรรดาคนี่ลูกหลานต่างมีความสุขี่ไ้เชิญมาถือเป็นาพิสูจน์อย่างหนึ่ง
ตอนี่หนิวซื่อใ่ลงไปในขัน ไ้มอบกำไลเงินคู่หนึ่งให้ทั้งสองคนคนละคู่อย่างใจกว้าง
“พี่สะใภ้ ข้ารับไม่ไ้หรอก” หนิวซื่อเป็นเพียงสตรีี่ช่วยเฉินเนี้ยนหรานทำงานเบ็ดเตล็ด าสามารถควักกำไลสองคู่เช่นนี้าไ้ สามารถคิดไ้เลยว่า นี่คือสมบัติทั้งหมดี่ามี
เชิงอรรถ
[1] หนึ่งเค่อ เท่ากับ ิ้านาที
[2] 洗三 สีซาน หมายถึง ปะเีสำคัญัาเด็กเิมาสามวันะทำพิธีอาบน้ำให้ เพื่อเป็นาอวยพรให้เด็กๆ โชคดี
[3] 坑公,坑母 เคิงกง เคิงมู่ เป็นเเจ้าี่เจ้าทาง
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??