เรื่อง เปิดประตูสู่ความมั่งคั่งในยุค 90 : ความรุ่งโรจน์ของหญิงสาวผู้เกิดใหม่
“แกมันู้ญิใจร้ายใจทราม! ทำไมถึงเอาลูกชิ้นทอดใ้แม่ฉันกิน! รู้ทั้งรู้ว่าแม่เป็นโรคความดันสูง ะย่อยไ่ี ก็ัจะใ้กิน! เล่นเอาแม่ฉันท้องเสียอาเจียนปางตายไปครึ่งึ่แล้ว! นังู้ญิสารเลว! ฉันจะตีแกใ้ตาย!”
ระหว่างที่พูด ฟู่ซินหลางที่กำลังเดือดดาลก็ระดมหมัดใส่ัอิงผู้เป็นภรรยาอย่างโหดเหี้ยม
ัอิงทางึ่พยายามดิ้นรนหลบหลีก ทางึ่ร้องลั่น “ฉันไม่ไ้ตั้งใจจะทำลูกชิ้นทอดใ้ท่านสักหน่อย! หลายวันก่อนท่านเอาแต่พูดซ้ำๆ ว่าลูกชิ้นอร่อย ฉันเจำใจทำใ้ท่านกิน!”
“ลูกแม่! ู้ญิคนนี้เลวมาก! แม่แค่บอกว่าลูกชิ้นน่ากิน บอกตอนไหนว่าากินลูกชิ้นทอด! มื้อเที่ยงเมื่อวานมีัข้าวจานเนื้อนั้นแค่จานเดียว แม่ไม่มีทางเลือกเจำใจกิน! หล่อนมันกลับดำเป็นขาวชัดๆ!”
เหมยเหนียงมารดาของฟู่ซินหลางยืนกุมท้องู่ให้องนั่งเล่น ดวงตาคู่นั้นจ้องมองัอิงอย่างเคียดแค้น พอเห็นลูกชายทุบตีัอิง นางก็รู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูก
“เห็นชัดๆ ว่าท่านแม่เอาแต่พูดซ้ำๆ ตั้งแต่เช้าจนค่ำว่าลูกชิ้นน่ากินแค่ไหน ฉันจะทำอะไรไ้นอกจากทอดใ้กินสักหน่อย ใครจะไปคิดว่าแม่จะกินหมดเกลี้ยงรวดเดียว กินไปากขนาดนั้น ท้องจะไม่เสียไ้ัไง” ัอิงพยายามแก้ตัว
“ัจะเถียง! ัจะปากแข็งอีก! แม่ฉันอดทนเลี้ยงดูฉันมาตั้งแต่เด็กอย่างยากลำบากโดยลำพัง แกกล้าดีัไงมาใส่ร้ายแม่ฉัน! นางสารเลว ฉันจะตีแกใ้ตาย!”
ฟู่ซินหลางยกเท้าขึ้นถีบไปที่หน้าอกของเอย่างจัง ัอิงไม่ทันตั้งตัวจึงโดนถีบเข้าเต็มๆ ร่างของเลอยละลิ่วไปด้านหลังราวัว่าวที่สายป่านขาด ศีรษะกระแทกเข้าัมุมตู้ให้องนั่งเล่น โลกพลันมืดดับ หมดสติไปใทันที...
เมื่อเห็นเนอนนิ่งไม่ไหวติง ฟู่ซินหลางที่รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจึงก้าวไปข้างหน้า โน้มตัวลงใช้มืออังจมูกของเเพื่อตรวจดูลมหายใจ ก่อนจะร้องเสียงหลง
“แย่แล้ว! เหมือนจะไม่หายใจแล้ว! เป็นไปไม่ไ้ที่ฉันจะตีหล่อนจนตาย! จบสิ้นแล้ว! จะทำัไงดี ถ้าฆ่าคนตายต้องติดคุกแน่!”
พอเหมยเหนียงไ้ยินอย่างนั้น ก็รีบแตะต้นคอของัอิงด้วยท่าทางร้อนรน จากนั้นนางก็มีสีหน้าโล่งอก “ไอ๊หยา ีัู่ รีบพาหล่อนส่งโาาเร็วเข้า!”
...
ัอิงค่อยๆ รู้สึกตัวขึ้นที่โาา สมองบวมจนปวดร้าวไปหมด ภาพเหตุาณ์มากมายที่ไม่ใช่ของเเองวาบผ่านเข้ามาใหัว ปากของเถูกสอดด้วยท่อออกซิเจน ส่วนมือก็ถูกรัดด้วยสายวัดีัความดันโลหิต ทำใ้เไ้แต่นอนตัวตรง ไม่สามารถขยับเคลื่อนไหวไ้เ
นี่มันที่ไหนกัน? ทำไมเถึงมาู่ที่โาาไ้?
ัอิงจำไ้แค่เพียงว่า ตอนเครื่องบินโบอิ้งที่เนั่งู่กำลังแล่นสู่พื้นดิน เสียงกรีดร้องดังระงมไปทั่ว จากนั้นเปลวไฟก็ลุกโชติช่วงขึ้นตรงหน้า จากนั้นเก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเ พอเไ้สติีี เก็มาู่ที่โาาแล้ว
ใตอนนี้เอง สายตาของเก็ค่อยๆ ปรับโฟกัส จึงเห็นโปสเตอร์โฆษณาติดู่ที่ปลายเตียง ภาพใโปสเตอร์นั้นเป็นรูปเด็กอ้วนจ้ำม่ำคนึ่กำลังกอดปลาตัวใหญ่พร้อมัยิ้มแย้มสุดใจ บนโปสเตอร์เขียนว่า ‘วางแผนครอบครัวเพื่อประโยชน์ของประเทศชาติแะประชาชน’
นี่มันโปสเตอร์จากยุคไหนกันเนี่ย ัอิงมองดูโปสเตอร์ที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายย้อนยุคตรงหน้า แล้วก็าจะหัวเราะ แต่พอสายตาของเเหลือบไปเห็นปีที่เขียนไ้บนโปสเตอร์ ก็พลันชะงักไปชั่วขณะ ปี 1991... นี่มันไม่ถูกต้อง...
ทันใดนั้นเอง ข้อมูลจำนวนมากก็หลั่งไหลเข้ามาใสมองของัอิง เใช้เวลาครึ่งชั่วโมงถึงเข้าใจสถานาณ์ที่ตนเองกำลังเผชิญตอนนี้
กลายเป็นว่า เเสียชีวิตแล้วจริงๆ จากอุบัติเหตุเครื่องบินตก ทว่าิญญาของเไ้เดินา้ากาลเวลาาเิใหม่ใร่างของู้ญิที่ชื่อ ัอิง เืัเใปี 1991
ู้ญิคนนี้น่าสงสารมาก ถูกสามีทุบตีจนตาย แะบังเอิญว่าัอิงมาครอบครองร่างของหล่อนพอดี
ัอิงอดถอนหายใจไม่ไ้ คิดไม่ถึงว่าเจะไ้กลับาเิใหม่จริงๆ ใชาติก่อนจนเอายุสามสิบแปดแล้วัไม่ไ้แต่งงาน แต่พอลืมตาขึ้นมา เกลับแต่งงานแล้ว แถมสามีที่แต่งด้วยัเป็นผู้ชายจำพวกเสือพวกสุนัขป่า ไหนจะัมีแม่สามีที่พิษร้ายเหมือนแมงป่อง
ฟู่ซินหลางผู้เป็นสามีสอบเข้ามหาวิทยาลัยถึงสามครั้ง แะใที่สุดครั้งนี้เาก็สอบเข้าวิทยาลัยครูท้องถิ่นอำเภอหลี่ไ้ แม้ว่าจะเป็นเพียงวิทยาลัย แต่ด้วยนโยบายใเวลานี้ หลังจากจบาศึกษาแล้วรัฐัจัดสรรงานรองรับใ้ด้วย สำหรับฟู่ซินหลางแล้ว นี่ไม่ต่างจากาเปลี่ยนไก่ใ้กลายเป็นหงส์
ฟู่ซินหลางเป็นลูกแหง่ติดแม่ เาเติบโตมาพร้อมัเหมยเหนียงที่เป็นม่าย แม่ของเาก็รักใคร่ผูกพันัเามากเช่นกัน จนาีคล้ายัมีปโจาตา [1] ู่มาก
หลังจากฟู่ซินหลางล้มเหลวจากสอบเข้ามหาวิทยาลัยใครั้งแรก เหมยเหนียงก็ล้มป่วยพอดี เพื่อใ้ลูกชายเตรียมตัวสอบไ้อย่างสบายใจ เหมยเหนียงจึงวางแผนใ้ฟู่ซินหลางแต่งงานััอิงผู้ซื่อสัตย์แะจิตใจดี
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ัอิงที่เป็นคนขี้ขลาดต้องทำงานหนักราวัวัวัม้าใ้ับ้านตระกูลฟู่ ไม่เพียงแค่ต้องทำงานเพื่อหาเลี้ยงแม่ลูกตระกูลฟู่เท่านั้น แต่เัต้องจัดางานทุกอย่างทั้งใบ้านนอกบ้าน แถมัต้องทนัาถูกแม่ลูกตระกูลฟู่รังแก หลังจากแต่งงานกันไ้สามปี ฟู่ซินหลางไม่เคยหลับนอนัเเแม้แต่ครั้งเดียวด้วยซ้ำ เาอ้างว่า เาะไม่าส่งผละต่อาเี แะัต้องดูแลแม่ที่ล้มป่วย ัอิงกลับเชื่อคำพูดพวกนี้
หลังจากฟู่ซินหลางไ้รับจดหมายตอบรับจากวิทยาลัย ทัศนคติของเาที่มีต่อัอิงก็ยิ่งแย่ลงไปอีก เารู้สึกว่าตนเองู่เหนือกว่าคนอื่น เาเริ่มรังเกียจัอิง หลายวันก่อน เาเจอเรื่องไม่น่าพอใจนิดหน่อย เจับัอิงไ้แน่น แล้วุ่าทุบตี จนนึกไม่ถึงว่าสุดท้ายจะพลั้งมือทำร้ายเจนตาย
ัอิงลอบถอนใจ นี่มันน้องสาวผู้น่าเห็นใจแะน่าสงสารชัดๆ เไม่รู้ว่าเจ้าของร่างเดิมัหลงเหลือสติรับรูู้่บ้างืเปล่า จึงไ้แต่พูดใใจว่า
น้องสาว เไม่ต้องกังวลนะ ใเมื่อฉันยืมร่างของเาเิใหม่ ฉันจะแก้แค้นแทนเเอง ฉันจะทำใ้แม่ลูกใจร้ายคู่นี้ไ้พบจุดจบที่พวกเาสมควรไ้รับ!
พอัอิงพูดจบ ประตูห้องก็เปิดออก เสียง ‘เอี๊ยด’ ดังขึ้นทันที เป็นแม่ลูกตระกูลฟู่ เหมยเหนียงแะฟู่ซินหลางที่เดินเข้ามา
ัอิงรีบหลับตาแสร้งทำเป็นหมดสติ เัไม่รู้จะเผชิญหน้าัแม่ลูกคู่นี้อย่างไรดี จึงทำไ้เพียงหลับตาลงไม่สนใจอะไร
“โอย แย่แล้ว ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้ว หล่อนัไม่ฟื้นเ หมอบอกว่าไ้รับบาดเจ็บที่สมอง ถ้าเไม่ฟื้นขึ้นมาล่ะก็ หล่อนากลายเป็นุ์ผัก [2] ก็ไ้ ถ้าเนอนเป็นผักจริงๆ ค่ารักษาพยาบาลต่อวันน่าจะหลายร้อยหยวน นี่มิใช่เป็นาเลี้ยงภาระก้อนโตื? บ้านเรามีเงินมากใ้ใช้รักษาเไ้ที่ไหนกัน?” ฟู่ซินหลางโมโหจนหายใจแทบไม่ทัน
เหมยเหนียงครุ่นคิดู่ครู่ึ่ก่อนจะพึมพำว่า “ถ้าหล่อนไม่ฟื้นขึ้นมาจริงๆ อีกสามวัน พวกเราก็ถอดสายออกซิเจนทิ้งไปเสีย จะรักษาหล่อนต่อไปทำไม แม่เองัไม่มีเงินซื้อยารักษาอาาัเมากินเ คราวนี้ถึงคราวหล่อนบ้างแล้ว”
“เยี่ยมเ แม่ เป็นความคิดที่ดีมากเครับ ถึงัไงหมอก็บอกแล้วว่าถ้านอนเป็นผักไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว” ฟู่ซินหลางเอ่ยอย่างเห็นด้วย
ัอิงไ้ยินแม่ลูกคู่นี้พูดคุยกันอย่างผ่อนคลายเกี่ยวัเรื่องาตัดสินชีวิตของคนคนึ่โดยไม่ลังเล หากเไม่ไ้ควบคุมัเไ้ คงจะัั่สะท้านาแล้ว เคิดใใจว่าโชคดีจริงๆ ที่ื่ขึ้นมาทันเวลา หากช้าไปอีกสามวัน เคงตายแหงๆ
“รอดูอีกสามวันแล้วค่อยว่ากันีี ถึงแม้วันนึงจะต้องจ่ายเงินไม่น้อยเ เาะดูเหมือนหมอจะสงสัยเกี่ยวัแผลบนร่างกายัอิง ผมแอบไ้ยินพวกเาพูดเรื่องจะแจ้งตำรวจด้วย ถ้าตอนนี้เราไปบอกเรื่องาถอดสายออกซิเจนัหมอ เกรงว่าสถานาณ์จะยิ่งเลวร้ายลงไปอีก” ฟู่ซินหลางกล่าวอย่างหวาดกลัว
“เรื่องแจ้งตำรวจไม่ต้องเป็นห่วงหรอก หมอเจ้าของไข้เป็นลูกชายของลูกพี่ลูกน้องของป้าลูก เดี๋ยวแม่ไปบอกเาเอง ญาติห่างๆ ก็นับว่าเป็นญาติ แม่จะไปบอกเาว่าอย่าไ้แจ้งความ”
เหมยเหนียงกล่าวอย่างมั่นอกมั่นใจ จุดดีของเมืองเล็กๆ ก็ตรงนี้แหละ ทุกคนล้วนมีความเกี่ยวข้องกันหมด หากสาวไปสาวมาก็จะเจอญาติพี่น้องมากมาย
“เยี่ยมไปเ แม่ไหวพริบดีจริงๆ!” ลูกแหง่อย่างฟู่ซินหลางพลันมีน้ำเสียงผ่อนคลายลง
“เฮ้อ! ลูกคนนี้ก็ใจร้อนเกินไป ทำไมถึงทุบตีหล่อนจนเป็นแบบนี้ คราวหน้าตอนลงมืออย่ารุนแรงนัก ถ้าตีจนเป็นอะไรขึ้นมา พวกเราก็ต้องควักเงินค่ารักษาอีก” เหมยเหนียงบ่น
“ก็ตอนนั้นผมเห็นหล่อนทำแม่ทรมาน ก็เโกรธมาก อีกอย่าง ตอนนี้ผมสอบเข้าวิทยาลัยไ้แล้ว หล่อนก็ไร้ประโยชน์ มิสู้ผมหย่าัหล่อนไปดีกว่า” ฟู่ซินหลางกล่าวถึงความคิดที่แท้จริงของัเ
เชิงอรรถ
[1] ปโจาตา (Jocasta complex) เป็นึ่ใทฤษฎีจิตวิเคราะห์ เกี่ยวัแม่ที่มีความรู้สึกทางชู้สาวืทางเพศัลูกชาย มีที่มาจากตำนานกรีกเรื่องออดิปุส เรื่องของลูกชายที่แต่งงานัมารดาของตนเองโดยไม่รู้ตัว โดยทั่วไปคนมักคุ้นเคยัปออดิปุส คือลูกชายที่หลงรักแม่ัเมากกว่า
[2] ุ์ผัก ื ภาวะ “ผัก” เป็นภาวะึ่ที่ทำใู้้ป่ไม่สามารถต่อสิ่งรอบตัวแะัเไ้ แต่ัีวงจราหลับื่ ืลืมตาไ้าปิ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??