เรื่อง แรกแย้มวังบุปผา (NC)
บุรุษร่างอ้วนกรีดร้องลั่นจนแสงเทียนให้องสั่นไหว!
เลือดสกปรกกระเซ็นไปทั่วใบหน้าีซี ใปากคละคลุ้ง้กลิ่นคาวเลือด นางกัดไม่ปล่อยและยิ่งกัดย้ำใ้แรงึ้ี! บุรุษร่างอ้วนกรีดร้อง้าเจ็บปวดที่เหลือจะทานทน พลิกตัวตกจากเตียง กระแทกตะเกียงน้ำมันไปนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้น!
ทันใดั้เปลวไฟก็ลุกติดบนร่างบุรุษร่างอ้วน จนเาส่งเี้โหยหวนาัสัตว์ป่า
กลิ่นยามกับกลิ่นฉุนจากการเผาไหม้คละคลุ้งอยู่ใอากาศทำใ้ีซีสำลัก นางบ้วนใบหูมนุษย์ที่อยู่ใปากออกา ลุกึ้จากเตียง่ายากลำบาก เปิดประูแ้รีบพุ่งตัวออกไป!
เปลวไฟที่ไหม้บ้านไม้ลามไปตามผ้าปูที่นอน่ารวดเร็ว เี้บุรุษร่างอ้วนก็ึดูดชายฉกรรจ์คนอื่นๆ า
เมื่อเห็นีซีกึ่งเปลือยวิ่งออกไป เดิมทีอยากจะไปดักนางไว้ ทว่าเมื่อเห็นแสงไฟให้อง สีหน้าเาก็เปี่ยนไปและตะโกน้าตื่นตระหนก "ไฟไหม้แ้! ไฟไหม้แ้! รีบาดับไฟเร็วเข้า!"
เมื่อบุรุษร่างใหญ่ไ้ิเีักล่าว เารีบผลักหี่ซือิออกแ้วิ่งาคุกไปูข้างนอกโไม่สนาสุขสมร่างกาย่่า
เห็นเีีซีกุมแขนที่บาดเจ็บไว้ มุ่งหน้าไปยังประูนางโลม ้าัีเปลวไฟำัลุกโชนอยู่ ใขณะที่ำัลังเลว่าจะดับไฟหรือไ่ตามไป ใชั่วพริบตาีซีก็ีาประูใหญ่นางโลมไปแ้!
บุรุษร่างใหญ่จำเป็นต้องไปูสถานที่เกิดเิไหม้ก่อน หากไม่เห็นก็แ้ไป ทว่าเมื่อเห็นแ้ก็โกรธจัดจนแทบควบคุมัเไม่อยู่!
ไฟลุกลามไปทั่ว่ารุนแรง โชคดีที่วันนี้เืหลานูีฝตกปรอยๆ แต่ใกองเิ ร่างไหม้เกรียมบุรุษร่างอ้วนส่งเี้โหยหวน พุ่งกระแทกเสา่าบ้าคลั่งจนร่างกายหงิกงอแน่นิ่งไป ้าาหวาดกลัวใ้กับู้เ็เป็น่าิ่
่าไรก็ตามผู้คนใย่านถนนดอกไม้ไม่ีเวลาหวาดกลัว พวกเาหันไปช่วยกันตักน้ำาดับไฟ บางคนก็เริ่มใ้ค้อนทุบหลังคาและกำแพงดินพยายามจะ้าแนวกันไฟเื่ป้องกันไม่ใ้ไฟลุกลาม ทว่าใช่วงที่สถานการณ์ชุลมุนวุ่นวาย ุต่างีเอาตัว
เมื่อบุรุษร่างใหญ่ที่ยุ่งอยู่กับการ่ำยีหี่ซือิเห็นี่าตายใกองเิจึงโแ้่าาก
เมื่อััไปก็เห็นว่าประูคุกเปิดกว้าง บรรดาสตรีที่ถูกจับาำัหลบีจึงตะโกน้าโกรธ รีบวิ่งานางโลมไปคว้าตัวสตรีสองสามคนาแ้ตบกระแทกกำแพงจนตายคามือ!
มือทั้งสองข้างบุรุษร่างใหญ่เต็มไป้เลือด าแดงก่ำ ไ่ตามทิศทางที่ีซีหลบีไป่าฉุนเียว!
……
รถ้าสีเข้มจอดอยู่ด้านนอกตรอกโกวหลาน บุรุษุ่มรูปงามแต่งกาย้อาภรณ์สีขาวพยักหน้าใ้คนขับรถ้า แ้ััเดินเ้าไปข้างใทันที
ภายให้องรับรองที่ีการตกแต่ง่าหรูหราและสะอาดสะอ้าน อบอวลไปกลิ่มมธูปดอกเหมย าาก็เี
บุรุษรูปงามสวมเสื้อแขนกว้างสีฟ้าอ่อนแขนยาวทับ้เสื้อคลุมสั้นสีน้ำเงินเข้ม สวมกวาน1สูงสง่างาม สายรัดกวานที่ผูกไว้หลวมๆ ใ้คางเีปลิวไตามแ
จอนผมสีดำขลับถูกปล่อยไว้ข้างขมับทั้งสอง ิ้กระบี่และจมูกโด่งตั้งตรง าสว่างไุดวงดาวแฝไว้้าเกียจคร้าน
ใบหน้าด้านข้างเาเป็นเส้นคมชัด ริมฝีปากระเรื่อเม้มเล็กน้อย รูปโฉมหล่อเหลา เาพิง้า่ามองิั์หมอกฝสลัวใเืหลานู
ปลายนิ้วเรียวเคาะกรอบ้า่าเบาๆ ปะากับเสียงเม็ดฝใ้จังหวะฟัสบายแสดงใ้เห็นว่าเาำัอารมณ์ดีาก
ทว่าสายตาเาเหลือบเห็นประกายไฟเล็กๆ ใตรอกดอกไม้ไม่ไกลจากคอยแ่นี้ ิ้กระบี่ไู้ปเลิกึ้เล็กน้อย
คนรับใ้ที่วิ่งึ้าบนคอยสี่ชั้นใคราวเดียว บาใ่าหนักอยู่หน้าห้องพัก เมื่อาใได้ะแ้จึงเ่ปาพูด
ทุกำพูดเาฟัดูเหมือนกลัวว่าจะรบกวนแขกผู้ีเกียรติให้องรับรอง น้ำเสียงแผ่วเบาาัใบหลิวที่ร่วงบนผิวน้ำและอ่อนโยน่าิ่พูดเบาๆ ว่า "นายน้อย คุณหนู รถ้าาถึงแ้ขอรับ"
ปลายนิ้วเรียวที่ำัเคาะกรอบ้า่าหยุด บุรุษผู้ั้ถอนสายตากลับาพูด่าใจเย็น "ชวนอวิ๋น ข้าต้องไปแ้"
สตรีรูปงามใอ้อมแขนเาหลับตาพริ้ม บนใบหน้าเมล็ดแตงโม ิ้สีเข้มดั่งยอดเาอันไกลโพ้นที่ปกคลุมไป้สีเขียวขจี แพขนตาที่ปิดสนิทยาวาัพัดขนนก จมูกเล็กจิ้มลิ้ม ริมฝีปากระเรื่อโไม่ต้องแต่งแต้ม งดงาม่้าัเทพธิดาใาา
หลังจากฟัเสียงฝได้สักพัก สตรีรูปงามก็ลืมตาึ้่าเกียจคร้าน ลุกึ้ยืน มองย้อนกลับไปแ้กล่าว่าเสน่หา "ใ้หนูเจีย2ไปส่งท่านเถิด"
บุรุษผู้ั้ไม่ปฏิเสธ เาสะบัดเสื้อคลุมที่ยับยู่ยี่เพราะถูกนอนทับ ลูบแขนเสื้อกว้าง หรี่ตาแ้เดินทอดน่องาจากคอย สตรีรูปงามที่ชื่อชวนอวิ๋นก็เดินตามติด้าัเาไปีะก้าว
“เมื่อใดโม่หลางจะาหาหนูเจียีหรือ?” ชวนอวิ๋นมองบุรุษที่เดินตรงาศาลาชวนอวิ๋น่าไร้เยื่อใยโไม่ััามอง นางรู้สึกโศกเศร้าจึงอดไ่ไ้ที่จะเ่ถาม
เมื่อบุรุษ้าำัจะก้าวเท้าาประูไ้ิเสียงนุ่มนวลที่แฝไว้้าขุ่นเคือง เาจึงหยุดชั่วคราว แ้หันศีรษะาพูด้รอยยิ้มจางๆ "ถ้าชวนอวิ๋นจะรับลูกค้าต้องรอกำหนดการจากหลิวาา ไม่ใช่ว่าข้าอยากจะาก็สาารถาได้”
เมื่อชวนอวิ๋นไ้ิำพูดบุรุษผู้ั้จึงกล่าว่ากระเง้ากระงอดว่า "เีหลิวาาเห็นท่านก็หวาดกลัวจนแทบเสียสติ นางจะขัดขวางท่านได้่าไร?"
“ค่าธรรมเนียมการรับแขกชวนอวิ๋นสูงเกินไป ใครใ้ใ้เจ้าเป็นฮวาขุย3ใหลานูกันล่ะ? นี่มันขูดรีดกันชัดๆ ” บุรุษุ่มเผยรอยยิ้มหยอกล้อบนใบหน้า เชยคางชวนอวิ๋นึ้าเล็กน้อยพลางหยอกล้อ่ายั่วยวน
“หากโม่หลางีใจแน่วแน่ ทั้งผืนแผ่นดินล้วนเป็นท่าน แ้ฮวาขุยตัวน้อย่าชวนอวิ๋นจะเหลือหรือ?” ชวนอวิ๋นไม่ีท่าทีเขินอาย าเปล่งประกาย้ไปยังบุรุษ้า
หลังจากไ้ิสิ่งนี้ รอยยิ้มบุรุษผู้ั้ก็จางหายไปทันทีาัเปี่ยนเป็นคนละคน จากั้จึงตอบ่าเย็นชา "อย่าพูดถึงเรื่องนี้ี ไม่เช่นั้ข้าคงปกป้องเจ้าไว้ไ่ไ้"
ขณะั้เองที่ชวนอวิ๋นรู้ตัวว่าพลั้งปากไป ใบหน้างดงามถอดสีใทันทีและแก้ตัว่ารีบร้อน "เพราะหนูเจียไม่รู้าจึงพลั้งปากไป ได้โปรด..."
"ช่างเถอะ"
บุรุษผู้ั้ตัดบทำพูดชวนอวิ๋น โบกมือและก้าวาศาลาชวนอวิ๋นมุ่งหน้าไปยังประูใหญ่เสวี่ยหยวน
ด้านหนึ่งคือฮวาขุยที่ทำใ้ลูกค้าหงุดหงิด ใขณะที่ีด้านคือีซีที่ทำใ้คนนางโลมโกรธ ำัีเอาชีวิต
ฝตกปรอยๆ ไ่ไ้หนักหรือเบาาัเข็มที่ตกกระทบบนใบหน้าและศีรษะ นางหวาดกลัวสุดขีด ร้องไห้ไปพลางเช็ดเลือดที่มุมปาก คราบเขม่าและคราบเลือดบนใบหน้าละลายกับสายฝาเป็นสาย กับน้ำตาแ่าหวาดกลัวที่ไิา
นางเช็ดใบหน้า่าลวกๆ วิ่งต่อไปข้างหน้าโไม่รู้ว่าจะไปทางไหน พยายามเี้ซ้ายเี้ขวาเป็นครั้งคราวและััไปมองเป็นระยะว่าีทหารไ่ตามาืไ่
ครั้งที่สี่ที่ััไป นางก็ยังไม่เห็นทหารที่ไ่ตามา้าั ไ้ิเีเสียงตะโกนโเาจากทาง้าัไม่ไกลนัก "นังคนต่ำต้อย! าดูกันว่าเจ้าจะีไปไหนได้!"
นางตกใจากจนสะดุดล้ม เนื้อตัวเปรอะเปื้อนไป้โคลนและตะเกียกตะกายลุกึ้า เมื่อััไปมองก็เห็นบุรุษร่างใหญ่เมื่อครู่ นางตกใจกลัวจนต้องสูดาใเข้า่าแรง วิ่งีสุดชีวิตเ้าไปใตรอกซอกซอยที่คดเคี้ยว!
เี้ซ้ายและขวาไปตามถนนดอกไม้ สองข้างทางีเสียงหัวเราะสตรีกับแขกที่ำัหยอกเย้ากันอยู่ เมื่อไ้ิเสียงตะโกนโเโวยวายและเสียงฝีเ้าหนักที่เีน้ำัจนเกิดเีัจึงหยุดการเคลื่อนไหวและมองไปทางีซี
ีซีไม่สนใจสายตาบรรดาผู้คน ทำได้เีวิ่งไปข้างหน้า่าไม่ิชีวิตโัเีจะีเอาชีวิต
“นังคนชั้นต่ำ! หยุดเดี๋ยวนี้!”
บุรุษร่างใหญ่ตะโกน เมื่อเห็นีซีที่อยู่ห่างออกไปเีไม่กี่ฉื่อ ทำใ้นางเี้ีเ้าไปใตรอกีแ่หนึ่งเื่ทิ้งะะ่า
ีซีตัวสั่นเทา แม้จะเหนื่อยล้าจนถึงขีดสุดแ้ ทว่านางยังคงวิ่งต่อไป! ทันใดั้ถนนดอกไม้ก็กว้างึ้ ทำใ้นางวิ่งทะลุเข้าสู่ตรอกโกวหลานที่เต็มไป้ผู้คน ก่อนที่นางจะหยุดฝีเ้าได้ก็ชนเข้ากับรถ้าสีเข้ม!
้าที่ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดึ้่ากะทันหันจนยกกีบหน้าึ้สูง ีซีล้มกลิ้งไปข้างหน้า้า่าหยุดไ่ไ้ เมื่อเห็นว่ากีบ้าำัจะ่ำาบนร่างกายจึงหลับตา้าสิ้นั
เี้้าดังก้อง ทว่ากีบ้าไ่ไ้เี่ำาบนตัวนาง
ปรากฏว่าคนขับ้ารีบึสายบังเหียนแ้กระซิบเื่ปลอบ้า ใช่วงเวลาั้นางก็ถูกึาใ้กีบ้าแ้
เมื่อีซีเห็นว่ายังไม่ตายจึงลุกึ้ยืนีครั้ง ทว่าบุรุษร่างใหญ่กลับไ่ตามาถึง้าัเสียแ้!
----------------------------------------------------------------
[1] กวาน เครื่องสวมประดับบนศีรษะ เป็นัญั์บอกาะ
[2] หนูเจีย ำที่สตรีใ้เรียกัเใสมัยโบราณ
[3] ฮวาขุย หญิงิาชั้นยอดในางโลม
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??