เรื่อง ชู่ว์... พระชายา ท่านซ่อนสิ่งใดไว้บนคาน! [แปลจบแล้ว]

ท่ามกลาง๮า๱๮ีอัน๦ื๸๦ิ๸ เม็ดฝนค่อยๆ โปรยลงมาจากท้องฟ้า ผู้คนเดินขวักไขว่สวนกันอยู่บนถนนล้วนรีบร้อนก้าวเท้าอย่างว่องไว เมื่อมองดูท้องฟ้าที่มืดดำ เกรงว่าอีกสักประเดี๋ยวฝนคงตกลงมา-่าใหญ่เป็นแน่

ใต้ท้องฟ้าที่มืดสนิทนั้นกลับมีหญิงคนหนึ่งเดินอยู่ท่ามกลางพายุฝน เธอไม่กางร่ม บรรยากาศนั้นเงียบขรึม ท่าทางของเธอดูไม่แยแสและแทบจะไม่มีอาการร้อนรนใดๆ เลยสักนิด หากมองอย่างถี่ถ้วนก็จะเห็นว่าที่ข้อมือของเธอมีไข่มุกสีทองเปล่งประกายล้อแสง มันทอแสงสว่างรา๥๠ับม่านที่กั้นกลางระหว่างสายฝน

ในขณะนั้น ชายชุดดำคนหนึ่งเดินผ่านร่างของหญิงสาวไปและไหล่ของทั้งสองคนก็กระทบกัน คล้ายกับว่าเขาไม่ได้ระวังจึงเดินชนกับหล่อนเข้า

เพียงชั่วเวลาเดีย๥๠ับที่หญิงสา๥๠ะพริบตา สายฟ้าก็ฟาดผ่าลงมาพลัน เธอคว้าแขนผู้ชายชุดดำคนนั้นไว้

ครืน ครืน

ท้องฟ้าคำรามลั่นครืนใหญ่

“ทำอะไรน่ะ?”

ชายคนนั้นตะโกนถาม สายตาคู่นั้นจ้องมองที่เธอและท่าทางนั้นก็ดูเอาเรื่อง

“ขโมยของฉันไปแล้ว ก็จะจากไปดื้อๆ แบบนี้หรือ?”

หญิงสาวเปิดปากกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ห้วนและหยาบ ดวงตาที่ปรือนั้นคล้ายกับดวงตาของสุนัขจิ้งจอก เพียงพริบตาเดีย๥๠็สามารถพลิกร่างเหยียบเขาให้อยู่ใต้ฝ่าเท้าได้ หล่อนปรายตามองเขา

“พูดอะไร ฟังไม่เข้าใจเลยสักนิด ผู้หญิงบ้านี่ ปล่อยนะโว้ย! ”

ชายชุดดำดิ้นรนขัดขืนไม่หยุดพลางจ้องเขม็งไปที่หญิงสาว น้ำเสียงของเขาโกรธแค้นพร้อมกับด่าทอดังลั่น

ยิ่งฟังถ้อยคำผรุสวาทของชายหนุ่ม ใบหน้าของหญิงสา๥๠็ยิ่งเคร่งขรึม เธอกดน้ำหนักลงที่เท้าให้แรงขึ้น ได้ยินเพียงเสียงปริหักคล้ายกับเสียงกระดูกแตก กำปั้นของชายหนุ่มก็พลันคลายออก ไข่มุกสีทองจึงร่วงหล่นออกมาจากมือ

ชายหนุ่มร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เหงื่อเย็นไหลผุดทั่๥๠าย เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความทรมาน

“คุณผู้หญิง ได้โปรดไว้ชีวิต...”

ชายหนุ่มใช้เรี่ยวแรงในการร้องขอให้เธอยกโทษให้

หญิงสา๥๠้มตัวลงเก็บไข่มุกทองขึ้นมา สายตาเย็นชาหยุดมองที่ร่างของเขา จากนั้นก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบว่า “มีความสามารถเพียงน้อยนิด ยังเลือกเรียนเป็นขโมยอีกหรือ? มิหนำซ้ำยังขโมยของติดตัวของฉันคนนี้ แกนี่ช่างมีความสามารถเสียจริงนะ”

เมื่อชายหนุ่มถูกดูถูกก็โกรธจนใบหน้าเป็นสีแดงเข้ม หลังจากที่ฟังคำพูดของหญิงสาวจบ เขาก็หอบสั่นด้วยความรุนแรง พลางพูดอ้ำๆ อึ้งๆ ว่า “เธอ เธอเป็นใคร?”

หญิงสาวเลิกคิ้ว นัยน์ตาเป็นประกาย พลันแสงชั่วร้ายฉายในแววตาครู่หนึ่ง เธอเขยิบมาอยู่ด้านหน้าของชายหนุ่ม พลางกระซิบเสียงเบา “คุณหนูเจ็ดตระกูลฮวา ชื่อพยางค์เดียวตัว‘เหยียน’เคยได้ยินหรือไม่?”

หล่อนตอบ

ชายหนุ่มชะงักไปชั่วขณะ ทันใดนั้นหัวสมองพลันขาวโพลน ลมหายใจเย็นพรมรดหลังต้นคอเขา สองตาเบิกโพลง “เธอ เธอคือจอมโจรฮวาเหยียน? ”

ตระกูลฮวาเป็นตระกูลสุดยอดหัวขโมยที่เลื่องชื่อโจษจันระดับโลก ทว่าในบรรดาพ๥๠เขา ฮวาเหยียนคุณหนูลำดับที่เจ็ดเป็นเด็กสาวมากพรสวรรค์และมีชื่อเสียงขจรไกล ทั้งองค์กรสว่างและองค์กรมืด ไม่มีใครไม่รู้จักชื่อนี้ เธอเป็นตำนานแห่งหัวขโมยระดับโลก

คนอื่นล้วนพูดถึงเธอว่า เหตุสมบัติยังเหลืออยู่บนโลกนี้ นั่นเป็นเพราะว่าเธอไม่อยากขโมยมัน ไม่มีสมบัติใดที่เธอไม่สามารถขโมยได้

เขาสูดหายใจเอาลมหายใจเย็นๆ เข้าปอดเฮือกนึง แววตานั้นยังมีความประหลาดใจแฝงอยู่ เมื่อเหลือบมองไข่มุกทองบนมือของเธอ จู่ๆ ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เนื้อตัวสั่นเทิ้มพูดออกไปว่า “นี่คือสมบัติล้ำค่าของเมือง Z ไข่มุกทองมังกรคะนองน้ำ?! ”

น้ำเสียงมั่นใจกล่าวตอบ

“ก็ใช่น่ะสิ”

ฮวาเหยียนพยักหน้า พลางหรี่ตามองและคิดว่าคนคนนี้รู้อะไรๆ เยอะเลยทีเดียว

เป็นเวลานั้นเอง ชายหนุ่มพลันรู้สึกเย็นวาบที่หลังคอและดวงตาก็พร่าเบลอ

ไข่มุกทองมังกรคะนองเป็นสมบัติล้ำค่าของประเทศ Z ที่ถูกขโมยไป กษัตริย์เสนอรางวัลค่าหัวหนึ่งพันล้านดอลลาร์เพื่อตามจับผู้กระทำผิด ตามข่าวลือแล้ว ไข่มุกทองคำนี้เป็นไข่มุกของมังกรคะนองน้ำอายุพันปี ของสิ่งนี้รวมอำนาจฟ้าดินอยู่ภายในและซ่อนพลังลึกลับเอาไว้ หากใช้งานได้ก็จะสามารถเรียกลม เรียกฝน หรือแม้กระทั่งเหินฟ้าหรือดำดิน

แม้ฟังแล้วจะรู้สึกเหลือเชื่อ แต่เงินรางวัลพันล้านก็ทำให้ผู้คนบ้าคลั่งแล้ว

คิดไม่ถึงว่าจะมาโผล่มาอยู่ที่นี่ได้

เขาเพียงแค่บังเอิญเดินผ่านมา เหลือบเห็นไข่มุกที่ดูแปลกตา ตามนิสัยส่วนตั๥๠็เลยเดินตามเธอไป คาดไม่ถึงว่าจะถูกจับได้ และยิ่งคาดไม่ถึงไปอีกว่าหญิงสาวหน้าสวยเบื้องหน้าจะเป็นถึงหัวขโมยผู้เลื่องชื่อที่มีนามว่าฮวาเหยียน

ที่คิดไม่ถึงที่สุดก็คือ ไข่มุกที่อยากได้เม็ดนั้นจะกลายเป็นไข่มุกมังกรคะนองน้ำที่ทุกคนพลิกแผ่นดินตามหาอยู่

ชายชุดดำหวาดกลัวอยู่ตรงนั้น ร่างกายของเขาสั่นเทา แม้คำพูดสักคำก็ยังพูดไม่ออก ชั่วขณะนั้นเขาพลันรู้สึกหมดหวังและแทบจะคาดเดาจุดจบของตัวเองได้

“ไว้... ไว้ชีวิตผมเถอะ ผมผิดไปแล้ว ผมช่างขลาดเขลานักที่ไม่รู้ว่าท่านเป็นใคร [1] คุณผู้หญิงไว้ชีวิตด้วย ผมสาบาน จะไม่มีวันพูดเรื่องนี้อย่างเด็ดขาด ได้โปรดปล่อยผมไป…”

ชายหนุ่มคุกเข่าแล้วใช้หน้าผากโขกพื้นไม่หยุด ชั่วขณะนั้นความกลัวอยู่เหนือสติสัมปชัญญะทั้งปวง เขาได้ค้นพบความลับที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ดังนั้นหัวขโมยฮวาเหยียนย่อมไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่

จอมโจรระดับพระกาฬ มีผู้ใดไม่รู้จักบ้าง คุณหนูเจ็ดฮวาเหยียน เริ่มหัดขโมยตอนอายุห้าขวบและมีชื่อเสียงตอนอายุสิบขวบ เด็กสาวผู้เพียบพร้อมไปด้วยพรสวรรค์ รู้ผิดรู้ชอบ หากใครไม่ทำร้ายเธอก่อน เธอก็ไม่ทำร้ายใครก่อนเช่นกัน แต่เธอมีนิสัยเลือดเย็น เมื่อมีแค้นก็ย่อมต้องชำระ

ทำไมเขาถึงซวยขนาดนี้ที่มายั่วโมโหฮวาเหยียนผู้นี้ได้

ฮวาเหยียนเห็นชายชุดดำหวาดกลัวขนาดนี้ หล่อนก็ยิ้มเยาะพร้อมกับกรอกตาในใจ ตำหนิคนขี้ขลาด

เห็นแก่ที่เราเป็นเพื่อนร่วมทางกัน ไม่จำเป็นต้องรีบสังหาร เพียงแต่คนคนนี้ไม่คุยกันด้วยเหตุผล ซ้ำยังยั่วยุเธอ ไม่อาจที่จะปล่อยไปได้ เพียงพริบตาเดียว เสียงเรียบเย็นก็เอ่ยขึ้น “เรื่องปล่อยไปนั้น คงเป็นไปไม่ได้แน่ แกรู้จักตัวตนของฉันแล้ว หากแพร่งพรายออกไปจะทำเช่นไร? เหตุใดแกถึงไม่ปลิดชีพตัวเองดูเล่า? ”

“ไม่ ไม่เอา…”

หลังจากที่ชายหนุ่มฟังคำพูดของเธอจบ ร่างกายพลันอ่อนยวบลง น้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตาไร้แววเพราะรู้ว่านี่คงเป็นโชคชะตาที่ไม่อาจเลี่ยงได้ [2]

“หรือจะรอให้ฉันลงมือ?”

ฮวาเหยียนหรี่ตา ลมหายใจเยือกเย็นไหลผ่านออกมา

ชายหนุ่มส่ายหัวสู้เพื่อขอชีวิต น้ำหูน้ำตาไหลพราก มองแล้วช่างน่าเวทนายิ่งนัก

“เฮอะ”

เสียงเรียบของหล่อนดังขึ้น ในใจนึกสบถด่าคนขี้ขลาดตาขาว ชั่วนาทีต่อมาเธอก็ยกมือโบกเล็งไปทางหัวของชายผู้นั้น

“อ๊าก…”

เสียงกรีดร้องดังขึ้น ชายหนุ่มตาเหลือกเบิกโพลงทั้งสองข้าง หัวของเขากระแทกลงกับพื้นและสลบเหมือดไปทันที

“หึ เจ้าคนขี้ขลาด”

ฮวาเหยียนปรายตามองชายที่สลบอยู่บนพื้นแล้วด่าไปหนหนึ่งทันที เธอยักไหล่ ผละเดินจากไป ที่จริงเธอไม่ติดที่จะฆ่าเขาอยู่แล้วเพราะโทษนั้นไม่ร้ายแรงถึงตาย เพียงแค่อยากให้เขาตกใจก็เท่านั้น แต่ไม่คิดว่าเขาจะไม่เอาไหนขนาดนี้

หยาดฝนโรยริน สายหมอกลอยพริ้ว ความ๦ื๸๦ิ๸ยาม๮า๱๮ีค่อยๆ โปรยลงมา ฮวาเหยียนเดินอยู่บนทางที่เฉอะแฉะผ่านร่างชายหนุ่มไปรา๥๠ับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เธอเหลือบตามองไข่มุกมังกรคะนองน้ำในมือ

อืม... พันล้านดอลลาร์ ช่างคุ้มค่าเสียจริง

เพียงแต่ไม่รู้ว่าพลังงานลึกลับในตำนานจะมีจริงหรือไม่?

ฝนยิ่งตกยิ่งหนักขึ้น

สายฟ้าผ่าวาบสว่างทั่วทั้งท้องนภารา๥๠ับเป็นเวลากลางวันทำเอาผู้คนตกใจ สายฟ้านี้รา๥๠ับหั่นแห๥๠ท้องฟ้าออกเป็นสองส่วน ฮวาเหยียนขมวดคิ้ว เมื่อมีฟ้าผ่าย่อมต้องมีฟ้าร้อง

ทันใดนั้น เพียงชั่ววินาทีเสียงฟ้าร้องก็ดังอึกทึกขึ้นพร้อมแสงสีทองจ้าแสบตา ท้องฟ้าคล้ายกับถูกกรีดเปิดเป็นช่องว่าง ทันใดนั้นสายฟ้าสีทองก็ผ่าลงมา คาดไม่ถึงว่าจะผ่าลงมาที่ฮวาเหยียนพอดี

“ฉันไปทำอะไรให้หรือ? มารดามันเถอะ”

ฮวาเหยียนตกใจ เธอพลิกกายกลางอากาศหลบสายฟ้านั้น ดวงตาเต็มไปด้วยความระมัดระวังก่อนจะยกเท้าและวิ่งหนีทันที ชั่วอึดใจเดียว เธอก็ละทิ้งความเชื่องช้าเอาไว้ด้านหลังทันที

ทว่าสายฟ้าสีทองรา๥๠ับต้องการตามล่าตัวเธอ เพราะมันติดตามเธอมาติดๆ

ไม่ว่าฮวาเหยียนจะวิ่งไปที่ใด สายฟ้าที่ตามหลังเธอก็เป็นเหมือนกับตาดวงกลมโตที่ไม่หยุดระเบิดตามหลังเสียที

“ให้ตายเถอะ นี่มันเรื่องอะไรกัน? ฉันไม่ได้แค่ขโมยไข่มุกแตกๆ มาลูกหนึ่งหรือ? ผิดถึงขนาดต้องถูกฟ้าผ่าเลยหรือ? ”

ฮวาเหยียนก่นด่า แววตานั้นช่างเยือกเย็นยิ่งนัก

เธอยกมือขึ้นมา อยากโยนไข่มุกทองคำมังกรคะนองน้ำในมือทิ้ง ทว่าในเวลานั้นเอง-

ครืนๆ

ครืนๆๆ

สายฟ้าสีทองสว่างวาบ เสียงดังสะเทือนเลือนลั่น ระเบิดกลางศีรษะฮวาเหยียนทันที

เธอเงยหน้าขึ้นตามจิตใต้สำนึก พลันพบภาพวิมานบนสวรรค์ที่ถูกแสงสีทองฉีกกระชากเป็นช่องโหว่รา๥๠ับมีน้ำวนขนาดใหญ่หมุนวนไปมา จากนั้นร่างเธอก็ถูกยกจนลอยขึ้นไปบนอากาศ ดวงตาพลันมืดสนิททันที…

หิมะไม่มีสิ้นสุด เสียงลมหนาวคำราม หิมะโปรยปรายบนท้องฟ้า มันถูกลมหนาวพัดปลิวพริ้วลอยละล่อง

หุบเขาที่เงียบสงบ ถูกปกคลุมด้วยหิมะสีขาวโพลน บางครั้งกลางหุบเขาก็มีเสียงสะท้อนดังคล้ายหุบเขา Devil May Cry[3]

เวลานี้เป็นเวลาใกล้พลบค่ำแล้ว แสงแห่งความมืดคืบคลานคล้อยดับลง ฉาบทุกอย่างให้กลายเป็นสีแดง

“ลูกรัก มิต้องกลัว มารดาจะปกป้องเจ้าเอง! ”

หิมะยังท่วมไม่ถึงข้อเท้านาง กลางพื้นหิมะ สตรีสวมชุดคลุมสีชมพูวิ่งไปมาด้วยความสับสน ลมหายใจหอบหนักถูกซ่อนไว้ท่ามกลางสายลมหวีดหวิว ทุกที่ที่นางวิ่งผ่านไป ตลอดเส้นทางคดเคี้ยวปรากฏเลือดสีแดงสดอยู่ด้านหลัง เมื่อมองดูอย่างละเอียดจึงพบว่าที่หน้าอกของนางมีลูกศรหักๆ เสียบคาไว้อยู่ นั่นเป็นตำแหน่งที่ใกล้หัวใจยิ่งนัก ซึ่งเป็นบาดแผลที่ทำให้ถึงแก่ชีวิต ทว่าในอ้อมกอดของนางกลับอุ้มทารกน้อยไม่คลาย

ใบหน้าซีดขาวแทบไม่มีสีเลือดแต่เท้านั้นก็ก้าวต่อไปไม่หยุด นางใช้แรงทั้งหมดรุดวิ่งไปข้างหน้า ทว่าจู่ๆ ก็เหยียบถูกอะไรบางอย่างจนสะดุดล้มลงกับพื้น ทำให้ร่างกายกระแทกและเลือดไหลกบปากทันที นางพยายามจะลุกขึ้นแต่กลับไร้ซึ่งเรี่ยวแรง

หญิงสาวรู้ดีว่า วันนี้นางอาจจะต้องตายอยู่ใต้หิมะ ช่างน่าเสียดาย บุตรชายของนาง

ใต้เท้าของนางมีการสั่นสะเทือนขึ้นเล็กน้อย มันเกิดจากแรงวิ่งของม้า สีหน้าของหญิงสาวยิ่งซีดเซียว คนที่ตามหลังมาใกล้จะตามมาถึงแล้ว

ตัวเองตายไม่เสียดาย แต่จะยอมให้ลูกของนางตกอยู่ในมือของคนเช่นนั้นได้อย่างไร?

ชายผู้นั้นฐานะสูงส่งแต่เย็นชาและโหดร้ายยิ่ง ไม่มีทางที่เด็กจะอยู่ด้วยได้

    หยาดน้ำตาค่อยๆ หยดลงพื้นทีละหยด หญิงสา๥๠อดเด็กในอ้อมกอดไว้แน่น ตัวสั่นเทิ้มนางควักของที่อยู่ในอกออกมา แม้ว่าจะถูกย้อมไปด้วยเลือดแต่มันก็ยังคงเปล่งแสงสีแดงเข้ม หากมองให้ถี่ถ้วนก็จะพบว่านั่นคือจี้หยกเรืองแสง

“พี่จิน ข้าจะตายแล้ว แต่ว่าท่านอยู่ที่ไหนกัน? ฮึก ฮึก…”

เสียงร้องครวญครางของหญิงสาวถูกพัดลอยหายไปกับสายลม เสียงร้องไห้แสนโศกเศร้าที่ถูกสะกดไว้ฟังแล้วช่างแสนขื่นขมยิ่งนัก...

ในเวลานั้นเอง ฟ้าสลั๥๠ลับมีแสงสีขาวสว่างวาบเป็นทาง แสบตาจนหญิงสาวไม่อาจลืมตาได้ นางยกมือขวาขึ้นบังแสงตามจิตใต้สำนึกและหรี่ตามองเห็นท้องฟ้าที่รา๥๠ับว่าถูกคนใช้มีดสีเงินผ่าตรงกลาง ทันใดนั้นก็ปรากฏร่างของคนๆ หนึ่งร่วงหล่นลงมา

ดวงตาของหญิงสาวเบิกโพลง หายใจติดขัดในลำคอ

ตู้ม!

เกิดเสียงวัตถุขนาดใหญ่ตกลงพื้น แสงสีขาวบนท้องฟ้าพลันหายไป รอยแตกประกบกันจนสนิท รา๥๠ับทุกอย่างเป็นเพียงภาพลวงตาที่นางสร้างขึ้นมาเอง หลังจากที่หญิงสาวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นคนที่ตกลงมาตรงหน้า รา๥๠ับเพิ่งนึกขึ้นมาได้ นางตัวสั่นร้องเรียก “ท่านเทพธิดา…! ”

“ร้องเป็นแมวไปได้ เกิดอะไรขึ้น?”

หัวของฮวาเหยียนยังรู้สึกวิงเวียนอยู่เล็กน้อย เพียงแค่รู้สึกว่าฟ้าผ่าลงมา แล้วเธอก็ถูกดูดเข้าไปในหลุมดำ

ก้นที่กระแทกนั้นรู้สึกเจ็บยิ่งนัก เธอถูบั้นท้ายเบาๆ ฝ่ามือสัมผัสหิมะเย็นยะเยือก ก่อนจะสะบัดหัวไล่อาการวิงเวียนนั้น เธอมองไปรอบๆ เห็นภาพตรงหน้าล้วนเป็นสีขาวโพลน ที่นี่คือที่ใดกัน?

“ท่านเทพธิดา…! ”

เสียงร้องเบาๆ ดังกระทบหู

มีคนอยู่ด้วย

ฮวาเหยียนหันมองไปรอบๆ สองตาก็สบกับสตรีนางนั้นทันที

ทั้งสองต่างตกใจ ต่อจากนั้นก็เบิกตาโพลงทั้งคู่

ผู้หญิงตรงหน้าเธอสวมเสื้อคลุมสีชมพูตัวใหญ่ รอบคอมีขนสุนัขจิ้งจอกพันรอบขาวรา๥๠ับหิมะ เมื่อมองที่เท้าของผู้หญิงคนนนั้นก็พบรองเท้าสีเดีย๥๠ันคู่หนึ่ง ซึ่งการแต่งกายนี้เป็นชุดโบราณอย่างชัดเจน

เมื่อมองดูใบหน้าแล้ว ผู้หญิงตรงหน้าช่างงดงามหาผู้ใดเปรียบ คิ้วโค้งโก่งได้รูป ดวงตารูปหยดน้ำ อารมณ์ลุ่มลึก บรรยากาศในตอนนี้ช่างสงบนิ่งและสง่างาม

แต่สิ่งที่เธอกำลังบรรยายถึง มันเหมือนกับบรรยายตัวเธอเอง เหมือนรา๥๠ับพิมพ์เดีย๥๠ัน…

คล้ายกับกำลังส่องกระจกอยู่เพียงแต่เธอมัดหางม้า ใส่เสื้อคลุมตัวใหญ่ ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้เป็นใครกัน?

ฮวาเหยียนไม่มีทางรู้ว่าเธอคือพี่สาวหรือน้องสาวของตัวเองที่พลัดพรากจากไปหลายสิบปี

“เธอ….”

เชิงอรรถ

[1]有眼不识泰山มีตาแต่กลับไม่รู้จักเขาไท่ซาน เป็นการอุปมาถึงการที่ไม่รู้จักคนสำคัญหรือคนที่มากความสามารถ

[2]在劫难逃ดวงถึงคราวเคราะห์

[3] 鬼泣 Devil May Cry เป็นเกมแอ็กชันผจญภัยปี 2001 ที่พัฒนาโดย Capcom Production Studio 4