เรื่อง ข้ามมิติมาเป็นสาวน้อยนักทำฟาร์ม [แปลจบแล้ว]
ที่ไออกา ้กระโดด้จิ๊บๆ รอบ้างเงียบสงบ
ในสภาพแวดล้อมเช่นี้ แม้แต่ใจของคนล้วนเปลี่ยนานิ่งสงบ ละมุนละไม
“้าา...ลาเจ้า ครั้งี้้าจะต้องไปที่ไๆ กับท่านอาจารย์ หากราบรื่นอาจจะกลับาภายในึ่ปี หากไ่ราบรื่น ระยะเวลาที่กลับานั้นไ่แน่นอน” เงียบไปครู่ึ่ สุดท้ายโจวอ้าวเสวียนพูดประโยคี้ออกา
เฉินเี้ยนหรานดีใจ ่ามีความผิดหวังอยู่เ็้ เขาไู่่ที่เรือน นั่นหายความว่าเขาจะไ่าแย่งลูกๆ ทว่าเหตุใดาถึงได้มีความรู้สึกอึดอัดากเช่นี้!
“อืม เจ้า...ไ่ต้องบอก้าหรอก” าปากไ่ตรงกับใจ
“ในสายตาของ้า เจ้าคือฮูหยินของ้า ฮูหยินของโจวอ้าวเสวียน ตั้งแต่แรก้ามีแค่เจ้าคนเดียว ก่อนหน้าี้้าเพียงคิดว่าจะจัดการทุกอย่างใ้เรียบร้อย จึงค่อยพาเจ้าเ้าาอย่างเปิดเผย ตอนี้...ยังไ่ถึงเวลา แม่า รักษาตนเองดีๆ รอ้ากลับา”
ประโยคี้ทำใ้เฉินเี้ยนหรานที่ฟัอยู่ขมวดคิ้วไ่พอใจ ามองเขาเย็นเยียบ “้าคือฮูหยินของท่าน แล้วคนที่อยู่ในเรือนของท่านจะทำเช่นไร? าต่างหากที่เป็นฮูหยินของท่าน โจวอ้าวเสวียน พวกเรามีความสัมพันธ์เพียงคืนเดียว ท่านไ่จำเป็นต้องคิดจริงจังไป”
“้าใช้ประโยชน์จากา...” โจวอ้าวเสวียนโอนอ่อนพูดประโยคี้ออกา แต่กลับทำใ้เฉินเี้ยนหรานเ้าใจอย่างลึกซึ้ง แต่ไหนแต่ไร การออกเรือนของเขาเป็นเพียงการใช้ผลประโยชน์เท่านั้น
“ชื่อเสียงพวกนั้นสำคัญกับท่านากถึงเพียงี้หรือ? เพื่อพวกมัน ท่าน...ยอมทอดทิ้งทุกอย่าง สาารถใช้ประโยชน์จากทุกคน โจวอ้าวเสวียน ท่านทำใ้้ารู้สึกไ่ปลอดภัย”
โจวอ้าวเสวียนหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด “แม่า เจ้าไ่เ้าใจ เจ้าไ่เ้าใจจริงๆ เรื่องบางเรื่องไ่ได้เป็นแบบที่เจ้าเห็น จริงอยู่ที่้าใช้ประโยชน์จากา แต่หาก้าไ่ใช้ประโยชน์จากา สกุลโจวของพวกเรารวมถึงชาวบ้านที่นี่ มีความเป็นไปได้ที่จะกลายเป็นเชลยของคนคนนั้น”
“คนคนนั้น? เชลย? ท่านกำลังพูดถึงฮ่เ้?” เฉินเี้ยนหรานถามออกา แผ่นดินี้เป็นของโอรสสวรรค์ หากจะพูดถึงเชลย มีเพียงฮ่เ้เท่านั้นแล้ว
โจวอ้าวเสวียนกลับส่ายหน้าหนักแน่น “ไ่ ไ่ใช่ฮ่เ้ เป็น...ท่าน๋แปด หากเขาแย่งชิงสำเร็จ เขาจะได้รับการยอมรับจากคนเหล่านั้น ทั้งหมดของที่นี่จะอยู่ในขอบเขตการดูแลของเขา และพวกเราจะกลายเป็นเชลยศึกของเขา ซึ่ง้าไ่ยินดีแน่ และไ่ต้องการใ้ทุกอย่างที่พวกเราทุกคนพยายามได้าอย่างยากลำบากตกเป็นของเขาเพียงคนเดียว...”
“ท่าน๋แปด? เหตุใดจึงเป็นท่าน๋ แต่ไ่ใช่ฮ่เ้ที่ครองราชย์อยู่ในตอนี้เล่า? เหตุใด้ายิ่งฟัยิ่งไ่เ้าใจ ไ่ใช่ว่าแผ่นดินี้เป็นของฮ่เ้หรือ? ท่าน๋คนึ่จะีำาากเ่าใ คงไ่ีาีำาากกว่าฮ่เ้หรอกะั?”
โจวอ้าวเสวียนมองานิ่ง กลับไ่มีความรำคาญ “ใช่ โดยปกติแล้วแผ่นดินเป็นของฮ่เ้ ในความเป็นจริง แม้ภายนอกจะมองว่าแผ่นดินเป็นของฮ่เ้ แต่แท้จริงแล้วกลับเป็นของ๋แปด หาก้าไ่ได้ท่านอาจารย์สั่งสอนคงไ่ีาเชื่อ หลังจากเ้าไปในเมืองหลวง ้าถึงได้พบว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ ฮ่เ้ในตอนี้...อ่อนแอนัก เขาเชื่อฟัรับสั่งของฮเฮาากเกินไป เป็นเหตุใ้เกิดเรื่องอย่างเช่นในวันี้ และโจวอ้าวหลี่ดันเป็นคนของท่าน๋แปด หากการค้าของ้าไ่เ้าตา๋แปด สกุลโจวคงไ่มีอีก”
นี่เป็นครั้งแรกที่โจวอ้าวเสวียนพูดเรื่องราวในเรือนของเขากับเฉินเี้ยนหรานอย่างอดทน และเป็นครั้งแรกที่เขาพูดถึงเรื่องจวนสกุลโจว
“้ายังไ่เ้าใจอยู่ดี?” เฉินเี้ยนหรานผายมือออกอย่างไร้หนทางและไ่สาารถเ้าใจได้
“อืม ้าพูดไ่ชัดเจนเ่าใ เจ้าอาจจะไ่เ้าใจ ได้ ครั้งี้้าจะพูดกับเจ้าใ้ชัดเจนสักหน่อยแล้วกัน”
ราวกับได้ตัดสินใจแล้ว โจวอ้าวเสวียนจูงมือเฉินเี้ยนหรานเดินไป้างหน้าด้วยกัน และเฉินเี้ยนหรานที่กำลังจมอยู่กับเรื่องสถานการณ์ของจวนสกุลโจว จึงไ่ได้สังเกตว่าตนเองในตอนี้ไ่ได้ต่อต้านที่จะจูงมือกับเขา
“พูดไปแล้ว หลายปีก่อนฮ่เ้ยังเป็นคนที่ากความสาารถ ขณะที่สถานการณ์การเมืองไ่มั่งคง เขาสาารถใช้วิธีการอันรวดเร็วในการทำใ้อำนาจของเมืองหลวงมั่นคง หลายปี่าล้วนพัฒนาาได้ดีโดยตลอด แต่สองปีาี้ฮ่เ้เปลี่ยนไป นิสัยเปลี่ยนไปา โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวข้องกับภายในราชวัง เขายิ่งไ่สนใจไ่รับฟั จนกระทั่งปล่อยปละละเลย”
“ทั้งหมดี้ จากที่ืสถานการณ์าเป็นการะำของฮเฮา และไ่รู้เหตุใดตอนี้ฮเฮาถึงได้เ้า้าง๋แปด โดยการจำกัดอำนาจฮ่เ้ ่าก็โจมตี อีกทั้งยังยกสิบแปดเมืองที่รุ่งโรจน์ากใ้กับ๋แปด สาารถพูดได้เลยว่าตอนี้าได้มอบเมืองที่เจริญแล้วครึ่งึ่ใ้แก่ท่าน๋”
เฉินเี้ยนหรานสูดหายใจเ้า “ฮ่เ้คนี้คงไ่ได้โง่เขลาไปแล้วหรอกนะ? เขาไ่รู้หรือว่ายกใ้กับท่าน๋คนึ่เช่นี้ เป็นไปได้หรือไ่ว่าสุดท้ายอำนาจของท่าน๋คนี้จะล้นฟ้าจนยากจะควบคุมน่ะ?”
โจวอ้าวเสวียนพยักหน้า “ใช่ ฮ่เ้คงไ่ใช่คนโง่เขลา แต่เขายกเมืองเหล่านั้นใ้กับ๋แปด ตอนี้ที่เมืองหลวงพูดกันอย่างไ่เกินจริงเลยว่าภายนอกคือแผ่นดินของฮ่เ้ แต่ในความเป็นจริงหลายผู้คนต่างมองออกว่าแผ่นดินี้เป็นของท่าน๋แปด ที่ยิ่งทำใ้คนรำคาญใจากที่สุดคือ๋แปดคนี้ไ่เพียงจะเป็นคนากความสาารถ ยังเป็นคนที่ทะเยอทะยานากอีกด้วย”
“หลังจากควบคุมสิบแปดเมืองที่เจริญรุ่งเรืองได้แล้ว เขายังพัฒนาไปไ่หยุด อย่างเช่นในตอนี้ เขตของเราก็ถูกท่าน๋แปดจับจ้อง หากเขตี้ถูก๋แปดได้ไปอย่างราบรื่นล่ะก็ ถึงตอนนั้นเขาจะต้องส่งคนที่เขาเชื่อใจาจัดการดูแล และพี่ใหญ่...ในจวนสกุลโจว จะกลายเป็นกำลังของเขา”
“เป็นไปไ่ได้ พี่ใหญ่ของท่านเป็นคนไ่ได้เรื่องพึ่งพาแต่อำนาจสกุล จะเป็นกำลังของท่าน๋แปดได้อย่างไร?” ในหัวสมองของเฉินเี้ยนหรานมีรูปร่างหน้าตาของลูกชายคนโตของสกุลโจวปรากฏขึ้นา ท่าทางที่ถูกกาารมณ์และสุราควบคุม คนเช่นี้จะกลายาเป็นกำลังของท่าน๋แปดที่แสนทะเยอทะยาน ช่างไ่มีเหตุผลเอาเสียเลย
“พี่ใหญ่ของ้าแสดงละครใ้คนอื่นดูาโดยตลอด พื้นเพสถานะของเขาเป็นกำลังใ้กับท่าน๋แปดจริง หากไ่มีโอกาสที่บังเอิญแบบพอดิบพอดี ้าเองก็คงมองไ่ออก”
“คุณชาย ที่ท่านพูดาทั้งหมดคือความจริงหรือ?” เฉินเี้ยนหรานตะลึงอีกครั้ง คำพูดี้หากไ่ใช่โจวอ้าวเสวียนพูดออกา ่ใ้ตีใ้ตาย าไ่ีาเชื่อ
“้าไ่รู้ว่าเหตุใดคนเบื้องบนถึงได้ถูกใจพี่ใหญ่ ไ่เพียงแค่เจ้าที่ไ่เชื่อ ้าเองก็ไ่เชื่อ การมีอยู่ของพวกนั้น แม้แต่คนของราชวงศ์ยังต้องยอมถอยใ้ คนเช่นี้ต้องการหาลูกน้องที่ทุ่มแรงใจใ้เป็นสิ่งที่ง่ายดายนัก มีข่าวึ่ลือกันว่า ยอมเป็นสุนัขอยู่ในม่านเมฆ แต่ไ่ยอมเป็นคนของราชวงศ์ แม้จะเป็นสุนัขรับใช้ของคนพวกนั้น แต่กลับมีคนจำนวนไ่น้อยที่แย่งกันเ้าไปทำ แม้แต่สังฆราชในตอนี้ยังหวังว่าจะส่งลูกของตนเองไปอยู่ในมือของคนพวกนั้น เพื่อที่ตำแหน่งของพวกเขาจะได้ไ่สั่นคลอน ทั้งความสาารถก็ดี ดังนั้น...พวกเราที่เป็นคนธรรมดา จึงไ่มีความสาารถพอที่จะทำิ่ใได้”
พูดถึงตรงี้ โจวอ้าวเสวียนทำเพียงยิ้มขมขื่น
แม้เขาจะแข็งแกร่งาก สาารถทำการค้าใ้ยิ่งใหญ่ได้ตอนอายุสิบสองปี แต่ความสาารถเช่นี้ของเขา ในสายตาของคนที่อยู่ในม่านเมฆ ไ่ถือว่ายิ่งใหญ่อะไร
“้ารู้แล้ว จากที่ท่านเล่าา ้ารู้สึกว่าคนพวกี้คล้ายคนที่ฝึกเซียนอยู่สักหน่อย แต่คนเช่นี้สาารถกำเนิดออกาได้หรือ? บนโลกใบี้ มีคนที่ฝึกเซียนได้จริงหรือ?”
จากเรื่องเหล่าี้ เฉินเี้ยนหรานคิดได้ว่าคนพวกนั้นเป็นคนบำเพ็ญเซียน มีแต่คนเช่นี้เท่านั้นจึงจะสาารถอยู่จุดที่สูงขึ้นไป แม้แต่สังฆราชในตอนี้ยังต้องคอยดูสีหน้าพวกเขา
“ใช่ จากที่ได้ยินาพวกเขามีการมีอยู่เช่นี้” โจวอ้าวเสวียนพยักหน้า “แม้้าไ่รู้ว่าพี่ใหญ่ใช้วิธีการใดติดต่อกับคนเหล่าี้ แต่้าสาารถพูดได้ว่า เป้าหายสุดท้ายของพี่ใหญ่ จะต้องอาศัยคนพวกี้าแย่งอำนาจทั้งหมดในสกุลโจวกลับไป และเขายังคิดจะแย่งตำแหน่งผู้นำสกุลไปจาก้า ที่จวนโจวของ้า...ไ่ล้มละลายลง เพราะมีความสัมพันธ์กับราชวงศ์”
“อะไรนะ เหตุใดอำนาจของจวนสกุลโจวถึงได้ยิ่งใหญ่เช่นี้?” เฉินเี้ยนหราน้ออกาอย่างตกใจอีกครั้ง
จากที่ารู้า จวนสกุลโจวเป็นสกุลที่ีำาากาตลอด ในที่แห่งี้ไ่มีผู้ใดจะสาารถมีเรื่องด้วยได้ และไ่มีผู้ใดีำาเท่าพวกเขา ได้ยินาว่าพวกเขามีคนอยู่ในเมืองหลวง แต่เพราะพวกเขาระวังตนาก ทุกการเคลื่อนไหวทั้งหมดจึงไ่มีผู้ใดรู้เลย
แต่เรื่องที่ออกจากปากของโจวอ้าวเสวียนในวันี้ จู่ๆ กลับได้ยินเรื่องราวความลับเหล่าี้ เฉินเี้ยนหรานถึงได้รู้ว่าสิ่งที่ตนเองรู้เกี่ยวกับจวนสกุลโจว เป็นเพียงแค่ยอดภูเขาน้ำแข็งเล็กๆ เท่านั้น
โจวอ้าวเสวียนมองไปทางาด้วยความหายลึกซึ้ง “ใช่ สกุลโจวมีบรรดาศักดิ์ชั้นหวังซึ่งเกี่ยวข้องกับราชวงศ์าสี่รุ่นแล้ว ผ่านสี่รุ่นี้า อำนาจ...ของสกุลโจวก็เพิ่มขึ้นจนถึงจุดสูงสุด แต่คนของสกุลโจวยังถ่อมตนาก เกรงว่าอำนาจากเกินจะไปบีบคั้นเจ้านาย ดังนั้นจึงส่งคนจากหลายจวนไปฝึกตนบนความลำบากอยู่ในหลายๆ ที่ คนในจวนสกุลโจวที่ถืออำนาจบรรดาศักดิ์ชั้นหวังในตอนี้ ร่างกายแข็งแรงากขึ้นทุกวัน ทั้งยังเผชิญหน้ากับช่วงเวลาที่จะเปลี่ยนคนถือครองอำนาจ ทุกครั้งที่าถึงช่วงเวลาี้ การแข่งขันการครอบครองตำแหน่งล้วนอนาถเสียจนทนไ่ได้ ทั้งภายนอกและมุมอับ แม้แต่วางยาพิษก็ถือเป็นเรื่องที่เจอได้ปกติ และสกุลโจว ขอเพียงไ่มีการฆ่าล้างบางใหญ่โต ก็อนุญาตใ้ผู้เ้าแข่งขันใช้เล่ห์เหลี่ยมพวกี้ได้”
“เพราะพวกเขาจะเลือกผู้ืทอดที่มีมันสมองากที่สุด และมีความสาารถากที่สุดารับบรรดาศักดิ์ ดังนั้นพวกเขาจึงปล่อยใ้พวกท่านแย่งชิง และปล่อยใ้พวกา...วางยาญาติตนเอง การสั่งสอนของสกุลโจวไ่เหมือนผู้ใดจริงๆ”
โจวอ้าวเสวียนยิ้มขมขื่นออกา ในรอยยิ้มที่แสนโดดเดี่ยวมีความเหงาแฝงอยู่ เฉินเี้ยนหรานเ้าใจาก มีชีวิตอยู่ในสภาพแวดล้อมเช่นี้ ครอบครัวไ่เหมือนครอบครัว เพราะพวกเขาต่างปรารถนาจะปีนขึ้นไปยังตำแหน่งสูงสุด
และมีเพียงการปีนขึ้นไปอยู่ตำแหน่งนั้นเท่านั้น จึงจะสาารถครอบครองอำนาจที่ยาวนานและปลอดภัย
“ท่านเองก็อยู่ในการแข่งขันนั้นหรือ?!”
“อืม คนที่อยู่ในรุ่น้าทุกคน รวมถึงพวกลุงๆ ที่ไ่ได้เ้าร่วมการแย่งชิงครั้งก่อน ต่างมีโอกาสี้ หากพี่ใหญ่เป็นพันธมิตรกับคนพวกนั้นได้จริง เช่นนั้นความเป็นไปได้ที่จะชนะก็สาารถพูดได้ว่าเป็นึ่ร้อยคะแนน และหากเขาขึ้นตำแหน่งได้แล้ว คนที่เขาจะโจมตีคนแรกจะต้องเป็น้าแน่นอน ้าไ่ต้องการเป็นเครื่องมือของเขา และไ่อยากตาย...ดังนั้นแม่า เจ้ารอ้านะ รอ้ากลับาจากการแข่งขันี้...”
ไ่ใช่ไ่อยากออกเรือนกับา แต่หากออกเรือนกับาในตอนี้ ไ่รู้ว่าจะเป็นการทำร้ายา หรือว่า...
โจวอ้าวเสวียนหลับตาลงอย่างเจ็บปวด ในวินาทีี้ เขาผิดหวังในความไร้พลังของตนเอง
มือนุ่ม้างึ่าจับกุมปลายนิ้วของเขาเอาไว้ ดวงตาสุกใสของเฉินเี้ยนหรานมองไปทางเขา “้า...จะยืน้างท่านตลอดไป”
ดวงตาสว่างไสวคู่นั้นราวกับกำลังบอกว่า ท่านสาารถเชื่อ้าได้ และคล้ายกำลังส่งพลังาใ้เขา
เขาจับมือของากลับ โจวอ้าวเสวียนพยักหน้าหนักแน่น “แม่า พวกเราคบกันเถิด”
รู้สึกดีต่อกันานานแล้ว ทว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดออกาอย่างนิ่งสงบ ไ่สนใจิ่ใเช่นี้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??