เรื่อง ข้ามมิติมาเป็นสาวน้อยนักทำฟาร์ม [แปลจบแล้ว]
แม้จะเป็นเช่นี้ ร้านรับแลกตั๋วเงินใยุคี้็ยังเป็นตัวเลือกแรกที่คนรวยและนักธุรกิจเลือก
อย่างไรการเ็บเงินไว้ที่เรือน ็ไ่มีผู้ใดกล้ารับประกันว่าจะไ่เกิดเรื่อง ดังนั้นการเ็บไว้ใร้านรับแลกตั๋วเงินที่เชื่อถือได้ แค่จ่ายเงินเล็กน้อย แต่รักษาเงินได้ ถือเป็นตัวเลือกที่ไ่เลว
ตอนที่เ้าร้านินเอาเงินออกมา ไ่ได้ส่งไปที่มือเฉินจื่อหมิง แต่มองพวกเขาแล้วหัวเราะ “คุณายพูดเอาไว้ว่า เที่ยงวันี้เขาจะรอพวกท่านที่เว่เค่อ าคำพูดคุณาย้าแล้ว ดูเหมือนว่า แม่นางท่านี้จะยังิี้เขาอยู่ะ”
เ้าร้านินพูดจบ ทุกคน็ยังดึงสติกลับมาไ่ได้
กวนูเวีมองไปทางหลานสาวตนเองด้วยความตึงเครียด นางัว่าหลานสาวไปิี้อะไรกับโ้าเสวีอีก หากยังไ่จัดการให้เรียบร้อย เช่นนั้นคงจะมีปัญหาแล้ว
เฉินจื่อหมิงกลับขมวดคิ้วครุ่นคิดถึงการเจอกันครั้งก่อนอย่างจริงจัง คิดไปคิดมา ดูเหมือนว่า็ไ่ได้ิี้อะไร
เฉินเี้หรานได้ยินประโยคี้็หน้าแดง มือที่อยู่ใแขนเสื้อกว้างมีเหงื่อออก โ้าเสวีคนี้ ยังจำเรื่องการแข่งขันครั้งที่แล้วพวกนางได้อยู่ื
ครั้งที่แล้วจบอย่างไระ? ดูเหมือนว่าตนเอง้ไปเป็นสาวใช้รินา แต่วันนั้นชงาไปแค่ถ้วยเดียว เพราะโ้าเสวีมีธุระ้ไปทำ ่มาเรื่องนั้น็ไ่ได้ทำ่แล้ว
ตอนนั้นนางยังนึกดีใจ โชคดีที่คุณาย้างานยุ่ง ไ่เช่นนั้นนางยังไ่แน่ใจว่าจะเป็นสาวใช้อย่างไร ใตอนี้เรื่อง็ผ่านมานานมากแล้ว คนเฮงซวยคนนั้นยังจำเรื่องี้ได้อีก
“อะแฮ่ม คุณาย้าพวกเราบอกว่า หากแม่นางไ่ไป เขาจะเอาเงินใครั้งี้ไปครึ่งึ่ แม่นางมาใช้หี้เมื่อใด ตอนนั้นเขาจะเอาเงินคืนให้กับแม่นางขอรับ”
กวนูเวีได้ยิน็ร้อง ไ๊หยา าาเอ๊ย หลานสาวนางไปิี้อะไรคุณาย้ากัน ถึงจำเป็น้หักเงินไปครึ่งึ่ นั่นมันึ่พันกว่าตำลึงเชียวะ ึ่พันกว่า! กวนูเวีคิดแล้ว็เจ็บใจ
เฉินเี้หรานมองตั๋วเงินใมือด้วยความโกรธ อยากจะเข้าไปแย่งตั๋วเงินนั้นมาก
แต่ดูเหมือนเ้าร้านจะฉลาดมาก เขาหัวเราะพร้อมสะบัดตั๋วเงินใมือ “นี่น่ะ...เป็นตั๋วเงินที่เขีเอาไว้ครึ่งึ่ตามที่คุณายบอก ส่วนอีกครึ่งึ่ จะเป็นคุณาย้าจ่ายให้พวกท่าน”
เฉินจื่อหมิงกับกวนูเวีมองเฉินเี้หรานด้วยความสงสารและเจ็บปวด จนคนถูกมองอยากจะกระอักเลือด
บุรุษน่ารังเกียจ นางิี้เขาจริงๆ ิตวิญญาณชั่วร้ายไ่เปลี่แล้วยังคิดให้นางมาเป็นสาวใช้...
“ได้ ใเมื่อคุณาย้ามีน้ำใจเช่นี้ หากพวกเราไ่ไป เช่นนั้น็เหมือนไ่ไว้หน้ากันเกินไป ฮ่าๆ ลำบากเ้าร้านนำข้อความไปบอกคุณาย้าสักหน่อะเ้าคะ บอกว่าท่านป้าที่รักข้าชอบดื่มาหิ่งาซีหู ท่านลุงข้าชอบกินเนื้อห่านฟ้าที่บินอยู่บนท้องฟ้า ส่วนข้าชอบตีนหมีทีู่แ้วโง่เขลา หากคุณาย้ารังเกียจี่ะหาวัตถุดิบหายากเหล่าี้และไ่คู่ควร่ความนิยมชมชอบคุณาย้า ็สามารถส่งจดหมายมาที่โรงเตี๊ยมได้ พวกเราจะไ่รบกวนคุณาย้าแล้ว ฮ่าๆ...”
กวนูเวีแลบลิ้นออกมา แมู่หรานช่างกล้ายื่นเงื่อนไขเีจริง เฉินจื่อหมิงรีบพูดเสริม “ใช่ๆ เป็นเช่นนั้น หากคุณายหาวัตถุดิบอาหารพวกี้ไ่ได้ เช่นนั้น็จะไ่ขอรบกวนขอรับ”
เ้าร้านินแอบ่ว่าใใจ สวรรค์ นี่คือการเลี้ยงอาหาระ! คุณาย้า แขกท่านน่าตกใจยิ่งกว่าพวกวางมาดใเมืองหลวงเีอีก แต่เรื่องคุณาย้า ให้เขาจัดการเอง็พอ
“ใช่ ใช่ แม่นางพูดได้ถูก้ ข้าจะเอาเรื่องี้ไปแจ้งกับเขา หากไ่มีคนส่งจดหมายไปที่โรงเตี๊ยม เช่นนั้น็หมายความว่าจะ้ให้พวกท่านไปที่เว่เค่อแล้ว”
เฉินเี้หรานพยักหน้า บอกลาเ้าร้านินแล้วออการ้านไป ระหว่างทาง็แอบสาปแช่งเ้าคนสมควรตาั่น
พอออการ้านมา กวนูเวีดึงนางมาคุยด้านข้างด้วยความั “แมู่ เ้าไปมีเรื่องอะไรกับคุณาย้า ถึงมีค่าพอให้เขามาหักเงินเราึ่พันกว่าตำลึงน่ะ” นางใตอนี้ไ่มีความดีใจที่หาเงินได้เป็นจำนวนมากแล้ว มีเพียงความัเท่านั้น
เมื่อเห็นท่าทางเป็นัท่านป้า เฉินเี้หรานจึงปลอบโนางด้วยความไ่พอใจ “ไ่มีอะไรหรอกเ้าค่ะ แค่คุณาย้าเขาอารมณ์คึกคักมาก อีกทั้งเงิน็ไ่มีที่ให้ใช้ เขาจึงอยากเลี้ยงท่านด้วยาหิ่ง และเลี้ยงท่านลุงให้ได้ทานห่านฟ้า เป็นคุณาย้าที่อยากจะแสดงความเคารพ่ท่านป้าและท่านลุงทั้งสอง เรื่องิี้ื ฮ่าๆ...ข้าจำได้ว่าเขาิี้ข้าะ เรื่องนั้น อีกเดี๋ยวพวกเรา็ไปทานข้าวกันเถิดเ้าค่ะ”
เห็นนางหัวเราะฮ่าๆ ตัดบท ไ่พูดว่าิี้อย่างไร กวนูเวีจึงทำได้แค่หันไปคุยกับเฉินจื่อหมิง
“เรื่องนั้นื ข้าเอง็บอกไ่ค่อยถูก อย่างไร ขอแค่แมู่หรานพูดดีๆ ข้าว่าเงินี้คงจะได้กลับมานั่นแหละะ”
เมื่อหาข้อมูลไ่ได้ กวนูเวี็โมโหมาก นางยกมือขึ้นไปหยิกแขนเขา “เ้านี่ช่างไ่ได้เรื่อง ครั้งก่อนแมู่หราน็อยู่กับพวกเ้าแต่เ้ากลับไ่รู้เรื่อง เ้าพูดสิว่า เหตุใดเ้าถึงได้เปลี่เป็นคนไ่ได้เรื่องเช่นี้ หากข้าเผลอไปครู่เดียว แล้วแมู่ถูกคุณาย้าทำให้ลุ่มหเข้าจะทำเช่นไร ดูาใบหน้าและการกระทำคุณาย้าน่ะ ไ๊หยา าาเอ๊ย สตรีสามารถถูกหลอกได้ง่ายๆ เลยหนา” อีกทั้งสองคนี้ยังเคยมีความสัมพันธ์กันมาก่อน พอคิดถึงเรื่องี้ าที่ไ่ั กวนูเวีกลับเป็นัเีแล้ว หลังาที่นางรู้ว่าโ้าเสวีจะ้แต่งงาน จึงไ่อยากให้หลานสาวตนเองไปมีความสัมพันธ์อะไรเกี่ยวข้องกับเขาอีก
“เจ็บะ า เ้าเห็นข้าเป็นมนุษย์เหล็กไปแล้วจริงๆ ือย่างไร เบาหน่อย เบาหน่อย ยังมีคนมองอยู่ะ”
กวนูเวีกวาดตามองไปรอบๆ มีคนเิไปมาอยู่ไ่น้อยจริงๆ นางอยู่ติดกับสามีตน็หยิกใที่ลับ คนทั่วไปจะมองไ่ออก อย่างไร็มีแขนเสื้อบังเอาไว้ แต่หากตั้งใจมองสักหน่อย็ไ่ยากี่ะเห็น
เพื่อหน้าตาสามี นางจึงร้องเหอะออกมา ถอยหลังไปอยู่กับเฉินเี้หราน
“แมู่ เ้าจะ้ยึดมั่นใจุดยืนตัวเองให้ดีะ ตอนี้...เฮ้อ...เด็กน้อยใท้องเ้า อย่าให้เขารู้เรื่องี้เชียว หากปิดความลับไว้ไ่ได้ ชีวิตี้ทั้งชีวิตเ้าจะ้จบแล้วแน่ๆ ” เรื่องที่คุณายมีเงินัะไปมีบ้านเล็กบ้านน้อยด้านนอกมีอยู่เอะแยะมากมาย กวนูเวีไ่อยากให้เฉินเี้หรานเิบนเ้าี้ แม้โ้าเสวีูแ้วจะไ่เลว แต่สตรีที่ถูกเ็บเป็นาอยู่เงียบๆ นั้น ไ่ว่าจะตัวนางเอง ืว่าลูกพวกนาง สุดท้าย็ไ่ได้แตกต่างกับการเป็นลูกอนุอยู่ดี
ใความคิดกวนูเวี แมู่หรานนางมีค่ามากพอี่ะมีอนาคตที่ดี ไ่จำเป็น้ขดตัวอยู่ใเรือนเล็กรอให้บุรุษมาเอาใจ
“ท่านป้า วันี้พวกเราไปทานอาหารเหลากันสักมื้อ เขามีเงินแต่ไ่มีที่ใช้ ท่านทานอย่างวางใจเถิดเ้าค่ะ ส่วนข้านั้น ข้า็ยังเป็นข้า ไ่มีทางเป็นสตรีที่ทำให้ท่านเป็นห่วงเด็ดขาด เอาล่ะ พวกเราไปซื้อกันเถิดเ้าค่ะ”
ไ่สนใจแล้ว เฉินเี้หรานจูงมือท่านป้าไปซื้อ จู่ๆ ็มีเงินเอะเช่นี้ จะอย่างไร็ู้แคนใเรือนให้ดีเีหน่อย
ึ่คน่ผ้าฝ้ายึ่ั และุใหม่ี่ะสวมใวันปีใ่ รวมถึงผ้าห่มผ้าฝ้าย และยังมีอื่นๆ เมื่อคำนวณแล้ว ที่้ซื้อ็มีไ่น้อยเลย
ดอกฝ้ายใอำเภอรวมถึงเนื้อผ้าอื่นๆ ถูกกว่าใเขตมากจริงๆ
ถึงแม้ร้านกวนูเวีเองจะขายผ้า แต่นาง็ยังอยากจะซื้อผ้าไปให้คนใเรือน เพียงเพราะผ้าใอำเภอมีหลากหลายชนิด
เมื่อซื้อกลับไปแล้ว หลายคนเห็นเข้า็รู้ว่าใเขตี้ไ่มีขาย
ส่วนเรื่องขนกลับไป พวกนางไ่ได้ักับเรื่องี้ มีรถม้าอยู่ วางพวกี้ใส่รถม้าไปสองคนนั่งเบียดกันสักหน่อย เช่นี้พวกี้็สามารถนำกลับไปได้แล้ว
เมื่อหาเงินได้เร็ว ทั้งสองคนจึงใช้เงินกันได้อย่างไ่รู้สึกปวดใจ
โชคดีที่หลายร้านทำธุรกิจได้อย่างาญฉลาด ได้ยินพวกเขาบอกว่าให้ส่งไปที่โรงเตี๊ยมเว่เค่อ ขอแค่จ่ายเงินมากหน่อย ทางร้านจะนำสินค้าไปส่งให้
เมื่อเป็นเช่นี้ ใมือที่เฉินจื่อหมิงถือจึงน้อยเล็กน้อย เิจนถึงเวลาเที่ยง ทั้งสามคนถึงได้กลับไปที่โรงเตี๊ยม
พอกลับมาเฉินจื่อหมิง็รีบไปถามหาข้อความาหน้าโต๊ะบริการ คนูแคิดอยู่นานก่อนจะส่ายหน้าบอกว่าไ่มี
เมื่อเป็นเช่นี้ อารมณ์เบิกบานสองสามีากวนูเวีตอนเิซื้อ็สงบ กลับเป็นเฉินเี้หรานที่เดาออกว่าโ้าเสวีไ่มีทางปล่อางไปง่ายๆ จุดจบเช่นี้นางกลับนิ่งมาก
กวนูเวีเป็นัมาก แต่เมื่อเห็นว่าหลานสาวตนไ่ได้ัอะไร นางคิดแล้ว็ปล่อยวาง หันไปพูดกับเฉินจื่อหมิงที่ทำหน้าบึ้ง “แมู่บอกว่าพวกเราควรกิน็กิน ควรจะทำอะไร็ทำ ดังนั้นสามีเอ๋ย พวกเราไปทานข้าวแต่โดยดีเถิด ฮี่ๆ คิดไปแล้ว็จริงะ คุณาย้าเลี้ยงข้าว เรื่องี้จะ้มีหน้ามีตามากะถึงจะมีได้น่ะ ยามพวกเราแก่แล้ว็สามารถพูดได้ว่า ตอนนั้นคุณาย้าเคยเลี้ยงข้าวมาก่อนเละ”
เมื่อเห็นาที่เมื่อครู่ยังทำหน้าัอยู่ ตอนี้กลับหัวเราะคิกคักมีความสุข เฉินจื่อหมิง็หมดคำพูด แ่ารมณ์คนเรามักจะแพร่ถึงกันได้ เมื่อถูกกวนูเวีปลอบใจเช่นี้ เขา็ผ่อนคลายขึ้นมาไ่น้อย
“ฮ่าๆ าเอ๋ย ข้าเอง็รอคอยมากเละ ครั้งี้คุณาย้าจะเลี้ยงให้พวกเรากินตีนหมีจริงื พวกเนื้อห่านฟ้าพวกี้ และอะไระที่แมู่พูด าหิ่งาซีหู มันคืออะไรกัน?”
ให้อภัยเขาที่ปกติมักจะดื่มแค่าดอกเก๊กฮวยที่แมู่หรานเลือกให้เขา เขาเป็นคนหยาบๆ ปกติแล้วมักจะทำงานยุ่งงกๆ จะมีเวลาว่างดื่มาดีๆ ได้อย่างไร าหิ่งาซีหู ยังไ่เคยได้ยินมาก่อน
“ไ่รู้ อีกเดี๋ยวเห็นแมู่หรานทำอย่างไร พวกเราเพียงทำตามแล้วกัน อย่างไร็อย่าทำให้แมู่เีหน้าเป็นพอ” กวนูเวีพูดกำชับเีงเบา
เฉินเี้หรานที่เิอยู่ตรงหน้าแอบส่ายหน้า สองสามีาอารมณ์ดีคู่ี้ หากใชีวิตมีพวกเขาทั้งคู่ วันเวลาผ่านไปคงจะรู้สึกดีไ่น้อย
โ้าเสวีที่อยู่ใร้าน กำลังนั่งตัวตรงอยู่ที่เดิม
เ้าร้านินที่มากับเขา็มองเขาอย่างพิจารณาอยู่ตลอด รู้สึกว่าคุณายตนยิ่งควบคุมความคิดตนเองไ่ได้ขึ้นมากทุกที คุณายที่ไ่ว่าจะดีใจืโกรธเคือง ็มักจะไ่แสดงสีหน้าอะไร นี่เหมือนกับเด็กหนุ่มอายุแค่ไ่กี่สิบขวบเีที่ใดกัน
เมื่อเห็นคุณาย้ากวาดตามองไปทางประตูอีกครั้ง เ้าร้านินจึงเข้าไปใกล้อย่างไ่กลัวตาย “ให้ข้าไปเร่งไหมขอรับ?”
พัดใมือโ้าเสวีสะบัด เหล่ตามองไปทางเ้าร้านินโดยไ่ได้พูดอะไร
เมื่อไ่มีคำสั่ง เ้าร้านิน็ไ่กล้าทำอะไร ทำได้แค่นั่งที่เดิมแต่โดยดี
จนกระทั่งหน้าประตูปรากฏร่างพวกเฉินเี้หราน เ้าร้านินถอนหายใจ ใที่สุดแขกพวกี้็มาถึงแล้ว คุณายให้พ่อครัวเตรียมตีนหมี ห่านฟ้า าหิ่งไว้จริงๆ ...พวกี้ราคาแพงมากเชียวะ โดยเฉพาะาหิ่ง แม้เขาจะไ่รู้จัก แต่ได้ยินคนด้านนอกพูดกันมา ถึงได้รู้ว่านี่คือาขึ้นชื่อเมืองหาง!
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??