เรื่อง ข้ามมิติมาเป็นสาวน้อยนักทำฟาร์ม [แปลจบแล้ว]
เฉินเนี้หรานเงียบไม่พูดอะไร ปิดความรู้สึกอยากรู้อยากเห็น าก็เจ็บปวดกับชะตาชีวิตของโจวอ้าวเสวี
หากเป็คนปกติ จากความสามารถของเขาเกรงว่าคงะเลิกงานแต่งนี้ไปนานแล้ว แต่งานแต่งที่เกี่ยว้กับญาติราชวงศ์ แม้เขาะีความสามารถเทียมฟ้าเท่าใดก็ปฏิเสธไ่ไ้
หรือะพูดว่า การแต่งงานนี้ โจวอ้าวเสวีไม่อยากสู่ขอก็ต้องสู่ขอ
สตรีป่าหนึ่ง ทั้งัถูกหมอวินิจฉัยว่าะีชีวิตอยู่ได้ไม่เิสิบหกปี คนเช่นนี้ถูกแต่งเ้ามาก็เป็เหมือนของประดับเรือน
“แต่ก่อนได้ยินมาว่าคุณายห้าไม่เคยเดินทางไปที่เรือนสกุลหลัวเ ีเีครั้งนี้ คาดไม่ถึงว่าเขา...ัให้ความร่วมมือใการไปรับามา บางทีอาจะเพราะเขายอมรับชะตาชีวิตแล้วก็เป็ได้” หลังจากซูเวีถอนหายใออกมาอีกครั้ง ก็วางเรื่องนี้ลง
“ท่านป้า เรื่องนี้ ความจริงแล้วก็เป็เรื่องดีสำหรับคุณายห้านะเจ้าคะ หัวใของเขา...ไ่ไ้อยู่ใโลกนี้ แม้้าะไ่ไ้เ้าใคุณายห้ามากนัก แต่ก็สามารถมองออกว่า เขาเป็คนไร้หัวใ ให้ความสำคัญแต่กับธุรกิจ ไม่พูดไ่ไ้เว่า ใยุคของการทำไร่นา การค้านี้ คุณายห้าให้ความสนใแค่ธุรกิจเท่านั้น เป็ี่อยู่อีกโลกจริงๆ”
“แต่ว่า จากที่เขาเห็นการต่อสู้แย่งชิงของครอบครัวใหญ่ๆ จนเคยชิน ะีความคิดเช่นนี้ก็สมเหตุสมผล เขาอยากทำเรื่องใหญ่ อยากทำธุรกิจให้ไปไกลถึงเมืองหลวง การแต่งงานกับสกุลหลัวถือเป็เรื่องเหมาะสมที่สุด โลกของคุณายห้าเป็ที่ที่เราไม่สามารถเ้าไปเกี่ยว้ได้ ดังนั้นท่านป้า ท่านะต้องทำใปล่อยวาง อย่าเอาเขามา้เกี่ยวกับ้านักเเจ้าค่ะ”
แม้ซูเวีะรู้ถึงเหตุผลนี้ แต่ใใของา ให้พูดว่าะปล่อยวางก็วางได้เหรือ ามองหน้าหลานสาวแล้วส่ายหน้าเบาๆ “อืม ป้าปวดใแทนเจ้า แต่เป็เช่นนี้ก็ดี ตัดความคิดของเราไปเล็ดี ้าเีเสียดายคุณายห้า ู้ายดีๆ คนหนึ่ง แ่ัต้องมาเกี่ยว้กับาที่ป่เช่นนี้”
เฉินเนี้หราน่ๆ จิบาเก๊กฮวย ุปากยิ้มเหยียดเล็กน้อย จากุมองบุรุษ แต่งงานกับสตรีอ่อนแออมโรคคนหนึ่งะน่าเศร้าสักเีใดกัน เีแบ่งพื้นที่ใเรือนใการวางป้ายหลุมศพเท่านั้น แค่ให้สตรีีสถานที่ตายที่ดีเท่านั้น อีกอย่างก็รับชื่อาเสียไป หลังจากฝ่ายหญิงเสียไปสามปี เขาอยากะแต่งสตรีเ้าเรือนอีกสักกี่คน ก็เป็เรื่องที่สามารถทำได้ตามสบาย
เพราะเหตุนี้ คนใเรือนสกุลโจวจึงคิดหาสาวใช้หรือสตรีเ้าไปอยู่ใเรือนเขาอยู่ตลอด อย่างไรสกุลหลัวคนนี้ก็ควบคุมเขาไ่ไ้ และไม่สามารถคลอดลูกให้เขาได้ ที่สามารถตั้งความหวังไว้ได้ก็ต้องเป็สตรีอื่น
เรื่องแต่งงานเช่นนี้เป็เีธุรกิจเท่านั้น
ความเสียหายที่แท้จริงไม่ีทางี
เีแต่ เ้าใก็คือเ้าใ แต่ใใัรู้สึกหงุดหงิด
เมื่อรู้สึกว่าบรรยากาศใรถหนักเิไป เฉินเนี้หรานก็หาหัวข้อสนทนาเรียบง่ายออกมาพูด
“เฮ้อ ครั้งนี้เราทำธุรกิจขนมไหว้พระจันทร์แล้ว ต่อไปะทำอะไรดีเล่า?” เฉินเนี้หรานพูดกับตัวเองเบาๆ
ซูเวีเองก็เลิกคิ้ว ลูบคางครุ่นคิดอย่างจริงจัง “นั่นสิ เราะทำอะไรดี? ต้าหลางะออกจากเรือนไปไกลแล้วด้วย เอ้อร์หลางตอนนี้ก็ัเรีดี จึงไม่ให้เขาดูร้าน เฉินจื่อหมิงบอกว่าตอนนี้ใมือของเราก็ีเงินแล้ว ะให้เขาเรีหนังสือมากหน่อย ส่วนซานหลาง เด็กคนนี้ไม่ค่อยะได้เรื่องได้ราวเท่าไร เรีหนังสือก็ไม่ค่อยดี พ่อเขาจึงะให้ทำงานที่ร้าน ให้เขาดูธุรกิจเล็กน้อย ส่วนเสี่ยวซื่อ เจ้าเด็กนี่ดื้อไปเสียหน่อย แต่เขาัเด็ก มองไม่ออกเ เสี่ยวอู่อย่างเปาจื่อก็ดื้อนัก แต่ีพรสวรรค์เรื่องการเรีมาก”
เฉินเนี้หรานมองท่านป้าสะใภ้ที่กำลังนับลูกายอยู่ มือของา่ๆ วางไปที่เอวตนเองเบาๆ ต่อไปาะเหมือนกับป้าสะใภ้ มานับคำนวณอนาคตของลูกๆ วันเวลาเช่นนั้น คิดไปแล้วก็น่าสนใ
“้าว่าเปาจื่อีอนาคตใเส้นทางการเรี เช่นนั้นะต้องสอนเขาดีๆ โถงการเรีปีนี้ัเป็สกุลหลัวที่เป็คนเก่งกาจหรือเจ้าคะ? ตอนนี้เปาจื่อเหมาะสมกับการเริ่มเรี ไม่ควรรั้งรอจนนานไปนัก เกรงว่าเปาจื่อะต้องรีบหาอาจารย์ดีๆ เสียแล้วสิ”
การเรีไม่เีแต่ะต้องีพรสวรรค์ดีเท่านั้น แต่ะต้องีอาจารย์ที่ไม่เลวด้วย จุดนี้เฉินเนี้หรานพบประสบการณ์นี้มากับตัว โดยเฉพาะใยุคสมัยที่ข่าวสารถูกปกปิด ะต้องหาอาจารย์ที่เก่งกาจมาสอน
“ใช่ ส่วนอาจารย์ก็หาได้ยากนัก เดิมทีการเรีหนังสือเป็สิ่งที่ราคาสูงมาก หนึ่งปีะต้องจ่ายสี่ตำลึง หากไปสอบเป็ขุนารับฉายา ถึงตอนนั้น ัต้องีค่าใช้จ่ายเบ็ดเตล็ดอีก คนทั่วไปคงรับผิดชอบไม่ไหว และเพราะเหตุนี้ แม่ของเจ้า...” เมื่อพูดถึง้สะใภ้ ซูเวีก็พบว่าสีหน้าของเฉินเนี้หรานเปลี่ไป
เดิมทีาอยากะพูดคำูีๆ ให้กับ้สะใภ้ที่ไ่ไ้เรื่องบ้าง แต่พอคิดถึงการกระทำทั้งหมดของ้สะใภ้แล้ว คำูีๆ นั้นาก็ูไ่
“ท่านป้า แม้ท่านะยากจนเีใด ะเอาลูกสาวไปขายเพื่อขอเกียรติยศหรือไม่?” เฉินเนี้หรานรินน้ำให้เต็มแก้วพร้อมเอ่ยถามออกมาเสียงเบา
“เรื่องนี้...ไม่ีทาง ไม่ว่าะเป็ลูกาย หรือลูกสาว ถึงแม้ลูกายะสามารถสืบทอดกิจการได้ แต่ลูกสาวก็เป็เลือดเนื้อที่ออกมาจากตัว” ซูเวีตอบาด้วยความจริง
เฉินเนี้หรานหลุบตาลงแล้วยิ้มเศร้า “ดังนั้น ไม่ต้องช่วยพูดอะไรให้เขาแล้วเจ้าค่ะ”
ำูที่ออกมาเีแผ่วเบา แ่ัทำให้ใของซูเวีซึ่งเป็คนฟังั่ไหว
บางที หลานสาวที่าเห็นว่าเป็คนแข็งแกร่ง แต่ใใ เกรงว่าคงะรู้สึกเจ็บปวด คิดไปแล้วก็ใช่ ไม่ว่าอย่างไร นั่นก็เป็มารดาของา
นึกถึงตรงนี้ ความสงสารของาที่ีต่อเฉินเนี้หรานจึงยิ่งเพิ่มพูนขึ้น
“ใช่แล้ว เมื่อครู่เราเพิ่งพูดว่าะทำอะไร แล้วก็ออกนอกเรื่องไปไกลเสียได้ แม่หนู เจ้าคิดว่าต่อไปเราทำอะไรกันดี? หวานเ็นคงไม่สามารถทำได้อีก ขนมไหว้พระจันทร์ก็ทำไปแล้ว อีกทั้งฤดูเก็บเกี่ยวตอนช่วงใบไม้ร่วงก็เสร็จหมดแล้ว เทศกาลครั้งหน้าดูเหมือนะอีกนาน แล้วตอนนี้ะทำสิ่งใดดี?”
เรื่องนี้เป็เรื่องที่ทำให้กังวลจริงๆ ี่เคยชินกับการทำงานหาเงินทุกวัน จู่ๆ ไม่สามารถหาเงินได้ จึงรู้สึกแปลกพิกล
เฉินเนี้หรานขมวดคิ้วครุ่นคิด ความจริงแล้ว หลายวันที่กลับไปอยู่ที่เรือน าก็คิดอยู่ตลอดว่าะทำเช่นไรดี
เงินที่ได้จากการขายขนมไหว้พระจันทร์ไป ะต้องได้กลับมาเป็จำนวนมาก ถึงตอนนั้นะต้องหาคนไปดูแลที่นา พร้อมหาซื้อที่นาเพิ่มสักหน่อ็เป็เรื่องที่จำเป็ ซึ่งหากเพิ่มที่นาไปแล้วใมือะต้องีเงินเหลือ
ตอนนี้าไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว แต่เป็สตรีที่ต้องดูแลครอบครัว อีกทั้งกำลังะกลายเป็แม่คนแล้วด้วย เรื่องที่จำเป็ต้องใช้เงินจึงีมากขึ้น
ค่าใช้จ่ายของลูก ค่าิ ค่าเสื้อผ้า คนงานใเรือน ค่าสินสอดแต่งงาน...
พอคำนวณเช่นนี้แล้ว เฉินเนี้หรานจึงพบเรื่องน่าเศร้า ใสองปีนี้ หากาไม่หาเงินให้มาก ะทำให้การเงินหมุนเวีใเรือนไม่พอ
“ท่านป้า ครึ่งปีหลังเราะต้องทำธุรกิจแ่อนเจ้าค่ะ ที่ร้านัสามารถทำช่องหน้าต่างขายอาหารตักได้หรือไม่เจ้าคะ?”
“ทำช่องหน้าต่าง?” ตาของซูเวีเปล่งประกาย “แม่หนูความหมายของเจ้าก็คือะขายอาหารตักแล้วหรือ?”
“อืม ้าอยากทำอาหารตุ๋นออกมาขายเจ้าค่ะ อย่างไรที่เรือนก็ีรถม้าแล้ว ทุกวัน้าะทำอาหารที่เรือน แล้วให้พี่หวงบรรทุกมา พร้อมกับซื้อวัตถุดิบที่้าต้องการกลับมาด้วย ส่วนอาหารที่เอาออกไปขาย้าเองเคยคิดเอาไว้แล้ว เราสามารถทำอาหารตักได้หลายอย่าง ทั้งถั่วลิสงตุ๋น ไข่พะโล้ เนื้อพะโล้ หางหมูพะโล้ ถั่วตุ๋นน้ำพะโล้ เต้าหู้พะโล้ นี้”
“อา ล้วนแต่เป็อาหารตุ๋นพะโล้หรือ!” ใเขตก็ีขายอาหารนี้ ธุรกิจของร้านนั้นัพอไปไหว หากร้านของเขาก็ขายของนี้ ซูเวีกังวลว่ามันะ้าไปสักหน่อย
“ตอนนี้ะเป็อาหารตุ๋นพะโล้ทั้งหมด อย่าดูถูกอาหารนี้นะเจ้าคะ ธุรกิจเล็กๆ ก็สามารถหาเงินได้มากมายเจ้าค่ะ” เฉินเนี้หรานคิดถึงยุคปัจจุบัน ใาติก่อน เพื่อนบ้านของาเปิดธุรกิจทำของตุ๋นพะโล้ เขาอดทนทำงานถึงสิบปี แค่บ้านก็ีถึงสองหลัง ร้านก็ัีถึงสองร้าน ธุรกิจเล็กๆ ัหาเงินได้มากมายขนาดนั้น หากไ่ไ้เห็นกับตาตัวเอง ใคระเชื่อ?
“้ารู้ว่ามันะต้องหาเงินได้แ่อน ้าแค่กังวลว่ามันะ้าน่ะ” ซูเวีบอกเหตุผลของตัวเองออกมาอย่างอ้ำอึ้ง
“เรื่องของ้า มันเป็เรื่องที่หลีกเลี่ยงไ่ไ้เจ้าค่ะ ท่านป้า ร้านของท่านขายอาหารที่เกษตรกรทุกคนต้องการ ของเบ็ดเตล็ด นั่นก็ีคนอื่นขายเหมือนกัน เราไม่สามารถพูดว่าเราเปิดขึ้นมาอีกร้าน ทำธุรกิจแบบคนอื่นเขาแล้วะล้มเลิกไม่ทำมันเ คนอื่นเองก็ไม่ีทางล้มเลิกความคิดเปิดร้านของเขาเีเพราะเรากำลังเปิดร้านธุรกิจประเภทเดียวกัน หลักการของาน่ะ ีเีแคู่้ที่เหมาะสมะอยู่รอด ท่านป้าที่วิเคราะห์เรื่องอย่างาญฉลาดของ้าเป็ี่ลังเลตั้งแต่เมื่อใดกัน นี่ไม่ใช่ตัวท่านเละเจ้าคะ” เฉินเนี้หรานมองายิ้มๆ ใแววตาเต็มไปด้วยความหยอกล้อ
“เรื่องนี้...” ซูเวีหน้าแดง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน “ความจริงแล้ว ไม่ใช่้าเปลี่ไป คือี่ทำธุรกิจอาหารตุ๋นน่ะ เป็...เป็ู้ีพระคุณของ้ากับลุงเจ้า”
อ๋อ ที่แท้ก็เหตุผลนี้เอง าคงกลัวว่าเขาะมาบอกว่าาลืมบุญคุณสินะ
“ท่านป้า เรื่องนี้ไม่เป็ไรเจ้าค่ะ ท่านก็บอกกับคนอื่นว่าแค่ช่วยขาย โดย้าเป็คนส่งมาขายที่ร้านท่าน หากสกุลหลัวเป็คนเปิดธุรกิจนี้ เช่นนั้นเขาะคิดว่า เรื่องนี้เป็สิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ หากเขาทะเลาะกับท่านด้วยเรื่องนี้ เราแค่เลิกไปมาหาสู่กับเขาเท่านั้นเองเจ้าค่ะ ใโลกธุรกิจมันโหดร้ายเช่นนี้ เป็เหมือนสนามรบ”
ซูเวีเงียบลง เหตุผลนี้าเ้าใ เีรู้สึกกลัวเท่านั้น
“ได้ เรื่องนี้เอาตามที่เจ้าว่า ความจริงแล้วตามเหตุผลที่เจ้าพูดมา เจ้ากับ้ห้าัต้องใช้ชีวิต เงินก็ต้องหา อ๊ะ จริงสิ ครั้งก่อนมัวแต่ยุ่งวุ่นวาย ไ่ไ้เรีหมอาวจเจ้าเ ้าว่าเ้าเมืองครานี้ะต้องหาหมอาวจเจ้าเสียหน่อย” ความจริงเรื่องนี้ทำให้ซูเวีจำได้มาตลอด แต่เพราะมันเกี่ยว้กับหน้าตาของหลานสาว าถึงไม่กล้าถามออกไปตรงๆ จึงยื้อเวลามานาน ถึงได้เริ่มถามเรื่องนี้ขึ้นมา
เฉินเนี้หรานเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนะตัดสินใพูดความจริง “ความจริงแล้ว ้า...ท้องจริงๆ เจ้าค่ะ”
“หา...” แก้วใมือของซูเวีร่วงหล่นลงใรถ จนเปรอะกระโปรงของา ทว่าใเวลานี้าไม่สนใที่ะเช็ด “ท้อง...ท้องจริงหรือ! เป็ไปได้อย่างไร ะทำเช่นไรดี? ไอ๊หยา คุณายห้าต้องแต่งงาน แม่หนูเจ้าะทำเช่นไร?”
เมื่อได้ยินข่าวนี้ สติของซูเวีก็ล่องลอย จับมือเฉินเนี้หรานแ่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??