เรื่อง ข้ามมิติมาเป็นสาวน้อยนักทำฟาร์ม [แปลจบแล้ว]
“ท่านแม่ ท่านแม่ของข้า ท่านดีที่สุดแล้ว บุรุษน่ะหากมีธุรกิจแล้ว จะต้องมานั่งกังวลเรื่องหาเมียไ่ได้ที่ไหนกันเล่า ท่านแม่ของข้า ถึงตอนนั้นธุรกิจของข้าประสบความสำเร็จแล้ว ท่านก็ค่อยๆ นั่งเลือกเมียให้ข้าแล้วกัน ฮ่าๆ...”
เมื่อเห็นว่าครอบครัวนี้ดีขึ้นีแล้ว เฉินเนี้ยนหาก็มีความสุข การที่นางได้มาเจอกับครอบครัวของซูเยวียนนั้นช่างมีความสุขเสียจริง
ถึงแม้ว่าจะมีบิดามารดาแท้ๆ ที่ไ่ค่อยจะดีเท่าไร พอคิดถึงบิดามารดา คิ้วของเฉินเนี้ยนหาก็ขมวดเข้าหากัน
ได้ยินน้องห้าที่กลับเรือนมาวันนี้เล่าว่า ตอนที่นางจูงม้าไปปล่อยกินหญ้าในตอนเช้า ก็บังเอิญไปเจอเข้ากับหนิงซื่อ
หลังจากเห็นพวกนางจูงม้า ก็ถามาเสียเยอะแยะ
ถึงแม้น้องห้าจะเป็นเด็กฉลาด ไ่ได้พูดะไออกไปมาก แต่มีหรือที่หนิงซื่อจะเชื่อ?
เรื่องของพวกนางพี่น้อง ขอแค่หนิงซื่อไปสอบถามมา เกรงว่าคงจะได้ยินเรื่องราวมาบ้าง
พวกนางในวันนี้ความเป็นอยู่ดีกว่าแต่ก่อนมากแล้ว จากการกระทำของหนิงซื่อ เกรงว่าคงคิดจะกลับมาหาีเป็นแน่
“แมู่ ข้าบอกว่าซุปทำเสร็จแล้ว มา ด้านบือเนื้อแผ่นที่ข้าใส่ให้เจ้าโดยเฉพาะเลยะ เป็นเนื้อสันในชั้นดีด้วย เจ้าชอบเนื้อสันในหมูไ่ใช่หรือ ความจริงแล้วข้าชอบเนื้อหมูติดมันมากกว่า เนื้อแบบนั้นน่ะอร่อย ทั้งไ่อ้วนและไ่เล็กจนเข้าไปติดซอกฟัน เอ๋ แมู่ ทำไมเจ้าถึงเหม่อไปล่ะ?”
ณ ตอนนั้น ซูเยวียนถึงได้พบว่าเฉินเนี้ยนหาเอาแต่เหม่ออยู่ตลอด
เมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลของหลานสาว ซูเยวียนก็ตกใจ อารมณ์ดีๆ ที่ได้กินซุปเมี้ยนเกอตาหายไปแล้ว นางรีบวางเครื่องมือทำขนมไหว้พระจันทร์ลง แล้วนั่งข้างเฉินเนี้ยนหา
“ไ่มีะไเจ้าค่ะ แค่วันนี้น้องห้าไปเจอท่านแม่มา” เฉินเนี้ยนหารีบร้อนรับถ้วยมา
ซุปยังร้อนอยู่ นางจึงเป่าแล้วไปก่อน ไ่ได้นำเข้าปากทันที
ซูเยวียนกับเฉินจื่อหมิงมองหน้ากัน ต่างเห็วามเืะาปรากฏาจากาของีฝ่าย
“เฮ้อ หนิงต้าหานี่ะ ไ่เป็นไร ถึงนางจะมาหาก็ไ่สามารถทำเรื่องร้ายกาจได้ แมู่ เจ้าไ่้กลัวะ อย่างไรพวกเราก็ยืนอยู่ในเส้นทางของความถูกต้อง ต่อให้ฟ้าถล่มลงมาก็ยังมีป้าคอยช่วยเหลือเจ้าอยู่ะ”
ถึงแม้เฉินเนี้ยนหาจะรู้ว่าในบางเรื่องซูเยวียนก็ไ่สามารถแข็งข้อขึ้นมาได้ อาจจะช่วยะไตนไ่ได้ แต่นางรู้สึกสบายใจขึ้นมากเมื่อได้ยิำพูดพวกนี้
หัวทุยซบไปตรงอกของซูเยวียน “ใช่ ใช่ ใช่เจ้าค่ะ ฟ้าถล่มลงมา ก็ยังมีท่านป้าคอยค้ำให้ ฮี่ฮี่ ข้ากินซุปแล้วะเจ้าคะ”
ยกถ้วยขึ้นมา พอได้กลิ่นน้ำมันที่ลอยเข้ามา คิ้วของเฉินเนี้ยนหาขมวดแน่น
ตอนที่ซูเยวียนทำซุป ก็คิดว่าจะหาเงินได้ก้อนโตแล้ว ดังนั้นตอนที่ใส่น้ำมันหมูจึงใส่ลงไปเยอะมาก
แต่ตอนนี้เฉินเนี้ยนหาได้กลิ่นแล้วรู้สึกมวนท้อง ฝืนกินเข้าไปหนึ่งคำก็ต้านทานกลิ่นน้ำมันไ่ไหวจริงๆ
“อ่อก...”
นางนั่งลงไปด้านข้าง แล้วอาเจียนาไ่หยุด
การอาเจียนใรั้งนี้ำใ้ครอบครัวของซูเยวียนที่ยังนั่งกินอยู่ถึงกับตกใจ
โดยเฉพาะซูเยวียนที่มีสีหน้าย่ำแย่ลง แล้วรีบวิ่งเข้ามาลูบหลังให้
“อั้ยหยา เป็นะไน่ะ เป็นะไ เมื่อู่ยังดีๆ อยู่เลย ทำไมจู่ๆ ก็อ้วกาได้ ข้าเห็นเมื่อเช้าเจ้ากินะไก็อ้วก หากไ่รู้ ยังคิดว่าเจ้าแพ้ท้องะ”
นาง่อย่างไ่ใ่ใแต่กลับำใ้หลายต่างะึไป
โดยเฉพาะเฉินเนี้ยนหา ที่ตกใจจนจับมือของซูเยวียนเอาไว้ “แพ้...แพ้ท้อง...”
นางหน้าขาวซีด มองซูเยวียนราวกับเห็นผี บีบมือีฝ่ายแน่นมากจนซูเยวียนร้องโวยวายา
“อั้ย อั้ย แมู่หา เจ้าบีบเบาๆ หน่อยได้ไหม? มือของข้าทำมาจากเนื้อะ ไ่ได้ทำจากเหล็ก”
เฉินเนี้ยนหาปล่อยมืออย่างรู้สึกผิด “ขอโทษเจ้าค่ะท่านป้า ข้าได้ยิำนี้แล้วตกใจจวบคุมตัวเองไ่ได้”
ต้าาที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก็มองนางราวกับเห็นผีเช่นกัน สีหน้าน่ากลัวจนเฉินจื่อหมิงที่มองอยู่ตกใจ
สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ก่อนจะรีบลากต้าาออกไปข้างนอก
“เจ้า เจ้าบอกข้ามาตรงๆ เจ้าใช่...เจ้าใช่...”
เขาพูดถึงแค่นี้ เฉินจื่อหมิงก็ไ่กล้าถามต่อ ในเรือนมีต้าาที่เป็นหนุ่ม และมีแค่เขาที่สามารถใกล้ชิดกับเฉินเนี้ยนหาทั้งวัน
ต้าาเห็นท่าทางของบิดาตนก็เข้าใจผิด คิดว่าเขากำลังถามว่าเจ้าก็รู้ใช่ไหมว่าแมู่ท้อง
เขาจึงั้าอย่างรำคาญใจ ทั้งยังขยุ้มผมด้วย
“เพียะ...” เมื่อู่เพิ่งจะั้าไป ต้าาก็โตบู้
“เจ้า เจ้า...ต้าาเอ๋ยต้าา เจ้าทำเรื่องร้ายกาจเช่นนี้าได้อย่างไร?”
เฉินจื่อหมิงไ่พอใจที่ลูกชายไ่ได้ดั่งใจ พระเจ้า ลูกชายแอบทำเรื่องเช่นนี้ลับหลังพวกเขา นี่ นี่จะทำเช่นไรดี? พูดกันอย่างรุนแรงแล้ว พวกเขาเป็นพี่น้องกันะ พี่น้องจะไปทำเรื่องเช่นนี้าได้อย่างไร? แค่คิดถึงเรื่องพวกนี้ ความโกรธของเฉินจื่อหมิงก็พวยพุ่ง
“ท่านพ่อ ข้าแค่สงสัยว่าแมู่หาตั้งครรภ์ ท่านตีข้าทำไม?” ต้าาน้อยใจแล้ว ถามแกมตำหนิใส่เฉินจื่อหมิง
“เจ้า เจ้า...” เฉินจื่อหมิงผู้น่าสงสารตอนนี้พูดะไไ่ออก มือที่ชี้ไปทางต้าาสั่นไ่หยุด
ต้าาเห็นเขาอารมณ์ขึ้นเช่นนี้ ก็ให้อภัยการกระทำห่ามๆ ของบิดา แล้วตบบ่าบิดาตนเองอย่างใจกว้าง “ท่านพ่อ ไ่เป็นไระ ตอนที่ข้าสงสัยว่าแมู่ตั้งครรภ์แรกๆ ก็ตกใจแทบตายเช่นท่านในตอนนี้ สงบใจเถิด สุดท้ายมันก็จะเป็นเรื่องธรรมดา พวกเราจะต้องดูก่อนถึงจะรู้”
เฉินจื่อหมิงฉุนขาดแล้วสะบัดมือของลูกชายออก สีหน้าเปลี่ยนไปมาอยูู่่หนึ่ง สุดท้ายก็ถอนหายใจยาว “ช่างเถิด ต้าา เจ้าตามข้ามา เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว พวกเราเข้าไปพูดเรื่องราวให้มันชัดเจน อย่างไรก็ต้องจัดการกับเรื่องนี้ เฮ้อ ลูกไ่รักดี ทำไมข้าถึงได้มีลูกไ่รักดีเช่นเจ้าะ”
ต้าาอยู่ในสภาวะไ่เข้าใจ ลูบหัวตัวเองอย่างเด็กถูกใส่ร้ายแล้วมองมาที่บิดาของตน “ท่านพ่อ ข้าก็แค่ทายว่าแมู่ตั้งครรภ์เท่านั้นเอง เรื่องนี้ก็ถึงกับเป็นลูกไ่รักดีเลยหรือ เฮ้อ ท่านพ่อ...”
ทันใดนั้น ต้าาก็เข้าใจขึ้นมาทันใด ตอนที่กำลังจะแก้ต่างให้ตัวเอง กลับถูกเฉินจื่อหมิงลากเข้าไปในเรือน
เฉินเนี้ยนหาที่อยู่ในเรือนกำลังกินน้ำอยู่ ซูเยวียนกำลังมองหน้านางอย่างเป็นกังวล
เฉินจื่อหมิงสูดหายใจเข้า ตอนที่กำลังจะเอ่ยปากพูด ต้าาที่อยู่ด้านข้างก็รีบดึงเขาเอาไว้ “ท่านพ่อ พวกเราไปด้านนอก ข้ามี ข้ามีเรื่องสำคัญอยากจะพูดกับท่าน”
“อย่ามาดึงข้า ต้าา ข้าจะต้องสั่งสอนเจ้าสักที เป็นบุรุษน่ะกล้าทำก็ต้องกล้ารับ” เฉินจื่อหมิงตะคอกเสร็จก็มองสตรีของตนที่มองพวกเขาทั้งสองอย่างมึนงง เขาเดินไปตรงหน้าเฉินเนี้ยนหาไ่กี่ก้าวด้วยความเจ็บปวด “แมู่หา ขอโทษะ เป็นข้าเองที่สั่งสอนไ่ดี ต้าาถึงได้ทำเรื่องเช่นนี้”
ซูเยวียนที่อยู่ด้านข้างได้ยินใจก็กระตุก มองไปทางต้าาด้วยท่าทางเคร่งเี กลัวว่าเขาจะสร้างเรื่อง
แล้วหันไปมองสีหน้าของสามีตน พระเจ้า ครั้งนี้ต้าาไปทำเรื่องผิดะไ ถึงำใ้สีหน้าของเขาย่ำแย่ได้ถึงเพียงนี้! ในใจของซูเยวียนมีแค่ความคิดเดียวเท่านั้น แย่แล้ว แย่แล้ว ต้าาจะต้องก่อเรื่องใหญ่แน่ๆ
เฉินเนี้ยนหาเองก็เีเช่นกัน นางมองไปทางต้าาอย่างเป็นกังวล แล้วหันไปปกป้องเขาแทน “ท่านลุง อย่าพูดเช่นนี้เลย ต้าายังเด็ก จึงยากที่จะหลีกเลี่ยงการกระทำผิดโดยวู่วาม พวกเราสามารถจัดการแก้ไขอย่างมีเหตุผลได้ะเจ้าคะ”
เฉินจื่อหมิงตบหน้าขาตัวเองฉาดหนึ่ง “ใช่ ควรจะจัดการด้วยเหตุผล แมู่ เจ้าไ่โกรธต้าาหรือ?”
ต้าาเองก็ทนฟังต่อไปไ่ได้แล้ว ช่างมันเถิด เขาเองก็ไ่สนใจพ่อบ้าบอเลอะเลือนของเขาแล้ว อย่างไรเรื่องขายหน้านี้ไ่ใช่เขาทำ เขาจึงนั่งกินซุปต่อไปโดยไ่ทุกข์ไ่ร้อนะไ
กลับเป็นซูเยวียนที่เป็นกังวล สามีของนางโกรธถึงขนาดนั้น แต่ลูกชายยังนั่งกินข้าวได้อย่างหน้าตาเฉย อั้ยหยา นางร้อนใจจะตายแล้วะ
“ท่านลุงพูดมาเถิด ข้าไ่โกรธต้าาหรอก”
“ได้ เช่นนั้น พรุ่งนี้ข้าจะไปเชิญหมอมา หากพวกเจ้ามีลูกจริงๆ พวกเราจะรีบจัดการปัญหากัน! เฮ้อ ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร ว่าพวกเจ้าจะทำเรื่องที่มันผิดจารีตเช่นนี้ เลี้ยงลูกไ่ได้สั่งสอน ก็เป็วามผิดของบิดาเช่นข้า เฮ้อ เฮ้อ...” พอพูดถึงเรื่องแย่เช่นนี้ หน้าของเฉินจื่อหมิงก็แดงเรื่อ เรื่องเช่นนี้ ให้เป็นบิดาหนึ่งมาพูดกับลูกสะใภ้ที่ยังไ่ได้แต่งเข้าแล้วก็รู้สึกลำบากใจจริงๆ
“เชิญหมอ? มีลูก?” ได้ยิำพูดพวกนี้ หากเฉินเนี้ยนหายังไ่เข้าใจีเช่นนั้นก็เป็นโง่แล้ว
แต่ว่า ทำไมถึงไปเกี่ยวข้องกับต้าาได้ล่ะ? นางกับต้าาไ่ได้มีเรื่องะไกัน ทั้งสองเป็นแค่พี่น้องเท่านั้น ท่านลุงกำลังคิดเรื่องะไอยู่น่ะ?
นางจ้องไปที่เฉินจื่อหมิงด้วยความสงสัย “ท่านลุงเข้าใจะไผิดหรือไ่เจ้าคะ? ข้ากับต้าาไ่มีความสัมพันธ์ะไเลยะเจ้าคะ ท่านกำลังคิดะไมั่วซั่วหรือเจ้าคะ?”
ตอนนี้ซูเยวียนก็ถือว่าฟังออกแล้ว รู้สึกว่าเฉินจื่อหมิงจะเข้าใจผิดว่าเฉินเนี้ยนหากับต้าามีความสัมพันธ์กัน
นางแทรกเข้าไป “เอาล่ะ เอาล่ะ เจ้ากำลังคิดะไน่ะ แมู่ไ่สบายท้องเท่านั้น ทำไมพวกเจ้าถึงได้พูดะไมั่วซั่วเช่นนี้ อั้ยหยา ดึกดื่นขนาดนี้ตาแก่เช่นเจ้าก็ก่อเรื่องแล้ว”
ในช่วงนี้ซูเยวียนอยู่กับเฉินเนี้ยนหาทั้งวัน จะไ่เข้าใจแมู่นี้ได้อย่างไร หากจะบอกว่านางมีความสัมพันธ์ชายหญิง ต่อให้ตีให้ตายนางก็ไ่เชื่อ
“ใช่เจ้าค่ะ พวกเราจะไปมีะไกันได้อย่างไร ท่านลุงจะต้องคิดผิดแล้วล่ะเจ้าค่ะ เหอะๆ ข้าก็แค่...ท้องไ่ชินกับอาหาร จึงอาเจียนแห้งเท่านั้น”
พอพูดาเช่นนี้ ซูเยวียนกับเฉินจื่อหมิงและต้าาก็มองนางด้วยสีหน้าทะมึน แต่ละต่างมีสีหน้าที่เคร่งขรึม
ซูเยวียนยกนิ้วขึ้นมานับกับเฉินจื่อหมิง “พ่อ แมู่าจากจวนสกุลโจวได้กี่เดือนแล้ว?”
เฉินจื่อหมิงเองก็ยกนิ้วขึ้นมานับ “นับไปแล้ว ก็สองเดือนกว่าแล้วล่ะ”
“แมู่?” ซูเยวียนทำเสียงดังจ้องไปที่นาง “เจ้ากับ...ตอนที่เจ้าอยู่กับคุณชายห้านั้น พวกเจ้าได้...ได้กินยาคุมะไพวกนี้หรือไ่?”
ถูกพวกเขาถามาด้วยท่าทางเข้มงวดเช่นนี้ เฉินเนี้ยนหาเองก็ชะงักค้างไป
นางคิดย้อนกลับไป ส่ายหน้าอย่างไ่แน่ใจ “ท่านป้า ท่านลุง ข้ารู้ว่าพวกท่านเห็นข้าอาเจียนแห้ง ดังนั้นจึงคิดว่าข้าท้อง เรื่องนี้เป็นไปไ่ได้หรอกเจ้าค่ะ ตอนที่อยู่จวนตระกูลโจว แม่นมนั้นมักจะยกยาคุมมาให้ข้าทุกวัน ข้าจะไปท้องได้อย่างไร?”
ซูเยวียนกับเฉินจื่อหมิงพอได้ยินดังนั้นก็วางใจ แต่พวกเขาก็ยังรู้สึกไ่สบายใจ
ซูเยวียนดึงเฉินจื่อหมิงกับต้าาออกไป “ออกไป ออกไป รีบกินแล้วก็ไปนอน ข้าขอคุยกับแมู่ีเดี๋ยวก็จะนอนแล้ว” ในช่วงนี้เพราะว่าต้องทำขนมไหว้พระจันทร์ ดังนั้นพวกเฉินเนี้ยนหาจึงมานอนอยู่ที่เรือนของซูเยวียน เรือนที่อยู่ในหมู่บ้านก็ไ่สามารถกลับไปได้ แต่ว่า โชคดีที่มีพี่สะใภ้ฟางคอยดูแลเรือนให้ คิดไปแล้วก็คงไ่เกิดเรื่องะไ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??