เรื่อง ข้ามมิติมาเป็นสาวน้อยนักทำฟาร์ม [แปลจบแล้ว]
เฉินเี้ยนหรานเบิกตากว้างมองเขา ู้ึไม่เ้าใจ สองพี่น้องี่เล่นดนตรีทำจังหวะอยู่ด้าน้างเอง็ู้ึไม่เ้าใจเช่นกัน
“้าู้ึ่า...การเต้นรำของน้องสาวนี้าก่าเามากเ แล้ว็....เื้อเลง ้าเอง็ู้ึ...” สองพี่น้อง้ความี่มีนิสัยเป็ซื่อตรงจึงแสดงความิดของตนเองออกมาใตอนั้
เียงแ่... นางยังพูดไม่ทันจบ สายตาดุร้ายของโจวอ้าวเสวียน็ตวัดหันไปมอง
ก่อนะโยนหนึ่งตำลึงเงินไปตรงหน้าพวกนาง “พวกเจ้าสองชนะ”
แฝดน้องเป็ฉลาด จึงรีบคว้าเงินตำลึงไว้ก่อนะลากแฝดพี่เดินจากไป
เฉินเี้ยนหรานถลึงตามองุุตรงหน้า้ความโกรธ ี่ถูกถลึงตาใส่เอง็ส่งสายตาท้าทายัไปให้นาง เชิดคางขึ้นสูง ทั้งยังมีท่าทางเย่อหยิ่ง ซึ่งทำให้เฉินเี้ยนหรานหงุดหงิดเหลือเกิน
ัเป็เฉินื่หมิงี่อยู่ด้าน้างี่ร้อนใจแทบตาย สำหรับการปฏิบัติเฉพาะเจาะจง่างชัดเจนของสองนี้ ้าหลางเองใตอนนี้็พอะเ้าใจขึ้นมาบ้างแล้ว ดูเหมือน่าุุหนุ่มนี้ะปฏิบัติต่อแม่หนูหรานไม่เหมือนผู้ใดเ
ตอนี่เขามองโจวอ้าวเสวียนอีกครั้ง ็ู้ึ่านี้ ะมอง่างไร็ู้ึไม่ชอบขี้หน้า ตอนี่ะเอ่ยปากพูดแทนเฉินเี้ยนหราน เฉินื่หมิง็รีบกดมือของเขาเอาไว้
“้าหลาง เาไปสั่งอาหารด้านนอกกัน มาตั้งนานแล้วยังไม่ไ้สั่งอาหารกันเ”
“ท่าน่ เา.....” ้าหลางกำลังะพูด่าเาสั่งอาหารกันไปแล้วไ่ใ่หรือ? ตอนี่เ้ามาคุณชายท่านนี้็ไ้สั่งไปแล้ว่างไร แ่่ามือของเฉินื่หมิงัยกมาหยิกหลังมือเขา ทำให้ทุกคำพูดของเขา็ถูกกลืนัไปจนหมด
การปล่อยให้ัทั้งสองอยู่ตามลำพังเช่นนี้ ้าหลางออกมาจากห้องอาหาร็ถามแกมตำหนิเฉินื่หมิง้ความไม่พอใจ
“ท่าน่ เหตุใดท่านถึงไ้ทิ้งให้น้องสาวอยู่ัุุั้ตามลำพังล่ะขอรับ อีก่าง น้องสาวแ่งตัวน้อยชิ้นเช่นั้ หากต่อไปเื่นี้เผยแพร่ออกไป น้องสาวะออกเรือนไ้่างไร ก่อนี่นางะแ่งงาน ไม่ควรปล่อยให้นางอยู่ัุุี่ยังไม่ออกเรือนเียงลำพังนะขอรับ”
้าหลางร้อนใจมาก พูดจบ็ทำท่าะหมุนตัวัไป
“โอ้ย ้าหลางเอ๋ย้าหลาง เจ้า เจ้า...ับางหรือบางเื่ เจ้าทำไ้แ่มองดูเท่าั้ ้าไม่อยากให้เจ้ามีความิดี่ไม่ควร ั็นานมากแ้ะ การกระทำของเจ้า... ้าเห็นัหมดุ่า เจ้า่าทำให้้าิัเ”
้าหลางเกร็งคอ แ่สายตาัเบือนหลบ “ท่าน่ ้าไม่รู้่าท่านกำลังพูดถึงอะไร”
เฉินื่หมิง่า้า มอง้าหลาง้ความเห็นใจ “้าหลางเอ๋ย ้า็เคยผ่านช่วงวัยเยาว์มาก่อน การมองโลก ความิดเห็นี่ี่อตัวเอง ความิดี่ี่ออื่น ้ารู้ทั้งหมด เจ้าน่ะ มีความิดี่ไม่พึงมี”
“บางทีเจ้าอาจะแ่ใส่ใจแม่หนูหรานมากเกินไป แ่เจ้าไมู่้ึ่าความใส่ใจของเจ้าัเกินงามหรือ เอาล่ะ ้าไม่พูดเื่ความิดของเจ้าแล้ว ั้....ตั้งแ่ต้นเขา็มีความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิงี่ตัดกันไม่ขาดัแม่หนูหรานอยู่แล้ว ให้เวลาพวกเขาไ้อยู่้กันสักหน่อยเถิด”
สีหน้าของ้าหลางเดี๋ยวขาวเดี๋ยวแดง เขาฮึดฮัดอยู่ครู่หนึ่ง ถึงไ้เอ่ยแย้งออกมาเสียงต่ำ “ท่าน่ ้าเห็นแม่หนูหรานเป็น้องสาว แ่่าหาก่ากันา ้าเอง็ไม่แน่ใจ่าตนเองู้ึ่างไรันาง แู่้ึ่าคำพูดี่นางพูด เื่ี่นางทำ ะทำอะไร็้ทำไ้ดีไปเสียหมด แ่ความู้ึใแบบุุี่ิดัีหนึ่ง ้าไ่ีาิดเช่นั้ันาง เียงแ่ความู้ึของ้าี่ี่อนางบางทีอาจะมีความสัมพันธ์แบบพี่น้องมากไปหน่อย และบางทีอาจะผสมความิดอื่นลงไป้างใั้ แ่่า ้าเอง็รู้่า้าันางั้ไ่ีาเป็ไปไ้ขอรับ”
“ท่าน่ ท่านิดมากเกินไปแล้ว ้าิดัแม่หนูหรานเป็เหมือนัพี่น้อง แ่่า ฟังจากความิดของท่าน่แล้วหมายความ่าุุี่อยู่ด้านใคือคุณชายห้าเลวั้? เฮอะ ไม่ต้องพูดถึงี่เขาทำลายชีวิตแม่หนูหรานทั้งชีวิต ตอนนี้เขายังิดี่ะมีความสัมพันธ์ไม่ชัดเจนัแม่หนูหรานอยู่อีกำไ?”
ไม่รู้่าพี่ชายบนโลกใบนี้้ปกป้องน้องสาวเช่นนี้หรือไม่
้าหลางใตอนนี้กำลังปกป้องเฉินเี้ยนหรานอยู่ ใสายตาของพี่ชาย ุุทั้งหมดบนโลกใบนี้้ไม่เหมาะสมัน้องสาวของตน
ถึงแม้โจวอ้าวเสวียนะเป็ี่ชาญฉลาด แ่ใสายตาของ้าหลาง็ยังู้ึ่าโจวอ้าวเสวียนไม่เหมาะสมัเฉินเี้ยนหรานอยู่ดี
เห็นท่าทางของ้าหลาง เฉินื่หมิง็ยิ้ม้ความชื่นชม เขาตบบ่าลูกชาย “เฮ้อ ้าหลางเอ๋ย เจ้าิดไ้เช่นนี้ ไ่ีามีความิดี่ไม่ถูกต้อง ้า็วางใจแล้วล่ะ เื่ของแม่หนูหรานัคุณชายห้า เา็มองอยู่ด้าน้างเงียบๆ แล้วกัน ทั้งสองต่างไ่ใ่ธรรมดา ้า่าความู้ึของพวกเขา ็คงไ่ใ่เื่ี่ธรรมดา่างเาะไปกังวลใจ”
“ปล่อยให้ัเป็ธรรมชาติเถอะ หากแม่หนูหรานาาดูใจัคุณชายห้าไ้จริงๆ เช่นั้็เป็เื่ี่ดี ้า่าพวกเขาทั้งสอง็เหมาะสมกัน กลัวแ่่า...แม่หนูหรานะแ่งเ้าจวนสกุลโจวยากน่ะสิ!”
สกุลโจวคือผู้ใด นั่นคือสกุลใหญ่ของเขตปาเจียวเชียวนะ
ขนาดใเืหลวง ็ยังมีชื่อของธุรกิจพวกเขาปรากฏอยู่จนทั่ว
และสกุลโจว ไ้ยินมา่ายังมีญาติี่เป็ขุนนางอยู่ใเืหลวง้
เืหลวง... คือสถานี่เช่นไร!
่างไร็ไ่ใ่สิ่งี่ปะาธรรมดา่างพวกเขาะิดออกไ้
ตัดภาพจากสอง่ลูกี่อยู่ด้านนอก มาถึงสองี่อยู่ให้อง
หลังจากเฉินเี้ยนหรานมองตาโจวอ้าวเสวียน้ความหงุดหงิด ทันใดั้ความิดหนึ่ง็แล่นวาบเ้ามาใหัว ไอ๊หยา เจ้าเด็กนี่กำลังหึง่างชัดเจนเ ำไนางถึงไ้มอง้ามไป่าเขากำลังหึงอยู่ไ้นะ
ดังั้ความโกรธของนาง็หายไป่างไม่มีเหตุผล
นางเดินไปตรงหน้าโจวอ้าวเสวียน่างเชื่องช้า มือทั้งสอง้างค้ำลงัโต๊ะ มองุุตรงหน้า้ใ้าเหมือนะยิ้มแ่็ไม่ยิ้ม
“้ากระหายแล้วทำเช่นไรดี?”
ประโยคี่ทั้งแผ่วเบา อ่อนหวานถูกนำมาเอื้อนเอ่ย ราวักำลังร้องขอ ทั้งยังแฝงไป้ความนุ่มนวลอ่อนหวาน แ่็มีความออดอ้อนปรากฏออกมานิดหน่อย...
ทางด้านโจวอ้าวเสวียนี่ใใจมีไฟโกรธสุมอยู่ใอก เมื่อเผชิญหน้าัการเปลี่ยนแปลง่างกะทันหันของนาง็ดึงสติัมาไม่ทัน แ่่า ุุนี้็ยังรินน้ำชาเต็มแก้วให้นาง่างตั้งใจ ก่อนะถอยหลังไปหนึ่งก้าว มองเสื้อผ้าน้อยชิ้นของนาง้ความรังเกียจ
“แ่งตัวอะไรกัน รีบัไปเปลี่ยนเป็ชุดก่อนหน้านี้เนะ!” พูดถึงเื่เปลี่ยนเสื้อผ้า ุุนี้็เหมือนะกัดฟันพูดออกมา
เฉินเี้ยนหรานี่กำลังดื่มชาไ้ยินประโยี้เ้า ็ยิ่งมั่นใจ่าเจ้าเด็กนี้กำลังหึงจริงๆ ้!
แก้วชาบดบังรอยยิ้มบนใ้าของนาง ตอนี่วางแก้วลง ใ้าของเฉินเี้ยนหราน็เปลี่ยนมาจริงจัง นางกะพริบตาปริบๆ มองไปทางโจวอ้าวเสวียน้ความน้อยใจ “คุณชายห้า ท่านิด่าการร่ายรำของ้าไม่าเสักนิดหรือ? แล้วเลงของ้า ัไม่เ้าหูท่านขนาดั้เหรือ?”
นัยน์ตาใสทั้งสอง้างรื้น้น้ำตา มองไปทางเขา้สายตาน้อยใจแฝงความโกรธ
เิ่งะเต้นจบ ใ้าของนางจึงยังคงแดงระเรื่อ ดวงตาาราวภาพวาดี่เสมือนจริง
ขนตายาวกระพริบเบาๆ ทำเอาหัวใจของโจวอ้าวเสวียนสั่นคลอนและอ่อนยวบ่างประหลาด
ไม่กล้าี่ะมองหน้าตรงๆ เขาจึงยกแก้วชาไปี่ปากแทน
“็..็ไม่ถือ่าแย่มาก เียงแ่ ไม่ค่อยเหมาะสม....รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วัมากิน้าว กิน้าว...กันเถิด”
้กลัว่าตัวเองะหัวเราะออกมา เฉินเี้ยนหรานจึงรีบซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ แ่่างไร ความู้ึอยากหัวเราะนี้็ควบคุมไ้ยากยิ่ง ไหล่ทั้งสอง้างของนางสั่นไม่หยุด
ตอนี่เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ็สบตาเ้าัดวงตากรุ่นโกรธ รวมถึงใ้าหล่อเหลาั้ใ้ๆ
โจวอ้าวเสวียนเชยคางนางขึ้น ค่อยๆ เ้าใ้ทีละนิด “เฉินเี้ยนหราน...”
เมื่อครู่ยังแอบหัวเราะเยาะี่เจ้านี่หึงไ้ชัดเจนเช่นนี้ แ่ตอนนี้ัพบ่า เจ้านี่็เป็ี่าาเขมือบนางไ้้ ไม่รู้ำไ เมื่อเห็น่าใ้าหล่อเหลาั้เ้ามาใ้ขึ้นเรื่อยๆ เฉินเี้ยนหราน็มีความิดอยากะหนีไปเ้าห้องน้ำเหลือเกิน! ช่างน่าขายหน้า!!!
อา นางเวลาตื่นเต้นะปวดปัสสาวะ
“้าอยากะไปเปลี่ยนเสื้อแล้ว...” เฉินเี้ยนหรานพูดขออนุญาตเสียงอ่อน
“แม่นาง เจ้าชอบแหย่เล่นเสียจริงนะ!”
“อ๊ะ!” เฉินเี้ยนหรานอ้าปาก ดึงสติัมาไม่ทัน
“หลับตา!”
น้ำเสียงี่เต็มไป้ความเอาแ่ใจแฝงไป้การออกคำสั่ง ทำเอาเฉินเี้ยนหรานตกใจจนรีบปิดตาทันที กำมือเอาไว้แน่น กล้ามเื้อบนใ้ากำลังสั่นเราะ่าตื่นเต้นเกินไป
“่านะ ่านะ ้าไม่อยากจูบ ขอร้องล่ะ ้าไม่อยากจูบกันทั้งๆ ี่จากกันมานานขนาดั้หรอกนะ!!!” ความใใจของเด็กสาวไ้ถูกเปิดเผยออกมาไม่หยุด
บนใ้าู้ึเียงแ่ความร้อนผ่าวและความจั๊กจี้
ใตอนี่นางกำลังิดมากอยู่ั้ ริมฝีปาก็ู้ึถึงความเย็น
แล้ว็มีเื้อสัมผัสี่เหมือนะแข็งอยู่นิดหน่อย แ่ ็ให้สัมผัสี่เย็นอยู่ไม่น้อย
แ่่า ความู้ึั้ ็แ่แนบลงมาแล้วไม่ขยับต่อ
ดูเหมือน่า....ะไม่ค่อยเหมือนริมฝีปากอยู่นิดหน่อยนะ??
นางลืมตาขึ้น้ความหงุดหงิด ็พบัดวงตาี่โค้งจนเหมือนพระจันทร์เสี้ยว
และใมือของบาง็ีุ๊กตาี่ทำจากไม้
มือของตุ๊กตาตัวั้วางอยู่ี่ริมฝีปากของนาง ถึง่า นางถึงู้ึ่ารสชาติสัมผัสนี้ัช่างไม่คุ้นเคยเสักนิด
ดวงตาของนางเบิกกว้างขึ้น มือทำท่าะคว้าเอาตุ๊กตาี่อยู่ตรงริมฝีปากของตนเองออกมามอง
ท่าโจวอ้าวเสวียนัโยนตุ๊กตาตัวั้ทิ้งไป แล้วถอยหลังไปอีกหนึ่งก้าว
“ไปเรียกพวกเขามากิน้าว คุยธุรกิจกัน!”
ความโกรธี่มีมอดดับลงอีกครั้งเราะ่าคุณชายพูดเื่การทำธุรกิจ ็ไ้... ครั้งนี้หากนับ่าตนทำธุรกิจกัน นางเหมือนะขาดทุนจริงๆ
มารดาเอ๊ย ต่อไปะต้องิดบัญชีัเขาให้ไ้
เมื่อู้ึ่าถูกแกล้งแล้ว เฉินเี้ยนหราน็ถลึงตาใส่คุณชายนี้้ความโกรธ ก่อนะหมุนตัวไปเรียกทั้งสอง่ลูกมากิน้าว
แ่่า ก่อนี่ะกิน้าว เฉินเี้ยนหรานะต้องไปเปลี่ยนเป็ชุดก่อนหน้านี้ก่อน
นางไม่อยากะถูกมองเป็ลิงหรอกนะ โดยเฉพาะัดวงตาบางี่ทิ่มแทงเหลือเกิน ยิ่งทำให้นางเหมือนมีหนามทิ่มอยู่ี่หลังตลอดเวลา
อาหารมื้อนี้ เฉินเี้ยนหรานไม่รับรู้รสชาติเสักนิด ถึงแม้อาหารบนโต๊ะะแพงมาก แ่นาง็ไม่รู้่าี่กินเ้าไปัคืออะไร
ักัน อารมณ์ของคุณชายห้าเหมือนะดีมาก
คุณชายชนแก้วัเฉินื่หมิง ทั้งคู่ดื่มกันจนพอใจแล้วถึงหยุด
หลังจากเฉินื่หมิงดื่มจนล้มพับไป เฉินเี้ยนหรานถึงไ้เริ่มกระแอมออกมา เตือนคุณชายห้า่าควระคุยเื่ธุรกิจขนมไหว้พระจันทร์ไ้แล้ว
“คุณชายห้า ้าว็กินแล้ว เหล้า็ดื่มแล้ว ตอนนี้เาควระ...คุยธุรกิจกัน่างจริงจังไ้แล้ว?”
โจวอ้าวเสวียนี่ดื่มเหล้าเ้าไป ถึงแม้ะไม่เมา แ่็ยิ่งทำให้หน้าตาเย้ายวนาสะกดใจ
ุุไม่ควรี่ะใช้คำ่าา แ่เฉินเี้ยนหรานัู้ึ่า เขาใตอนนี้าาใช้ไ้แ่คำ่าามาบรรยาย
โจวอ้าวเสวียนี่ดื่มเหล้าเ้าไป ดวงตาท้อราวัมีแสงระยิบระยิบเปล่งประกายสวยงาม ขนตางอนราวเส้นไหม ใ้าหล่อเหลาี่เดิมทีบอกไ้ยาก่าเป็ุุหรือี ใตอนนี้มีสีแดงระเรื่อแบบเถาฮวา [1]
ทั้งตัวมองดูแล้ว็ู้ึ่ามีไอร้อนระอุแผ่ออกมา ู้ึเหมือนลูกท้อสุก ทำให้อยากกัดสักคำ
“ไ้ ทำธุรกิจ แม่นาง เจ้าชอบเจรจาธุรกิจมากสินะ” โจวอ้าวเสวียนหรี่ตาลง เหล่มองมาทางนาง
เชิงอรรถ
[1] เถาฮวา ซากุระเืจีน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??