เรื่อง เมื่อผมรับบทตัวร้ายในนิยายที่ตัวเองเขียน (Yaoi) [แปลจบแล้ว]
“ท่านอาจารย์”
เมื่อได้ยินคำเรียกนี้ในครั้งแรก หัวใจผม็สั่นระริก่าไม่มีเหตุผล ทั้งๆ ี่ผมเป็นคนให้เขาเรียกแบบนี้ แต่สุดท้ายตัวเองกลับรู้สึกลนลานขึ้นมาเล็กน้อย เาะน้ำเสียงี่เอ่ยคำ่าท่านอาจารย์ของเขาทำให้ผมรู้สึกคุ้นเคยมาก ราวกับ่าเคยมีคนเรียกผมแบบนี้เมื่อนานมาแล้ว แต่นึกเท่าไร็นึกไม่ออก่าเป็นใคร
“ท่านอาจารย์ ข้าขอาชื่อของท่านได้หรือไม่ขอรับ? ” อาการตกู่ในภวังค์ของผมถูกคำาอันพิลึกพิลั่นของซ่งฉียวนขัดจังหวะขึ้น
เดิมทีแล้วเขาจะต้องาชื่อในตอนท้ายไม่ใช่หรือ? แต่ทำไมเจ้าเด็กบ้านี่ถึงมาาะไตอนนี้? โครงเรื่องจะดำเนินผิดไปหรือเปล่า? แบบนี้คงต้องใช้กลอุบาย! คิดได้ดังนั้น เมื่อเขาาแล้ว สุดท้ายผม็จำต้องแกล้งทำ ่าไรเสียสถานการณ์ตอนนี้เขา็กำลังตกู่ในอารมณ์ฟุ้งซ่านและอ่อนไหว อีกทั้งเพิ่งได้รับการช่วยเหลือออกสู่โลกภายนอก็คงยังเิความสับสนและมึนงงู่บ้าง หากคนแรกี่ได้รู้จักในเวลานี้ทำดีกับเขา ็จะกลายเป็นกุญแจสำคัญี่ทำให้เขาหลุดพ้นจากความเกลียดชังได้ชั่วคราว
“ความจริงแล้วหากท่านอาจารย์ไม่ตอบ็ไม่เป็นไรขอรับ ข้าเพียง... อยากาดู็เท่านั้น” น้ำเสียงอันแผ่วเบาของซ่งฉียวนดังแว่วเข้ามาในหูของผม่าอ่อนแรง ผมกวาดสายตามองเขาแวบหนึ่ง จึงพบ่าเด็กคนนี้ไม่ได้มองผมอีกต่อไป แต่กลับหันไปยังอีกด้าน่าเงียบๆ ท่าทางี่กำลังกัดริมฝีปากทำให้คนี่ได้พบเห็นรู้สึกสงสารเป็นพิเศษ
ผมคิดตามหลักการแบบนักจิตวิทยา แล้วถอนหายใจ่าจนปัญญา ปรับน้ำเสียงให้คงี่ แล้วตอบเขาไป่า “ข้ามีนาม่าเยี่ยวั่งจือ เป็นเพียงผู้ไร้ชื่อเสียงเรียงนามคนหนึ่งเท่านั้น ต่อไป็จงลืมไปเสียเถิด”
ขณะี่ผมพูด ซ่งฉียวน็หันหน้ามาทางผม แม้จะรู้่าเขามองไม่เห็น แต่กลับจ้องมองมาทางผม่าแน่วแน่ ดูเหม่อลอยเล็กน้อย จากนั้นจึงพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะขบเม้มริมฝีปาก แล้วิ้ พูด่าระมัดระวัง “ซ่งฉียวนเข้าใจแล้วขอรับ”
ท่าเมื่อเขาเพิ่งพูดประโยคนี้จบไป คิ้ว็พลันขมวดเข้าหากันเป็นปมยุ่ง ไม่รู้่าเป็นน้ำหรือเหงื่อเย็นๆ กันแน่ี่ไหลลงมาตามใบหน้าอันหม่นหมอง ปากขยับไปมา ราวกับกำลังกล้ำกลืนฝืนทนะไบาง่า แต่เสียดายี่สุดท้ายแล้ว็ไม่สามารถอดกลั้นเอาไว้ได้ เลือดสีแดงเข้มไหลออกมาตามร่องมุมปาก ผมี่เห็นแล้ว็ต้องตกใจ
ผมเพิ่งตระหนักได้ตอนนี้เอง่าอาการบาดเจ็บของเขารุนแรงจนถึงขั้นไหนแล้ว ก่อนจะรีบยื่นมือไปจับจุดชีพจรบนข้อมือของเขา จึงยิ่งรับรู้ได้ชัดเจนเลย่าระดับการแตกหักของเส้นลมปราณภายในนั้นรุนแรงก่าี่คิดไว้มาก มิหนำซ้ำเขายังตกลงมาจากี่สูง แรงดันน้ำมหาศาลแทบจะทำให้อวัยวะภายในของเขาู่สะเปะสะปะไปหมด เมื่อมองลึกเข้าไปด้านในแล้ว็รู้สึกปวดใจ
ผมรีบเสกหม้อต้มสีทองใบเล็กออกมาจากในมิติ ซึ่งด้านในมีระดับอุณหภูมิี่ร้อนระอุจนเหมือนกับการหมุนเก้ารอบของดวงอาทิตย์ขนาดจำลอง ผลคืนวิญญาณจะต้องกินภายในสิบวันหลังจากเด็ดผลออกจากขั้ว นอกเสียจากจะมีสภาพแวดล้อมี่สามารถเ็บรักษามันได้ดีพอ จึงจะู่ในสภาพสมบูรณ์ได้ โดยก่อนหน้านี้มันถูกเ็บไว้ในมิติภายในร่างกายของอาจิ่ว ซึ่งมีเปลวไฟคอยปกป้องเอาไว้่าไม่ต้องกังวล ต่อมาผมจึงตั้งใจหาหม้อต้มี่มีขนาดเล็กพิเศษแบบนี้มาใส่โดยเฉพาะ ซึ่งไม่เพียงสามารถรักษาความอบอุ่นเอาไว้ได้เท่านั้น แต่ยังสามารถรักษาปราณวิญญาณส่วนใหญ่ในผลคืนวิญญาณเอาไว้ได้อีกด้วย ช่างเป็นสิ่งจำเป็นี่ควรมีู่ทุกี่จริงๆ
เมื่อเปิดฝาออก ็มีเส้นเปลวไฟของผลคืนวิญญาณี่กำลังแผ่กระจายพลังปราณวิญญาณออกมาจากพื้นผิว แม้่าจะอ่อนกำลังลงจากก่อนหน้านี้เล็กน้อย แต่็เพียงบางส่วนเท่านั้น และ็เป็นไปตามคาด อาจิ่วี่เฝ้าู่ด้านนอก็พลันเาะประตูัๆ ่าโกรธเคือง และพุ่งเข้าไปด้านในด้วยความน้อยใจ “เป็นเช่นนี้เอง! ข้ารู้แล้ว! นายท่าน ท่านทำเกินไปแล้ว! นำผลคืนวิญญาณี่ข้าแย่งมา่ายากลำบากมาป้อนเจ้าเด็กบ้านี่! อ๊าอ๊า! ข้าไม่ยอมนะ! ”
ผมเิรู้สึกผิดขึ้นมาทันใด และตั้งใจจะไม่ไปสนใจเขาอีก รู้่าี่เขาเป็นแบบนี้็แค่โวยวายเาะอารมณ์เสีย โอดครวญสักสองสามคำ ็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ะไ
หลังจากสงบสติอารมณ์ลง นิ้วชี้และนิ้วกลาง็แนบประสานกัน เพื่อแยกเส้นลมปราณอันแหลมคมออกมา แล้วนำวิธีการหั่นผลไม้แบบทั่วไปี่เคยทำมาใช้ หลังจากกวัดแกว่งไปหลายรอบ ผลคืนวิญญาณ็ถูกแยกเป็นเส้นบางๆ แล้วค่อยๆ แยกตัวออกจากกันในหม้อใบเล็ก เมื่อสัมผัสกับอุณหภูมิสูง็ไม่ระเหยไป ดูแล้วน่าพิศวงมาก
“ฉียวน เจ้าจงฟังให้ดี นี่เป็นเพียงวิธีเดียวี่ข้าจะช่วยเจ้าได้ในตอนนี้ สรรพคุณของผลคืนวิญญาณนั้นรุนแรง่าเหลือล้น เจ้าอาจจะรู้สึกเจ็บปวด หากยังยืนหยัดจะทำต่อไป ข้าจะคอยปกป้องเจ้าู่ี่นี่เอง”
คิ้วี่ขมวดเข้าหากันของเด็กน้อยกระตุกไปมาโดยแทบจะไม่สังเกตเห็น แล้วฝืนอ้าปาก่ายากลำบาก เป็นเหตุให้เลือดไหลลงมาเป็นทาง ก่อนจะฉีกิ้ใส่ผมเล็กน้อย “ท่านอาจารย์ไม่ต้องกังวล ฉียวนทนได้ขอรับ”
พูดตามตรง ทำไมจู่ๆ ผมถึงรู้สึก่าเด็กคนนี้รู้ความขนาดนี้? และยังทำให้ผู้คนรู้สึกสงสารอีก แม้่าภาพอันน่าสยดสยองจากเลือดี่ติดู่ตรงมุมปากของเขาจะดูคุ้นเคย่าน่าประหลาดใจ
ผมข่มความคิดอันยุ่งเหยิงี่ผุดขึ้นมาในใจลง จากนั้นจึงใช้มือประคองหลังของซ่งฉียวนเอาไว้ แล้วสั่งให้เขานั่งขัดสมาธิบนเตียง สองมือวางลงเบาๆ ี่หัวเข่าทั้งสองข้าง
“อ้าปาก”
เมื่อเห็นเขาทำตาม่า่าง่าย แต่ในใจผมกลับเต้นัเร็ว ในตอนแรกี่เขียนโครงเรื่องตรงนี้ ็ใช้วิธีดำเนินเรื่องแบบทั่วไปของนิยายแฟนตาซี หลังจากกินผลคืนวิญญาณเข้าไป ตัวเอก็จะต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมาน่าแสนสาหัส ปะา่า “ปราณวิญญาณอันแรงกล้าพุ่งเข้าปะทะกันในร่างของเขา่าต่อเนื่อง จนเกือบจะทำให้ร่างกายผอมบางของเขาระเบิด...” ผมกลืนน้ำลายลงคอ่าอดไม่ได้ แล้วดึงเส้นบางๆ ของผลคืนวิญญาณี่แยกออกจากกัน่าระมัดระวัง แบ่งเป็นเส้นเล็กๆ นำเข้าไปในปากเขา ปะาสิบจึงุลงัี
หลังจากนั้นจึงคอยสังเกตปฏิกิริยาของเขา่าใกล้ชิด เาะกลัว่าจะเิความผิดพลาดะไขึ้น
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??