เรื่อง Thunder God Emperor จักรพรรดิอัสนีเทพเจ้า
ภาคที่2 ี่93 เทวรูปาปฐพีึ่หมื่นฝ่าื!
ู! ู! ู!
ปะทะกันของวิชาที่ร้ายกาจของรุ่นเยาว์สัตว์ประหลาดอย่างเฟิงอี้และองค์ชายทั้งแห่งอาณาจักรเว่ยซางนั้นมันได้เปลี่ยนแปลงภูมิประเทศจนกลายเป็นเหมือนกับนรก!
ร่องรอยหลุมที่เกิดึ้พร้อมกับรอยดำไหม้จากหอกอัสนีที่กระทบพื้นนั้นก็สร้างตราประทับที่ทำใหู้้ลืมมิลงึ้
เรื่องราวทั้งหมดนั้นัมิจบลงพร้อมกับการต่อสู้ที่ัมิได้ยุติเฟิงอี้สร้างหอกอัสนีออกมาเรื่อยๆราวกับมิมีวันหมดพุ่งเข้าโจมตีอย่างต่อเนื่องและนั่นก็ทำให้องค์ชายแห่งอาณาจักรเว่ยซางทั้งนั้นต้องทุ่มเทเรี่ยวแรงอย่างบ้าคลั่งเพื่อเข้าต่อกร
“มันทรงพลังนัก! แต่่าข้ามิยอมแพ้หรอก! ทำลาย! ย๊าก!”องค์ชายใหญ่และองค์ชายเล็กแห่งอาณาจักรเว่ยซางต่อสู้ทำงานประสานกันได้อย่างยอดเยี่ยมแม้แต่เฟิงอี้ที่เห็นดังนั้นก็ประหลาดใจึ้มา
ความเป็นตายทำให้คนพัฒนาึ้มาจริงๆ!
เฟิงอี้ทำการปลดปล่อยหอกอัสนีอย่างมิหยุดยั้งนั้นก็ยิ่งเพิ่มหอกอัสนีึ้อย่างบ้างคลั่งเนื่องจากเายกระดับพลังของตนเองมาจนึระดับกำเนิดปฐพีขั้นที่1ได้แล้วดังนั้นสิ่งที่เฟิงอี้สำแดงออกมาอย่างร้ายกาจก็ทรงพลังึ้และใช้ได้ง่ายดายึ้ไปอีก
ู! ู! ู! ู! ู!
หอกอัสนีัคงร่วงลงมานับมิถ้วนสภาพขององค์ชายทั้งแห่งอาณาจักรเว่ยซางก็ย่ำแย่ลงเรื่อยๆเาเริ่มที่จักอ่อนแรงลงอย่างช้าๆ
แ่่ากับการสำแเดงวิชาออกมาอย่างต่อเนื่องและบ้าคลั่งแบบนี้ก็ทำให้เาตกอยู่ในภวังค์บางอย่างมันเป็นสำนึกรู้ที่เป็นปัจเจกบุคคลและดูเหมือน่าเาสาาถที่จักเข้าึมันได้
องค์ชายทั้งนั้นจู่ๆก็หลับตาลงอย่างมิสนสิ่งใดแ่่าฝ่าืนับพันที่ออกไปของเทวรูปาปฐพีก็มิได้หยุดลงมันก็ัคงปะทะกับหอกอัสนีของเฟิงอี้อย่างมิหยุดหย่อน
องค์ชายทั้งแห่งอาณาจักรเว่ยวางนั้นตกอยู่ในภวังค์เฟิงอี้นั้นก็สังเกตเห็นแ่่าก็มิได้เดือดร้อนใจอันใดเพราะขนาดเาก็ัเคยเข้าใจสำนึกรู้ที่ลึกซึ้งึ้มาได้แล้วเหตุใดผู้อื่นจักทำบ้างมิได้?
“ดูเหมือน่าจักมีบางอย่างที่น่าสนใจให้ข้าได้ชื่นชมมันอีกเสียเล็กน้อย”เฟิงอีเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาพร้อมกับร้อยยิ้มน้อยๆโดยมิได้ทุกข์ร้อนแม้่าศัตรูจักแข็งแกร่งึ้เพราะเามิมีวันหวาดกลัวสิ่งใดๆเลย
หากสู้มิได้ก็ถอยหนีเท่านั้นแหละ…จักมิสิ่งใดพิเศษไปก่านี้อีกื? ู้นั้นีวามิที่เปี่ไป้ปัญญาแ่่ากลับิำตามปัญญาอันฉลาดล้ำในการเอาตัวรอดนั้นเท่าใดนักและนั่นก็เป็นเหตุใหู้้มิพิจารณาตนเองแล้วทำเกินกำลังก็จักกลายเป็นตกตายไป
แต่สำหรับตัวเฟิงอี้เองนั้นเารู้ตัวเองดีและพอจักรู้จักคนอื่น้เช่นกัน้ประสบการณ์ของเาเด็กน้อยรุ่นเยาว์นี้ต่อให้มีพลังเพิ่มึ้มาอีกึ้ก็มิได้นับเป็นอันใดมากในสายตาของเา
เพราะเฟิงอี้นั้นรู้ตนเอง่าตนนั้นทรงพลังและน่าหวาดหวั่นึเพียงใด้ศาสตร์แห่งอัสนีและความเข้าใจอันลึกซึ้งยิ่งก่าผู้ใดในสำนึกระดับเทพแล้วเฟิงอี้ัต้องมีสงสัยอันใดอีกมากนักื? … แน่นอน่ามิมี
แต่ก็ยกเว้นเสียแต่ตัวตนที่เหนือก่าเาจักเข้าใจคือระดับต่อไปจากระดับเทพ! นั่นัชวนพิศวง
การจักไปึระดับนั้นเาจักต้องทำเช่นไรนั้นเฟิงอี้ก็ัิมิออก่าต้องทำเช่นไรซึ่งเรื่องนั้นก็ต้องเก็บเอาไว้ทีหลังเพราะในตอนนี้สิ่งที่เาต้องทำคือยึดครองโลกเบื้องล่างนี้เสียก่อน
เาจักเป็นจักรพรรดิของโลกเบื้องล่างแห่งนี้!
หลังจากที่เข้าภวังค์ไปครู่ึ่จู่ๆเทวรูปาปฐพีก็แข็งแกร่งึ้เรื่อยๆที่ละเล็กที่ละน้อยมันเริ่มที่จักปราบปรามหอกอัสนีของเฟิงอี้ได้ดียิ่งึ้
ความเร็วของฝ่าืก็เพิ่มมากึ้อีกอย่างช้าๆ้ความน่าอัศจรรย์!
รูป่างของเทวรูปาปฐพีเปลี่ยนไปแปลงไปอย่างช้าๆทันใดนั้นขนาดของมันก็สูงใหญ่ึ้อีกหลายเมตรและพร้อมกันนั้นก็ปรากฏแขนของเทวรูปาปฐพีเพิ่มึ้อีกช้าๆที่ละท่อน!
ึ่ สาม ี่ ห้า …. สิบ!
แขนของเทวรูปาเพิ่มึ้เป็นยี่สิบแขน! และการปลดปล่อยฝ่าืก็เ็และรุนแรงึ้ตาม!
สำนึกกลิ่นอายทำลายล้างยิ่งมากึ้แข็งแกร่งึ้อย่างน่าตื่นตะลึง!
“เทวรูปาปฐพีึ่หมื่นฝ่าื!”องค์ชายทั้งแห่งอาณาจักรเว่ยซางนั้นลืมตาึ้มาเาก็คำรามลั่นและแผ่กลิ่นอายอันน่าเกรงขามออกมาไปสยบทั่วทิศ!
“ทำลาย!”
สวบ! สวบ! สวบ! สวบ! สวบ! สวบ!
ฝ่าืของเทวรูปาเพิ่มจำนวนึ้นัั้นก็เาทำลายหอกอัสนีของเฟิงอี้จนอยู่หมัดและสาาถโจมสวนกลับไปหาเฟิงอี้ได้!
ฝ่าืที่ออกกระบวนท่าซัดมาอย่างเ็หลายสายนั้นได้พุ่งเ้าาหาเฟิงอี้อย่างไร้ปราณีมันมุ่งหมายจักเอาชีวิตของเฟิงอี้อย่างแรงกล้า!
แ่่าเฟิงอี้หาใช่หมูที่รอให้คนเชือดไม่?
ทันทีฝ่าือันเ็มาึตังเฟิงอี้ก็เอากระบี่ออกมาฟันฝ่าฝ่าืยักษ์ของเทวรูปาปฐพีจนขนาดสะบั้นออกไปในทันที!
ชวิ้ง! สวบ! สวบ! ู! ู!
ฝ่าืยักษ์ของเทวรูปาปฐพีที่เ้าาจู่โจมเฟิงอี้นั้นที่ขาดสะบั้นก็ตกลงไปบนพื้นเกิดระเบิดดังโครมครามเพราะสำนึกทำลายล้างของมันก็ัอยู่แ่่าแรงระเบิดเพียงเท่านี้ก็ิำให้เฟิงอี้เป็นอันใดไปได้!
องค์ชายแห่งอาณาจักรเว่ยซางทั้งได้ลิ้มรสกับความลำบากก็เป็นวันนี้นี่เองที่จักต้องจัดการกับศัตรูที่แม้นจักเค้นพลังออกมามากเพียงได้ืพัฒนาึ้มาอย่างน่าอัศจรรย์ก็ัมิสาาถจัดการได้!
ทำให้เาได้รู้สึกขมในลำคออย่างิราบสาเหตุ!
“อันใด? มิเ้าาแล้วื?…หึหึ”เฟิงอี้เอ่ยึ้เมื่อปรากฏ่าการโจมตีมิได้พุ่งเ้าาอีกแต่เป็นอีกฝ่ายที่กำลังมองดูเา้ความเคร่งขรึม
จบ…โปรดติดตามตอนต่อไป…
ปวดไหล่….>_<
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??