เรื่อง Thunder God Emperor จักรพรรดิอัสนีเทพเจ้า
ภาคที่2 ี่85 เปิดศึก1
ชายแดนของทั้งอาณาจักรต้าเหว่ยและอาณาจักรเว่ยซางใตอนนี้ขบวนทัพของเหล่าองค์ชายได้เดินทางมาถึงใที่สุดพวกเาได้เข้าไปตั้งแคมป์กับหารือกับแม่ทัพ
แม่ทัพสาวเก้อนั้นได้กลับมาพักฟื้นหลังจากที่ต่อสู้กับแม่ทัพหญิงจากอาณาจักรเว่ยซางการต่อสู้นั้นดุเดือดเป็นอย่างยิ่งแต่ใที่สุดพวกเาก็้พักรบไปชั่วคราวเพราะมิมีู้ใดสามารถจักสังหารอีกฝ่ายลงได้
ฝีมือของพวกเานั้นใกล้เคียงกันจนเรียกได้่าทัดเทียมกันก็่าได้มันเป็นเรื่องที่ทำให้แม่ทัพสาวเก้อนั้นรู้สึกอึดอัดอยู่บ้างที่มิสามารถเอาชนะสตรีคนหนึ่งได้…
ส่วนสมบัติที่ทั้งคู่แย่งชิงกันใตอนนี้ยังมิสามารถที่จักนำมันออกมาจากที่ที่มันอยู่ได้นั้นคือใจกลางของสนามรบของตัวเชื่อมเขตแดนทั้งสองอาณาจักร
มันถูกผนึกเอาไว้ด้วยโซ่พลังที่ลงอาคมอักขระเอาไว้อาคมอักขระนั้นลึกลับและทรงพลังเป็นอย่างมากอย่างน้อยๆพวกเาก็มิสามารถทำลายโซ่ที่เหนี่ยวรัดตัวเพชรเจ็ดสีได้ง่ายๆ
แม้่าพวกเาจักทำลายภูเาได้ทั้งลูกแต่ก็มิสามารถทำลายผนึกนั้นได้เลย!
สาวเก้อนั้นเมื่อรู้่าองค์ชายได้มาถึงแล้วเาก็มิกล้าที่จักรอช้าได้ทำการออกไปเชิญองค์ชายทั้งสามเข้ามาใเต้นกลางขนาดใหญ่ของฐานบัญชาการอย่างรวดเร็วซึ่งตั้งแต่ที่มาถึงสนามรบนั้นเฟิงอี้นั้นก็มิได้มุ่งหน้าเข้ามาหากองทัพขององค์ชายทั้งสามท่าเากลับขึ้นไปบนภูเาลูกหนึ่งที่อยู่มิห่างจากสนามรบมากเท่าไร่นัก
เสี่ยวฉุนตัวใหญ่ยิ่งก่าช้างตัวเต็มวัยเสียอีกก็ได้นอนอยู่อย่างสงบบนภูเาข้างๆเฟิงอี้ที่นั่งขัดสมาธิแล้วมองลงจากภูเาไปยังทิศทางหนึ่ง
“มันคือเพชรเจ็ดสีจริงๆด้วย…”
“ท่ามันถูกผนึกอยู่สิ่งนี้้มีปัญหาบางอย่าง?”เฟิงอี้ครุ่นคิดเพราะเพชรเจ็ดสีนั้นก็ค่อนข้างที่จักหาได้ยากนักยิ่งใโลกเบื้องล่างหรือดินแดนระดับต่ำอย่างนี้
“มันกำลังผนึกสิ่งใดเอาไว้?”เฟิงอี้พยายามเพ่งมองแต่ท่าก็สัมผัสกลิ่นอายจากมันมิได้ดูเหมือน่ามันจักถูกผนึกไว้แม้กระทั่งกลิ่นอายจนหมดสิ้นการมีอยู่!
สิ่งนี้เหมือนกับถูกลบออกไปจากโลกก็มิปาน!
ู้ที่สร้างผนึกนี้ขึ้นมาเรียกได้่ามีความสามารถด้านผนึกอันยอดเยี่ยมเป็นอย่างยิ่งซึ่งมันทำให้เฟิงอี้ประหลาดใจขึ้นไปอีก
ใดินแดนเบื้องล่างจักมีู้ที่มีความสามารถขนาดนี้ปรากฏตัวขึ้นมาได้อย่างไร?
แล้วคนู้นั้นคือู้ใดกัน?
เฟิงอี้ส่ายหัวเล็กน้อยเาจักคิดให้ปวดหัวตายก็คงมิได้คำตอบเพราะผนึกมันคงมิมีปากที่จักตอบคำถามให้เาอย่างแน่นอน
แต่โดยธรรมชาติแล้วแม้จักเป็นผนึกเช่นนี้เฟิงอี้ก็หาได้ลำบากใจที่จักทำลายมันลงเาสามารถคลายมันได้ด้วยความสามารถของตนเอง!
เพราะอะไรหรือ? ก็้แน่นอน่าเพราะเาคือ ัิสวรรค์ู้ที่ือยู่ใจุดสูงสุด!
แม้่าตอนนี้จักมิได้มีพลังเท่ากับเมื่อก่อนแต่ท่าเฟิงอี้ก็ยังรู้สึก่าเาจักก้าวข้ามขีดจำกัดของตนเองใเมื่อก่อนไปได้!
เาจักแข็งแกร่งยิ่งก่าเดิมและต่อให้มีพวกบัดซบหักหลังเาอีกคราเาก็มิมีทางที่จักลงเอยแบบเดิมได้อีกเาจักบดขยี้มันให้หายไปจากสายธารแห่งการเวลาราวกับมันไม่เคยมีตัวตนอยู่มาก่อนอีกต่อไป!
ใเวลานี้เฟิงอี้มิคิดที่จักลงไปปลดผนึกและเอาเพชรเจ็ดสีใตอนนี้เา้การดู่าผนึกนั่นได้ซ่อนกับดักพิเศษอะไรบางอย่างไว้บ้าง
เา้การยืมมือหนอนแมลงให้ตรวจเช็คให้กับเาเสียก่อนซึ่งก็คือปล่อยให้องค์ชายของสองอาณาจักรกัดกันเสียก่อนจนอ่อนแรงและคิดจักปลดผนึกอย่างเต็มกำลังใตอนนั้นเาจักเข้าไปรับรางวัลของู้ชนะอย่างโหดเหี้ยม!
นอกจากนี้เฟิงอี้ยัง้การที่จักดูการละเล่นนี้เพื่อความสำราญใจของตนอยู่แม้จักบอก่าพวกมันคือมกปลวกหรือหนอนแมลงแต่ท่าก็นับเป็นการแสดงที่ดีอยู่อย่างหนึ่งที่ได้มองดูความสิ้นหวังและความตายของู้คนที่โง่เขลาปล่อยใหู้้อื่นชักจูงตนเองแม้กระทั่งความตายของตนก็้ถูกู้อื่นยัดเยียดให้!
บนโลกนี้ก็คือความจริงอันโหดร้ายที่เน่าเฟะคือู้แข็งแกร่งกลืนกินู้อ่อนแอและยิ่งน่าสมเพชยิ่งก่านั้นคือู้อ่อนแอที่ตนเองมีทุกอย่างครบพร้อมด้วยร่างกายที่ปกติแต่กลับมิพัฒนาตนเองให้แข็งแกร่งเพียงเพราะคิด่าตนมิมีผุ้หนุนหลังที่ดีพอ!
เฟิงอี้นั้นเมื่อกาลก่อนนั้นก็เคยใช้ชีวิตอันอ่อนแอใวัยเยาว์ท่าเาก็มิเคยที่จักหยุดพัฒนาตนเองให้แข็งแกร่งขึ้นมิ่าจักเล็กน้อยสักเพียงใดก็ตาม
แม้่าเฟิงอี้ใกาลก่อนจักเป็นลูกหลานของู้ที่มีภูมิหลังอันยิ่งใหญ่แต่ท่าเาก็ไม่ได้ถูกช่วยเหลืออะไรจากตระกูลของเาเมื่อเายังฝึกฝนเพราะตระกูลของเฟิงอี้ใกาลก่อนนั้น
จักปล่อยให้ลูกหลานของตนนั้นฝึกฝนด้วยตนเองโดยมิช่วยเหลื่ออะไรแม้พวกเาจักถึงวาระแห่งความตาย!
แม้แต่วิชาใการฝึกฝนพวกเาก็จัก้หาสิ่งมาแลกเปลี่ยนจึงจักได้ฝึก!
นับ่าเป็นตระกูลที่แปลกและเข้มงวดเป็นอย่างยิ่ง!
ซึ่งสำหรับเฟิงอี้ใการก่อนก่าจักได้ฝึกฝนสักวิชานั้นก็เหนื่อยยากยิ่งเาได้แลกเปลี่ยนมันด้วยหยาดเหงื่อและเลือดเนื้อ
แม้แต่วิชาที่สืบทอดกันให้ลูกหลานู้สืบทอดของเฟิงอี้ใกาลก่อนซึ่งเฟิงอี้้การเรียนรู้จากบิดาของเาก็ยัง้มีสิ่งมาแลกเปลี่ยน!
แต่เมื่อแข็งแกร่งขึ้นเฟิงอี้ก็สามารถพัฒนาวิชากระบวนท่าของตนเองได้โดยมิยากเย็นนักซึ่งทำให้ตัวของเฟิงอี้นั้นมีวิชาอยู่ใความทรงจำนับมิถ้วนที่เาสร้างขึ้นมา
“อีกมินานก็คงจักเริ่มเปิดศึกกันแล้ว…หึหึ...มดปลวกอย่างพวกเจ้าแสดงให้ข้าได้เห็นหน่อยเถิด่าพวกเจ้ายังมีดีอยู่บ้างหรือไม่?…”เฟิงอี้เอาสาเกขึ้นมาจิบหลังจากที่เอ่ยจบ
แน่นอน่าคำพูดที่เฟิงอี้เอ่ยออกมาหมายถึงองค์ชายทั้งสามที่เป็นพี่น้องของเาอย่างแน่นอนเพราะเฟิงอี้ได้ืยันกับตนเองแล้ว่าจักมิปล่อยให้มดปลวกทั้งสามตนนี้ที่กล้าปรามาศตนหลุดรอดไป
เพราะอะไรหรือ? ก็เพราะัิสวรรค์มิสามารถถูกปรามาศได้โดยู้อื่น!
หากู้ใดกล้าปรามาศมันู้นั้นจัก้ถูกทำลายให้หายไปจากโลกนี้!(เชี่ยนี่มันตัวโกงที่เจ้าคิดเจ้าแค้นชัดๆ55+)
จบ...โปรดติดตามตอนต่อไป...
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??