เรื่อง Thunder God Emperor จักรพรรดิอัสนีเทพเจ้า
ภาคี่2 ี่75 สั่นสะเทือนัหลวง
าู่้ของเฟิงอี้นั้นมันมิใช่ฉากเล็กน้อยอีกต่อไปเมื่อพายุอีกาดำนับพันราวัจักปิดแผ่นาปรากฏขึ้นกลิ่นอายทำลายล้างหรือเสียงของอีกาดำนั้นมันแผ่กระจายออกไปแทบจักทั่วั้ัหลวง
ในัหลวงแห่งนี้มิได้ปรากฏเรื่องครื้นเครงเฉกเช่ี้มานานมากแล้วเพราะมิมีู้ใดอาจหาญพอี่จักแสดงความโัอันยิ่งใหญ่นั่นเอง
แต่เฟิงอี้นั้นอาจหาญยิ่งความโันั้นมิเคยน้อยไปก่าู้ใดต่อให้ัแห่งนี้เป็ัสวรรค์เฟิงอี้็ยังจักโัมิเสื่อมคลายเพราะเฟิงอี้มีคติของตนคือมิพอใจข้า็มาฆ่าั!
อยากเป็อริ็มิ่าแต่อย่ามาปรากฏตรงหน้าประเดี๋ยวหมดท่าวายชีวา!
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าเ็ปีศาจนั่นตายอย่างแน่นอน”
“่าอ๋ายหยูช่างทรงพลังยิ่งนักพลังเช่ี้ช่างน่างหวาดหวั่นโดยแท้”
เ่าทหารต่างสนทนาั้อารมณ์ี่แตกต่างัั้โล่งใจและสะใจไปในคราเดียวั
เฟิงอี้ได้สังหารสหายของพวกมันมีหรือี่พวกมันจักมิเคืองในใจแม้จักมิได้ถึงัอาฆาต็ตาม
ฟู้ม!
ทันใดนั้นพายุอีกกาสีดำทมิฬี่ยิ่งใหญ่น่าเกรงขามพลังทำลายล้างน่าหวาดหวั่นู่ๆ็พังทะลายลงมันถูกฉีกกระชากออกเป็ส่วนๆแล้วสลายหายไปอย่างน่าอัศจรรย์
“อะ ัใั? เป็ไปไม่ได้!”มันกลายเป็ความสะท้านสะเทือนในจิตใจร่างของเฟิงอี้ยังมิมีแม้แต่รอยขีดข่วนกระบี่สีเงินเงางามถูกชี้เพ่งเล็งไปยังร่างของอ๋ายหยู
“มดป็ยังคงเป็ได้แค่มดป…หึ!"เฟิงอี้เค้นเสียงเหยียดหยามความยิ่งผยองแผ่กระจายออกไปข่มาสวรรค์ราวั่าเป็พระเจ้าจักรพรรดิ์ู้ปิดแผ่นฟ้า้เพียงฝ่ามือ
ครื๊น!
เสียงอากาศกรีดร้องมันถูกฉีกกระชากออกเมื่อเฟิงอี้ฟาดฟันกระบี่ออกไปคลื่นพลังทำลายล้างพุ่งพรวดออกไปผ่านอากาศมันอัดแน่นไป้พลังทำลายล้างี่ยากจักหยั่งถึง
“บัดซบ!”อ๋ายหยูคำราม้คำหยาบคายก่อนี่จักระเบิดพลังปราณออกมาแล้วปลดปล่อยปราณสีทมิฬออกมาห้อมล้อมตนเองเพื่อปัดป้องการโจมตีของเฟิงอี้
ตูม!
แม้จักมิตกตายในทันทีท่าร่างของอ๋ายหยูลอยละลิ่วออกไปราวั่าวสายขาด
“อัก!”อ๋ายหยูกระอักโลหิตสีแดงฉานออกมาคำโตพร้อมับาดแผลี่ปรากฏขึ้นบนหน้าอกซึ่งเป็ร่องรอยี่น่าสยดสยองเป็อย่างยิ่ง
“….”อ๋ายหยูกระอักโลหิตอยู่ครู่หนึ่งต่อมา็แน่นิ่งไปร่างี่เคยมีชีวิตบัดนี้ได้ไร้ลมหายใจและไร้วิญญาณไปเสียแล้ว…
ทหารเกราะดำอ๋ายหยูได้ถูกสังหารโดยเฟิงอี้!
“นี่…เป็ไปมิได้! ทะ ่าอ๋ายหยูตกตายแล้ว!”เ่าทหารนับร้อยต่างกลายเป็หวาดผวาในทันทีี่พึ่งของพวกมันได้ตกตายไปเสียแล้วบัดนี้คงถึงคราของพวกมันโดยแท้!
มิต้องสงสัยเลย่าชีวิตของพวกมันในตอี้มิได้อยู่ในการปกครองของตนอีกแล้ว
พวกมันรู้สึกราวั่าชีวิตของตั้นได้กลายเป็เหมือนชีวิตของมดปี่เล็กจ้อยไปเสียแล้ว
“เป็อันใดไปมิเข้ามาแล้วหรือ?”เฟิงอี้สะบัดกวัดแกว่งกระบี่ในมือจนเกิดเสียงเซ็งแซ่แล้วทอดครรลองดวงเนตรไปรอบบริเวณ!
“เหอะ! พวกะมดป”เฟิงอี้เอ่ยขึ้นอย่างเย้ยยันพร้อมัชั่วพริบตานั้นเฟิงอี้ได้เ็บกระบี่กลับไปยังแหวนมิติค่ายกลของตน
“ไปัเถิด”เฟิงอี้สั่งให้เสี่ยวฉุนเดินทางต่อในทันที
เ่าทหารนับร้อยต่างนิ่งเงียบจนดูผิดปกติมิมีู้ใดเปล่งวาจาใดๆมิกล้าแม้แต่จักขัดขวางเฟิงอี้ถึงแม้จักอยากขัดขวาง็คงจักทำมิได้อีกแล้วเพราะ่าบัดนี้เมื่อเฟิงอี้จากไปชั่วครู่หนึ่งร่างกายของทหารนับร้อย็แยกส่วนออกเป็สองส่วนั้หมด!
มันเป็การสังหารี่แนบเนียนเป็อย่างมากแสดงให้เห็นถึงสำนึกกระบี่ี่ยากจักหยังถึงแม้ถูกฟัน็ยังมิรู้่าถูกฟันจนแยกออกเป็สองส่วน!
มันราวั่าบริเวณี่เฟิงอี้อยู่เมื่อครู่นั้นกลายเป็รกกองเนื้อมนุษย์หลากหลายร่างกระจัดกระจายออกไปทั่วหาก่ามีู้ี่อ่อนประสบการณ์การเห็นฉากนองเลือดแบบนี้เกรง่าคงขวัญกระเจิงและแข่งขาอ่อนละทวยอย่างมิอาจควบคุม
…
หลังจากี่สังหารทหารนับร้อยเฟิงอี้มิได้มีความรู้สึกผิดในใจของตนเองแม้แต่น้อยและมิได้มีความหวาดหวั่นต่อู้ใดมิได้เกรงกลัวกฏหมายใดๆั้สิ้น
เฟิงอี้มิได้กลับไปยังเรือนหรือตำหนักของตนกลางป่าแต่มุ่งไปยังเรือนหรือตำหนักขององค์ชายู้อื่น!
ใช่แล้วเฟิงอี้จักทำการยึดครองตำหนักขององค์ชายู้อื่นมาเป็ของตน
และู้โชคร้ายนั้นคือองค์ชายเฟิงูกงี่มีอายุ14ปีเป็ถึงู้ฝึกตนระดับกำเนิดเส้นชีพจรขั้นี่เก้า!
เีได้่ามีพรสวรรค์ยอดเยี่ยมอยู่มากเลยทีเดียว
องค์ชายเฟิงตู้ องค์ชายเฟิงจิง องค์ชายเฟิงูกง ั้สามันี้เีได้่าเป็ตัวเืหลักของเ่าขุางี่จักเืิชายา์ทะยานาไป้
มินาักเฟิงอี้อยู่บนหลังของเสี่ยวฉุน็เข้าไปในโถงตำหนักขององค์ชายเฟิงูกงซึ่งมันดูใหญ่โตมิน้อยเลยมีเ่านางในรับใช้และยังมีพวกขันทีอีกหลายคนคอยทำงานหนักๆเช่นยกหามหลายสิบคน
มองดูแล้วมันช่างต่างัเฟิงอี้ี่อยู่ในเรือนเล็กๆในป่าอันเต็มไป้สัตว์ป่าและสัตว์อสูร
“เป็ตำหนักี่มิเลว”เฟิงอี้ทอดครรลองมองไปรอบๆ็เอ่ยขึ้นก่อนี่ฉับพลัั้นเสี่ยวฉุนจักคำรามออกมาเสียงดังกังวาน
โฮก!
มันราวั่าเป็เสียงของพยัคฆ์สวรรค์มิใช้พยัคฆ์สามัญพื้นี่สั่นสะเทือนจนกระถางดอกไม้ี่ประดับประดาเคลื่อนไหวตกลงมาแตกจากี่วางของมัน
ทำให้เ่านางในต่างตื่นตระหนกและสั่นกลัวในทันทีไม่เว้นกระทั่งขันที
“เ็น้อยไสหัวออกมาแล้วไปจากี่นี่เสียบัดนี้ตำหนักแห่งนี้จักเป็ของข้า!”เฟิงอี้เปล่งเสียงออกมามันดังก้องไปทั่วสารทิศอย่างมิเกรงใจู้ใดแม้แต่น้อย(เอ่อ…นี่มันปล้นัชัดๆแล้วนะแน่ใจ่านี่พระเอก?)
“เจ้าเป็ู้ใดี่กล้ามาสามหาวถึงตำหนักของข้า! หืม?”เ็หนุ่มซึ่งดูเยาว์วัยก่าเฟิงอี้เสียอีกเล็กน้อยได้เดินออกมา้ใบหน้าขมวดคิ้วและเมื่อเห็นเฟิงอี้ี่อยู่บนหลังของเสี่ยวฉุนเ็หนุ่ม็ตกตะลึงทันทีและเ็หนุ่มู้ตกตะลึงนี้็มิใช่ใครอื่นใดนอกเสียจากองค์ชายเฟิงูกง
เป็ี่แน่นอน่าเฟิงูกงนั้นรู้จักเฟิงอี้และจำเฟิงอี้ได้แม้จักเปลี่ยนไปมาก็ตามที!
“โฮ่! เจ้าะไร้ค่า ประเดี๋ยวนี้เจ้ากล้ามากถึงเพียงนี้เชียวหรือ?”เฟิงูกงสำรวจเฟิงอี้แต่็มิวายเอ่ย่าจาหยาบคายออกมาเพราะอีกฝ่ายกล้ามาหยามหมิ่นตัวมันถึงตำหนักใจกล้ามิเบาหรือ่ามันสมองมีปัญญาเมื่อจมน้ำแต่มิตกตาย?
…
ขณะเดียวัซากศพี่น่าสยดสยองของทหารเกราะดำอ๋ายหยูและทหารนับร้อยได้รับรู้ไปถึงหูคนหลายคนแล้วมันทำให้เกิดการสั่นสะเทือนในัหลวงในทันทีจนแม้แต่จักรพรรดิ็ทรงรับรู้แล้วในตอี้
ในห้องโถงอันใหญ่โตและหรูหราประดับประดาไป้ของมีค่ามากมายหลายชิ้นห้องโถงถูกใช้สีแดงและสีทองสลับัผสมเข้าัอย่างลงตัวซึ่งให้อารมณ์ี่บอกมิถูกแต่แน่นอน่ามันสวยงาม
จักรพรรดิแห่งต้าเหว่ยหรือบิดาของเฟิงอี้และเ่าองค์ชายต่างๆกำลังนั่งจิบชาอยู่พร้อมัรับฟังคำบอกเล่าของคนรับใช้คนสนิทของตน
“เป็เช่ี้พะยะค่ะ”ขันทีเล่าเรื่องี่ตนได้ยินและเห็นมาให้ฟังอย่างลื่นไหล
“มันเป็ู้ใดจึงได้กล้าสังหารทหารในัของข้า? ช่างโัโดยแท้!”เฟิงต้าหมิงจักรพรรดิู้ยิ่งใหญ่ทรงรับทราบถึงเรื่องราว็ทรงแผ่สัมผัสของตนออกไปทั่วสารทิศในทันทีและมินาน็รู้ถึงการคงอยู่ของเฟิงอี้
“หืม? เ็น้อยู้นี้คือ?… บุตร้าั้นหรือ?”เฟิงต้าหมิงสัมผัสได้ถึงพลังของสายโลหิตี่เหมือนัตนในร่างของเฟิงอี้อย่างชัดเจนและทำให้ใบหน้าของเฟิงต้าหมิงกลายเป็ตระหนกขึ้นมาในทันที
“นี่…สายโลหิตี่บริสุทธิ์เสียยิ่งก่าข้า…”สายโลหิตี่เฟิงต้าหมิงเอ่ยถึงนั้นมันคือความพิเศษแห่งสายโลหิตในตระกูลเฟิงี่สืบทอดมาจากบรรพกาล
ตระกูลเฟิงเีมัน่าสายโลหิตมังกรอมตะ
ู้ี่สามารถขัดเกลาสายโลหิตนี้ให้บริสุทธิ์สามารถี่จักแปลงร่างเป็มังกรอมตะได้ซึ่งมันทรงพลังเป็อย่างยิ่งแต่ท่าตั้งแต่รุ่นจักรพรรดิองค์ก่อน็มิสามารถแปลงร่างเป็มังกรอมตะเต็มตัวได้
เพียงสำแดงออกมาได้บางส่วนเ่าั้นเช่นเกล็ดมังกรอมตะหรือเขี้ยวเล็บเ่าั้น
ู้ี่สำแดงพลังของสายโลหิตมังกรอมตะออกมาได้นั้นจักมีพลังการฟื้นฟูบาดแผลได้รวดเร็วเป็อย่างยิ่งมันเป็สายโลหิตี่ค้ำจุนตระกูลเฟิงให้เป็ู้ปกครองอาณาจักรต้าเหว่ยมาอย่างยาวนาน
“บุตรข้าู้นี้มิค่อยคุ้นหน้าเสียเลย? เป็บุตรข้าัู้ใดัหนอ?”เฟิงต้าหมิงลุกขึ้นจากี่นั่งจิบชาของตนแล้วเดินออกจากตำหนักของตนอย่างมิได้สั่งความู้ใด...
จบ…โปรดิตามตอนต่อไป...
โถโถ... จำูชื่อู็ไม่ได้.....
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??