เรื่อง ย้อนเวลากลับไปสู่โลกคู่ขนาน
บที่ 21 ัะวิชาิิญญาเบิกฟ้า-ัะวิชาิมารเบิกฟ้า
จากเหตุการต่างๆมากมายี่เิดขึ้นในตอนนี้บิลได้กลับมาพักี่บ้านและน้องสาวเขาก็นอนหลับไปแล้วอยู่ี่ห้องตัวเอง
ติ้ง!
[ ัะวิชาิิญญาเบิกฟ้า]
[ ท่าน้าซื้อัะวิชาิิญญาเบิกฟ้า : 100 ะแาดี]
[ใช่] [ไม่]
[ใช่]
[ ะทำการหักะแาดี 100 ะแาดี]
[ ะแาดีี่เหลือ 6 ะแาดี ]
[ ท่านได้รับัะวิชาิิญญาเบิกฟ้า : ารูปญา ขั้นต่ำ 0% ]
ในห้องี่เรียบง่ายหนุ่มอ้วนหน้าตาดีผู้หนึ่งภาพโฮโลแกรมี่สามารถมองเห็นได้เพียงผู้เดียวได้ทำงานตามคำสั่งอย่างลื่นไหล
ติ้ง!
[ ำแะำ : ัะิิญญาเบิกฟ้าเป็การำเ็ญเพียนาิสามารถำใ้ผู้ี่เ้าใในัะิาี้สามารถมีาสามารถพิเศษอย่างี่มนุษย์ั่วไปคาดไม่ถึ...ดังนั้นะแนะนำให้ท่านนั่งาิกำหนดลมหายใจเข้าออก]
"นั่งาิงั้นหรอ?..ารู้สึกเรามันก็บอกแบบนั้นเมื่อซื้อัะและเรียนรู้แล้ว"บิลกล่าวในาคิดเขาก่อนี่จะนั่งทำาิลงอยู่ในาสงบ
เิดาเงียบสงัดขึ้นอย่างน่าประหลาด...
เมื่อบิลทำาิกำหนดลมหายใจเข้าออกไปสักพักนึงเขาก็ได้รับรู้บางอย่างี่แปลกหลาดมันราวกับว่าตัวเขาไ่ใ่ตัวตัวเอง
บิลรู้สึกเหมือนเขาไม่สามารถควบคุมร่างกายเขาได้ตามใจชอบในหัวสมองเขาเริ่มจากสีขาวนวลี่เปล่งประกายกระสบสู่ประสาทสัมผัสรับรู้บิลี่พอรู้สึกได้แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็ประสาทสัมผัสส่วนใด
'ทำอย่างไรดี?'บิลตั้งคำถามกับประสบการครั้งนี้เนื่องจากเิดสีสรรค์มากมายบิดเบี้ยวไปหมดให้เขาสบสนและงุนงง
-ารูปญา..กำหนดแยกแยะสำผัสอย่างสงบ-
เสียงสวรรค์ี่บิลเคยได้ยินแล้วครั้งหนึ่งจากการเตือนภัยโลกจากเมื่อไม่นานได้ดังขึ้นอีกคราราวกับ้าชี้แนะให้กับเขา
บิลเมื่อได้รับำแะำจากเสียงสวรรค์ก็สงบลงอย่างน่าอัศจรรย์และเริ่มวิเคราะห์แยกแยะอย่างสงบแสงสีต่างๆจากี่โผล่ออกมา
'แยกแยะ...'บิลตั้งิตั้งใจมองดูและพินิจแสงสีเหล่านั้นเขาก็กลายเป็าิได้อย่างจริงจัง
'าจริงแล้วแสงสีมากมายเหล่านี้เป็เพียงภาพลวง'
'ิย่อมไม่ฟุ้งซ่าน'
'มีแต่เหมือนไม่มี..ไม่มีแต่เหมือนมี'
าคิดบิลเข้าสู่สภาวะสงบและวิเคราะห์ทุกอย่างอย่างลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ
....
'าเี่ยงแท้ไม่มีในโลก...ทุกอย่างย่อมเป็ไปตามกรรม..สังขารย่อมเสื่อมสลายไปตามกาล...เหลือเพียงาเป็ทิพย์...แต่แสนาขยับเคลื่อนตามหาพระนิพพาน.....'......
สภาพแวดล้อมภายในห้องบิลเงียบสงบ...เงียบสงบจนดูราวกับเหงาหงอยแต่กับเต็มไปด้วยาไม่ยึดติดและไม่้า
ผิวกายบิลี่เดิมทีก็ดูดีอยู่เป็ทุนเดิมแล้วในตอนนี้มันดูดียิ่งกว่าเดิมเสียอีกเนียนราวกับว่าเป็ผิวเด็กทารกและหากมองดีๆจะสัมผัสได้ว่ามีออร่าี่อ่อนมากๆแผ่ออกจากร่างบิลมันเป็สีขาวนวลบริสุทธิ์มันเบาบางมากหากไม่เพ่งมองอย่างจริงจังไม่มีทางสัมผสถึงได้อย่างแน่นอน....
ในขณะเดียวกัน
ภายในห้องเช่าแห่งหนึ่งี่แสนจะเล็กปรากฏร่างชายผมสีครามดวงตาสีครามมันขับาลึกลับและน่าค้นหาออกมาได้อย่างน่าอัศจรรย์
ติ้ง!
[ ักษวิชาิมารเบิกฟ้า : 100 ะแาชั่ว]
[ ท่าน้าซื้อัะวิชาิมารเบิกฟ้า]
[ใช่] [ไม่]
[ ะทำการหักะแาชั่ว 100 ะแาชั่ว ]
[ ะแาชั่วี่เหลือ 900 ะแาชั่ว ]
[ ท่านได้รับัะวิชาิมารเบิกฟ้า : าิเลศรูปญา ขั้นต่ำ0%]
"ชิ! ัะวิชาชื่อิ้ิปัญญาอ่อนี่น่ะื?"ชายหนุ่มสถบอย่างไม่ชอบใจเท่าไหร่การี่เขาต้องเสียะแาชั่วไปถึง100ะแนั้นมันเป็สิ่งี่มากอยู่ไม่น้อย
เนื่องจากการทำาชั่วเขาไม่ได้ง่ายไปหมดซะทีเดียวอย่างเช่นจงใจพาคนตาบอดเปลี่ยนทิศทางจนถูกรถชนตายอย่างน่าอนาถและเวทนา
ติ้ง!
[ำแะำ : ัะวิชาิมารเบิกฟ้าเป็ การำเ็ญอย่างหนึ่ง แต่เป็การำเ็ญิเลศเิู่ิเลศเมื่อู้ฝึฝนสามารถเ้าใึแ่แท้วิชาจะได้รับาสามารถี่พิเศษเืมนุษย์าจะเ้าใและเข้าถึงได้..จงตั้งาิำใ้การกำหนดลมหายใจท่านนึกถึงแต่ิเลศในรูปแบบต่างๆและเิู่าอาไปเรื่อยอย่างกระหายยิ่...]
"กำหนดาินึกถึงิเลศงั้นื? หึหึไ่ใ่เรื่องา..."ว่าแล้วร่างชายหนุ่มผมสีครามลึกลับก็ได้เข้าสู้ท่านั่งาิเขาไปอย่างไม่สนใจสิ่งใดั้งสิ้น...
จบ...
ขอากรุณาจากท่านผู้อ่านหากมีคำผิดโปรดแจ้งแก่กระผมด้วยครับจะเป็พระคุณอย่างยิ่....
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??