เรื่อง ผู้ร่วงหล่น

“ทำไมต้องเข้าสังคม”

เมื่อคำพูดของหู่เสวียถามอีกครั้งหนึ่ง สีหน้าของผู้หญิงตรงหน้าของหู่เสวียแปลกประหลาดและโกรธขึ้นมาทันที

“ไอ-่า ฉันก็บอกว่าเข้าสังคมยังไง”

ผู้หญิงตรงหน้าของหู่เสวียโกรธอย่างหนักและยกฝ่ามือของตนเองขึ้นมาเพื่อที่จะตบใบหน้าของหู่เสวียเพื่อสั่งสอน

ทว่าหู่เสวียถอยหลังออกมาและหายไปต่อหน้าต่อตาของผู้หญิงตรงหน้า ทำให้ผู้หญิงตรงหน้าตกใจ

“ผีหลอกกกกกกกกกกกกกก”

เสียงกรีดของผู้หญิงดังขึ้นมาทำให้ผู้คนทั้งหมดมองผู้หญิงคนนี้ก่อนจะหัวเราะออกมาและชี้ใส่ผู้หญิงคนนี้

“อยากจะดัง”

“ผีที่ไหน ฉันอยู่มาประมาณ 80 ปียังไม่เคยเจอผี”

“ผีมีแค่ตำนานเท่านั้น”

“ฉันมองเห็นจริง ๆ ”

ผู้หญิงคนนี้พยายามจะเถียงเพื่อที่จะให้ตนเองเอาชนะ ทว่าสีหน้าของผู้คนทั้งหมดกลับโกรธเกรี้ยวออกมาทันที

“ไอเวรนี้ ฉันก็บอกว่าผีคือเรื่องหลอกเด็กไง”

“กระทืบแม่งไหม”

“จัดการ”

ผู้คนทั้งหมดประมาณร้อยกว่าคนเข้าไปกระทืบใส่ผู้หญิงคนนี้ทันทีและผู้หญิงคนนี้คำรามออกมาและสาปแช่งคนทั้งหมด

ทว่าผ่านไปไม่ถึง 5 นาทีสีหน้าที่โกรธเกรี้ยวของผู้คนทั้งหมดหายไปและกลับมาเต็มไปด้วยรอยยิ้มเหมือนกันทั้งหมด

“ฉันขอโทษ”

“เรื่องผีที่เธอว่าคือความจริง”

“ไม่ ฉันขอโทษมากกว่า ฉันอาจจะตาฝาดไป”

หู่เสวียที่มองเหตุการณ์ทั้งหมดตกใจเพราะเธอสัมผัสได้อย่างหนึ่งคือมีคนดึงเอาอารมณ์ด้านลบ ๆ ของผู้คนหายไป

หู่เสวียมองเห็นและถอนหายใจออกมาเพราะอย่างที่ผู้หญิงคนนี้ว่าคือไม่มีการตายจากการสังหาร

หู่เสวียไม่เข้าใจแต่บาดแผลทั้งหมดเหมือนกับภาพลวงตาที่หายไปทันทีหลังจากที่อารมณ์ด้านลบหายไป

“เกิดบ้าอะไรขึ้นและนายต้องการให้ฉันดูอะไร”

หู่เสวียไม่เข้าใจว่าแจ็คต้องการอะไรก่อนที่เธอจะถอนหายใจออกมาและหายไปดูผู้คนต่อไป ในเมื่อแจ็คอยากจะให้เธอมาดู

หู่เสวียจะดูและถามแจ็คว่าเกิดบ้าอะไรขึ้น อีกอย่างหนึ่งคือหู่เสวียไม่เข้าใจว่าทำไมแจ็คต้องการยุ่งหรือสนใจเรื่องชาวบ้าน

เพราะปกติแจ็คไม่อยากจะสนใจเรื่องของชาวบ้าน ทำไมวันนี้แจ็คถึงสนใจเรื่องของชาวบ้านแบบนี้

………………….

นีน่าเข้ามาเช่นกันด้วยความสับสนก่อนที่เธอจะพุ่งตรงเข้าไปต่อยใส่ชายคนหนึ่งที่อยู่ตรงหน้าของนีน่า

เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ชายคนนี้กระเด็นไปอย่างรุนแรงและทำลายตึกไปหลายตึก ทว่าผู้คนทั้งหมดกลับหันมามองนีน่าด้วยความแปลกใจ

“เกิดอะไรขึ้น”

นีน่ายิ้มออกมาเพราะเธอได้ยินชายตรงหน้าบอกว่าให้เธอกลายเป็นคู่เพื่อสืบทอดคนรุ่นต่อไปและแน่นอนว่านีน่าต่อยไปด้วยความโกรธ

นีน่าคิดว่าคงจะตายไปแล้ว กล้ามาพูดแบบนี้กับตนเองได้ยังไงทำให้นีน่าหัวเราะออกมาก่อนจะมองความพังพินาศตรงหน้า

“ไหน เจ้าบอกว่าจะไม่ตายใช่ไหม”

“เกิดอะไรขึ้น”

ผู้คนทั้งหมดเข้ามาล้อมนีน่าด้วยความแปลกใจ ทว่านีน่ามองผู้คนที่ไร้พลังทำให้เธอไม่ได้สนใจอะไรมาก

“มีอะไร”

นีน่าตะโกนออกมาน้ำเสียงที่ดูชวนหาเรื่องของเธอทำให้ผู้คนทั้งหมดโกรธมาก ตอนแรกคิดว่าตนเองจะแค่มาหาเรื่องสนุกดูเท่านั้น

“มันคิดว่าตนเองคือใคร”

“กล้ามากที่จะทำแบบนี้”

“ไปทุบตีมัน”

“ทุบตี”

ผู้คนทั้งหมดพุ่งเข้าไปหานีน่าก่อนที่เธอจะคำรามออกและต่อย เตะและเข่าใส่ผู้คนทั้งหมด

แน่นอนว่าคนธรรมดาไม่สามารถต่อสู้กับเทพได้ แต่นีน่าสังเกตอย่างหนึ่งคือเธอไม่สามารถใช้พลังได้ทั้งหมด

พลังของเธอตอนนี้ที่ใช้ได้เพียงแค่ 3 เปอร์เซ็นต์ของทั้งหมดเท่านั้น ทว่านีน่าไม่ได้สนใจเพราะ 3 เปอร์เซ็นต์เพียงพอในการสังหารคนธรรมดาหลายล้านคน

ระหว่างที่นีน่ากำลังโจมตี ทว่าเธอสังเกตเห็นความผิดปกติหนึ่งคือร่างกายของคนธรรมดาเหล่านี้

ถ้าเป็นคนธรรมดาจริง ๆ ร่างกายคงจะแตกไปแล้วทว่าร่างกายของคนธรรมดาเหล่านี้กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

อย่างมากแค่เสียหายเล็กน้อย แต่ความเสียหายจะหายไปในเวลาต่อมาเหมือนกับภาพลวงตาที่เธอไม่เข้าใจ

“เกิดอะไรขึ้น”

ผ่านไป 3 นาทีก่อนที่นีน่าจะเข้าใจปรากฏว่าผู้คนที่ล้อมเธอด้วยสีหน้าที่โกรธเกรี้ยวกลับสลายหายไปทันที

“ทำไมพวกเราถึงต้องตีกัน”

“ใช่”

“มารักกันเถอะ”

“ดีต่อกัน”

“ความรุนแรงคือสิ่งที่ไม่ดี”

“ความอภัยคือสิ่งที่ดีงาม”

นีน่าตกใจกับการเปลี่ยนแปลงก่อนที่จะมีผู้คนอีกหลายพันเข้ามาซ่อมแซมตึกหน้าตาเฉยและมีคนหัวเราะออกมาและมองนีน่า

“เก่งเหมือนกันนี้”

“ตัวนิดเดียว ทำไมถึงแข็งแกร่งแบบนี้”

“พ่อแม่ของเจ้าคือใคร”

นีน่าตกใจเพราะเธอรู้สึกแปลก ๆ กับการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ก่อนที่เธอจะหายไปเพราะเธอเริ่มไม่แน่ใจกับความเปลี่ยนแปลงครั้งนี้และไม่เข้าใจว่าแจ็คต้องการให้เธอมองเห็นถึงอะไร

……………….

เฟรยาเดินเข้าไปในห้างสินค้ามากมายและมองสินค้าที่ตั้งอยู่และสินค้าทั้งหมดมีราคาฟรีและบริการตัวเองตนเอง

ไม่มีใครเข้ามา ทุกคนสามารถหยิบอาหาร หยิบโทรศัพท์มือถือ เครื่องใช้ไฟฟ้าและของต่าง ๆ มากมายได้ด้วยตนเอง

มีหลายคนที่ช็อปปิ้งด้วยความสุขมีหลายคนที่ก่อนจะมีหลายคนทะเลาะกันและกลับมาคืนดีกันอย่างมีความสุข

ตอนแรกเธอไม่เข้าใจมากเท่าไร ทว่าเฟรยาเป็นคนที่สังเกตมากที่สุดหลังจากหายจากอาการโกรธต่อกันและกัน

ความจริงหลายคนยังมีความโกรธอยู่ภายในจิตใจ แต่ความโกรธนั้นหายไปเล็กน้อยและจะกลับมาปะทุอีกครั้งหนึ่ง

เหมือนกับภูเขาไฟที่ดับได้ครั้งหนึ่ง แต่แก่นความร้อนอันมหาศาลไม่สามารถดับได้เพราะการดับมันไม่ได้ดับด้วยตัวเอง

ทำให้หลังจากที่ระเบิดออกมา ความร้อนรุนแรงมากกว่าเดิมเหมือนกับอารมณ์เช่นกันและหู่เสวียสังเกตเช่นกัน

ระหว่างที่พวกเธอเริ่มเข้าใจสิ่งที่แจ็คต้องการให้พวกเธอมอง ปรากฏว่าพวกเธอถูกดึงกลับมาข้าง ๆ แจ็คโดยที่ไม่รู้ตัว

“อะไร”

หู่เสวียถามแจ็คทันที ทว่าแจ็คกลับถอนหายใจและมองหู่เสวีย เฟรยาและนีน่าที่ออกมาจากโลกที่มังกรกอดแล้ว

“มองเห็นอะไร”

“ทุกคนมีความสุข”

“โลกที่ไร้ความตาย”

“อารมณ์ที่ไม่แน่นอนของคน”

หู่เสวีย นีน่าและเฟรยาตอบกลับมา มีเพียงแค่เฟรยาคนเดียวเท่านั้นที่ตอบเกี่ยวกับอารมณ์และแจ็คมองเฟรยาและพยักหน้าออกมา

“ใช่ มันคือโลกแบบไหนในความคิดของพวกเธอ”

“โลกที่ไร้ความทุกข์ยังไง”

เสียงของมังกรกอดโลกดังขึ้นมา ทำให้แจ็คถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะมองหู่เสวีย เฟรยาและนีน่า

“พูดออกมาตรง ๆ ”

หู่เสวียเป็นคนแรกที่พูดออกมาก่อนและถอนหายใจเล็กน้อย

“แปลก มันคือนรกอย่างหนึ่ง”

“อะไร เจ้าพูดว่าอะไร”

เฟรยาคือคนที่สองที่พูดออกมาต่อจากหู่เสวียโดยที่ไม่ได้สนใจเสียงของมังกรกอดโลก

“สังคมหน้ากากที่ทุกคนพยายามถอดออกมาแต่ไม่สามารถถอดได้”

“ยังไงงงงงงงงงงงงงงงงง”

นีน่าหัวเราะออกมาเล็กน้อยเพราะสำหรับเธอไม่ได้สนใจอะไรมากก่อนจะยิ้มออกมา

“โลกแบบนี้ ฉันสนุกนะคะ สามารถทำลายโดยที่ไม่มีใครตาย”

แจ็คได้ฟังคำพูดของหู่เสวีย เฟรยาและนีน่าก่อนที่แจ็คจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อยและมองมังกรกอดโลกที่กำลังคำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว

“โลกที่ทุกคนมีความสุข แต่ความทุกข์กลับไปอยู่หนใด”