เรื่อง ETHER สงครามดาวนรกซอมบี้คลั่ง

1. 6ใบเสร็จ

จะหยุดพวกผีนรกต้องยิงที่หัว เขาเรียนรู้เรื่องนี้จากเพื่อนร่วมห้องขังที่เขากระทืบจนคอขาด

"ปัง ปังปัง" นิ้วของไอ้หนุ่มขาเหล็กเหนี่ยวไกปืนอย่างนุ่มนวล ความแม่นยำและรวดเร็วของการยิงระดับเทพสังหารจากดีกรีนักกีฬาIPSC รองแชมป์โลก ส่งกระสุนเจาะหัวของซอมบี้ตำรวจสองตัวที่ยืนขวางอยู่หน้าบันได ล้มลงไปนอนกับพื้นปานจับวาง 

 เสียงปืนดึงดูดซอมบี้อีกสามตัวที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ให้ขยับลากเท้ามาหาเขา 

..แม่ง.. 

"ปัง ปังๆ ปังๆๆ”

กลุ่มกระสุนพุ่งเข้าเจาะหน้าอกและหัวของพวกมัน ล้มลงไป แม้จะไม่ได้จับปืนมานานหลายเดือน แต่ความแม่นยำของอดีตนักกีฬารณยุทธก็ไม่ทำให้กระสุนพวกนั้นว่าวไปโดนกำแพงเลยสักนัด

  กันสึเกะหายใจหอบ แม้อากาศในอาคารนี้จะเย็นเฉียบ แต่เขาก็มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาเต็มใบหน้า

 เสียงรองเท้ายางกระทบกับพื้นกระเบื้องดังก้องประสานกับเสียงพัดลมของเครื่องปรับอากาศที่ส่งเสียงดังหึ่งๆ ลมเย็นของแอร์ที่ครั้งหนึ่งเคย
หอมสดชื่น บัดนี้อบอวลไปด้วยกลิ่นเหม็นคาวของเลือดและเศษชิ้นเนื้อที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้น

  กันสึเกะห-ี่สายตามองศพของตำรวจซอมบี้ที่นอนตายแขนขาบิดงออยู่บนพื้น เขากลั้นหายใจขณะก้าวเท้าข้ามศพซอมบี้ตำรวจหญิงที่หน้าผากของเธอมีรอยกระสุนอย่างระมัดระวังไม่ให้กองเลือดสีดำข้นที่นองอยู่บนพื้นกระเบื้องทำให้เขาลื่น

เขาสูดหายใจเข้าพลางจ้องมองแผนที่ของเมืองขนาดใหญ่ที่ติดอยู่หลังโต๊ะประชาสัมพันธ์ ตรงข้างเครื่องคอมพิวเตอร์แบบตั้งโต๊ะสีดำมีแผ่นพับขนาดเล็กไว้แจกฟรีอยู่ตรงนั้น

ไอ้หนุ่มขาเหล็กหันมองซ้ายมองขวา เขาพยายามผ่อนลมหายใจเพ่งสมาธิเงี่ยหูฟังเสียงหายใจและเสียงเดินของพวกซอมบี้ที่อาจจะหลบอยู่ข้างหลังเคาน์เตอร์ 

  ...เงียบ... 

  เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีอะไรอยู่แถวนี้ ไอ้หนุ่มขาเหล็กจึงค่อยๆ เดินเข้าไป

หากองแผ่นพับสำหรับนักท่องเที่ยวที่วางอยู่บนโต๊ะประชาสัมพันธ์อย่างระมัดระวัง

รายละเอียดที่อยู่ในนั้นแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวมากมาย และหนึ่งในนั้นคือสถานที่หลบภัยของเมืองที่อยู่ห่างจากสถานีตำรวจราวยี่สิบกิโลเมตร มันอยู่ในถ้ำตรงเชิงเขาที่อยู่ลึกขึ้นไปบนฝั่ง

กันสึเกะขมวดคิ้ว เขาไม่แน่ใจนักว่าจะหอบสังขารฝ่าฝูงซอมบี้ที่น่าจะมีอยู่เกลื่อนเมืองเพื่อไปที่นั่นหรือเปล่า

  สายลมอุ่นร้อนที่พัดเข้ามาจากด้านนอกทำให้เขาหันหลังกลับไปมองประตูบานใหญ่ของสถานีตำรวจที่เปิดทิ้งไว้ครึ่งบาน

แทบจะไม่ต้องคิด ไอ้หนุ่มขาเหล็กสาวเท้าเดินไปปิดประตูทันที เขาหันไปเจอตู้กดขนมและตู้กดน้ำผลไม้แบบหยอดเหรียญและสแกนจ่ายยี่ห้ออีเลเว่น ตั้งอยู่ข้างประตู

  อาหารและเครื่องดื่มในตู้กระจกเหล่านั้นทำให้เขารู้สึกหิว เขายังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่ถูกนำตัวมาที่นี่ การนำน้ำตาลเข้าสู่กระแสเลือดเป็นความคิดที่ดีหากยังคิดอะไรไม่ออก

เขายกขาข้างที่เป็นเหล็กขึ้นหมายกระทืบแผ่นกระจกกิ๊กก๊อกพวกนั้นให้แตกกระจุย ก่อนจะหยุดชะงักเพราะคิดได้ว่าเสียงดังอาจเรียกพวกซอมบี้ที่อยู่แถวนี้มากินโต๊ะจีนได้ 

  ..แม่งเอ๊ย.. เขากระตุกยิ้มให้กับความลำบากนิดหน่อยที่จะต้องหาเศษเหรียญ

  กันสึเกะเดินไปที่โต๊ะคอมของฝ่ายประชาสัมพันธ์ เขาก้มลงไปค้นหาเศษเหรียญที่อยู่ในลิ้นชักโต๊ะทำงานของแผนกต้อนรับแต่ก็เจอเพียงเศษฉลากลอตเตอรี่ กระดาษ และปากกาที่ใช้แล้ว เขาช้อนสายตาขึ้นไปมองศพซอมบี้ที่นั่งยิ้มตายอยู่บนม้านั่ง เหมือนตัวตลกของร้านแมคโดนัลด์ที่มีรอยกระสุนเจาะที่ตรงกกหู 

  ...ช่วยไม่ได้สินะ... เขาพึมพำ ก่อนจะลุกเดินเข้าไปใช้ขาเหล็กเขี่ยร่างน่าเกลียดของตำรวจลงพุงให้ล้มตะแคงลง

  "อ่า...เหม็นฉิบ" กันสึเกะเบือนหน้าหนี นอกจากจะรังเกียจแล้วเขายังกลัวว่าตัวเองอาจจะติดเชื้อด้วย เพราะไม่มีใครการันตีได้ว่าซอมบี้ในชีวิตจริงจะแพร่เชื้อจากการกัดเพียงอย่างเดียวหรือเปล่า แต่ก็นะ...กองทัพต้องเดินด้วยท้อง

  "จอนวิค งั้นเหรอ" เขาอ่านป้ายชื่อที่ติดไว้ตรงหน้าอก ขณะค้นกระเป๋าเสื้อ 

  "อะไรเนี่ย" มือของเขาเจอของแข็งบางอย่างที่มีลักษณะคล้ายกุญแจ มันถูกห่อไว้ด้วยกระดาษโพสต์อิทสีเหลืองสดใส

  ...ถึง เจ... 

 M4 ของนายเสร็จแล้ว ฉันเก็บมันไว้ที่คลังอาวุธตู้หมายเลข 12 ขอให้สนุกกับการซ้อมยิง 

  ...จาก ร อ ย...

  กันสึเกะเก็บกุญแจดอกนั้นพร้อมโน้ตเข้ากระเป๋ากางเกง ก่อนจะล้วงมือไปหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงศพ เขาเจอโทรศัพท์แบบทัชสกรีนที่กระเป๋าอีกข้าง และรู้สึกโชคดีที่มันเป็นแบบปลดล็อคด้วยลายนิ้วมือ

  เขาใช้ลายนิ้วมือของศพปลดล็อค เข้าไปเปลี่ยนแปลงการตั้งค่า มีแบตเตอรี่เหลืออยู่แปดสิบเปอร์เซ็นต์ สถานะคลื่นเต็ม มีกล่องข้อความเข้ามามากมาย และสายไม่ได้รับหลายสาย

  กันสึเกะเก็บโทรศัพท์ไว้กระเป๋ากางเกงด้านหลัง ก่อนจะหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาตรวจดู ในนั้นมีธนบัตรมากพอสมควร ...หมอนี่เป็นคนกระเป๋าหนัก... เขาคิดก่อนจะหยิบเงินออกมา

  "ฮือ" สายตาของกันสึเกะไปสะดุดเข้ากับกระดาษใบเสร็จแผ่นหนึ่งที่ร่วงออกมาจากกระเป๋า 

  เขาหยิบมันขึ้นมาอ่าน 

  ...กระสุนเจาะเกราะชนิดพิเศษ 2 กล่อง... 

  ...มีดโบวี่เนื้อเหล็กไทเทเนียม 1...

  ...หมอนี่จะเอากระสุนพวกนี้ไปทำอะไรกัน... กันสึเกะรู้สึกสงสัย

จากประสบการณ์ของเขาที่อัฟกานิสถาน กระสุนพวกนี้มีไว้ต่อสู้กับรถถัง หรือไม่ก็รถหุ้มเกราะ

  เขาตรวจดูรอบเข็มขัดของศพ ตรงนั้นมีกุญแจมือและพวงกุญแจที่มีลูกกุญแจอยู่สี่ดอก เขาไม่ลังเลที่จะเก็บมันมา และเมื่อไม่มีอะไรให้ค้นหาแล้ว กันสึเกะก็ลุกขึ้นเดินตรงไปยังเครื่องกดขนมและเครื่องดื่มที่อยู่ข้างกัน

  อาวุธร้ายแรงส่วนมากถูกพัฒนาไว้ใช้สำหรับสงครามระหว่างดวงดาว หน่วยงานสหประชาชาติแห่งจักรภพเป็นผู้ดูแลในเรื่องนี้ แต่ละดวงดาวจึงมีเพียงอาวุธธรรมดาในการรักษาความสงบภายในของดวงดาวตัวเอง ซึ่งปืน M4 ก็มากเพียงพอแล้วที่จะใช้ฆ่ามนุษย์

  กันสึเกะได้เข็มขัดยุทธวิธีและเป้ทหารขนาดสี่สิบลิตรจากห้องเก็บอาวุธ มันทำให้เขาสามารถพกแมกกาซีนของปืนเอ็มโฟร์แบบสี่สิบนัดได้สี่อัน แมกกาซีนปืนสั้นอีกสามอัน

  เขาออกจากสถานีตำรวจโดยใช้ประตูฝั่งตะวันออกที่เชื่อมระหว่างสถานีกับลานจอดรถ มีรถเก๋งตำรวจสายตรวจจอดอยู่สองคัน และมีรถบรรทุกสำหรับขนผู้ต้องหาอยู่หนึ่งคัน กำแพงที่กั้นระหว่างลานจอดกับถนนภายนอกถูกรถพ่วงพุ่งชน แตกกระจุยและเศษซากของรถคันนั้นขวางทางออกไว้ทำให้ไม่สามารถขับรถผ่านทางออกไปได้ กันสึเกะจึงเดินเบียดตัวออกไประหว่างช่องกำแพง

  ...ที่นี่กำลังกลายเป็นนรก... เขาคิดขณะเดินกวาดสายตาเล็งปืนไปตามทางเดินอย่างระมัดระวัง

____