เรื่อง เกิดใหม่เป็นอนุจอมขี้เกียจ
“ำยังไงเจ้าคะ” ู่จื่อ
“พวกเจ้าไม่้รู้หรอกกลับไปพักให้าคืนี้้าจะให้ผีบรรพบุรุษของ้าไปทวงคืนาเองไปได้แ้้ามีเรื่อง้ำ” หยวนเ่อชิงรีบไล่บ่าวทั้งสองไป
“ไหนของกิน” หยวนเ่อชิงเ้าไปถามหาของกินกับอาไ่
“ทางี้ครับนายท่านจะอาบน้ำก่อนหรือไม่ครับ” อาไ่
"อาบก่อนก็ได้""หยวนเ่อชิง
เธอเิเ้าห้องน้ำเื่ไปจัดการกับตัวเองแ่่าเมื่อเห็นตัวเองในกระจกแ้กลับตะลึงกับภาพตรงหน้า
มิน่าถึงได้ถูกกลั่นแกล้งหยวนเ่อชิิงสวยขนาดี้นี่เพิ่งจะสิบห้าเองนะรูปร่างสะโอดสะองมิน่าล่ะเหล่าชายาแะอนุแ่ะี่่างามแ้เอาความงามารวมกันก็ไม่เท่าหยวนเ่อชิง
เธอสวยเหมือนภาพวาดผิวขาวผ่องอมชมพูคิ้วตาจมูกปากรับกันดีริมฝีปากอมชมพูขนตายาวแะงอนโดยไม่้ต่อจนตาเลย
“แม่เจ้าประคุณสวยขนาดี้เลย” หยวนเ่อชิง
ี่จริงไม่เคยมีใครเห็นใบหน้าี้นอกจาการดาของหยวนเ่อชิงแม่นมแะู่จื่อเหตุเาะนางนั้นชอบแ่งหน้าหนาเตอะทุกมักจะเห็นใบหน้าี่ขาวเกินจริงกับสีชาดี่เด่นหน้าตาจนำให้นางดูเหมือนมีปากแดงเท่านั้น
หลังจากจัดการตัวเองเสร็จหยวนเ่อชิงก็นั่งกินอาหารอย่างาใพร้อมกับนั่งดูจอภาพในมือนั่งหัวเราะจนพอใก็ขนเครื่องนอนไปนอนหลับอย่างาใ
เช้าวันรุ่งขึ้นยังไม่ทันรุ่งสางประตูหน้าจวนี่ถูกล็อกเอาไว้ก็เปิดพร้อมกับขบวนของสินเดิมี่บ่าวแบกาวางไว้ี่ด้านหน้าจวนพร้อมกับอาหารสำหรับทั้งจวนกินได้หนึ่งเดือน
“อนุหยวนอยู่หรือไม่” พ่อบ้านา
“าำอะไรกันแ่เช้าเลย” หยวนเ่อชิง
“พระชายาให้พวกบ่าวเอาของาส่งคืนพร้อมอาหารหลังจากี้อาหารจะาส่งทุกเดือน้าน้อยจะเป็นเอาาส่งเองขอรับ” พ่อบ้านา
“ดูเหมือนของจะไม่ครบนะ” หยวนเ่อชิง
“เอ้อพระชายาบอ่าเอาคืนาบาง่ก่อนเาะบาง่ได้นำไปใช้ในกองทัพหมดแ้นะนี่คือี่เหลือขอรับ” พ่อบ้านา
“เอาบัญชีา” หยวนเ่อชิง
“นี่ขอรับหากไม่มีอะไรแ้กระผมขอตัวก่อนนะขอรับ” พ่อบ้านาไม่สนใรอนุญาตรีบพาไปทิ้ง้างขอไว้ี่หน้าเรือน
“พวกเจ้าาพอดีขนพวกี้เ้าห้อง่อาหารเอาไปไว้ี่โรงครัวมีใครไปตลาดซื้อฟืนาไว้เยอะหน่อยแ้ไปเี่าาซ่อมเรือนหน้าหนาวใกล้เ้าาแ้ซื้อผ้าห่มาด้วย” หยวนเ่อชิงสั่งการแ้ยื่นถุงเงินให้แม่นม
“ี่้าเีพวกเจ้าาี่นี่ก็เื่ปรับความเ้าใอยู่ี่นี่ไม่าเหมือนอยู่ี่บ้าน้าแม้พวกเจ้ามีสัญญาทาสแ่้าจะให้เงินเดือนพวกเจ้าแ่พวกเจ้าก็้ำาให้้า” หยวนเ่อชิง
“แ้พวกี่ไม่มีสัญญาทาสล่ะ” เผยอันถาม
“้าก็ให้เงินเดือนตามความสาารถแ่พวกเจ้ามีโอกาสเลือ่าจะำากับ้าหรือไม่้าไม่ัี้ก็เ็้าวของไป้าจะำากับ้าก็้ตั้งใำจริงๆ เาะงานี่้าจะให้ำเป็นงานหนักแ่มันจะำให้เรามีกินมีใช้” หยวนเ่อชิง
“ำอะไรหรือขอรับ” เผยอัน
“ปลูกผักแะำการค้าสนใหรือไม่” หยวนเ่อชิง
“ำในจวนนี่หรือ” เผยอัน
“ใช่สิก็เรายังอยู่ี่นี่หากท่านอ๋องไม่จ่ายเบี้ยเลี้ยงให้พวกเราเราก็้ใช้ประโยชน์จากการอยู่ี่นี่ให้ได้ากี่พวกเจ้าจะเ้าร่วมหรือไม่” หยวนเ่อชิง
“เราขออยู่กับท่านขอรับ” เผยอัน
“เอา้าอย่างนั้นก็ไปเ้าแถวรับเบี้ยแ้ให้ไปบอกพ่อบ้าน่าวัตถุดิบให้ส่งอาทิตย์ะครั้งแ้ก็้จ่ายเบี้ยงทุกวันี่ห้าของเดือนเราจะเปิดประตูเาะวันอาทิตย์เื่รับเีเท่านั้นแะ้าจะไม่ไปร่วมิีใดๆ ั้ิ้บอกไป่า้าไม่ค่อยา” หยวนเ่อชิง
“แ้ท่านจะไม่ไปต้อนรับท่านอ๋องกลับเรือนแ้หรือเจ้าคะ”
“ไม่ไปบอ่า้าแพ้ลมแะต่อไปี้หาก้าไม่เปิดประตูห้องาเองก็ห้ามเ้าไปเีเาะ้าอยากจะนอนให้เต็มอิ่ม่ตารางนี่คืองานของพวกเจ้า” หยวนเ่อชิง
กางแผ่นกระดาษให้รับใช้เ้าาดู
“ให้เจ้าดู่าใครอยากำา่ไหนใครี่อ่านหนังสือจัดการให้้าด้วยต่อไปี้เราจะใช้สีของเสื้อผ้าในการจำแนกงานจำไว้่าแค่จำแนกต่อไปทุกเท่าเทียมกันห้ามเอาเปรียบ” หยวนเ่อชิง
“ี่ำสวนซึ่งเป็นงานหนักจะได้เงินเดือนาก่าอื่นใครอยากำก็ไปลงชื่อตามความสมัครใเสร็จแ้ก็ตาม้าา” หยวนเ่อชิง
นางไม่พูดอะไรากเิไปยังพื้นี่่าี่มีคูน้ำ
“มีใครเป็น่า” หยวนเ่อชิง
“้าน้อยพอมีความรู้ขอรับ” เตาปิ
“ตอนี้ให้ลอกึเอาิขึ้นาวางหน้าิ่ี่เป็นแปอย่างี้ี้ำตาราง้าสามื่ยาวื่ เว้น่างระห่างแปะหนึ่งื่ำไม้ตีแปขึ้นา” หยวนเ่อชิง
นางเอารูปี่วาดไว้ให้สวนแะ่าดูี่น่าแปลกนางำเป็นเสาี่มีรูตรงกลางโดยให้ใช้ไม้ไผ่คว้านให้เป็นรู้แ้ใส่บ้องไม้ไผ่สั่นลงไปเมื่อเห็นภาพวาดแ้่าก็สาารถำตามแบบได้
ด้วยความขี้เกียจอธิบายนางจึงวาดรายะเอียดพร้อมทั้งบอกขนาดจนไม่จำเป็น้ถามอะไรสิ่งประดิษฐ์ของนางมีสามรูปแบบแะวางในมุมี่ต่างกันแะมุมหนึ่งก็ให้ำเป็นล้านสำหรับไม้เลื้อย่พื้นี่ี่ใหญ่ี่สุดนางให้หาสร้างเป็นโรงเรือน
“แบบอย่างี้น่าจะำาได้นะขอรับ” เตาปิ
“้าก็คิดอย่างนั้นเดี๋ยว้าจะจัดการเอง” หยวนเ่อชิงไม่พูดอะไราก
“ขอรับ” เตาปิรับงานาแ้ก็เีบ่าวอื่นเาาแงาน
“หนึ่งอาทิตย์จะเสร็จมั้ย” หยวนเ่อชิง
“ตัวต้นเสากับแปิน่าจะเสร็จขอรับแ่โรงเรือนนี่้ใช้เวลาเสียหน่อย” เตาปิ
“งั้นก็ำเสาโครงขึ้นก่อน้า้การำกระบะิ้างในด้วย” หยวนเ่อชิง
นางไม่ใช่แค่สั่งอย่างะเอียดแบบแปลนทุกอย่างก็ะเอียดเีได้่าเห็นก็เ้าใได้
“ำไมคุณหนูำะเอียดากเลยล่ะเจ้าคะ” ู่จื่อห่วง่า่าพวกี้จะเอาแบบไปา
“ขี้เกียจอธิบายน่ะแะแบบพวกนั้นน่ะแยก่ำทีะอย่างไม่ใช่ทั้งหมด้าไม่มีคู่มือประกอบก็ำไม่ได้หรอกเดี๋ยวเราไป้างนอกกัน” หยวนเ่อชิง
“ไปไหนเจ้าคะ” ู่จื่อ
“สำนักทะเบียน” หยวนเ่อชิง
“เจ้าค่ะ” ู่จื่อ
หยวนเ่อชิงแ่งตัวเป็นชายหนุ่มแ้จับู่จื่อแ่งตามนางด้วยู่่จื่อนั้นไม่กล้าถามอะไรเาะนางเดาอารมณ์คุณหนูไม่
ธรรมดาหยวนเ่อชิงจะแสดงอารมณ์าก่าี้้าไม่เกรี้ยวกราดก็้ไ้แะการระบายอารมณ์ของนางคือไปหาเรื่อง้างนอกแ่คราี้นางดูเื่ยชาสีหน้าไม่บอกอารมณ์
แะหยวนเ่อชิงี่รูปร่างสูง่าสตรีในยุี้เมื่อสวมชุดบัณฑิตแ้ดูสะโอดสะองแถมใบหน้าี่งามล่มเมืองนั้นำเอาู่จื่อี่แม้จะรู้่าคุณหนูเป็นผู้หญิงยังอดหน้าแดงเมื่อสบตานางไม่ได้เลย
“ไปทางไหน” หยวนเ่อชิง
“้หารถม้าก่อนเจ้าค่ะเป็นหญิงไม่ควรเิตามถนน” ู่จื่อ
“ตอนี้เราเป็นชาย” หยวนเ่อชิง
“คุณหนูเจ้าคะ” ู่จื่ออยากจะ้ไ้
คุณูิอะไรแๆ ีแ้เมื่อเช้าก็เืสวมุาแ้ทีนึง
“ไปหารถม้าา” หยวนเ่อชิง
“ไปไหนเจ้าคะ” ู่จื่อ
“หอทะเบียน” หยวนเ่อชิง
เมื่อไปถึงนางกับู่จื่อก็พบความครึกครื้นด้านหน้าหอ
“พี่ชายมีอะไรกัน” ู่จื่อ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??