เรื่อง Bustling Officialdom กลรักเกมอำนาจ [นิยายแปล]

ตอนที่ 1 นายกเทศมนตรีกู้ชิง (3)

เด็กหนุ่มสามคนที่ไล่หลังมาช่างว่องไว คนหนึ่งลงมือกระชากผมสั้นๆ ของเด็กชายมาด้านหลัง ส่วนอีกสองคนเข้ามาล็อกแขนซ้ายขวาของเขา ดึงเด็กชายไปจากต้นขาของชายวัยผู้ใหญ่

หนังศีรษะที่โดนกระชากไปข้างหลังเจ็บเจียนตายแท้ๆ ทว่าเด็กชายกลับกัดฟันแน่น ไม่ร้องเจ็บสักแอะ ระหว่างที่เขาโดนกระชากศีรษะจนต้องเงยหน้าไปด้านหลัง กะพริบตาระหว่างที่-่าฝนกำลังตกกระทบ ราวกับน้ำตากำลังไหลพราก

“ไอเด็กเปรต ปล่อยมือสิวะ!” เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังล็อกแขนเขาถีบบริเวณเอวของเขาอย่างรุนแรง

“แม่มันเอ๊ย ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะเอาแกไม่อยู่! รีบๆ แทงแขนมันสักทีดิ!” เด็กหนุ่มที่กำลังกระชากผมของเขาเอ่ยด้วยความเกรี้ยวกราด

เด็กหนุ่มรายที่สามควักมีดพกออกมา คิดจะแทงแขนของเขา ไม่ได้เห็นหัวผู้ใหญ่ในชุดสูทเต็มยศอยู่ในสายตาเลยสักนิด ขณะที่มีดกำลังจะแทงถูกแขนของเด็กชาย ร่มกันฝนในมือของกู้ชิงก็ลดลง จนบดบังสายตาของผู้แทง วินาทีถัดมา มีดพกในมือผู้แทงก็โดนชิง ส่วนแขนก็โดนพลิกจนต้องถอยไป

เด็กหนุ่มอีกสองคนพบว่าเขาเข้ามาสอดเรื่องชาวบ้าน ก็โวยวายว่า “แกเข้ามาแส่อะไรวะ”

เมื่อพบว่าผู้ใหญ่สอดมือเข้ามายุ่ง เด็กหนุ่มทั้งสามก็ป้องกันตัวตามสัญชาตญาณ แล้วปล่อยมือโดยไม่รู้ตัว

“ทางเลือกแรก พวกนายตามฉันไปป้อมตำรวจ หรือทางเลือกสอง กลับบ้านไปเดี๋ยวนี้” กู้ชิงทิ้งมีดพกไว้ในถุงจ่ายตลาด เริ่มกดหมายเลข 110 ต่อหน้าพวกเขา

ด้วยเหตุนี้ หนึ่งในสามเด็กหนุ่มถึงสบถคำหยาบคายไปประโยคหนึ่ง ก่อนจะพาพวกอีกสองคนวิ่งหนีไป

กู้ชิงเก็บมือถือเข้าที่โดยไม่ได้โทรออกแต่อย่างใด ก่อนจะเก็บร่มกันฝนพลางนั่งยองๆ จ้องหน้าเด็กชายที่ปล่อยมือจากต้นขา “ผู้ปกครองเบอร์อะไร”

เด็กชายส่ายหน้า “ตายแล้ว”

“บ้านอยู่ไหน”

“ไม่รู้”

“ฉันจะพาเธอไปส่งป้อมตำรวจ”

“ไม่เอา!”

เด็กชายปฏิเสธ ตั้งท่าจะไม่อ่อนข้อลูกเดียว หลังจากลุกขึ้นยืนอย่างโซซัดโซเซก็เดินไป ทว่าเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ล้มคะมำกับพื้นอีก

กู้ชิงเดินเข้าไปพลางนั่งลงยองๆ เบื้องหน้าของเขาอีกครั้ง ขณะเด็กชายหัวดื้อหยัดกายได้ครึ่งตัวก็บอกเขาว่า “ถ้าคุณกล้าพาผมไปส่งป้อมตำรวจ ผมจะฟ้องพวกตำรวจว่าคุณเป็นคนทารุณผม”

กู้ชิงรู้สึกหงุดหงิดเป็นที่สุด แต่ไม่อาจทอดทิ้งเด็กน้อยที่ได้รับบาดเจ็บไปโดยไม่เหลียวแล เขาเก็บร่มกันฝนแล้วหันหลังให้เด็กชายพลางลงไปนั่งยองๆ เด็กชายลุกขึ้นอย่างโซเซ แล้วขี่หลังของเขา

เมื่อแบกเจ้าจอมยุ่งกลับเข้าไปในรถ เขาก็เลี้ยวรถไปยังคลินิกตรงหัวมุมถนน รบกวนแพทย์มาตรวจอาการดู

ภายในคลินิก แพทย์นำชุดผู้ป่วยมาให้เด็กน้อยเปลี่ยนชุดหนึ่ง ก่อนจะทำความสะอาดและล้างแผลให้เขา ระหว่างการรักษา เด็กชายไม่ร้องโอดโอย หากแต่ยอมให้รักษาพลางอดทนกับความเจ็บปวดตามร่างกาย

ขณะที่เขายอมให้รักษา กู้ชิงก็คิดอยู่ว่าจะทิ้งเขาไว้ที่นี่ ปล่อยให้แพทย์ของคลินิกไปแจ้งความเอา แต่พอคิดว่าเด็กชายคงต้องหาโอกาสหนีออกมาทั้งที่ตามร่างกายมีบาดแผลอย่างนั้น ก็อดทนรอด้วยความจนใจกระทั่งการรักษาเสร็จสิ้น

หลังเขาเฝ้าอยู่ที่คลินิกถึงสองทุ่มกว่าก็พาเด็กน้อยกลับขึ้นรถ ขับผ่านถนนที่สะอาดสะอ้านจนถึงท้ายซอย ‘ร้านผลไม้รสครอบครัว’ แล้วนำรถไปจอดบริเวณหลังซอยที่มีดอกไม้แบ่งบานไปทั่ว ก่อนจะหิ้วถุงจ่ายตลาดไปพลาง กางร่มกันฝนลงจากรถไปพลาง เขาพาเด็กน้อยเข้าไปทางประตูด้านหลัง ขึ้นบ้านที่อยู่บนชั้นสอง

อะพาร์ตเมนต์เล็กๆ หลังนี้เป็นตึกขนาดเล็กสามชั้นสไตล์ยุโรปที่พบเห็นตามซอยนี้บ่อยๆ ชั้นหนึ่งเป็นร้านผลไม้ ชั้นสองเป็นที่พักของเขา ส่วนชั้นสามเช่าอาศัยโดยเด็กสาวสองคน บ้านสองห้องนอน หนึ่งห้องรับแขก สะอาดอย่างยิ่ง ทุกเช้าแสงอาทิตย์จะสาดเฉลียงเข้ามาด้านใน ส่องเสียจนห้องหับและห้องรับแขกสว่างไสว กู้ชิงถูกใจที่พักอาศัยแห่งนี้เอามากๆ อย่างน้อยก็ปลอดโปร่งกว่าบ้านที่เคยมีคนผูกคอตายเป็นไหนๆ

ถุงจ่ายตลาดถูกวางไว้บนโต๊ะ ร่มกันฝนถูกพับหุบและแขวนกลับหัวไว้กับราวตากผ้าตรงระเบียง เขาถอดแว่นตาที่ใช้อำพราง เปิดประตูห้องเข้าไปข้างใน ก่อนจะหยิบชุดลำลองจากตู้เสื้อผ้ามาเปลี่ยน เด็กชายผู้สวมรองเท้าแตะไซซ์ผู้ใหญ่ ถอดรองเท้าแล้วปีนขึ้นโซฟา ก่อนจะกอดหมอนแน่นพลางเอนกายลง เมื่อกู้ชิงเดินออกมาหลังเปลี่ยนชุดเสร็จ ก็เอ่ยว่า “ฉันจะไปทำกับข้าว เธอคอยที่ห้องรับแขกไปนะ” จากนั้นก็หิ้วถุงจ่ายตลาดเข้าห้องครัว

เมื่อยกกับข้าวสองอย่างที่เขาทำเสร็จมาถึงโต๊ะในห้องรับแขก เด็กชายบนโซฟาก็หลับปุ๋ยอย่างอ่อนล้าไปนานแล้ว หลังจากยื่นมือไปอังหน้าผากเด็กชาย และเช็กจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีไข้ เขาก็เบาใจได้สักที

หลังอุ้มเด็กชายเข้าห้องนอนค่อยๆ วางเขาบนเตียงอย่างเบามือ แล้วคลุมผ้าห่มให้เขา พอเขาปรับอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศเรียบร้อย ก็เดินกลับออกมา กินมื้อค่ำเพียงคนเดียว

ช่างต่างจากสามเดือนก่อน เพราะสุดสัปดาห์นี้มีคนเข้ามาวุ่นวายในชีวิตเขา เขาจำเป็นต้องนำตัวเด็กน้อยไปส่งป้อมตำรวจก่อนที่ชีวิตของตนจะเกิดความพลิกผันที่ไม่อาจล่วงรู้

ในคืนเดียวกัน เขานำเสื้อผ้าของตนกับเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นของเด็กน้อยเข้าไปซักอบแห้งในเครื่องซักผ้า จากนั้นก็เข้าห้องไปนอนฟังเสียงฝนยามค่ำคืน๞๪๷หน้าต่าง