เรื่อง เรียกข้าว่าเจ้าตระกูลน้อยสกุลหง
หลังจากี่เ้าเืหายี หง้าคาด่าอีกไม่นานสามารถเิ่งานการแ่ัล่าสัตว์ปะำเขตไ้ ดังนั้นใเวลาี่รอนี้ เขาจึงวางแผนี่จะหาหีบัิให้ไ้มากี่สุด เพราะงานนี้จะต้องมีคนมากหน้าหลายตาจากกองกำลังต่างๆ เข้าร่วม แม้่าความแข็งแกร่งใปัจจุบันของเขาจะไม่อ่อนแอ แต่หง้า็ยังรู้สึก่า เขาควรี่เปิดหีบัิเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง แม้จะเพิ่มน้อยนิด แต่มัน็ถือ่าเพิ่ม ขนาดยุงตัวเล็กๆ ็ยังถือ่าเป็นเนื้อ แ้เขาจะพลาดไปไ้อย่างไร
หลังจากี่ใช้พลังวิญญาณเพื่อเปิดใช้งานแผนี่ชี้ัิอีกครั้ง ไม่นานเขา็พบตำแหน่งี่ตามหา
"ไปกันเถอะ!"
หลังจากี่หง้าออกจากฤา์ของเ้าเืแ้ เขา็เดินไปยังิาี่หีบัิอยู่ จนผ่านมาสักพัก โม่หลง็คุ้นเคยกับสถานี่นี้ จนนางต้องถามออกมา "เจ้าตระกูลน้อยหง ิานี้ดูเหมือนจะเป็นิาของโรงประมูล จะไปซื้อสิ่งใดเช่นนั้นรึ?”
“โรงประมูล? โลกนี้็มีสิ่งนั้นด้วย เจ๋งแฮะ!!”
ในิยายี่ข้าอ่านเมื่อชาติี่แ้ มีบันทึก่าสถานี่แบบนี้เป็นสถานี่ี่มีของล้ำค่ามากมาย และยังเป็นี่ี่ีี่จะตามล่าแต้มสะสมหีบี่ไ้จากการกลั่นแกล้งอารมณ์ผู้คน ตั้งแต่เหตุการณ์บุกตระกูลเหล่ย หง้า็ค้นพบสิ่งสำคัญไ้อย่างหนึ่ง นั้น็คือถ้าเขายิ่งมีการแสดงี่ยิ่งใญ่มากเท่าใด แต้มสะสมี่เอาไว้สำหรับยกระดับหีบ็ยิ่งไ้มากขึ้นเท่านั้น ใเมื่อค้นพบบัคนี้ หง้า็แอบหัวเราะใใจ ี่เขาสามารถโกงระบบไ้
ยิ่งคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ หัวใจของหง้า็ยิ่งเต้นแรงมากขึ้นเท่านั้น แต่ใบหน้าของเขา็ไม่มีอาการใดๆ แสดงออกมา
“ใช่ เรากำลังจะไปโรงประมูล และไม่เพียงเท่านั้น คราวนี้ข้าพาเจ้าไปดู ่าี่นั่นมีของล้ำค่าใดๆ บ้าง หากถูกใจข้าจะซื้อให้!”
“ขอบคุณเจ้าค่ะ!”ซวงเอ๋อและโม่หลงต่าง็พูดออกมาพร้อมกัน
โรงประมูลนี้เป็นสถานี่ี่นิยายทุกเล่มต้องแสร้งทำเป็น่ามีพลังแห่งเงิน และผู้คน็มีมากมาย หง้า็คิด่านี่มันคือฟาร์มชั้นเลิศสำหรับเขา หลังจากคิดอย่างนั้น เขาเดินไปใโรงประมูลทันทีี่มาถึง ขณะี่สองสาว็ตามหลังไปติดๆ
ทันทีี่เข้ามา ไม่่าจะเป็นโม่หลงหรือซวงเอ๋อ ทั้งคู่ต่าง็เป็นสตรีผู้งดงาม ทันทีี่ทั้งสองเข้าสู่ภายใ เขา็ไ้รับความสนใจจากผู้คนี่อยู่ี่นั่นทันที จนมีชายอ้วนคนหนึ่งี่แต่งตัวราวกับ่าเป็นคุณชายใญ่ อดใจไม่ไหวจนต้องเดินเข้าไปหา โดยไม่สนใจหง้าี่อยู่ข้างหน้าเลยแม้แต่น้อย ดูเหมือนสายตาของเขา มันจะมีเพียงสตรีทั้งสองเท่านั้น
"แม่นางทั้งสอง ข้าเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสหยางฮุ่ยแห่งนิกายเซินหลงเตี้ยน ชื่อของข้าคือหยางฉาว วันนี้ข้ารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งี่ไ้พบแม่นางทั้งสอง มิทราบ่า แม่นางจะพาข้าเี่ยวชมรอบๆ เมืองแห่งนี้ไ้หรือไม่?”
หง้า็มองไปี่ชายอ้วนี่อ้างตน่าชื่อหยางฉาว พร้อมกับมองไปี่องครักษ์สองคนข้างๆ เขาอย่างติดตลก ทันทีี่เข้ามาใโรงประมูลนี้ ตน็มาเจอเข้ากับแก๊งลูกหมูสามตัวเช่นนั้นรึเนี้ย เห็นี่เขาต้องสวมบทหมาป่า แ้เป่ามันให้กระเด็นเสียแ้มั้ง?!!
ทางโม่หลงี่รู้่าคนข้างหน้าเป็นคนต่างถิ่นและมาจากนิกายใญ่ นาง็เหลือบมองี่หง้า แ้็ส่ายหัว“ขออภัย เราเป็นเพียงสาวใช้ ดังนั้นเราจึงไม่สามารถพานายน้อยหยางไปเยี่ยมชมเมืองชางหมิงไ้!”
“คนใช้?” หลังจากี่หยางฉาวไ้ยิน เขาเหลือบมองไปี่หง้าและพูดออกมา “ข้ามี 1,000 เหรียญทอง ซึ่งควรจะแลกคนใช้ทั้งสองของเจ้าไ้ ตกลงหรือไม่?” พูดจบหยางฉาว็โยนถุงเงินไปไว้เบื้องหน้าของหง้า
ส่วนทางซวงเอ๋อและโม่หลง็ตะลึงครู่หนึ่ง หนึ่งพันเหรียญทองมีราคาแพงมากสำหรับคนธรรมดา อย่างไร็ตาม คนใช้ทั่วไปมีค่าจ้างเพียง 10 เหรียญทองเท่านั้น สมแ้ี่หยางฉาวมาจากนิกายใญ่ จึงทำให้มีเงินจับจ่ายไ้อย่างไม่มีปัญหา แต่ท่าอีกฝ่าย็ไม่รู้เลย่า ตนเองดันมาเจอเข้ากับตอใญ่เข้าแบบเต็มๆ
“เจ้าคิด่าข้าจะยอมให้เจ้าแลกทั้งสองด้วยเงินถุงนี้นะรึ? หง้า็กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
“ไม่่าจะเห็นด้วยหรือไม่ มัน็ไม่มีความหมาย เอาเหรียญทองพันเหรียญนี้ แ้จากไปซะ!” เห็นไ้ชัด่าหยางฉาวผู้นี้ มีนิสัยจองหอง ใฐานะลูกศิษย์ของผู้อาวุโสนิกายใญ่ เมืองชางหมิงเล็ก ๆ นี้ มัน็ไม่มีค่าี่เขาจะเ็บมาใส่ใจ
แต่น่าเสียดายี่คนตรงหน้าเขาคือหง้า ผู้แหกคอกออกจากทุกกฏ หยางฉาวจะสามารถบังคับให้เขาจากไปไ้อย่างไร
เมื่อเห็นเช่นนี้ หง้า็วางมือบนสะโพกของเขา ฉีกยิ้มเล็กน้อบ แ้็ชี้ไปี่จมูกบานๆ ของหยางฉาว “นิกายเงี้ยนส้น-ีนอันใดข้ามิรู้จัก นิกายี่ชื่ออัปมงคลเช่นนั้น มันต้องทำให้ข้าเกรงกลัวจนตัวสั่นด้วยเช่นนั้นรึ? ใแผ่นดินนี้ มันมิมีผู้ใดกล้าวางอำนาจเงินต่อหน้าข้า กะอีแค่ขี้เล็บพันเหรียญทอง กลับมีต้องการซื้อสาวใช้ของข้า เป็นไปไ้หรือไม่ ่านิกายเงี้ยนของเจ้ามิค่อยจะไ้ใช่สมอง มันถึงไ้กลวงเช่นนี้? "
“จะ…เจ้าพูด่าอะไรนะ?” เมื่อหยางฉาวไ้ยินคำพูดของหง้า เขา็เต็มไปด้วยความตกตะลึง ตั้งแต่เขายังเด็ก เขา็ไม่เคยโดนดูถูกเช่นนี้มาก่อนเลยแม้แต่น้อย คาดไม่ถึง่า ตัวตนใเมืองเล็กๆ แห่งนี้จะใจกล้าดูหมิ่นเขา
“ตะลึงอันใด เอานี่ ข้าบริจาคให้ 10,000 เหรียญทอง เอาไปแ้็กลับไปดูดนมแม่ซะ ข้าไม่อยากเห็นหน้าเจ้า” เมื่อหง้าพูดจบ เขาโยนถุงเหรียญทองออกมาสองถุงขนาดใญ่
“จะ... เจ้ากล้าียังไง ถึงมาพูดกับข้าเช่นนี้?” หยางฉาวไม่ไ้คาดหวัง ่าหง้าจะสามารถเอา 10,000 เหรียญทองออกมาไ้อย่างง่ายดาย นี่มันคือเมืองเล็กๆ เองมิใช่หรือ? แ้จะไปมีคนี่ร่ำรวยเช่นนี้ไ้อย่างไร
ด้วยสิ่งี่เกิดขึ้นนี้ กับถุงกองเงินี่หง้าโยนออกมา ี่สูงจนเกือบจะมิดหัว มัน็ไ้ดึงดูดความสนใจของคนอื่นี่อยู่รอบข้าง ให้มารวมตัวกันทันที
“เป็นไปมิไ้ เจ้าจะไปมีเงินมากเช่นนี้ไ้อย่างไร มันต้องเป็นเงินเปลอมเป็นแน่” ต่อหน้าผู้คนมากมาย หยางฉาวจะยอมรับความพ่ายแพ้นี้ไ้อย่างไร เขาจึงพยายามพูดหาข้อโต้แย้ง
“เงินปลอมหรือ? ข้ามิกล้าดูถูกสติปัญญาของเจ้าจริงๆ” หง้า็เต็มไปด้วยความดูถูก จากนั้นเขา็คิดแผนบางอย่างขึ้นมาไ้
“เอาล่ะ ใเมื่อเจ้าบอก่ามีมันคือเงินปลอม และี่นี่คือโรงประมูล ซึ่งทุกคนต่าง็รู้ี่าโรงประมูลนี้ ต่าง็ต้องมีมาตรการตรวจเงินอยู่แ้ เราจะมาดูกัน่าผู้ใดจะสามารถประมูลของไ้มากก่า หากฝ่ายใดแพ้ เราจะเรียนรู้วิธีการเห่าต่อหน้าทุกคนี่อยู่ี่นี่ ตกลงหรือไม่?” หง้า็โยนเหยื่อล่อออกไป
"ี ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นใวันนี้ ่าเผด็จการี่แท้จริงคือสิ่งใด!" หยางฉาว็เผลอตอบตกลงไปใี่สุด แม้แต่องครักษ์ี่อยู่ข้างๆ ห้าม ็มิอาจรั้งไ้
"ข้าจะรอเจ้า"
หลังจากตกลงกันใเรื่องนี้ ทั้งสอง็แยกย้ายกันไป รอเพียงเวลาี่จะเิ่เปิดทำการประมูล
“เจ้าตระกูลน้อยหง จะู้กับเขาจริง ๆ รึ? เขามาจากนิกายเซินหลงเตี้ยน และพิจารณาสถานะของเขา็ไม่ต่ำเลย คาด่าเขามีเหรียญทองอยู่กับตัวจำนวนมาก” โม่หลง็พูดออกมาอย่างกังวล แม้หง้าจะเอาออกมาสองหมื่นเหรียญก่อนหน้า แค่สำหรับนิกายใญ่ มัน็ไม่ใช่ปัญหาี่ต้องเ็บมาคิด
“มิต้องกังวล เจ้าตระกูลน้อยผู้นี้มีเงินมาก จนกลัว่าจะมิไ้ใช้ นี้เป็นโอกาสี่ี ี่จะระบายมันออกมา เ็บไว้กับตัวแ้รู้สึกอึดอัด”
“นี่!”
“...”
โม่หลง็พูดไม่ออกกับความเย่อหยิ่งของหง้า ี่ไม่แม้จะทุกข์ร้อนใดๆ จนอดสงสัยไม่ไ้ ่าเขาจะไปมีเงินมากจนสามารถู้กับนิกายใญ่ไ้อย่างไร
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??