เรื่อง เขตลงทัณฑ์ของนายคลิโอ

อย่างไอ้-่านี่น่ะหรือจะไม่เคยแตะ ขนาดเพื่อนเขาที่ถูกเต๊าะไม่กี่คำยังโดนมันกินเกือบทั้งสาขา จะให้เชื่อได้ยังไง

“จริง ๆ กูสาบาน ไม่งั้นไม่เอามาพนันหรอก เด็กนี่แม่งคุยยาก จีบยากชิบหาย” แซมรีบออกตัวเมื่อเห็นสีหน้าของคลิโอ เขากลัวว่าเกมนี้จะจบลงก่อนจะทันได้เริ่มเล่น

ชายหน้าหวานขึ้นชื่อว่าเป็นของดีของคณะ จีบใครก็ติดหมดโดยไม่ต้องพึ่งเงินเหมือนเขา น่าหมั่นไส้จนอยากเห็นเด็กคนนี้ทำให้คลิโอหน้าแตกสักที

“ที่ดินทำเลทอง กับเงินแปดล้าน ถ้าดิว กูจะเล่น” ข้อเสนอของคลิโอทำเอาแซมนั่งหน้าตึง เงินแปดล้านไม่มีปัญหา เพราะเวลาเล่นเกมพนันพวกนี้ ทีมักตั้งเรทหลักแสนหลักล้านอยู่แล้ว แต่ที่ดินนี่สิ คิดหนัก เพราะมันเป็นแหล่งรายได้หลักของเขา

“คิดนานกูไม่รอนะ เสียเวลา” คนเสนอรีบเร่งเพื่อนรัก สำหรับเขา การลงทุนมีความเสี่ยง แต่ไหน ๆ จะเสี่ยงทั้งทีก็ต้องเอาให้สุด ตามคำพูดที่ว่า High Risk High Expected Return [1]

“ใจเย็นดิ แค่กลัวมึงหมดตูด” แซมพูดติดตลก ทำให้ทุกคนหัวเราะ แต่ก็รู้ดีว่าการแพ้เกมนี้ อาจเสียแหล่งทำมาหากินไป นี่จึงเป็นเดิมพันที่เสี่ยงมาก โดยเฉพาะแซมที่ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนคลิโอ

“โอเค กูดิว!” ทั้งสองจับมือกัน เด็กสาวรีบจัดแก้วช็อตฉลองให้ เกมคนรวยที่แอบนั่งฟังถึงกับขนลุก อยากจับทั้งคู่เป็นผัวตัวสั่น คงจะสบายไปทั้งชาติ

แซมลอบมองคลิโอที่กำลังหยอกล้อเหล่าเด็กสาว ด้วยใบหน้าปกติ ไม่มีท่าทีพะวง ก็เผลอยิ้มออกมา เกมนี้แซมมั่นใจว่าตัวเองจะชนะ

เขามันชอบเล่นตุกติกอยู่แล้ว ยิ่งเด็กคนนั้นขู่ด้วยเรื่องสมัยก่อนได้ ก็ยิ่งเข้าทาง เหลือแค่รอจังหวะที่คลิโอโดนปฏิเสธกลับมา เขาก็เสียบเข้า แล้วคิดหาคำขู่ที่จะไม่ทำให้กระต่ายน้อยตื่นตูม จนเพื่อนตัวดีจับสังเกตได้ก็พอ

ได้ทั้งเงิน ได้ทั้งที่ดิน แถมยังได้ความสะใจที่จะได้เห็นไอ้หน้าหวานโดนสาวปฏิเสธ เนื้อข้างซ้ายมันก็เต้นตุบ ๆ อดทนรอไม่ไหว!

ปัจจุบัน

โต๊ะแยก

“พี่ชื่อคลิโอนะ ส่วนน้อง...”

“เนญ่าค่ะ” ตอบไปแบบขอไปที หวังว่าคนหน้าหนาจะรู้ตัวสักทีว่าการรั้งให้คนอื่นอยู่ต่อมันน่ารำคาญขนาดไหน

สุดท้ายก็เป็นอย่างที่คิด ผู้ชายคนนี้คือมือกีตาร์วง FOP อันโด่งดัง แถมยังเป็นอดีตเดือนคณะสามปีซ้อน เพราะเขาเป็นลูกของผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยที่ฉันเรียนอยู่

“น้องเนทำของน่ารักพวกนี้เองเหรอ” เขาถามพลางหยิบซองใสขนาดพอดีมือที่ข้างในมีตัวอักษรกับของตกแต่งเล็ก ๆ น่ารัก ขึ้นมาดูอย่างสนอกสนใจ เรียกชื่อเหมือนเราสนิทกันมาเป็นปี แต่โทษทีนะคะ เราเพิ่งรู้จักกันเมื่อกี้นี้เอง ไอ้หน้าหม้อเอ๊ย

“อยากได้ไหมล่ะคะ ราคาไม่แพงนะ ถ้าพี่ใส่คงจะเหมาะน่าดู” ฉันยิ้มให้อย่างจริงใจ หวังว่าเขาจะไม่รู้ตัวว่ากำลังโดนหลอกด่าอยู่ เพราะของในมือเขามันไม่เข้ากับสไตล์ร็อกเลยสักนิด

“ร้ายนะเรา” เสียใจจัง! นึกว่าจะซื่อเหมือนไอ้แซมซะอีก รายนั้นกว่าจะรู้ว่าโดนด่าก็ต้องให้คนอื่นสะกิดถึงจะทำหน้าหงุดหงิด ต่างจากผู้ชายคนนี้ที่เอาแต่ยิ้มน่ารัก...

ไม่ ๆ ฉันจะหลงหน้าหวาน ๆ เหมือนดอกไม้ซ่อนพิษแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด เบื้องหน้าเขาดูใจดี แต่เบื้องหลังใครจะรู้ ยิ่งเป็นเพื่อนไอ้แซม ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาเลยว่านิสัยคงขยะพอกัน

“น่าแปลกจังที่เราสองคนไม่เคยเจอกันในมหา'ลัยเลย”

“อาจจะเคยเจอกันนะ ถ้าพี่มาเรียนบ้าง” ฉันพูดจบก็รีบยกมือปิดปาก เพราะเผลอพูดสิ่งที่คิดออกไป

“หืม? หรือว่ามีแค่พี่คนเดียวที่ไม่เคยเจอน้องเน” ได้ทีเอาใหญ่เลยนะพ่อหน้าหวาน แล้วดูรอยยิ้มพริ้ว ๆ เหมือนเกสรดอกไม้นั่นสิ ไม่ใช่ว่ากำลังสะบัดละอองเสน่ห์มาทางนี้หรอกเหรอ? เกือบตกหลุมพรางเป็นรอบที่สองแล้วนะเนี่ย

“สนใจพี่ด้วยเหรอครับ?” ท่าทางเขาที่เอาคางเกยมือแล้วส่งยิ้มหน้าทะเล้นนี่ กวนประสาทอีเนคนนี้ได้ดีจริง ๆ =_=!

“คนดังของคณะมีใครบ้างล่ะคะที่จะไม่สนใจ” ว่าจบก็เลือกหันหน้าไปทางอื่น เพราะไม่อยากสบตาขี้เล่นนั้นเข้า เดี๋ยวจะเผลอตัวไปมากกว่านี้ แต่ก็ไม่วายไปสบตาเข้ากับไอ้รุ่นพี่หัวK ที่นั่งส่งยิ้มหวานมาให้ไม่หยุด

ถ้ามีการประกวดว่าใครหน้าด้านหน้าทนหน้าไม่อายมากที่สุด ฉันก็ขอยกมงให้ไอ้พี่แซมมันไปเลย

“คุยกับใครอยู่ก็ต้องมองคนนั้นด้วยสิ” ปลายคางถูกมือนิ่มจับให้หันไปประเชิญหน้ากับคนหน้าหวาน ถ้าไม่ติดว่าเป็นคนมีชื่อเสียง ฉันคงกระแทกกำปั้นใส่ไปแล้ว

อดทนไว้เนญ่า แกอย่าสร้างเรื่องกับคนที่เป็นที่จับตามองจะดีกว่า แค่ตอนนี้ที่เขามานั่งด้วย สายตาของหญิงสาวรอบโต๊ะก็เหมือนอีแร้งที่กำลังรอให้ศพเน่า

ผู้ชายอะไรมือนิ่มชะมัด แต่ก็แอบมีด้านช่วงปลายนิ้ว คงเพราะเล่นกีตาร์หรือเปล่า มันถึงทั้งนิ่ม ด้าน และเรียวยาวเหมือนผู้หญิง ยังดีที่เขาทาเล็บสีดำ ทำให้ความอ่อนหวานในภาพลักษณ์ลดลงไปบ้าง

การแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าโทนดำเกือบทั้งตัวยิ่งเสริมออร่าน่าจับตามอง เซนส์ด้านแฟชั่นค่อนข้างดี อดีตลูกมือสไตลิสต์คนนี้ขอชื่นชมจากใจจริง

“พูดตามตรงนะคะ รุ่นพี่” ฉันเลือกวางมือลงบนหลังมืออีกฝ่ายที่ตอนนี้กำลังมองการกระทำนี้ด้วยความสนอกสนใจ

“ช่วยจบเกมน่าเบื่อนี่สักทีได้ไหมคะ? คืออยากกลับไปนอนแล้ว” เวลาพูดอยากให้จ้องนักใช่ไหม นี่ไงล่ะ จ้องให้แล้ว จ้องไม่พอ จัดชุดใหญ่ไฟกระพริบให้ด้วย เห็นสีหน้าผงะของคนหน้าหวานแล้ว รู้สึกดีชะมัด

คิดเหรอว่าไอ้เกมปัญญาอ่อนนี้จะมาทำร้ายชีวิตฉันเป็นรอบที่สองได้ คนนะ ไม่ใช่ควายที่จะเจ็บแล้วไม่จำ

“ถ้าไม่เล่นตุกติกก็คงไม่สมเป็นมันสินะ” ประโยคพึมพำ และสีหน้าที่เคยหวานราวหญิงสาวถูกกลบด้วยออร่าคล้ายพี่ ไนซัส [2] เวลาโกรธ จนทำให้คนฟังขนลุกโดยไม่รู้ตัว

“เดิมพันกันแบบไหนมาคะ?” ใจจริงก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งกับเกมสวะนี่หรอกนะ แต่ดูท่าทางเหมือนอีกฝ่ายเองก็โดนความเจ้าเล่ห์ของไอ้แซมมาเหมือนกัน เรียกว่าหัวอกเดียวกันก็ได้

“ไม่เสียใจหรือทำหน้าอยากร้องไห้บ้างเหรอ?” คนถูกถามเลือกตอบไม่ตรงประเด็น แถมยังยิงคำถามใหม่ชวนขันมาอีก

“ร้องไห้? เสียใจ? เหอะ! ไร้สาระ” จู่ ๆ ภาพความทรงจำเมื่อตอนปีหนึ่งก็ย้อนกลับมา ความเจ็บแค้นยังไม่จางหายจากพี่รหัสแสนดีที่คอยดูแลน้องรหัสราวกับเจ้าหญิง ก่อนจะดึงเข้าฉากสารภาพรักเมื่อครบหกเดือน

หากตอนนั้นน้องรหัสไม่เห็นกงจักรเป็นดอกบัว เธอคงไม่กลายเป็นตัวตลกของสาขา และไม่จบลงด้วยความเดียวดายไร้เพื่อน

อุตส่าห์หนีมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ คิดว่าจะดีขึ้น ที่ไหนได้กลับย่ำแย่กว่าเดิม เทียบกันแล้ว สายตาหวาดกลัวเวลาเห็นฉันเมื่ออยู่เขตแดนเฟานัส ยังดีกว่าสายตาเกลียดชังที่นี่เสียอีก และที่น่าเจ็บใจสุดคือการเสียน้ำตาให้กับเกมงี่เง่านั้นด้วย

ก็เลยบอกตัวเองเสมอ...ครั้งเดียวเกินพอ

“เคยโดนมาแล้วสินะ” ประโยคที่หลุดจากริมฝีปากสีเนื้อ และใบหน้าที่ยากจะเดาอารมณ์ ชวนให้รู้สึกยุ่งยากยิ่งกว่าตอนคุยกับพี่ไนซัส รายนั้นแค่กวนให้ถูกจุดเครื่องก็ติด แต่ชายคนนี้ต่างออกไป คงเพราะยังไม่รู้จักดี สัญชาตญาณเลยบอกว่าอย่าทำตัวอวดดีไปกว่านี้ดีกว่า

“ระ...เรื่องนั้นช่างมันเถอะค่ะ” ไอ้เน ไอ้บ้า! แกจะสะดุดทำไมเนี่ย เสียมาดลูกสาวมาเฟียหมด

“เพราะยอมคนง่ายอย่างนี้ไง ถึงโดนลากมาเดิมพันอีกรอบ” หนุ่มหน้าหวานราวดอกไม้เอียงศีรษะพิงกำปั้นที่ตั้งชันบนโต๊ะกลม สายตาที่ทอดมองมาเหมือนกำลังพูดว่า ‘ใช้ไม่ได้’ อย่างไงอย่างงั้น เห็นแล้วก็รู้สึกหงุดหงิด อยากเตะหน้าเขาสักที!

“แล้วคนแพ้แบบพี่ต้องเรียกว่าอะไรดีล่ะคะ?” ฉันเลิกคิ้วให้ดูเหมือนสงสัย

“อืม...เรียกว่าโง่ได้หรือเปล่านะ?” จากนั้นจิกกัดสักนิด

“อุ๊ย! ไม่ได้ตั้งใจด่านะคะ พอดีปากมันขยับไปเอง” ก่อนจะทำท่าขอโทษ ยกมือปิดปากพร้อมก้มหน้าลงให้ดูรู้สึกผิด

“ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ค่ะ” ตบท้ายด้วยการเงยหน้าพูดย้ำ พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย แค่นี้ก็เอาคืนได้สาสมแล้ว หึหึ!

[1] คำนี้เป็นวลีติดปากในวงการการลงทุน ใช้เพื่อเตือนสติว่าสิ่งที่เสี่ยงสูงมักจะมีโอกาสได้ผลตอบแทนสูง แต่ก็มีความเสี่ยงที่จะขาดทุนด้วยเช่นกัน

[2] พระเอกจากเรื่อง “AREA XXVI เขตลงทัณฑ์ของนายไนซัส” (จบแล้ว มีอีบุ๊ก)

————— ꧁༻・ॐ・༺꧂ —————

นิยาย Set 'AREA' มีทั้งหมด 4 เรื่องได้แก่...

เรื่องที่ 1 เขตลงทัณฑ์ของนายทารัส [จบแล้ว / มี EBOOK] ✅

เรื่องที่ 2 เขตลงทัณฑ์ของนายไนซัส [จบแล้ว / มี EBOOK] ✅

เรื่องที่ 3 เขตลงทัณฑ์ของนายคลิโอ [รายตอนยังไม่จบค่ะ / EBOOK รอก่อนนะคะ] ✅

เรื่องที่ 4 เขตลงทัณฑ์ของนายลาสเตอร์ [~ Coming Soon ~] ❌

—————— ༻・ॐ・༺ ——————

ปล.หากอ่านแล้วชอบหยกรบกวนนักอ่านที่น่ารักช่วย กดถูกใจ กดเพิ่มเข้าชั้น และพิมพ์คอมเมนต์ ส่งเข้ามาเป็นกำลังให้หยกหน่อยนะคะ

————— ꧁༻・ॐ・༺꧂ —————

ฝากกดติดตามกันด้วยน้า : เพจ Sunisayok - นักเขียนนิยาย

(https://www.facebook.com/SunisayokWriter)

—————— ༻・ॐ・༺ ——————