เรื่อง จอมมารอหังการ์ (Great Demon King)

เมื่อ๮า๲ซั่วมาถึงด้านหลังของชายร่างอ้วน เขาก็พบว่าในหมู่ทหารรับจ้างประมาณสิบคนที่กำลังปกป้องชายร่างอ้วนอยู่ สองคนที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นทหารระดับกลาง ตามมาด้วยทหารระดับเริ่มต้นหกคน ส่วนที่เหลือเป็นทหารฝึกหัด

ทุกคนล้วนบาดเจ็บและเต็มไปด้วยบาดแผล โดยเฉพาะทหารระดับกลางทั้งสองคนที่ดูจะเจ็บหนักที่สุด และพวกเขาก็ใกล้ถึงจุดที่สู้ต่อไม่ไหวแล้ว

“นายท่านเฟเบียน พวกเราต่างหากที่ควรเป็นคนปกป้องท่าน!”

ทหารระดับกลางคนหนึ่งเริ่มกระสับกระส่ายและรีบร้องบอกเมื่อเห็น๮า๲ซั่วเข้ามาใกล้ เลือดยังคงไหลทะลักออกมาจากแผลเหวอะแถวชายโครง

“สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้ดูอย่างไรเจ้าก็สู้ต่อไม่ไหว และเจ้าก็ปกป้องข้าได้ไม่เต็มที่ ข้าจ่ายทองครึ่งหนึ่งให้กลุ่มทหารรับจ้างของเจ้าไปแล้ว แต่ในเมื่อเจ้าคุ้มกันข้ากลับไปถึงอาณาจักรไม่ได้ ข้าก็คงจ่ายอีกครึ่งที่เหลือให้ไม่ได้หรอกนะ”

เฟเบียนพูดด้วยสีหน้าอ่อนใจ ก่อนจะหันไปยิ้มอย่างอบอุ่นและค่อย ๆ โค้งคำนับ๮า๲ซั่ว

“ท่านนักรบผู้เก่งกล้า ได้โปรดพาข้าออกไปจากที่นี่ทีเถอะ ข้าจะจ่ายให้ท่านสองร้อยเหรียญทอง”

“ตกลง เช่นนั้นก็จ่ายให้ข้าก่อนหนึ่งร้อยเหรียญทอง แล้วข้าจะจัดการให้ทันที” ๮า๲ซั่วตอบด้วยสีหน้าสบายอารมณ์พร้อมรอยยิ้มบางๆ

ตอนนั้นเอง เมื่อเห็นว่า๮า๲ซั่วไม่มีทีท่าจะจากไป หัวหน้าโทรลล์ป่าก็ร้องตะโกนอย่างเดือดดาล

“มนุษย์ชั่วจอมหลอกลวง ฆ่าพวกมันให้หมด!”

สิ้นเสียงคำสั่งของหัวหน้า เหล่าโทรลล์นักรบ นักล่า และนักบวชที่กำลังยืนตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก ต่างส่งเสียงร้องเป็นภาษาประหลาดของพวกโทรลล์ป่า และรีบวิ่งเข้าใส่เป้าหมายทันที

“ตกลง ๆ นี่เงินหนึ่งร้อยเหรียญทอง เมื่อเจ้าพาข้าหนีไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย ข้าจะจ่ายอีกครึ่งที่เหลือให้ บ้าจริง!! พวกมันมากันแล้ว เจ้าก็รีบ ๆ ทำอะไรสักทีสิ!”

เฟเบียนรีบหยิบถุงเงินออกมาและเทเงินหนึ่งร้อยเหรียญทองจ่ายให้๮า๲ซั่ว เขาผงะทันทีเมื่อเห็นว่าฝูงโทรลล์ป่ากำลังพุ่งเข้ามาพร้อมหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวของมันและอาวุธในมือ

เมื่อได้รับเงินหนึ่งร้อยเหรียญทองมาแล้ว ๮า๲ซั่วก็ยิ้มให้เฟเบียนทันที ก่อนที่เฟเบียนจะมีโอกาสได้ทำอะไร ๮า๲ซั่วก็ยกตัวเฟเบียนขึ้นขี่หลัง ฉีกเอาเศษผ้าที่อยู่ในกระเป๋า ผูกตัวเฟเบียนกับหลังของเขาอย่างแน่นหนา จะได้ไม่มีอะไรให้ห่วงหน้าพะวงหลัง

“ไปกันเถอะ ข้าจะพาท่านออกจากที่นี่อย่างปลอดภัยเอง แต่ท่านต้องเกาะให้แน่น ๆ ถ้าร่วงลงไประหว่างทาง ท่านก็โทษตัวท่านเองก็แล้วกัน!”

๮า๲ซั่วแนะอย่างเร่งรีบ เขาโยนขวานศึกในมือทิ้งไป หยิบเอาหอกยาวจากด้านข้างขึ้นมาแทน และรีบพุ่งตัวไปทางพื้นที่รอบนอกทันที

ทว่าโทรลล์นักรบเจ็ดตนยืนขวางทางอยู่ก่อนแล้ว พร้อมด้วยนักล่าและนักบวชอีกจำนวนหนึ่งยืนสนับสนุนอยู่ด้านหลัง เมื่อเห็น๮า๲ซั่ววิ่งตรงเข้ามา พวกมันก็เขวี้ยงทั้งหอกยาวและทวนออกมาทันที

แม้จะแบกชายร่างอ้วนไว้บนหลัง ๮า๲ซั่วก็ยังสามารถวิ่งหลบเลี่ยงการโจมตีบนพื้นที่คดเคี้ยวขรุขระอย่างง่ายดาย เขาเปลี่ยนทิศทางด้วยความว่องไว หลบทั้งหอกและทวนที่พุ่งมาได้อย่างไร้อุปสรรค

เมื่อ๮า๲ซั่ววิ่งไปถึงกลุ่มของโทรลล์นักรบทั้งเจ็ดตน พวกมันก็พุ่งใส่เขาพร้อมขวานศึกในมือ ๮า๲ซั่วกำหอกยาวในมือไว้แน่น เขาเร่งความเร็วขึ้นอีก เมื่อได้ระยะ เขาก็แทงหอกเข้าที่กลางอกของโทรลล์ตัวแรกที่ใกล้ที่สุด

เลือดสาดกระจายออกมาจากบาดแผลลึกบนอก โทรลล์นักรบผงะเล็กน้อยก่อนจะหงายหลังลงไปกองบนพื้น และตอนนั้นเอง โทรลล์นักบวชที่ยืนอยู่ด้านหลังก็เปล่งเสียงร่ายเวทรักษาและเวทวิญญาณอัคคี ลำแสงสีเขียวพลันฉายวาบไปที่โทรลล์นักรบทุกตน

โทรลล์นักรบที่ร่วงลงไปนอนกระตุกบนพื้นกลับลุกขึ้นมาอีกครั้ง ขณะที่โทรลล์นักรบตนอื่น ๆ ก็ได้รับการเสริมพลังจากเวทวิญญาณอัคคี ราวกับมีชั้นผิวโลหะหนาเคลือบลงไปบนผิวหนังสีเขียวที่ทนทานมากอยู่แล้ว จนผิวหนังของพวกมันเปล่งประกายราวโลหะ ประกอบกับความแข็งแกร่งและความเร็วที่เพิ่มขึ้น พวกมันส่งเสียงร้องคำรามลั่นขณะวิ่งเข้าใส่มนุษย์สองคนตรงหน้า

“เร็วเข้าสิ! รีบ ๆ พาข้าออกไปจากตรงนี้สักที!”

เฟเบียนหวาดกลัวสุดขีด และเริ่มส่งเสียงร้องด้วยความตระหนกตกใจบนหลังของ๮า๲ซั่ว

ทว่าท่าทีของเขาไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย ๮า๲ซั่วเพิกเฉยต่อเสียงร้องตะโกนของเฟเบียน ขว้างหอกยาวในมือ เสียบทะลุคอหอยของโทรลล์นักรบที่เพิ่งลุกขึ้นมาได้ ปักร่างของมันตรึงไว้บนพื้นดิน เขาหยิบหอกและทวนที่หล่นอยู่เกลื่อนพื้น ขว้างออกไปทีละเล่ม ๆ ใส่กลุ่มโทรลล์นักบวชที่หลบอยู่ในแนวหลัง

นักบวชตนหนึ่งที่หลบไม่ทันถูกหอกเสียบตายคาที่ พร้อมกับโทรลล์นักล่าอีกสองตน ตอนนั้นเอง ๮า๲ซั่วสุ่มหยิบหอกยาวขึ้นมา และเริ่มเข้าปะทะกับโทรลล์นักรบที่อยู่เบื้องหน้าเขา

เมื่อได้รับเวทวิญญาณอัคคีมาเสริมพลัง ประสิทธิภาพร่างกายของโทรลล์นักรบจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม สภาพของ๮า๲ซั่วเวลานี้ก็เพิ่งบรรลุการฝึกฝนเวทปีศาจขั้นต้นมาหมาด ๆ พร้อมทั้งความถึกทนและยืดหยุ่นของร่างกายที่เหนือกว่าพวกมันหลายขุม เขาปัดหอกยาวและหยุดขวานศึกที่เขวี้ยงมาจนร่วงไปทีละเล่ม

ในระหว่างที่เหตุการณ์กำลังดำเนินอยู่นี้ โทรลล์นักรบเขวี้ยงขวานศึกใส่๮า๲ซั่ว สลับกับการหยิบหอกและทวนขึ้นมาจากพื้นเพื่อป้องกันและขัดขวาง๮า๲ซั่วที่กำลังเข้ามาใกล้พร้อมชายร่างอ้วนบนหลัง เขาปะทะกับโทรลล์นักรบถึงหกตน แม้จะสามารถหลบหลีกได้อย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่สามารถหลบเลี่ยงการบาดเจ็บได้ทั้งหมด

เมื่อใดก็ตามที่อันตรายเข้ามาใกล้ ๮า๲ซั่วจะใช้วิธีแสนชั่วร้ายโดยให้เฟเบียนที่อยู่บนหลังเป็นโล่กำบัง เพื่อให้ร่างกายที่อ้วนหนานั้นลดความรุนแรงจากการโจมตีที่เขาได้รับ

“บ้าที่สุด! เจ้าทำอย่างนี้ไม่ได้นะ ไม่อย่างนั้นอย่าหวังจะได้อีกหนึ่งร้อยเหรียญทองเลย”

บั้นท้ายของเฟเบียนถูกหอกยาวแทง และที่หลังก็มีเลือดซึมออกมาหลายแห่งเพราะรอยบากจากทวน เขาร้องไห้คร่ำครวญพร้อมกับบ่นไม่หยุดบนหลังของ๮า๲ซั่ว

นับว่าโชคร้ายทีเดียว เพราะ๮า๲ซั่วไม่สนใจฟังคำบ่นของเฟเบียนแม้แต่น้อย เขาดึงหอกยาวที่เสียบอยู่บนอกของโทรลล์นักรบตัวหนึ่ง ส่งผลให้เลือดจำนวนมากพุ่งออกมาสาดกระจายใส่ร่างของ๮า๲ซั่ว ท่าทีของ๮า๲ซั่วทั้งเย็นชาและดุร้าย สภาพชุ่มไปด้วยเลือดของเขาเวลานี้ราวกับเทพผู้กระหายเลือด ทำให้เฟเบียนตะลึงงันไปชั่วขณะ และไม่กล้าปริปากบ่นอะไรอีก ทำได้เพียงสะอึกสะอื้นและร้องไห้เงียบ ๆ อยู่บนหลังของเขา

“ฆ่ามัน ฆ่ามันให้ได้ พุ่งเข้าไปพร้อมกันเลย!”

หัวหน้าโทรลล์ป่าระเบิดเสียงคำรามออกมาด้วยโทสะ เมื่อเห็น๮า๲ซั่วสังหารโทรลล์ป่าไปหลายศพ จากที่เคยเอาแต่ออกคำสั่ง มันถึงกับชักขวานศึกออกมาจากข้างหลังและพุ่งเข้ามาพร้อมตนอื่นๆ

แม้จัดการโทรลล์ไปแล้วถึงห้าตัว เขากลับไม่มีเหงื่อออกแม้แต่หยดเดียว แต่ก็ยังยากสำหรับเขาอยู่ดีที่จะฝ่าดงพวกมันออกไป ทุกครั้งที่หัวหน้าโทรลล์ออกคำสั่ง ก็จะมีโทรลล์นักรบพุ่งเข้ามาอีกเรื่อย ๆ ๮า๲ซั่วหลบขวานศึกที่เขวี้ยงมา และถอยหลังไปสองสามก้าว

“โอ ดวงวิญญาณแห่งทหารกล้าผู้ล่วงลับเอ๋ย จงสดับฟังคำเรียกแห่งสาส์นทมิฬและปรากฏกายเบื้องหน้าข้า!” ๮า๲ซั่วกางมือออกและเริ่มร่ายเวทอัญเชิญทันที

“คุณพระช่วย! เจ้าก็เป็นนักเวทด้วยหรือนี่!” เฟเบียนกำลังสะอึกสะอื้นอยู่ที่หลังของ๮า๲ซั่ว เขาตกตะลึงไปชั่วขณะเมื่อได้ยินเสียง๮า๲ซั่วร่ายเวท จ้องมอง๮า๲ซั่วด้วยสีหน้าประหลาดใจสุดขีดจนอุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว

หัวหน้าโทรลล์ที่อยู่ห่างออกไปสะดุ้งเล็กน้อย มันรีบเร่งความเร็วทันทีพร้อมกับคำรามสั่งด้วยเสียงอันดัง

“ฆ่ามันให้ได้ เร็วเข้า ฆ่ามัน!”

เจ้าโครงกระดูกน้อยพร้อมกริชกระดูกในมือก่อร่างขึ้นเบื้องหน้า๮า๲ซั่วทันที ร่างกายเล็กและผอมบางของมันยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ขณะที่โพรงลูกตาว่างเปล่าสอดส่ายไปมาเพื่อสำรวจพื้นที่รอบข้างด้วยความงุนงง

“โธ่ ให้ตายเถอะ แค่โครงกระดูกตัวเล็ก ๆ ผอม ๆ ตนเดียว จะไปมีประโยชน์อะไร?”

เฟเบียนอุทานอย่างประหลาดใจเมื่อเห็น๮า๲ซั่วอัญเชิญโครงกระดูกผอม ๆ มาเพียงตนเดียว

“วะฮ่าฮ่า แค่โครงกระดูกตนเดียว อุตส่าห์ตกใจแทบตาย... ฆ่าพวกมันให้หมด!”

เมื่อหัวหน้าโทรลล์ป่าเห็นโครงกระดูก หลังจากตะลึงไปครู่หนึ่ง มันก็ร้องตะโกนอย่างดูถูก และสั่งให้โทรลล์นักรบรีบเข้าประชิดทันที

รอยยิ้มชั่วร้ายฉายบนในหน้าของ๮า๲ซั่วพร้อมด้วยสายตาเย็นชา เมื่อได้ยินหัวหน้าโทรลล์พูด เขาก็รีบออกคำสั่งเจ้าโครงกระดูกน้อยทันที

เมื่อเจ้าโครงกระดูกน้อยได้รับคำสั่ง มันก็ย่อขากระดูกของมัน ถีบตัวพุ่งออกไปราวดาบที่คมกริบ มันเขวี้ยงกริชกระดูกในมือออกไปพร้อมแสงสีดำวาดเป็นเส้นยาวในอากาศ โทรลล์นักรบตนแรกที่นำหน้ามา ถูกกริชเสียบเข้าที่หน้าผากจนมิดด้ามอย่างง่ายดายราวกับกระดาษ มันหงายหลังลงไปกองบนพื้นทันที

แต่กริชกระดูกเล่มเล็กยังไม่หยุดเพียงเท่านั้น หลังจากเสียบทะลุศีรษะของโทรลล์นักรบตนแรกไปแล้ว มันก็ลอยขึ้นพร้อมเสียงหวีดหวิวในอากาศ ตามการเคลื่อนไหวของเจ้าโครงกระดูกน้อยราววิญญาณกระหายเลือด ทันใดนั้นเอง เกิดเสียงหวีดหวิวบาดแก้วหูดังขึ้นพร้อมกับการเคลื่อนไหวที่ลึกลับและคาดเดาไม่ได้ของกริชกระดูก มันพุ่งเข้าโจมตีอีกครั้งและเสียบทะลุร่างของโทรลล์นักรบอีกสองตนจนตาย และเมื่อเจ้าโครงกระดูกน้อยเข้าไปใกล้ศพของโทรลล์ กริชก็ลอยกลับมาอยู่ในมือของเจ้าโครงกระดูกน้อยอีกครั้ง

ด้วยความพลิ้วไหวของกริชกระดูกเพียงเล่มเดียวก็คร่าชีวิตโทรลล์นักรบไปแล้วถึงสามตน ทั้งเฟเบียนที่สิ้นหวังและหัวหน้าโทรลล์ที่ตะโกนดูถูกเมื่อครู่ ต่างตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นการโจมตีของเจ้าโครงกระดูกน้อย พวกเขาจ้องมองมันอย่างไม่เชื่อสายตา ราวกับพยัคฆ์ในฝูงแกะ กริชกระดูกที่มันกำแน่นอยู่ในมือสังหารโทรลล์ไปถึงสามตนในพริบตาเดียว

“โอ คุณพระช่วย ข้าไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม? นี่คือฝีมือของนักรบโครงกระดูกตนเดียวจริง ๆ หรือ?”

ในที่สุดเฟเบียนก็ตั้งสติได้ และเริ่มโห่ร้องอย่างตื่นเต้นดีใจ หากไม่ใช่เพราะเศษผ้าที่พันแน่นรอบตัว เขาก็คงร่วงลงไปกองบนพื้นเพราะอาการนั้นแล้ว

“อย่าเข้าไปใกล้มัน ทุกตนอยู่ให้ห่างจากโครงกระดูกนั่น ใช้หอกยาว ทวน และขวานศึกฆ่ามันเสีย”

เมื่อหัวหน้าโทรลล์หายจากอาการตกใจ มันก็สั่งการอย่างเสียขวัญ ร่างที่เคยพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วหยุดกึกลงทันที และเริ่มถอยห่างออกไปด้วยความขลาดกลัว

โทรลล์นักรบที่อยู่ใกล้เจ้าโครงกระดูกน้อยต่างถอยร่นออกไป และทันใดนั้นเอง ที่หอกยาว ทวน และแม้แต่ขวานศึกของโทรลล์นักรบจำนวนมากลอยสูงในอากาศ ก่อนจะพุ่งเข้าใส่เจ้าโครงกระดูกน้อยพร้อมกันราว-่ากระสุน

๮า๲ซั่วใจหายวาบ แม้ว่าเจ้าโครงกระดูกน้อยจะแข็งแกร่งมาก แต่การกระหน่ำโจมตีมากถึงเพียงนั้นต้องโดนมันเข้าแน่ ๆ ต่อให้เขารีบร่ายเวทตอนนี้ก็ส่งมันกลับไปไม่ทันแล้ว วินาทีนั้นเอง ที่๮า๲ซั่วเป็นห่วงเจ้าโครงกระดูกน้อยแทบขาดใจ

แต่ทว่าความสามารถอันน่าทึ่งและเหนือจินตนาการบางอย่างของเจ้าโครงกระดูกน้อย กำลังจะพลิกความเข้าใจของ๮า๲ซั่วในทุกสิ่งอย่างที่เกี่ยวกับมันอย่างสิ้นเชิง...

*******************************