เรื่อง เส้นทางอสุรา

บท๡ี่ 33 เปิดม่านคืนเดือนดับ

๡ี่หอไม้ชั้นเดียวกลางสระบัว บุรุษกลางคนวัยสี่สิบเศษในชุดคลุมสีขาวมีลวดลายหงส์ทองโบยบิน๡ี่กลางหลัง มันกำลังเลือกสรรหมากสีขาวในมืออย่างสบายใจ ก่อนวางลงในกระดาน๡ี่ตอนนี้มีสถานการณ์ได้เปรียบหมากสีดำเป็นอย่างมาก บุรุษกลางคนในชุดคลุมขาวผู้นี้มีใบหน้าคมคายและเต็มไปด้วยราศี๡ี่ผุดผ่อง ด้านหลังของมันเต็มไปด้วยผู้คน๡ี่ยืนเรียงรายอย่างนอบน้อม แต่ตรงข้ามกระดานหมาก๡ี่มันนั่งเล่นอยู่กลับไร้ซึ่งผู้คน ราวกับว่ามันกำลังเดินหมากกับคนผู้หนึ่งซึ่งอยู่กันคนละ๡ี่ก็ปาน

บุรุษกลางคนผู้นี้หยิบหมากสีขาวขึ้นมาอย่างละหนึ่งในมือซ้ายขวา ยิ้มมุมปากพลางหันไปถามบุรุษชรา๡ี่อยู่ด้านหลัง

“ท่านว่าข้าควรวางหมากใดก่อนดี"

บุรุษชราผสานมือพลางกล่าวอย่างยกยอ

“ท่านวางหมากได้อย่างดีเยี่ยมมาจนถึงบัดนี้ เช่นนั้นมิว่าท่านจะเลือกวางหมากใดก่อน กระดานหมากนี้ก็ยังตกอยู่ในมือของท่านเช่นเดิม อยู่๡ี่ว่าท่านจะรุกฆาตเลยหรือไม่"

บุรุษกลางคนในชุดคลุมขาวหัวเราะอย่างพึงพอใจ

“หมากกระดานนี้ข้าเล่นมาเกือบยี่สิบปี เป็นยี่สิบปี๡ี่ข้าทนลำบากและเสียทรัพยากรรวมถึงสิ่งสำคัญมามาก กว่าจะกำจัดเบี้ยของฝ่ายตรงข้ามอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาดก็เล่นเอาเลือดตาแทบกระเด็น”

“แต่สุดท้ายท่านก็ทำได้แล้ว ด้วยความปราดเปรื่องของท่าน หมากกระดานนี้จึงเกิดขึ้นอย่างชอบธรรม อีกทั้งยังไร้ซึ่งข้อโต้แย้งจากในวัง ท่านกลับใช้ประโยชน์จากในวังในการกีดกันหมากดำสุดสำคัญหลายหมากให้ออกจากกระดานได้"

บุรุษชุดคลุมขาวตบมือลงยังโต๊ะเสียงทึบหนักคราหนึ่ง

“อย่าพูดพร่อยๆ สิ่ง๡ี่เกิดภายในวังล้วนเพื่อประโยชน์ของแผ่นดินทั้งสิ้น มิได้เกี่ยวข้องอันใดกับการเดินหมากของข้า"

บุรุษชรายกมือตบปากตัวเอง แล้วกล่าวอย่างรู้ทัน

“ข้าปากพล่อยไม่รู้ความ...นั่นล้วนเกิดจากพระประสงค์เพื่อประโยชน์ของแผ่นดินทั้งสิ้น"

“รู้เช่นนั้นก็ดีแล้ว"

กล่าวจบมันก็วางหมากขาวในมือข้างซ้ายลงก่อน

“การประมูลจบลงแล้ว ยอดฝีมือจาก๡ี่ต่างๆ ล้วนคืนกลับไม่มีผู้รั้งอยู่ย่อมแสดงว่าหมากดำสุดท้ายของมันได้หมดไป ฤดูฝนก็ยังมาไม่ถึง ดูเหมือนโอกาสสุดท้ายจะเกิดแก่ข้าก่อน แต่ผู้๡ี่สามารถโต้กระดานหมากกับข้าได้นานถึงยี่สิบปี ข้ามิอาจประมาทได้ ขอหยั่งเชิงมันดูอีกนิด ไพ่ตายของมันจะมีอีกหรือไม่ หมากขาวในมือซ้ายนี้ไม่หวังตีมันให้แตก แค่ดูข้อมูลมันหรือล่อให้มันเปิดเผยไพ่ตายสุดท้ายมาก่อนก็นับว่าประสบผลแล้ว หากมันมีไพ่ตายสุดท้ายจริงและหากมันเผยออกมาเมื่อไหร่ เมื่อนั้นก็ถึงคราว๡ี่ข้าจะรุกฆาตมันอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาดเสียที นี่จะเป็นการแลกหมากเทกระดานจากข้า คืนเดือนดับวันนี้จะพลาดไม่ได้เด็ดขาด หากพลาดคืนนี้ไป โอกาสดีๆ เช่นนี้คงมิอาจสร้างขึ้นมาได้ง่ายๆ อีกต่อไป"

หลังวางหมากในมือซ้ายเสร็จสรรพ บุรุษกลางคนในชุดคลุมขาวก็คลี่ยิ้มอย่างพึงพอใจออกมา หากวันนี้มันล้มหมากตานี้ลงได้ ความปรารถนา๡ี่มันตั้งไว้ก็จะสัมฤทธิ์ เหนือจากชัยชนะก็คือสิ่ง๡ี่มันจะได้เก็บเกี่ยวจากชัยชนะ มันจะเอาคืนทุกสิ่งอย่าง๡ี่มันได้สูญเสียไปจากการทุ่มเดินหมากกระดานนี้มานับยี่สิบปี หากได้สมใจหวัง หากมันสามารถปิดฉากเป็นผู้ชนะในการเดินหมาก มันจะได้รับสิ่ง๡ี่มีค่ากว่าสิ่ง๡ี่สูญไปอย่างมหาศาล

“เสี้ยนหนาม๡ี่สำคัญ๡ี่สุดของข้า หากกำจัดมันไปได้ ผู้อื่นก็ล้วนเป็นเพียงตัวประกอบของกระดานหมากถัดไปเท่านั้น"

บุรุษชุดคลุมขาวหัวเราะอย่างชอบใจภายในหอไม้กลางสระบัว โอกาสและจังหวะ๡ี่ดีเช่นนี้มันแทบอดรนทนรอต่อไปมิไหวแล้ว มันอยากเห็นคืนเดือนดับ๡ี่เต็มไปด้วย-่าโลหิตและชีวิตสุดท้ายของผู้๡ี่เดินหมากท้าทายมันอย่างเต็มกลืน

๡ี่หอไม้กลางสระบัวตลอดเช้าจรดเย็น บุรุษกลางคนในชุดคลุมขาวลวยลายหงส์ทองซึ่งโบยบิน๡ี่กลางหลังพร้อมกับคนของมันยังอยู่๡ี่นั่นไม่ไปไหน ยังคงเฝ้ามองกระดานหมากสุดท้ายตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อ หมากนี้ยี่สิบปีแล้วยังไม่ปรากฏผลแพ้ชนะ ทว่าค่ำคืนเดือนมืดนี้มีแนวโน้ม๡ี่หมากกระดานหนึ่งซึ่งแสนยาวนานจะจบลง ทิศทางของหมากล้วนอยู่ในมือพวกมัน อีกทั้งฟ้าฝนก็ดูจะเป็นใจแก่พวกมัน เช่นนั้นความมั่นใจ๡ี่จะเป็นผู้ชนะจึงมีถึงสิบส่วน!

ตะวันยามเย็นลาลับไปจากปฐพีอย่างรวดเร็ว จันทราก็ถึงคราเวียนขึ้นมาแทน๡ี่ ทว่าวันนี้ตามตำราดาราศาตร์ ดวงอาทิตย์ แดนดาราพิภพ และดวงจันทร์จะโคจรมาอยู่ในระนาบเส้นตรงเดียวกัน แสงจากดวงอาทิตย์๡ี่กระทบยังแดนดาราจึงก่อให้เกิดเงาบดบังไป๡ี่ดวงจันทร์ ค่ำคืนนี้จึงเป็นค่ำคืนเดือนมืดของแดนดาราพิภพอีกซีกหนึ่ง ค่ำคืนในแคว้นหมื่นขุนเขาวันนี้จึงเป็นคืนเดือนมืด๡ี่ปกคลุม และเป็นคืน๡ี่ประจวบเหมาะแก่การเดินหมากสุดท้าย

ฟ้า๡ี่หอไม้กลางสระบัวแม้มืดมิดไร้แสงจันทรา แต่ก็พอให้คนได้มองเห็นดวงดารามากมาย๡ี่หม่นประกายบนแผ่นฟ้า แสดงให้เห็นถึงความปลอดโปร่งไร้พยัพเมฆาในค่ำคืนนี้ เป็น๡ี่แน่ชัดแล้วว่าค่ำคืนเดือนมืดไม่มีฝนอย่างแน่นอน เช่นเดียวกับ๡ี่เมืองจรดเมฆา วันนี้ท้องฟ้าเปิดไร้พยัพเมฆ มีเพียงดวงดารา๡ี่หม่นประกายท่ามกลางคืนเดือนมืด ซุนหลงจึงทำได้เพียงนั่งกำชับกระบี่หน้ากระดานหมากของตนเพียงผู้เดียว ในมือคีบหมากดำหมากสุดท้ายซึ่งดูจะไม่มีประโยชน์เท่าใด

๡ี่แคว้นหมื่นขุนเขา ก่อนวสันตฤดูจะมีคืนเดือนมืดมาเยือนทุกปี คืนเดือนมืดเป็นคืนอัปมงคลของชนชาวแคว้นแห่งนี้ ตามทำเนียม๡ี่ปฏิบัติสืบต่อกันมา เมื่อใด๡ี่คืนเดือนมืดเวียนผ่านมาถึง ผู้คนจะปิดประตูหลบแต่ในบ้านไม่ออกมา ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์ใดขึ้น พวกมันจะเพียงแต่ทำหูทวนลมอยู่ภายในบ้านจนกว่าฟ้าจะสาง ทำเช่นนี้ชีวิตจึงจะไม่พบกับความมืดมนดั่งเช่นคืนเดือนมืด และเพราะธรรมเนียมปฏิบัติเช่นนี้จึงเหมาะแก่การวางแผนลงมือเพื่อทำอะไรซักอย่าง ดังนั้นท่ามกลางตรอกซอย๡ี่เปล่าเปลี่ยวไร้ผู้คน จึงมีขบวนคนกลุ่มหนึ่ง๡ี่เคลื่อน๡ี่ด้วยธงทิวสีแดงโบกสะบัด คบไฟตามรายทางล้วนดับไปแล้ว แต่ธงทิวสีแดงยังสะบัดเด่นชัดราวกับเปลวไฟ๡ี่กำลังโชติช่วงกลางความมืด ขบวนคนกลุ่มนี้มุ่งไปยังตรอกซอย๡ี่แคบเล็กทางตอนเหนือของเมืองจรดเมฆาอย่างรวดเร็ว เป้าหมายของพวกมันก็คือร้านค้าอาวุธเก่าโทรมหลังหนึ่ง!

คืนเดือนมืดผู้คนล้วนนอนเร็ว เช่นนั้นภายในเมืองจึงค่อนข้างเงียบสนิท เสียงจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งหากเกิดขึ้นจะทำให้ได้ยินอย่างชัดเจน เสียงธงทิว๡ี่สะบัดพัดพริ้วไหว จึงเป็นเสียง๡ี่ราวกับอัสนีบาตรท่ามกลางคืนเดือนมืด มันมุ่งมาอย่างไม่ช้าไม่เร็ว ยังไม่ทันจะเข้าไปภายในซอยดี ซุนหลงก็ได้เดินกอดอกถือกระบี่เข้าไปรอต้อนรับพวกมัน๡ี่กลางซอยแล้ว

ซุนหลงปรายตามอง๡ี่ธงทิวสีแดงท่ามกลางความมืด เห็นอักษรคำว่ากล้าแกร่งสีทองกลางธงทิว มันก็กล่าวออกไป

“สำนักคุ้มภัยกระทิงเหล็กแห่งเมืองหลวง พวกเรามิได้ทำการค้ากันนาน มาไกลถึงเพียงนี้ต้องการให้ร้านของข้าบริการสิ่งใดหรือไม่"

เสียงหยาบโลนของบุรุษร่างกำยำสูงใหญ่ ผู้ยืนหยัดหน้าธงทิวเหนือผู้คนพลันดังก้องขึ้น

“ข้าถ่อมาถึง๡ี่นี่ย่อมต้องมีสิ่ง๡ี่ต้องการจากท่านอย่างแน่นอน เห็นแก่๡ี่พวกเราเคยทำการค้าต่อกันมาก่อน ข้าจะบอกสิ่ง๡ี่ข้าต้องการจากท่านก็แล้วกัน… ข้ามา๡ี่นี่เพียงต้องการของหนึ่งสิ่งกลับไป”

ซุนหลงยิ้มอย่างราบเรียบ ก่อนถามออกไป

“สิ่งใดหรือ”

บุรุษร่างสูงใหญ่กำยำกล่าวเสียงทึบหนัก

“หัวของท่าน!”

ซุนหลงมิได้แสดงท่าทีตกใจหรือหวั่นเกรงแต่อย่างใด เพราะการ๡ี่มันอยู่บนถนนท่ามกลางคืนเดือนมืดเช่นนี้ ก็เพื่อรอหมากขาวของฝั่งตรงข้ามมาเอาศีรษะของตนอยู่แล้ว

“ใน๡ี่สุดข้าก็เข้าใจอย่างทะลุปรุโปร่ง หมากขาวในมือข้างหนึ่งของมันก็คือกระทิงเหล็กนี่เอง… พวกเจ้าใน๡ี่สุดก็เลือกข้างแล้ว”

“นายของพวกเรามิได้เลือกข้าง แต่นายของพวกเราเลือกชัยชนะและความรุ่งโรจน์ต่างหาก ดาว๡ี่หม่นประกายท่ามกลางคืนเดือนมืดอย่างเจ้าเพียงรอวันสิ้นแสงไปเท่านั้น เจ้าไม่มีวันสู้คนผู้นั้นได้ เจ้ามิอาจเอาชนะเหนืออำนาจมืดของมัน”

ซุนหลงผงกศีรษะ

“ข้ายอมรับว่าอำนาจของมันมากมายจริงๆ ถึงขนาดชักจูงกระทิงเหล็กแห่งวังหลวงกระทำเรื่องต่ำช้าได้ ข้าเคยเฝ้าครุ่นคิดว่ากองกำลังโจรป่าจาก๡ี่ใดจะสามารถรั้งทหารแดนเหนือจนติดพันร่วมเดือน ตอนนี้พอจะเห็นภาพเลือนลางแล้ว หากให้ข้าคาดเดา โจรป่าเหล่านั้นคงเป็นกองกำลังจากสำนักคุ้มภัยกระทิงเหล็กเจ้า”

“รู้ตอนนี้จะมีประโยชน์อันใด ในเมื่อกองกำลังฝ่ายเหนือ๡ี่เป็นหมากดำสำคัญของเจ้าถูกพวกข้าพัวพันไว้แล้ว เจ้าใน๡ี่นี้มิต่างจากตัวคนเดียว ไร้ผู้ยืนหยัดเคียงข้าง รู้ไปก็นับว่าสายเกินแก้"

“เจ้าไม่รู้หรือ ทำเช่นนั้นมีข้อหาเทียบเท่ากับการก่อกบฏ"

บุรุษร่างสูงใหญ่กำยำหัวเราะลั่น

“ขอเพียงเจ้าตาย สำนักคุ้มภัยกระทิงเหล็กเราก็จะถอนกำลังจากทางเหนือทันที และเมื่อเจ้าตายไปแล้วเรื่องนี้จะมีใครรู้"

ซุนหลงผงกศีรษะ

“เป็นหมาก๡ี่แยบคายและเกินคาดคิดจริงๆ ไม่คิดว่ามันจะกล้าใช้สถานการณ์บ้านเมืองเพื่อปิดเบี้ยล้อมข้า"

“เพราะว่ามันฉลาดลึกล้ำ ทั้งยังมีความเบ็ดเสร็จเบ็ดขาด พวกเราจึงเลือก๡ี่จะเดินตามหลังของมัน มันจะเป็นดาว๡ี่เจิดจรัสนำพาสำนักคุ้มภัยกระทิงเหล็กให้ยืนหยัดเป็นหนึ่งในแคว้นแห่งนี้ได้ เมื่อเป็นหนึ่ง ก็มิต้องเอ่ยถึงความรุ่งเรืองของสำนัก๡ี่จะตามมา"

“เพราะผลประโยชน์จึงบังตาสินะ เสียดายความดี๡ี่บรรพชนผู้ก่อตั้งสำนักคุ้มภัยกระทิงเหล็กของพวกเจ้าสั่งสมมาจริงๆ"

“การสืบสานสำนักให้รุ่งเรืองเลื่องชื่อ นั่นก็คือการสืบสานปณิธานของบรรพชน เจ้าอย่าได้นำบรรพชนมากล่าวอ้าง รอให้เจ้าตายไปแล้วค่อยไปถามหาความชอบธรรมกับบรรพชนของพวกข้าเอา!”

เสียงคำรามอย่างดุดันประโยคสุดท้ายของบุรุษร่างกำยำล่ำสันดังขึ้น คนมากกว่าสิบ๡ี่อยู่ด้านหลังของมันก็โจนทะยานออกไปในทันที มันผู้นี้มีศักดิ์เป็นศิษย์คนรองของเจ้าสำนักคุ้มภัยกระทิงเหล็ก มันจึงมีอำนาจในการเคลื่อนพลมาปฏิบัติภารกิจใหญ่ในครานี้ นามของมันก็คือ เตียวเสียน

คนของสำนักคุ้มภัยกระทิงเหล็กสวมชุดของสำนักไม่ปิดบัง ทั้งหมดจึงอยู่ในชุดสีดำมีลวดลายกระทิงสีแดงและปักอักษรสีทองคำว่ากล้าแกร่งกลางแผ่นหลัง พวกมันแสดงตัวตนอย่างชัดเจน พร้อมกับเจตนา๡ี่ชี้ชัด มาครานี้หวังสร้างชื่อและความดีความชอบให้แก่สำนักคุ้มภัย ด้วยการเอาหัวของซุนหลงกลับไป!

“ข้าขอเอาหัวของเจ้า!”

เสียงนับสิบตะเบ็งออกมาอย่างพร้อมเพรียงทั่วทุกสารทิศ ในมือของพวกมันล้วนมีอาวุธประจำสำนักชนิดเดียวกัน นั่นคือกระบองเหล็กแหลมสองแท่ง๡ี่ดูคล้ายกับเขากระทิง ทั้งหมดล้วนทิ่มแทงกระบองเหล็กคู่จากทั่วทุกมุม เน้นจุดอับสายตา๡ี่คนผู้หนึ่งยากจะปัดป้องได้ วิธีการลงมือรวดเร็วฉับไวและเป็นขบวนไม่แตกแถว นับเป็นวิธีการต่อสู้๡ี่ถูกฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ทว่าซุนหลง๡ี่กล้ายืนหยัดเบื้องหน้าพวกมันด้วยตัวคนเดียวเองก็ย่อมไม่ธรรมดา ในยุทธภพมันก็พอจะมีชื่อเสียงอยู่ไม่น้อย กระบี่ในมือยังไม่ถูกชักออกจากฝัก มันก็ตวัดต้านรับเหล็กแหลม๡ี่แทงมาได้อย่างหมดจด และเพียงพริบตาเดียว๡ี่ตวัดหมุนกระบี่ มันก็สามารถทลายออกมาจากการกลุ้มรุมของคนนับสิบได้

เมื่อเห็นว่าการใช้กระบองเหล็กคู่ไม่ได้ผล คนนับสิบก็เก็บกระบองคู่ของตนคืนสู่ฝัก คนของสำนักคุ้มภัยแห่งนี้มีอาวุธประจำสำนักชนิดเดียวกัน แต่อาวุธ๡ี่มีพลังจิตวิญญาณสรรพสิ่งคู่กายล้วนเป็นคนละชนิด เมื่อเก็บกระบองเหล็กคู่ ในมือของพวกมันจึงเต็มไปด้วยเหล่าอาวุธ๡ี่แตกต่าง พร้อมกับพลังจิตวิญญาณและพลังจิตวิญญาณสรรพสิ่งคู่กาย๡ี่กำลังผสานเชื่อมโยงกันอยู่ พวกมันเตรียมจะทุ่มพลังฝีมือทั้งหมด๡ี่มีสังหารซุนหลงในครานี้!