Beyond the Boundaries เหนือขอบเขต

บทนำ

ณ ดินแดนอันมืดมิดที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความชั่วร้ายและซากศพ กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปในอากาศ ทำให้ผู้คนรู้สึกขนลุก เมื่อมองไปยังสนามรบที่เต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตนับล้านที่กำลังทำสงครามกันอย่างบ้าคลั่ง ปิศาจโหดเหี้ยมได้คร่าชีวิตผู้คนไปมากมาย มนุษย์ซึ่งเต็มไปด้วยความโลภและกิเลสพยายามตัดตอนกองกำลังปิศาจอย่างไม่รู้จักจบสิ้น แม้กระทั่งเผ่าเทพที่อ้างตนว่าสูงส่งและบริสุทธิ์ก็เข้าร่วมสงครามครั้งนี้ด้วยเช่นกัน ทั้งปิศาจ มนุษย์ และเทพ ต่างร่วมต่อสู้กันอย่างคลุ้มคลั่งราวกับว่าเหตุผลของสงครามได้สูญหายไปในความบ้าคลั่งนั้น

**พันธมิตรจักรวรรดิเรออน เผ่ามนุษย์**

“ท่านแม่ทัพ! เราจะต้านพวกมันเอาไว้ไม่ไหวแล้วครับ! แม่ทัพจอมมารฝั่งปิศาจได้ลงสนามรบมาแล้ว คนของเราเอาไม่อยู่ครับ!” เสียงทหารสั่นเครือด้วยความหวาดกลัว

“ทางท่านเฟเรียเป็นอย่างไรบ้าง?”ผู้บัญชาการเอ่ยถามเสียงเบา

“ท่านเฟเรียกับกองกำลังนักเวทกำลังต่อต้านเผ่าเทพอยู่ครับ คงไม่สามารถมาช่วยทางนี้ได้” 

“อืม...งั้นเราคงต้องหวังว่าท่านวิลจะมาถึงทันเวลาก่อนที่มนุษย์จะพ่ายแพ้ เห้อ นี่คือประสงค์ของพระเจ้าอย่างนั้นเหรอ” ผู้บัญชาการฝั่งมนุษย์พึมพำ ด้วยความวิตกกังวลที่ก่อตัวขึ้นในใจ

**ฝั่งกองทัพจอมมาร**

“เบล! รายงานผลการรบที่นั่นเป็นอย่างไรบ้าง?” เสียงของจอมมารดังก้อง

“ขอรับท่านจอมมาร มนุษย์คงพ่ายแพ้ในไม่ช้า แต่เทพก็ขัดขวางเรา ทำให้เราไปไม่ถึงเป้าหมายสักที” 

“จงนำสิ่งนั้นมาให้ข้าให้จงได้ เราจะต้องได้มันมาครอบครอง หากไม่ ก็อย่าให้ผู้ใดได้ครอบครองเช่นกัน จำไว้ว่าถ้าเจ้าทำพลาดครั้งนี้ จะเป็นครั้งสุดท้าย” 

“ขอรับท่านจอมมาร” 

**เผ่าเทพ**

“คริสตัลอัญมณีนั้นต้องเป็นของพวกเราเผ่าเทพ! หากเจ้านำมันมาให้ข้าได้ ข้าจะตบรางวัลให้เจ้าอย่างงามแน่นอน ฮ่าๆๆ อีกไม่นานนักหรอก พวกเราเผ่าเทพจะต้องเป็นผู้ปกครองที่แท้จริง!” 

“ตามพระประสงค์เลย ฝ่าบาท ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง! ได้ยินกันแล้วใช่ไหม? สิ่งนั้นจะต้องตกอยู่ในมือของพวกเราเผ่าเทพ!”

เมื่อสงครามสิ้นสุดลง ทุกหย่อมหญ้าเต็มไปด้วยเลือดเนื้อจากทั้งสามเผ่าพันธุ์ ทั้งปิศาจ มนุษย์ และเทพ สงครามดำเนินไปอย่างดุเดือด แต่ไม่มีใครล่วงรู้ได้ว่าต่อสู้นานเท่าไหร่ ปิศาจล่าถอยกลับไปยังหุบเขาอันห่างไกล ส่วนเผ่าเทพหนีกลับสู่มิติทับซ้อนของตนเอง 

มนุษย์กลายเป็นผู้ชนะสงคราม แต่ก็สูญเสียไปมากกว่าแปดในสิบ ยุคแห่งความรุ่งโรจน์ได้จบลง ผู้มีฝีมือมากมายตายลงในสนามรบ คริสตัลอัญมณีเพียงก้อนเดียวที่เป็นชนวนสงครามนั้น กลับกลายเป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบ ทุกอย่างถูกลบเลือนไปตามกาลเวลา หายสาญสูญไปกับสายลมของความโศกเศร้า มนุษย์เริ่มฟื้นตัวขึ้นอย่างช้า ๆ แต่จะกลับคืนสู่สันติภาพจริงหรือไม่

**อีกด้านทางฝั่งโลกปัจจุบัน**

“นี่อลิซ! เธอได้ยินข่าวเกี่ยวกับเกมออนไลน์ที่จะเปิดใหม่เร็วๆ นี้มั้ย?เค้าว่ากันว่าเป็นเกมออนไลน์เสมือนจริงที่เราจะได้เข้าไปโลดแล่นอยู่ในโลกอีกใบที่มีทั้งเวทมนตร์ ปิศาจ และเผ่าพันธุ์ต่างๆ มากมาย ชั้นล่ะอยากเข้าไปเล่นมันเร็วๆ จัง เธอล่ะจะเล่นด้วยกันมั้ย?”

“อื้ม ได้ข่าวว่าพวกเทสเตอร์เข้าไปเล่นแล้ว การเคลื่อนไหวและประสาทสัมผัสต่างๆ สมจริงมาก มีแค่ความเจ็บปวดที่เหมือนจะปรับระดับได้ล่ะนะ คูณปู่ก็บอกให้ชั้นเล่น เพราะในนั้นสามารถฝึกวิชาดาบของตระกูลได้น่ะ ชั้นก็สนใจมันอยู่เหมือนกัน เอาไว้เปิดแล้วมาเล่นด้วยกันนะ มิเรีย” 

เกมอย่างนั้นหรอ?ถ้ามันทำให้เราหายเบื่อบ้างก็ดีสินะ…

---