เรื่อง The Black Wizards Revenge (การล้างแค้นของพ่อมดดำ)
หลังจากสติแะทบทวนเุา์ที่ผ่านา เอนพบว่าตนเองยังมีชีวิตอยู่ แม้จะผ่านเุา์ที่ควรจะทำให้เขาตายไปแล้วก็ตาม เขาเริ่มรู้สึกได้ว่า พลังบาง่าได้ถูกส่งต่อาจากพ่อของเขา ซึ่งใส่บางสิ่งบาง่าไว้ในอกของเขา ความคิดสับสนแะยากจะเข้าใจพลุ่งพล่านในหัว แต่ที่น่าประหลาดคือ เขาสาารถร่ายเวทมนตร์ธาตุมืดได้ ทั้งที่ไม่เคยฝึกฝนาก่อนเลยในการเรียนัรีฟ
ทันใดนั้นเอง เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวของเขา “จงตามหาอาวุธวิเศษ…” เอนมองไปรอบๆ ด้วยความมึนงง พยายามหาว่าเสียงนั้นาจากไหน แต่ก็ไม่พบใคร เสียงนั้นาจากในหัวของเขาเอง อาวุธวิเศษที่อยู่ในตัวเขากำลังพูดัเขา เอนพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น
เขาอยู่ในหมู่บ้านเอลฟ์ที่ถูกทำลายไปแล้ว กำลังหาเสื้อผ้าแะเสบียงเพื่อเริ่มออกเดินทาง เขาคิดในใจว่า "เราต้องตามหาอาวุธวิเศษให้ครบ แล้วค่อยบุกไปจัดการไอ้มีค! นี่คงเป็นภารกิจสุดท้ายของเรา" เขารู้ว่าพลังที่เขามีในตอนนี้ยังไม่เพียงพอ หากเขากลับไปใช้พลัง่าเต็มที่ เขาอาจสูญเสียสติได้ พลังอาวุธวิเศษนี้อาจเป็นสิ่งที่พ่อของเขาใส่ไว้เพื่อช่วยกดความบ้าคลั่งในตัวเขา แต่มันทำให้เขาอ่อนแอลง เขาต้องฝึกฝนเพื่อควบคุมแะใช้พลังนี้่าเต็มที่
*ที่เขายังมีสติอยู่หลังจากกลายเป็นพ่อมดดำเพราะพลังอาวุธวิเศษทำให้กดความบ้าคลั่งของเขาไว้ แต่มันทำให้เขาอ่อนแอลง เขาต้องฝึกฝนเพื่อใช้พลังที่มีอยู่
เอนกำลังคิดว่าจะวาร์ปไปที่ไหนสักแห่ง แต่การจะวาร์ปได้นั้น เขาต้องเคยไปที่นั่นาก่อน ซึ่งตลอดชีวิตที่ผ่านา เขาแทบไม่เคยออกจากบ้านเลย ทำให้เขาต้องเดินทางด้วยเท้าก่อน เขาคิดว่าการเข้าเมืองเป็นสิ่งแรกที่ควรทำ แต่ต้องปิดบังตัวตน เพราะเขารู้ว่าเขาอาจถูกตามล่า
เมื่อาถึงเมืองที่ชื่อว่า "นครรัฐป่ามรกต" เขาพบว่าเมืองเต็มไปด้วยใบประกาศจับที่มีชื่อแะรูปของเขา เอนรีบปิดหน้าด้วยเสื้อคลุมแะเดินเข้าไปในร้านเหล้าเล็กๆ ที่อยู่ริมเมือง บรรยากาศในร้านอบอุ่น มีลูกค้าไม่ากนัก เอนเดินเข้าไปถามเจ้าของร้าน
“พอจะมีที่ให้ข้าได้หลับนอนซักคืนหนึ่งไหมท่าน เป็นโรงนาก็ได้ข้าแค่อยากได้ที่หลับนอนซัก 1 คืน” เอนถามเจ้าของร้าน
เจ้าของร้านเป็นลุงมีหนวด ดูมีอายุ มีพุงนิดหน่อย ส่วนสูงสมส่วน ใส่เสื้อยืดข้างใน ข้างนอกเป็นเอี้ยมสีน้ำตาล
เจ้าของร้านถามกลับ “100 เรียว สำหรับ 1 ท่าน”
เอนตอบกลับ “พอดีตอนนี้ข้าไม่มีเงินเลย ไว้ข้าจะล่าสัตว์าให้ท่านได้ไหม เป็นค่าห้องแทน”
เจ้าของร้าน “อืม..ข้าพอจะมีห้องว่างอยู่ เป็นบ้านข้าเองเจ้าไปพักผ่อนที่นั่นก่อน ไว้มีเงินค่อยาจ่ายข้าทีหลัง”
เอนพยักหน้าขอบคุณ “ขอบคุณท่านาก”
“มีอา ไปส่งแขกหน่อย!” เจ้าของร้านเรียกลูกสาว
มีอาเดินเข้าาด้วยท่าทางอ่อนหวาน ตัวเธอเล็กแะไม่สูงากนัก ผิวขาวอมชมพูที่เปล่งประกายทำให้เธอดูเหมือนนางฟ้าที่หลุดออกาจากเทพนิยาย ผมสีฟ้าสดใสเป็นลอนอ่อนๆ รับัใบหน้าที่น่ารักน่าทะนุถนอม แววตาสีฟ้าสดใสเหมือนท้องฟ้าในวันไร้เมฆ หน้าอกขนาดพอดีไม่ากไม่น้อย เธอสวมชุดกระโปรงที่พลิ้วไหวตามการเคลื่อนไหวของเธอ สร้างความรู้สึกนุ่มนวลแะอ่อนหวาน ใครที่ได้พบเจอเธอคงอดไม่ได้ที่จะตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น
เอนมองมีอาด้วยสีหน้าเรียบเฉย สมองเขาคิดแค่เรื่องตามหาอาวุธวิเศษแะแก้แค้นเท่านั้น
มีอาพูดด้วยน้ำเสียงสดใส “ตามข้าาได้เลยค่ะท่าน”
โมอาเดินเข้าาด้วยท่าทางมั่นใจแะสง่างาม ร่างกายของเธอแข็งแรง มีกล้ามเนื้อที่ชัดเจนบ่งบอกถึงการฝึกฝน่าหนัก ผิวของเธอเป็นสีแทนสวย ผมสีดำขลับยาวสลวยที่ตกลงาถึงไหล่ หน้าตาคมเข้มเต็มไปด้วยเสน่ห์ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยากจนยากที่จะละสายตา หน้าอกของเธอมีขนาดใหญ่ โดดเด่น ตาสีน้ำตาลเข้มแฝงไปด้วยความเฉียบแหลมแะความมั่นใจ ทุกการเคลื่อนไหวของเธอแสดงถึงพลังแะความเป็นตัวของตัวเอง่าแท้จริง
“ใช้ยัยมีอาระวังทำอะไรพลาดนะพ่อ” เธอพูดัเจ้าของร้าน ซึ่งเป็นพ่อของทั้ง 2 คน
เอนเดินตามมีอาไปโดยไม่ได้พูดอะไร มีอาพาเอนออกาจากร้าน บ้านของพวกเขาอยู่ด้านขวาของร้านนั่นเอง
“ตรงนี้เป็นบ้านพวกข้าเอง ท่านพักผ่อนตามสบายนะ เดี๋ยวข้านำอาหาราให้”
“ต้องขอบคุณพวกท่านาก เดี๋ยวข้าจะรีบหาเงินาชดใช้พวกท่านแน่นอน” เอนพูด
เมื่อเอนล้มตัวลงนอนไปซักพักเขาก็ได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกันาจากร้าน เขาจึงลุกออกไปดูเุา์
“เฮ้ย พวกแกต้องจ่ายเงินของเดือนนี้ พวกแกยังจ่ายไม่ครบ นี่มันเป็นกฎหายของราชาองค์ใหม่” ทหารในชุดเกราะเวทย์เต็มยศคนหนึ่งพูดขึ้นา
เจ้าของร้านยกมือไหว้ “ข้าขอล่ะทำเลร้านข้ามันไม่ดีจริงๆ ข้าขายได้น้อยาก ลำพังอาหารข้ายังต้องไปล่าสัตว์หาเอาเลย”
เอนแอบดูอยู่ที่หน้าต่าง มีทหาร 3 คน ในชุดเกราะเต็มยศ กำลังไถเงินเจ้าของร้านอยู่
“หา…? แกจะบอกว่าแกจะไม่จ่ายของเดือนนี้หรอ แกอาศัยแผ่นดินของอาณาจักรดรัมทำาค้าขาย แต่แกจะไม่จ่ายค่าที่ได้ยังไง?” ทหารพูดทำสีหน้ากวนๆ
“ขะ..ข้าจะจ่าย แต่ปกติมันไม่ากขนาดนี้ แะหากข้าปิดร้านไป ข้าจะไปอยู่ที่ไหน” เจ้าของร้านพูดทั้งน้ำตา
“แก่ป่านนี้าร้องไห้ขอความเห็นใจ เห็นทีต้องพังร้านแกให้หมดซะแล้ว..เอ้ะ..ลูกสาวแกน่ารักดีนี่หว่า..” ทหารพูดพลางมองหน้าลูกสาวทั้ง 2 ของ เจ้าของร้าน
“อะ..อย่านะท่าน ข้าจะหาาจ่ายแน่นอนข้าสัญญา” เจ้าของร้านขอร้อง
ทหารไม่สนใจเดินเข้าไปหามีอาแะกระชากเสื้อมีอาออก เผยให้เห็นหน้าอก แะหัวนมสีชมพูของมีอาหลุดออกา
“เฮ้ย..พวกเรายัยนี่โคตรเด็ด ของเดือนนี้พวกเราสำรองจ่ายให้ไปก่อน แต่พวกกูของจัดการยัย 2 คนนี้ก่อนนะ”
มีอาตกใจพยายามขัดขืน เจ้าของร้านโกรธจัดหยิบมีดที่ซ่อนไว้ใต้โต๊ะออกา “พวกแกทำบ้าอะไรวะ” เขาพุ่งเข้าไป แต่โดนทหารซัดเข้าไปที่หน้า 1 ที พลังของเกราะเวทย์มีพลังโจมตีที่สูง มันรุนแรงขนาดลูกตาเขาถึงัหลุดออกา
“อะไรของมันวะ ฮ่าๆๆ”
มีอาแะโมอากรี้ดเสียงดังแะร้องขอความช่วยเหลือ
“ใครก็ได้ๆ ใครก็ได้ช่วยด้วย” มีอาร้องพลันโดนจับกดเข้าไป
เอนเดินเข้าาทางประตู เขาวางแผนการร่ายเวทย์เอาไว้หมดแล้วจึงเข้าาค่อนข้างช้า
ทหารคนที่อยู่หน้าประตูตกใจแะกำลังหยิบดาบ ทันใดนั้นตัวเขาก็ขาดครึ่งทันทีเลือดกระเซ็น ไส้ทะลักออกา
ทหารอีก 2 คน ตกใจ “เฮ้ยแกเป็นใครวะ?” ทหารทั้ง 2 ,ทำหน้าตกใจเนื่องจากเพื่อนของตัวขาดไป
“เอ้ะ..แกหน้าเหมือนคนในประกาศจับเลยนี่หว่า เอน ลูกชายผู้สังหารราชาเกล็นสินะ” ทหารที่กำลังจะข่มขืนมีอา
หันกลับาพูด
“แกรู้ไหมว่าค่าหัวแกมันขนาดไหน? ถ้าข้าจับแกได้คงเลื่อนขั้นเป็นขุนนาง” เขาทำสีหน้าไม่สู้ดี แต่ก็พร้อมจะสู้
เขาหยิบดาบแะพุ่งเข้าไปจะโจมตีเอน เมื่อดาบฟาดเข้าที่เอนกลับมีโล่สีดำโผล่ออกากันสะท้อนพลังทั้งหมดกลับไปที่เจ้าตัว ทำให้เกราะของเขาแตกออก
ทหารคนที่ 2 เห็นท่าไม่ดีจึงรีบโจมตีเอนต่อ “ย้ากกก!” ทหารคนนั้นบุกาแบบบ้าคลั่ง แต่โดนเอนร่ายเวทย์ลูกศรความมืดแทงทะลุตัวตายไปอีกคน
ทหารที่เกราะแตกลุกขึ้นาทำหน้าสีหน้ากลัวเมื่อเห็นแววตาดุจปีศาจจ้องาที่เขา”ดะ..ได้โปรดไว้ชีวิตข้าเถอะ ข้าจะจากไปที่นี่แต่โดยดี” เขาอ้อนวอนขอชีวิตแะร้องไห้
เอนไม่ได้สนใจเขาเสกดาบดำขึ้นาฟันหัวทหารคนนั้นกระเด็นออกไป
มีอาตกใจัภาพที่เห็น เพราะมันเต็มไปด้วยเลือดไม่ว่าจะพ่อของมีอาที่ลูกตากระเด็นออกา ทหาร 3 คน ที่กลายเป็นศพภายในระยะเวลาแค่ไม่นาน
*เอนได้วางแผนการ่ารอบคอบ เขาร่ายเวทย์ "เส้นด้ายแห่งความมืด" ไว้ล่วงหน้า โดยเส้นด้ายเหล่านี้ถูกวางดักไว้สำหรับทหารที่เฝ้าประตู เมื่อทหารเหล่านั้นหยิบดาบขึ้นา เส้นด้ายจะเริ่มทำงานทันที ตัดร่างของเหยื่อออก่าไร้ปราณี
นอกจากนี้ เอนยังร่ายเวทย์ "โล่ความมืด" ที่สาารถสะท้อนการโจมตีกลับไปยังผู้โจมตีได้อีกด้วย เมื่อทหารคนหนึ่งที่เกราะแตกพุ่งเข้าาโจมตีเขา ผลก็คือการโจมตีนั้นถูกสะท้อนกลับไป ทำให้ทหารคนนั้นได้รับผลกระทบแทน
เอนวางแผนล่วงหน้าสำหรับการรับมือัทหารทั้งสามคน โดยรู้ว่าเมื่อทหารคนแรกถูกฆ่า แะทหารคนที่สองถูกทำลายกำลังใจลง คนสุดท้ายจะถูกครอบงำด้วยความกลัว เมื่อเห็นเพื่อนของเขาตายไปหนึ่งแะพ่ายแพ้ไปอีกหนึ่ง คนสุดท้ายนี้จะโจมตี่าไร้ทิศทาง ทำให้การต่อสู้กลายเป็นการเปิดโอกาสให้เอนได้เปรียบจากสถานการณ์ที่สร้างขึ้นา่าสมบูรณ์แบบ
โมอาวิ่งเข้าาปลอบใจ “ไม่เป็นไรนะๆ มีอา ไม่เป็นไร..ท่านคือคนในประกาศจับหรอ ต่อจากนี้พวกเราคงโดนตามล่าไปด้วยแน่ ทหารที่ส่งาทวงค่าพื้นที่ตายไป 3 แบบนี้ ให้พวกเราไปัท่านได้ไหม”
เอนยืนนิ่งแววตาดูเงียบสงบ “พวกเจ้ามีบุญคุณัข้า หากแต่พวกเจ้าาัข้า พวกเจ้าจะตายในระยะเวลาไม่นาน พวกเจ้าเตรียมรับมือัความตายไว้รึยังล่ะ?”
มีอายังคงร้องไห้ โมอาพูดตต่อ “ถึงอยู่นี่พวกข้าก็ต้องตาย” โมตอบด้วยสีหน้าจริงจัง
เอนเดินไปหาร่างของเจ้าของร้าน “เขายังไม่ตายข้ามีเวทย์มนตร์รักษา อาจจะช่วยเขาได้ แต่ลูกตาของเขาจะบอดไปนะ”
โมอาตอบ
“ขอบคุณท่านาก ถ้าไม่ได้ท่านไม่รู้พวกเราจะพบเจอันรกแบบไหน”
ผ่านไป 2 ชั่วโมง “พะ..พวกเรา เตรียมรถม้าไว้แล้ว เราออกเดินทางกันเลยไหม”
มีอาเดินเข้าาที่ร้านหลังจากเตรียมรถม้าเสร็จ “อืม จัดของให้เรียบร้อยเราจะออกเดินทางกันเดี๋ยวนี้ พวกทางการน่าจะส่งคนเข้าาที่นี่เร็วๆนี้” เอนตอบ
ณ ราชวังแห่งเมืองหลวงแองเจิลไซส์ในตอนกลางคืน มีคกำลังส่องกระจกอยู่ในห้องของราชา ใบหน้าของเขาครึ่งหนึ่งละลายไปัไฟ แขนข้างหนึ่งของเขาไม่มีหนังแะพันผ้าพันแผลเอาไว้
“เกล็น นี่คือแผนของแกสินะ!” เขาพูดักระจกด้วยน้ำเสียงโมโหสุดขีด
เขาเดินออกาจากห้องของราชา
“ท่าน เซอร์ ไซคัส ท่านมีกำลังคนแะพลังเวทย์ที่เหาะัการสะกดรอย หรือตามหาคนากที่สุด ข้าไว้ใจท่านได้ไหม” มีคพูดัไซคัส ที่รออยู่ด้านนอก
ไซคัสดูดซิกก้าแะปล่อยควันออก “ไอเด็กเปรตนั่นตอนร่างพ่อมดดำ พวกเราไม่อาจหยุดมันได้เลย ถ้ามันใช้ร่างนั้นอีกข้าจะไม่ตายเอารึท่านราชา”
“ไม่ต้องห่วง การจะเป็นร่างนั้นต้องได้รับภาวะจิตใจแหลกสลายอีกครั้ง ตอนนี้ในหัวมันคงมีแค่การอาวุธวิเศษากกว่า” มีคพูดต่อ
“ท่านแค่หามันให้เจอแล้วแจ้งข้า ข้าจะไปจัดการมันด้วยตนเอง”
ไซคัส ทำหน้าเบื่อหนาย “รับทราบท่านองค์ราชา ข้าจะตามล่าด้วยทุก่าที่ข้ามี”
ไซคัสที่มีท่าทีหยิ่งผยอง แต่เขากลับเคารพมีคยิ่งกว่าองค์ราชาไคซัน เนื่องจากเขาชอบนโยบายของมีคแะเขาเป็นคนที่อยากจะเห็นอาณาจักรดรัมยิ่งใหญ่อีกครั้งหนึ่ง
ณ นครรัฐป่ามรกต “อะไรนะ !! ทหารที่ส่งไปเก็บบรรณาการณ์ร้านเล็กๆนั่นหายตัวไปหรอ” ผู้ว่านครรัฐป่ามรกตพูด ชายวัยกลางคน เขามีใบหน้าขาวซีด ไม่มี่หนวด ตัวสูงผอม สวมชุดแบบขุดนางชั้นสูงอังกฤษ ใส่รองเท้าหนังหัวแหลมปี้ด สะพายดาบที่ดูมีราคาไว้ด้านข้าง
“ลองไปตรวจสอบดู ส่งกำลังทหารไปซัก 100 คน ทหารหุ้มเกราะเวทย์ 3 คน หายไป ประชาชนธรรมดาทำอะไรไม่ได้แน่”
ระหว่างนั้นเอน มีอา โมอา ลุงเจ้าของร้านที่กำลังนอนฟื้นตัวแะพันผ้าพันแผลไว้ที่ตาขวา กำลังเดินทางด้วยรถม้าออกจากป่ามรกตด้วยรถม้า
“ข้าจะเดินทางไปที่อาณาจักรชินจิ เราต้องไปเริ่มต้นที่ชายแดนของอาณาจักร”
เอนพูดอธิบาย
โมอาถามด้วยสีหน้าสงสัย “ตอนนี้ตรงชายแดนอาณาจักรทั้ง 2 กำลังมีสงครามกันอยู่นี่ จะไม่เป็นอะไรหรอ”
“คนที่ข้าเคยรู้จักบอกว่าที่นั่นเป็นที่รวมพลคนที่ไม่เห็นด้วยในนโยบายทางการเมืองใหม่ของดรัม “
“หรือง่ายๆก็คือกบฎนั่นแหละ”
“เจ้าก็เห็นนี้ตอนนี้ประชาชนลำบากขนาดไหนอาณาจักรนี้อยู่ไม่ได้แล้ว เป็นทหารก็ต้องไปตายเพื่อสงคราม ประชาชนอาชีพอื่นๆก็ต้องจ่ายภาษีจำนวนากเพื่อสงครามไร้สาระของไอราชากำมะลอนั่น”
“นอกจากพวกขุนนาง อาณาจักรนี้มันอยู่ไม่ได้แล้ว” เอนพูดพลางทำสีหน้าฉุนเฉียว
มีอาพูด “ท่านเอนใจเย็นๆนะคะ พวกเราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน พวกเราจะอยู่ข้างท่านเสมอ” มีอาพูดด้วยเสียงใจเย็นแะดูสงบขึ้น
เอนมองด้วยสีหน้าเขินนิดหน่อย
“เราพักกันที่นี่ก่อน ม้าน่าจะเหนื่อยเราจะกางเต็นท์นอนกันในป่าก่อนออกจากนครรัฐนี้” เอนพูดพลางหยุดม้าแะลงไปเตรียมของต่างๆ
ระหว่างที่เอนนอนอยู่มีอาก็เดินเข้าาที่เอน “ขะ..ข้าอยากตอบแทนบุญคุณท่านคืนนี้ได้ไหมคะ?” เธอพูดพลางถอดเสื้อเผยให้เห็นหัวนมชมพูสดใส แะเริ่มเอามือไปคลำที่-วยของเอน เอนทำสีหน้าเขินแต่ก็ไม่ได้ห้ามอะไร เขาปล่อยเลยตามเลย
มีอาใช้มือรูดรำ-วยของเอนขึ้นๆ ลงๆ ่านุ่มนวล เหมือนเธอจะเชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้ผิดับุคลิกภายนอกของเธอที่ดูสดใสร่าเริง
เธอทำสีหน้าตกใจเพราะของเอนตอนแข็งตัวมันใหญ่าก เธอกระซิบ “อืม..จะเอาเข้าไปได้ไหมนะ” เอนหน้าแดง
หลังจากนั้นทั้ง 2 ก็ถอดเสื้อผ้าทั้งหมด มีอาอยู่ข้างบนแะแหกหีของเธอเพื่อให้ของเอนเข้าาในตัวเธอ พวกเขาค่อยๆทำกัน่าช้าๆ เพราะไม่อยากให้โมอาตื่น
นี่เป็นครั้งแรกของเอนเขารู้สึกดีาก แต่..ทันใดนั้่นภาพเุา์สุดเลวร้ายที่แม่ของเขาถูกข่มขืนก็ผุดขึ้นาในหัว ทำให้เขาผลักมีอาออก “ขะ..ข้าขอโทษ” เขาวิ่งออกไปอาเจียนออกจนหมด
มีอาวิ่งเข้าากอดเอนทั้งที่ยังเปลือยอยู่ “ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไรนะ ข้าอยู่นี่”
เอนทำสีหน้าดีขึ้น “ข้าขอโทษพอดีข้าผ่านอะไราเยอะน่ะ คืนนี้เรานอนกันก่อนนะ”
พ่อของมีอาลืมตาตื่นขึ้นาท่ามกลางความเงียบสงัด เขาตกใจเมื่อเห็นภาพที่ไม่ควรเห็น ลูกสาวของเขา กำลังมีความสัมพันธ์ัเอน ภาพนั้นทำให้ัใของเขาเจ็บปวด่าแสนสาหัส น้ำตาไหลออกาจากตาข้างหนึ่งที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ ความรู้สึกที่ถาโถมเข้าาทำให้เขากำหมัดแน่นจนเลือดไหลออกาจากมือ
ความเจ็บปวดใจของเขาเกิดจากการเห็นลูกสาวที่เขารัก่าสุดัใต้องาเผชิญัสถานการณ์เ่ี้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??