เรื่อง The Black Wizards Revenge (การล้างแค้นของพ่อมดดำ)

*คำเตือน เนื้อหาตอนนี้เป็นเนื้อหาที่ความหดหู่ ทำร้ายจิตใจ ฉากข่มขืน ฉากรุนแรง หากใครไม่สามารถรับเรื่องพวกนี้ได้ สามารถข้ามไปอ่านตอนที่ 9 ได้เลย

เช้าวันถัดมาหลังจากเกิดเหตุการณ์แหกคุก จูดี้ถูกจับแก้ผ้าโดยไม่ใส่อะไรเลย เผยให้เห็นผิวสีขาวและหน้าอกขนาดใหญ่ และรอยช้ำที่ถูกโจมตีโดยมีค จูดี้ถูกตรึงด้วยไม้ที่ไขว้กันไว้ ทั้งแขนและขา ในท่ายืน เอกอนถูกจับแขวนกับกำแพงตรงข้ามกับจูดี้ ในท่าคุกเข่า

จูดี้และเอกอนยังสลบอยู่ มีค เดินเข้ามาพร้อมทหาร 3 คน “เอาล่ะ..! เอกอน ข้าจะทำให้แกเป็นสุดยอดอาวุธ พ่อมดดำ เพื่อให้อาณาจักรดรัมเป็นมหาอำนาจอีกครั้ง และจะไม่มีอาณาจักรไหนกล้าท้ายทายกับเราอีก!”

เอกอนลืมตาตื่นขึ้น พอเห็นหน้ามีคก็วิ่งจะไปจัดการมีค แต่ถูกตรึงอยู่จึงทำอะไรไม่ได้

จูดี้ตื่นขึ้นเช่นกัน และทำสีหน้ากลัว เพราะถูกเปลือยกายและถูกตรึงไว้ เหมือนเตรียมเอาไว้ทรมาณ “ปล่อยข้า ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ไอเหี้ยมีค แกคิดจะทำอะไรวะ” จูดี้ตะโกน

มีค มองร่างกายจูดี้ด้วยสีหน้ายิ้มเยาะ “ข้าอยากจะจัดการกับร่างกายนั่นมานานแล้ว ตอนนั้นมาลาไคล์มาขัดจังหวะพอดี รอบนี้เธอคงไม่รอด ฮ่าๆ”

เอกอนตะโกน “ไม่ๆๆๆ แก!! แกจะทำอะไร!!”

“ทำให้มันหุบปาก” มีคสั่งทหาร

ทหารวิ่งเข้าต่อยท้อง และซัดเข้าที่หน้าเอกอนและยัดผ้าลงไปที่ปากเอกอนให้เอกอนหุบปาก

“อื้อ..อืม!!” เอกอนพยายามขัดขืน

มีค เริ่มถอดเสื้อผ้าทั้งหมด เผยให้เห็นดุ้นขนาดใหญ่ เพราะเขาใช้พลังเวทย์ทำให้มันใหญ่ขึ้นไปอีก

“เอาล่ะจูดี้ พร้อมรึยัง!”

จูดี้ส่ายหน้าน้ำตาไหลออกมา “ไม่…ม่ายยย..อย่าทำข้า ไอเดรัจฉาน”

มีคไม่สนใจและซัดเข้าที่ท้องจูดี้

จูดี้จุกจนลิ้นจุกปลา ตาเหลือกขึ้น

“แกรู้ไหม ไดคีนมันตายอย่างไร้ค่า”

“มันตายทั้งที่มันฆ่าทหารไปได้แค่ 2 คน ขยะไหมล่ะ ฮ่าๆ”

มีค กระซิบข้างหูจูดี้

จากนั้นมีค ยัดดุ้นขนาดยักษ์เข้าไปในร่องหีที่ยังแห้งอยู่ของจูดี้อย่างรุนแรง

ทำให้เลือดไหลออกมาจำนวนมาก แต่มีคก็ไม่สนใจ กระหน่ำแทงเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง พร้อมมองไปที่เอกอนแบบเยาะเย้ยตลอดเวลา

จูดี้ทำสีหน้าเจ็บปวดแบบสุดๆ พร้อมกับตาเหลือกขึ้นมา

เอกอนน้ำตาไหลออกมาด้วยความแค้น

มีคยังคงกระหน่ำแทงจูดี้ และเหมือนความซาดิสสุดๆ ของมีคทำให้มีครู้สึกแค่นี้มันยังไม่พอ จึงชกไปที่ใบหน้าของจูดี้พร้อมข่มขืนจูดี้ซ้ำๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีก เกือบ 10 นาที

จูดี้เจ็บปวดจนพูดไม่ออก ทั้งร้องไห้ และบอบช้ำจากการถูกทำร้าย

มีคทำสีหน้าเสียว “อึก..ข้าจะเสร็จแล้วไอหมูตัวเมียทำให้มันรัดๆหน่อย”

มีคพูดพรางบีบคอของจูดี้

จูดี้ลิ้นจุกปาก “อะ..แอ่ก” จูดี้ดิ้นทุรนทุรายจากการขาดอากาศหายใจ

“อึ่ก..ข้าเสร็จแล้วว นังกระหรี่” มีค แตกออกมาพร้อมปล่อยคอของจูดี้

จูดี้ฉี่ราดปนเลือดออกมาจากอวัยวะเพศของนาง

เอกอนยังคงมองภาพเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยความแค้น น้ำตาของเขาไหลไม่หยุด แต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย

หลังจากมึคเสร็จ เขาก็หันไปหาทหารทั้ง 3 คน “พวกแกคงเงี่ยนมากแล้วสินะ จัดการนังนั่นต่อเลย หลังจากพวกแกเสร็จแล้วก็ฆ่ามันด้วย ฆ่ามันช้าๆล่ะ”

หลังจากมีคพูดเสร็จก็เดินเข้าไปหาเอกอน

“แกจะหลับตาไม่ได้นะ ต่อจากนี้แกต้องพบความทรมาณอีกมาก ไอหนู แกจะเป็นอาวุธของพวกเรา ข้าพอจะรู้แล้วว่า อาวุธวิเศษของเกล็นมันอยู่ไหน..”

“มันอยู่ในตัวแกยังไงเล่าไอหนู” มีคพูดพลางยิ้มและมองเอกอนด้วยสายตาวิปลาส

เอกอนหลับตาเพราะไม่ต้องการรับรู้อะไรอีก เขาคิดว่ามันหนักเกินไปที่จะมองภาพแม่ของเขาถูกข่มขืนและต้องถูกฆ่าตาย

มีคร่ายเวทย์บางอย่างกับตาของเอกอน ทำให้ตาเอกอนเบลิกโพลงและไม่สามารถหลับตาลงได้

“เอาล่ะ ทหารจัดการให้ดีข้าไปล่ะ อย่าลืมให้ไอหนูเอกอนมองเห็นทุกอย่างล่ะ ฮ่าๆๆ”

มีคเดินออกไป

ทหารรายหนึ่งถอดชูดเกราะและกางเกงลง “ข้าขอก่อนล่ะเว้ย เงี่ยนมานานแล้วอีดอกนี่แม่งหุ่นโคตรน่าเย็ด” พูดเสร็จมันก็แทง-วยเข้าไปในร่องของจูดี้อย่างบ้าคลั่ง

จูดี้ตาเหลือก และหมดอาลัยตายอยากในการชีวิตแล้ว เธอจึงไม่ดิ้นหรือขัดขืนแต่อย่างใด เหมือนเธอได้ตายทั้งเป็นไปแล้ว

ทหารอีก 2 คน ไม่รอช้า รีบถอดกางเกงรอ “โอยไม่ไหวข้าเสียบอีกรูละกัน”

คนที่ 2 เสียบเข้าไปที่รูทวารของจูดี้ ทำให้เลือดออกมาเพราะฉีกขาด

จูดี้ทำสีหน้าเจ็บปวด

คนที่ 3 รีบพูด “ข้ารออยู่โว้ย เสียบที่ปากแม่งคงกัดขาด เร็วๆ”

หลังจากคนที่ 1 เสร็จ ก็เอา-วยออกมาและรีบใส่กางเกง “ฟู่ ฟิตจริงๆ แปปเดียวแตกเลยว่ะ”

คนที่ 3 ก็ใส่-วยเข้าไปแบบไม่รอช้า จูดี้เสียเลือดตรงอวัยวะเพศจำนวนมาก

เอกอนยังคงมองภาพทั้งหมด น้ำตาของเขาไหลจนไม่มีให้ไหล เลือดเริ่มไหลออกจากตาเขาแทน เขากัดผ้าด้วยความแค้นจนฟันของเขาหลุดออกมา เลือดไหลออกจากปาก

หลังจากเสร็จกิจ ทหารทั้ง 3 ก็คุยกัน “เอาไง มันเหมือนตายไปแล้วเลยว่ะ”

ทหารคนหนึ่งเดินเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ จูดี้ จูดี้ใช้ฟันกัดเข้าที่จมูกของไอทหารคนนัั้นขาดกระเด็น

“อ้ากกก มันยังไม่ตายฆ่ามันๆ” ทั้ง 3 จึงกระหน่ำซ้อมไปที่ใบหน้า ลำตัว อวัยวะเพศ จนใบหน้าของจูดี้บวมเละ เลือดไหลออกทุกช่องทางของใบหน้า หน้าออกของจูดี้ช้ำจนเป็นสีม่วง ท้องของจูดี้ช้ำห้อเลือดอย่างหนัก หลังจากทหารรุมกระทืบจูดีั้จนได้ที่

จูดี้ก็ชักและเลือดออกจากทวารทั้ง 5 เสียชีวิตในที่สุด

เอกอนที่เห็นทั้งหมดร้องไห้จนน้ำตากลายเป็นเลือด เลือดออกจากปากจำนวนมากจากการกัดผ้าอย่างรุนแรง

ทหารทั้ง 3 หอบเหนื่อย “แฮ่กๆ อีนี่มันตายยากชิบหาย เฮ้ยดูไอนี่ดิ แม่งร้องไห้จนเลือดไหลออกจากตาเลย โคตรกาก ฮ่าๆๆ”

“หัวเราะ-่าไร กูไปรักษาจมูกก่อนล่ะ ขังมันไว้กับศพแม่มันนี่แหละ! ท่านราชาสั่งให้มันมอทุกอย่างจนวินาทีสูดท้าย”

“ฮ่าๆๆ ลาก่อนไอลูกแหง่” ทหารคนสุดท้ายพูดทิ้งท้ายและเดินออกไป ปิดประตูปล่อยให้เอกอนจมไปกับความเคียดแค้น ความเศร้า ความทรมาณ ที่มนุษย์คนหนึ่งจะรับไว้

วันถัดมาทหารเดินเข้ามาเก็บศพของจูดี้ที่มีกลิ่นเหม็นรุนแรง

เอกอนลืมตาอยู่โดยไม่มีผลของเวทย์มีคแล้ว แต่เขาก็ยังคงลืมตาอยู่ จ้องมองไปที่ศพแม่ของเข้าอย่างเงียบเชียบ

มีคเดินเข้ามาอีกครั้ง “เป็นไงเจ้าหนูใกล้จะกลายเป็นพ่อมดดำรึยัง”

“จากทฤษฎีของข้าคงต้องเตรียมการอีกหน่อย”

มีค สั่งให้ทหารปลดพันธนาการของเอกอน “นำมันไปที่ห้องทรมาณ ข้าจะสอบปากคำมัน และห้ามลืมล็อคมันด้วยกุญแจมือเวทย์มนเสมอล่ะ พลังเวทย์มันสูงมาก ถ้าหลุดออกมาพวกแกตายหมดแน่”

เอกอนไม่ได้พูดอะไร แค่ลืมตามองมีคเฉยๆ สายตาของเอกอนเต็มไปด้วยความแค้น มีค สบตามกับเอกอน และยิ้ม

เมื่อมาถึงห้องทรมาณภายในห้องเต็มไปด้วยคราบเลือด ฟันมนุษย์ และอุปกรณ์ทรมาณเกือบทุกรูปแบบที่จะมีได้บนโลกนี้

“เอามันมาขังไว้ที่นี่ ให้อาหารมันแค่มื้อเดียว ทุกๆวันข้าจะมาทรมาณมันจะกว่ามัน” มีคสั่ง

ย้อนอดีตไป 2-3 วัน มีค คุย กับ อเล็กซ์ “หากท่านทำให้เอกอนกลายเป็นพ่อมดดำได้จริง ท่านจะควบคุมเขาอย่างไร.. เพราะเขาคงขะฆ่าตัวตายไม่ก็ฆ่าท่านเองมิใช่หรือ?”’

“อืม..นั่นเป็นโจทย์ที่ยาก ตอนนี้อาวุธวิเศษอยู่ในตัวของมัน ข้าจะต้องทำให้เอกอนอยู่ในสภาวะกึ่งตาย เพื่อให้อาวุธทนไม่ไหวและถูกดึงออกมา เมื่ออาวุธถูกดึงออกมาข้าจะใช้อาวุธนั่นควบคุมจิตใจของเอกอนกลายเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของอาณาจักรดรัม”

“ละ..แล้วถ้าหาก ทำพลาดจะเกิดอะไรขึ้นท่านมีค” อเล็กซ์ถามด้วยสีหน้าสั่นกลัว

“เด็กนั่นก็จะตาย อาวุธก็จะกระเด็นออกมาอยู่ดี ยังไงข้าก็ได้ครอบครองอาวุธวิเศษแน่นอน ส่วนแผนการสร้างพ่อมดดำ ข้าคิดว่าเราหาผู้มีคุณสมบัติเพียงพอแบบเอกอน เพื่อสร้างพ่อมดดำก็จบ” มีคตอบด้วยสีหน้ามั่นใจ

อเล็กซ์ทำหน้าจะอาเจียน

วันแรกของการทรมาณ “เอกอน จิตใจคงแตกสลายไปแล้ว แต่ร่างกายยังปกติสุขอยู่สินะ อาจจะทรมาณซะหน่อย แต่จงลิ้มรสความทรมาณต่อจากนี้ได้เลย”

มีคซัดเข้าที่ใบหน้าด้วยความรุนแรง ทั้งตา จมูก หัว หน้าผาก คาง เกือบ 5 นาที

เอกอนไม่ได้ส่งเสียงร้องซักนิด แถมยังมองมีคโดยไม่กระพริบตาแม้แต่ครั้งเดียว

“สุดยอด แกมันทนทายาดดีว่ะ ต่อจากนี้ข้าคงต้องใช้ ผู้ทรมาณจัดการเจ้าต่อล่ะมั้ง” มีคพูดพรางหอบเหนื่อยจากการชกใบหน้าของเอกอน

ใบหน้าของเอกอน บวมปูด และเต็มไปด้วยเลือด แต่เขาก็ยังลืมตามองมีคแบบไม่ลดละ

วันถัดมา นักทรมาณเดินเข้ามาแทนที่มีค เขามีรูปร่างสูง ตัวผอม หน้าตาซูบผอม ผมสีทองยาว ใบหน้าพิกลพิกาล เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการทรมาณร่างกายมนุษย์ เขามีวิธีที่จะให้มนุษย์เจ็บปวดที่สุด แต่ไม่ตาย

“ยินดีที่ได้รู้จักไอหนู ข้าชื่อ สฟิงซ์ นักทรมาณอันดับหนึ่งในอาณาจักรดรัมข้าได้รับคำสั่งให้มาทรมาณเจ้าทุกๆวัน”

สฟิงซ์เริ่มจากการดึงเล็บของเอกอนออกทุกๆเล็บ แต่เอกอนยังไม่ร้องออกมาหรือแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมาเลย

สฟิงซ์ตกใจเพราะไม่เคยเห็นนักโทษคนไหนเป็นแบบนี้มาก่อน แต่เขาก็ต้องทำหน้าที่ของเขาให้ดีที่สุด เขายังคงบรรจุดึงเล็บออกจากทั้งมือและเท้าทั้งหมดของเอกอน

เลือดไหลออกมาเป็นจำนวนมาก “วันนี้เท่านี้ก่อน พรุ่งนี้จะหนักกว่านี้ เตรียมใจไว้ล่ะไอหนู”

เขาพูดและเดินออกไป

วันถัดมา วันนี้สฟิงซ์คิดในใจว่ากูจะต้องทำให้มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดให้ได้

เขาเริ่มจากการเผาทำลายเปลือกตาเอกอน “การทรมาณที่แท้จริง คือการไม่ได้นอน หากแกหลับตาไม่ได้แกจะได้พบกับความทรมาณสุดกู่”

สฟิงซ์ใช้ไฟมาเผาเปลือกตาของเอกอนอย่างบรรจง

แต่เอกอนก็ยังมองสฟิงซ์ด้วยสายตาเรียบเฉยไม่ส่งเสียงและทำอะไรเลย

สฟิงซ์มองด้วยสีหน้าหงุดหงิด “แกไม่ได้หลับเลยซัก 3-4 วัน แกจะได้พบกับนรกแน่ไอเด็กเปรต”