เรื่อง The Black Wizards Revenge (การล้างแค้นของพ่อมดดำ)

ทันใดนั้น๻็มี๪า๱เอลฟ์รูปงานคนหนึ่งวิ่งเข้ามาแล้วตะโกนเสียงดัง

“คาร่า ใจเย็นๆ นั่นพรรคพวกข้าเอง ไม่ใช่พวกมนุษย์พวกนั้นหรอก”

รีฟมีกล้ามเนื้อแขนที่ใหญ่ ดูหนุ่มแน่น ผมยาว สีทอง สะพายธนู แต่งตัวด้วยชุดสีเขียว มีผ้าพันคอ กางเกงขายาว

จูดี้ร้องไห้ออกมา “รีฟ!! ข้าเองจูดี้ กะ..เกล็น ตายแล้วว..” นางพูดด้วยเสียงสั่นเครือ

รีฟทำหน้าตกใจ

“เกล็น พ่อมดขาวเนี่ยนะ? ตาย.. ไม่น่าเชื่อว่ามีใครทำอะไรเค้าได้” รีฟพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

หลังจากที่คาร่าได้ยินเสียงดังขึ้นจากทิศทางของเอกอน เธอรีบหันกลับไปและพบว่าผู้ที่เดินเข้ามาในสายตาของเธอคือ รีฟ ๪า๱หนุ่มผู้หล่อเหลา สง่างาม ผมสีทองยาวเป็นประกาย ตาสีเขียวสดใส ซึ่งคาร่าไม่อาจไม่ยอมรับได้เลยว่า เขามีรูปลักษณ์ที่ดึงดูดอย่างมาก เสื้อผ้าของเขาเป็นสีเขียวเข้มที่ดูเข้ากันกับสภาพแวดล้อมรอบตัว และสะพายธนูที่ดูหรูหราสง่างาม ซึ่งบ่งบอกถึงฐานะและความสามารถของเขา

คาร่ารีบก้มศีรษะลงแสดงความเคารพและพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด "ท่านเป็นสหายของท่านรีฟ ข้าขออภัยอย่างยิ่ง ที่ช่วงนี้พวกมนุษย์ชอบมาล่าพวกเอลฟ์ป่า จับไปเป็นทาส ฆ่าข่มขืน และปล้นสะดมกันอย่างโหดร้าย พวกเราอยู่กันอย่างยากลำบากมากเลย"

จูดี้ยิ้มให้คาร่าอย่างอ่อนโยนและรีบพูด "ไม่เป็นไร เมื่อก่อน ข้า เกล็น รีฟ และ ไดคีน เคยเป็นนักแก้ปัญหากันมาก่อน เราผ่านเรื่องราวมากมายมาด้วยกัน"

"พวกเราเคยช่วยพวกเอลฟ์ป่ามาเยอะ แต่ถึงปัจจุบันมนุษย์๻็ยังคงเป็นเผ่าพันธ์ที่เลวร้ายที่สุด" จูดี้พูดต่อด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความผิดหวัง

รีฟขัดจังหวะและพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง "ไปกันเถอะ ข้าเห็นว่าพวกเจ้าคงเหนื่อยและผ่านเหตุการณ์แย่ ๆ มา บ้านต้นไม้นี่ใช้พักพิงไม่ได้แล้ว หลังจากที่เคยโดนมนุษย์บุกเข้ามาทำลาย"

"หมู่บ้านเอลฟ์จะอยู่ด้านในของป่ามรกต" รีฟพูดพลางชี้ไปทางทิศป่าที่อยู่ลึกเข้าไป

จูดี้กล่าวขอบคุณอย่างซาบซึ้ง "ขอบคุณมากนะ รีฟ" น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

2-3 วันผ่านไป เมื่อรีฟได้ยินคำถามของจูดี้ เขาหยุดคิดครู่หนึ่งก่อนจะเริ่มอธิบายด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "เกล็นไม่ใช่แค่พ่อมดธรรมดา เขาเป็นหนึ่งในผู้ครอบครองพลังที่ทรงอำนาจที่สุด และยังมีอาวุธวิเศษที่สามารถเปลี่ยนสมดุลของโลกนี้ได้ คนที่ครอบครองพลังและอาวุธเหล่านั้น จะกลายเป็นเป้าหมายที่ถูกตามล่าจากทุกมุมของโลก มันไม่ได้เกี่ยวข้องแค่กับตัวเขาเอง แต่ยังรวมถึงคนที่ใกล้ชิดกับเขาด้วย"

รีฟสูดหายใจลึกก่อนจะพูดต่อ "และตอนนี้ที่มีข่าวว่าเกล็นเสียชีวิต และไอเจ้าเหี้ยมีคนั่น ได้กลายเป็นองค์ราชาองค์ที่ 101 แทนเกล็น”

จูดี้และเอกอนต่างทำหน้าตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น จูดี้พูดด้วยเสียงสั่น "ถ้าอย่างนั้น เราควรทำอย่างไรดี? เราจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ได้อย่างไร?"

“แม้ข้าจะไม่เชื่อแม้แต่น้อยว่าเกล็นข้าองค์ราชา” จูดี้พูดต่อ

“มันมีเหตุผลอยู่ มีค มันน่าจะวางแผนทั้งหมดไว้แล้ว..” รีฟพูด

รีฟมองทั้งสองคนด้วยสายตาจริงจัง "สิ่งแรกที่พวกเจ้าต้องทำคือเตรียมตัวให้พร้อม ข้าจะฝึกให้เอกอนรู้จักวิธีป้องกันตัวเอง ส่วนจูดี้ เราต้องหาทางซ่อนตัวจากสายตาของศัตรูไปชั่วคราว จนกว่าจะหาแผนการที่ดีกว่านี้ได้"

รีฟย้ำอีกครั้ง "เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก พวกเจ้าเป็นครอบครัวของเกล็น ซึ่งมีความสำคัญมาก ไม่เพียงแต่สำหรับข้า แต่ยังสำหรับโลกทั้งใบด้วย พวกเจ้าต้องรอดให้ได้"

ขณะที่รีฟกำลังจะพูดต่อ ทหารเอลฟ์คนหนึ่งเดินเข้ามา

“ท่านรีฟ!! มีพวกทหารใส่เกราะเวทย์ชั้นสูงบุกเข้ามาตรงบ้านต้นไม้ 4 คน!..

ทหารเหนื่อยหอบพร้อมพูดต่อ“แถม..พวกมันฆ่าพวกทหารของเราไปแล้ว 5 คน พวกเราต้องรีบจัดการมันก่อนที่มันจะเจอที่นี่!!”

รีฟทำสีหน้าโมโห “จูดี้ มากับข้า ท่านยังต่อสู้เป็นอยู่หรือไม่?”

จูดี้ตอบ

“ข้าฝึกร่างกายทุกวัน ขอดาบเวทย์ให้ข้า ข้าจัดการพวกนั้นได้อยู่แล้ว!”

รีฟพูดเสียงขึงขัง

“เอกอนเจ้าตามมาด้วย ดูอยู่ห่างๆ ในอนาคตข้างหน้าเจ้าจะต้องต่อสู้ฆ่าฟันอีกนับร้อยศึก!”

จูดี้ทำท่าทางไม่เห็นด้วย แต่เอกอนพูดแย้งขึ้นมา “

รับทราบท่านน้ารีฟ!” ด้วยสีหน้าจริงจัง

จูดี้จึงไม่ได้พูดอะไร

รีฟ กับทหารเอลฟ์จำนวนหนึ่ง จูดี้ รวมถึงคาร่า เดินทางออกจากป่าด้วยการกระโดดผ่านต้นไม้ โดยจูดี้อุ้มเอกอนไว้มือเดียวและกระโดดไปมาอย่างคล่องแคล่ว

จนพวกเขาเห็นทหารใส่ชุดเกราะเวทย์แบบเต็มยศ 4 คน กำลัง รุมทำร้ายเอลฟ์ผู้หญิงผมสีทองคนหนึ่ง พร้อมกำลังจะข่มขืน

“ไอพวกเผ่าพันธ์ชั้นต่ำ พวกมึงมันเป็นแค่หมูตัวเมียให้พวกกูเย็ดเท่านั้นแหละ!!” 1 ใน ทหารคนหนึ่งพูด

พร้อมกับใช้มือต่อยท้องของเอลฟ์ผู้หญิงคนนั้น

เอลฟ์ถึงกับกระอักเลือด ลิ้นจุกปาก และลงไปนอนที่พื้น และใช้มือฉีกเสือผ้าทั้งหมดของเอลฟ์โชคร้ายรายนั้น เผยให้เห็นหน้าอกขนาดใหญ่ และหัวนมสีชีมพู ของเอลฟ์

ทหารงัด -วยรูปร่างน่าเกลียดออกมา แต่มีขนาดใหญ่ เอลฟ์หญิงทำหน้ากลัวสุดขีด

รีฟปล่อยลูกธนูเวทย์แสงที่ชาร์จพลังเต็มที่ออกไปทันที ทันใดนั้น แสงสว่างวาบขึ้นพร้อมกับแรงระเบิดที่กระจายออกไปในทิศทางที่ลูกธนูพุ่งไป ทหารชั่วที่สวมเกราะเวทย์ทั้งสามคนพยายามป้องกันด้วยโล่เวทย์ ท่านี้มีลักษณะธนูเวทย์แสงหลายๆดอก โจมตีแบบสุ่ม แรงระเบิดทำให้โล่เวทย์แตกกระจายไปพร้อมกับเกราะเวทย์ที่เริ่มมีรอยร้าว รีฟไม่รอช้า เขาชักธนูอีกครั้งและยิงต่อเนื่องไปยังจุดที่ร้าว จนในที่สุดเกราะเวทย์๻็แตกออก เลือดกระเซ็น พร้อมลำไส้กระฉูด อวัยวะเพศขาดลงที่พื้น

ทหารอีก 3 คน ใช้โล่เวทย์ป้องกันท่าโจมนี้ได้หมดจด จูดี้เดินเข้ามาด้วยสีหน้าโกรธจัด หยิบดาบเวทย์พร้อมต่อสู้กับทหาร 3 คน

รีฟตะโกน “พวกแกมันเดรัจฉาน จงตายซะให้หมด” พร้อมกับชาร์จยิงธนู กับลูกธนูเวทย์ แสงที่ลูกธนูใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ทหาร เอลฟ์จำนวนหนึ่งบุกเข้ามาพร้อมคาร่า คาร่าพูด “บุก!!”

จูดี้สู้กับทหารอีก 3 คน แต่เกราะของทหารนั้นแข็งแกร่งมาก

มันเป็นเกราะของรัฐ ฮาร์ท ที่ขื้นชื่อเรื่องเกราะเวทย์ชั้นสูง มีพลังมาก

จูดี้พูดขึ้น”ทำไมพวกแกถึงใส่เกราะนี้ได้”

ทำให้จูดี้ไม่ว่าจะแทงดาบไปเท่าไร ๻็ไม่สามารถทำร้ายทั้ง 3 คนได้

เมื่อต่อสู้กันซักพัก จูดี้จึงเริ่มเหนื่อย

“มันเป็นเกราะสำหรับขุนนางไม่ใช่รึ”

1 ใน 3 ตอบ “แกมันโง่ไง ปัจจุบัน พลังของเกราะเวทย์อัพเกรดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว หากเป็นเกราะขุนนางจริงแกตายไปแล้วไอกระหรี่!”

มันพูดแบบเหวี่ยงดาบเวทย์สุดแรง จูดี้นำดาบมากันแต่พลังรุนแรงมาก

ทำให้จูดี้กระเด็นออกไป

หลังจากที่ทหารเอลฟ์เข้ามาระดมยิงธนูใส่ หนึ่งในทหารชั่วกลับวิ่งฝ่าลูกธนูเข้ามาได้อย่างง่ายดาย และใช้ดาบฟาดลงไปที่ตัวทหารเอลฟ์ ร่างของทหารเอลฟ์ขาดสะบั้น เลือดกระเซ็นไปทั่ว สร้างความสูญเสียทันทีสามคน ส่วนทหารที่เหลือ รวมถึงคาร่า ต่างถูกแรงปะทะจนกระเด็นออกไป

รีฟที่ชาร์จพลังเวทย์ในธนูเสร็จพอดี จึงปล่อยลูกธนูขนาดใหญ่บรรจุด้วยพลังเวทย์อย่างรุนแรง ลูกธนูพุ่งตรงไปโดนตัวหนึ่งในทหารชั่ว เกราะเวทย์ของเขาแหลกเป็นชิ้นๆ ธนูเจาะทะลุไปถึงลำตัวของทหารผู้นั้น ทำให้เกิดบาดแผลขนาดใหญ่ที่ลำตัว ทหารคนนั้นกระอักเลือดและล้มลงไปเสียชีวิตทันที

รีฟไม่ปล่อยให้เสียเวลา เขากระโจนยิงธนูเวทย์ธรรมดาอีก 4-5 ดอกใส่ทหารที่เหลืออีกสองคน ทหารเหล่านั้นใช้โล่เวทย์ออกมาป้องกันอย่างรวดเร็ว จูดี้ที่กระเด็นออกไปก่อนหน้านี้ กลับมาอีกครั้ง เธอกระโดดขึ้นฟ้าและใช้ท่าเพลงดาบมังกรสวรรค์ ดาบของเธอฟันลงมาจากอากาศอย่างแรง โดนตัวหนึ่งในทหารชั่วจนขาดครึ่ง เหลือเพียงทหารคนสุดท้ายเท่านั้น จูดี้เข้าต่อสู้กับเขาอย่างดุดัน

“รีฟ ข้าจะต้านมันไว้ ยิงธนูเวทย์ระเบิดอีกครั้ง!” จูดี้ตะโกนสั่ง รีฟพยักหน้าและเริ่มชาร์จพลังเวทย์ในธนูอีกครั้ง แต่ในช่วงเวลานั้น จูดี้พลาดท่า โดนทหารชกเข้าที่ใบหน้าอย่างจัง เลือดกระฉูด เธอล้มลงไปต่อหน้าทหารคนนั้น

รีฟเห็นท่าไม่ดี จึงตัดสินใจยิงธนูออกไปก่อน "ไม่หยุดนะเว้ย!" แต่ทหารคนนั้นกลับใช้มือปัดลูกธนูออกไปได้ง่ายดาย และกำลังจะใช้ดาบแทงใส่จูดี้ที่ล้มลง

ในวินาทีนั้น เอกอนวิ่งเข้ามาด้วยความรวดเร็ว พร้อมมีดเวทย์ในมือ เขาแทงเข้าไปที่ร่องของชุดเกราะทหารจากข้างหลัง ทหารคนนั้นส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด

จูดี้ใช้โอกาสนี้หยิบดาบขึ้นมาและฟันไปที่คอของทหาร ทหารคนนั้นคอขาดกระเด็น เลือดกระฉูดใส่หน้าเอกอนเต็มๆ เอกอนทำหน้าราวกับจะสำรอกออกมา แต่จูดี้เข้ามากอดเขาไว้ทันที พร้อมพูดด้วยเสียงอ่อนโยน "ไม่เป็นไรลูก ทุกอย่างจะผ่านไปได้"

จูดี้เฝ้ามองดูศัตรูที่ล้มลงไปทีละคน จูดี้หอบหายใจอย่างหนัก แต่ยังคงถือดาบเวทย์ในมือแน่น "รีฟ... ข้าคิดไม่ถึงว่าพวกเราจะต้องสู้กับคนที่สวมเกราะเวทย์ระดับนี้"

รีฟหันมามองจูดี้ด้วยสายตาเคร่งเครียด "นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น จูดี้ พวกเรายังต้องเจอกับสิ่งที่ยากกว่านี้อีกมาก หากเราต้องปกป้องตนเองและคนที่เรารัก พวกเราจะต้องแข็งแกร่งขึ้น"

รีฟพยักหน้าให้เอกอน "ข้าภูมิใจในตัวเจ้า เอกอน ตั้งแต่นี้ไปเจ้าจะต้องฝึกหนักกว่านี้ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับทุกสิ่งที่อาจเกิดขึ้น"