แม่เลี้ยงใจร้ายจะเลี้ยงลูกและสามีเอง

แม่เลี้ยงใจร้ายจะเลี้ยงลูกและสามีเอง

ผู้แต่ง หวังเสี่ยวชิง

จำนวนตอน 29 ตอน

เรื่องสั้นเรื่องนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ไม่ได้อ้างอิงตามขนบธรรมเนียมของสมัยจีนยุคโบราณ เนื้อหาบางส่วนจึงมีความไม่เหมาะสมอยู่บ้าง

ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ ฉบับ พ.ศ.2537 และฉบับเพิ่มเติม ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก ดัดแปลง หรือลอกเลียนแบบ ไม่ว่าจะเป็นเนื้อหาหรือภาพปก หากฝ่าฝืนจะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย

ตัวอย่าง

“เจ้าเด็กบ้า หยุดวิ่งเดี๋ยวนี้นะ”

สตรีที่มีขนาดตัวใหญ่กว่าปกติถึงสองเท่าตัว ตะโกนโหวกเหวกโวยวายไล่ตามร่างเล็กสองร่าง ที่พากันวิ่งหนีออกจากบ้าน ไปตามเส้นทางที่จะนำไปท้ายหมู่บ้าน

ทำให้สตรีร่างใหญ่อย่างนาง ต้องหอบหิ้วสังขารพยายามออกแรงวิ่งไล่ตาม ในมืออวบถือไม้เรียวเตรียมพร้อมที่จะฟาดลงโทษเจ้าเด็กพวกนั้น หากไล่ตามจับตัวได้

“ข้าบอกให้หยุด”

หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง พร้อมกับเสียงลมหายใจเข้าออกเป็นจังหวะที่ไม่ปกติ อีกทั้งยังรู้สึกถึงชีพจรที่เต้นรัวเร็วมากขึ้น จนไม่สามารถฝืนสังขารออกแรงวิ่งได้อีกต่อไป

‘หลางกุ้ยตาน’ จึงหยุดยืนอยู่กับที่ ในลักษณะที่ยืนโน้มตัวลง สองมือจับหัวเข่า ริมฝีปากอวบอ้าพะงาบ ๆ งับลมเข้าสู่ร่างกาย หวังคลายอาการเหนื่อยหอบจุกหน้าอก ให้คลายลงโดยเร็ว

ดวงตาเล็กยิบหยี ยังคงจับจ้องมองตามร่างเล็กทั้งสอง ว่าหายไปในทิศทางไหน เมื่อพอหายเหนื่อย กลับมามีเรี่ยวแรง จะได้ตามไปจับตัวกลับมาลงโทษให้ได้

********************

“อย่าเป็นอะไรเลยนะ กุ้ยตาน หาไม่ข้าคงให้อภัยตนเองไม่ได้แน่ ๆ”

เด็กหญิงได้ยินบิดากล่าวออกมาแบบนั้นก็ใจไม่ดี ปีนขึ้นเตียง สองแขนเล็กโอบกอดบิดาเอาไว้แน่น

“ท่านพ่อ ท่านแม่จะกลับมาหาพวกเราหรือไม่เจ้าคะ”

“แล้วอิงเอ๋อร์อยากให้นางกลับมาหรือเปล่า ถ้าหากนางกลับมาครั้งนี้ แล้วทำตัวร้ายกาจเช่นเดิมลูกจะว่าอย่างไร”

หม่าเหม่ยอิงนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถึงได้ตอบกลับมา

“ลูกอยากให้ท่านแม่กลับมาเจ้าค่ะ ท่านแม่ใจดีกับลูกมาก ลูกเชื่อว่าท่านแม่จะไม่กลับไปใจร้ายเช่นเดิมอีก”

ได้ฟังคำตอบของบุตรสาว หม่าหย่งเหรินก็ได้แต่กล่าวโทษตนเอง และอยากจะออกไปตามหานางด้วยตนเองด้วยซ้ำ แต่ติดตรงที่ร่างกายไม่เอื้ออำนวย จึงได้แต่นอนภาวนา ขอให้สวรรค์เมตตา คุ้มครองอย่าให้เรื่องร้ายหรืออันตรายใดแผ้วพานนางเลย...