เรื่อง Chemical Engineering ( ถ้าพี่ไม่อยากใช้โควต้า 8 ปี ก็ต้องยอมให้น้องคนนี้สั่งสอนนะครับ )
ตอนที่ 34
ปี 4 เทอม 1 ร้านเหล้าปรับทุกข์
นี่มันเรื่องอะไรกัน ผมทำอะไรลงไป ไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะขาดสติทำร้ายพี่เขาถึงขนาดนี้ กลัวจัง กลัวจังเลย ไม่อยากอยู่คนเดียว พี่ครับ โทรหาผมหน่อย เรียกผมขึ้นไปด่าหรืออะไร็ได้อย่าปล่อยให้ผมกลับหอเลยนะครับ ไพ่ยืนอยู่ที่หน้าหอพัก มองระเบียงห้องอันแสนคุ้นเคยที่ถูกม่านปิดบังบานหน้าต่างเอาไว้ ทำให้น้ำตาใส ๆ หยดลงเป็นสายอาบแก้ม เมื่อนึกถึงอนาคตที่ไ่ีพี่อยู่
“ เฮ่ยไอ้ไพ่ ยืนอะไรอยู่ตรงนี้เนี่ย ป่ะไปแดกเหล้ากัน ” หวยกับเพื่อนโยธาเดินเข้ามาทัก ขณะที่ตนกำลังขับไปร้านเหล้าของพี่โฟน
“ เพื่อนึดูแปลก ๆ ร้องไห้รึเปล่านั่น ” เพื่อนของหวยที่มาด้วยกันสะกิดบอกคนความรู้สึกช้า ที่ตอนนี้กอดคอไพู่คุยโดยไม่ได้หันไปมองหน้า
“ เชี่ย เกิดอะไรขึ้น ” ผมแทบเข่าทรุดลงกับพื้นเมื่อไอ้หวยถามหาเหตุผลว่าทำไมผมถึงมาอยู่ตรงนี้ ถามถึงเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่
“ กู ……. ” ผมไม่รู้จะูตอบยังไงหัวใจมันเจ็บไปหมด มันอัดอั้นแทบหายใจไม่ออก ปาก็สั่นเทาทุกอย่างมันดูเคว้งและไร้ความหมาย
“ ึไม่ต้องูอะไรแล้ว เดี๋ยวกูพากลับหอ เฮ้ยไปจองโ๊ะรอเลย กูพาไอ้ไพ่ไปส่งที่หอในแป๊บ ” เพื่อนของหวยพยักหน้าตอบพร้อมกับทิ้งรถมอไซค์คันหนึ่งเอาไว้ให้ “ ไอ้เชี่ยไพ่ึไหวป่ะเนี่ย ” หวยเขย่าเพื่อนอย่างแรงเพื่อเรียกสติ นี่มันเกิดเรื่องอะไรกันแน่ สภาพึโคตรแย่เลย ทะเลาะกับแฟนมารึไง
“ กูไม่กลับ กูจะไปแดกเหล้ากับพวกึด้วย ”
“ กูไม่ให้ไป ถ้าจะไปด้วยสภาพจิตใจแบบนี้ึกลับห้องไปนอนเถอะ ” หวยขึ้นมาสตาร์ทรถ ตบเบาะหลังรถดังแปะ ๆ เรียกให้ไพ่ขึ้นมานั่ง พลันมองเพื่อนที่กำลังกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล สายตามองเหม่อไปที่ระเบียงห้องนั้นอีกครั้ง “ ไอ้สัสไม่ต้องมองแล้ว มาขึ้นรถ ”
ไพ่ขึ้นไปนั่งซ้อนมอไซค์ของหวยอย่างว่าง่าย ใบหน้าหันมองทิศทางเดิมซ้ำ ๆ
“ ึทะเลาะกับพี่ไฮโลหรอ ”
“ กูทำร้ายพี่เขา ทำยังไงดี พี่เขาต้องเกลียดกูแล้วแน่ ๆ ”
“ ทำร้ายนี่คือ ร่างกายหรือจิตใจล่ะ ”
“ ทั้งสองอย่างนั่นแหละ ทำยังไงดี พี่เขาต้องเกลียดกูแล้วแน่ ๆ พี่เขาไม่คุยกับกูเลย แม้แต่หน้าเขา็ไม่มอง ไม่โกรธหรือด่ากูด้วยซ้ำ พี่เขาเฉยชากับกูแล้ว ทำยังไงดี กูไม่อยากเป็นคนอื่น กูอยากเป็นคนสำคัญ กูไม่อยากสูญเสียพี่เขาไป ” ไพู่ระบายออกมามากมายก่ายกองเพื่อลดความเศร้า แต่หารู้ไม่ว่าทุกคำูนั้นไม่ได้เข้าหูของหวยเลย เื่ามีหมวกกันน็อคปิดหูกับลมตีเข้าหน้าแรง ๆ ทำให้จับใจความอะไรไม่ได้
เมื่อมาถึงหอพักหวย็มอบหน้าที่ให้กับแมชชีนและจีโอต่อ เื่าสองคนนี้อยู่ห้องพอดี ส่วนตัวเอง็ออกไปลั่นลากับเพื่อนสาขา แต่ถึงอย่างนั้น็เล่าเรื่องราวคร่าว ๆ ให้กับสองคนนี้เข้าใจ ดูแลมันด้วยนะ วันนี้มันทะเลาะกับพี่ไฮโลมา น่าจะหนักเอาการอยู่ ได้พวกกูสองคนดูแลต่อเอง
“ ึมองมือถือมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ คิดอะไรอยู่ ” จีโอถามคนที่กำลังนั่งหลังพิงหัวเตียงจ้องมือถือตาไม่กระพริบ
“ พี่เขาจะทักกูมามั้ย ”
“ แล้วทำไมึไม่ทักไปล่ะ ”
“ กูไม่อยากรบกวนพี่เขา เขาเกลียดกูไปแล้วรึเปล่า ”
“ ึอย่าคิดมากเลย พรุ่งนี้วันหยุดพอดี ึ็ไปเคลียร์กับพี่เขาให้มันจบ ๆ จะเอาไงจะเลิกคุยมั้ย ”
“ ไม่ได้กูไม่อยากได้ยินคำนั้น กูไม่อยากเลิก กูรักของกูมาตั้งนานกูไม่เลิก แล้วไอ้เชี่ยนั่น็ไ่ีสิทธิด้วย ”
“ แต่จากที่ึเล่ามาทั้งหมด คือพี่เขานอกใจึไม่ใช่หรอ ึจะทนเจ็บทำไม ออกมาดิ ึหล่อจะตายหาแฟนใหม่ได้อยู่แล้ว ”
“ แต่กูรักเขา และกู็บอกเลิกพี่เขาไม่ได้ด้วย ”
“ ทำไมล่ะ ”
“ กูกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน ” ผมโคตรเจ็บปวดกับคำว่าผมกับพี่เขาไม่ได้เป็นอะไรกันที่สุดเลย มันทำให้ผมแสดงความเป็นเจ้าของได้ไม่เต็มที่ ทำไมเรื่องทุกอย่างมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย ผมฟุบลงกับผ้าห่มเพื่อปิดบังน้ำตาที่กำลังไหล ผมไม่เคยสิ้นหวังกับความสัมพันธ์ระหว่างผมกับพี่เขาเท่านี้มาก่อน ต่อให้ที่ผ่านมาเราจะทะเลาะกันหนักแค่ไหน เราสองคน็จะกลับมาคืนดีกันเพียงไม่กี่วันต่อมา
“ แต่ึ็ผิดที่ใจร้อนไปต่อยเพื่อนพี่เขาแบบนั้น แถมยังคิดขืนใจพี่เขาอีก ”
“ แมชชีน ชู๊… หยุดูก่อน ” จีโอส่งสัญญาณให้แมชชีนหยุดู เพราะตอนนี้หน้าตาของไพ่ดูไม่ค่อยสู้ดีนัก
“ มันน่าโมโหจริง ๆ นะจีโอ ึรู้อะไรมั้ยไพ่ การที่ผู้ชายจะมีอะไรกัน มันต้องเตรียมการยุ่งยากหลายอย่างเว่ย เพราะร่างกายนี้มันไม่เหมือนผู้หญิง แต่ึเล่นใส่ไอ้นั่นเข้าไปโดยไม่เตรียมการแบบนั้น ………. ช่างแม่งเถอะ อย่าใส่ใจเลย กู็แคู่ในฐานะคนเป็นรับคนหนึ่ง ” เมื่อได้ยินแบบนั้นไพ่็ได้สติ ภาพเลือดที่ติดมากับแท่งเหล็กร้อนของเขายังคาตา พี่เขาต้องเจ็บมากแน่ ๆ
“ กูต้องทำยังไง ”
“ พรุ่งนี้ค่อยไปดูพี่เขาแล้วกัน ต้องพาไปโรงพยาบาลมั้ย็ต้องลุ้นพรุ่งนี้แล้วแหละ ” เมื่อได้ยินแบบนั้นไพ่็กลับมาได้สติ รีบซื้อน้ำซื้อยาเพื่อเข้าไปหาไฮโลที่หอทันทีโดยมีจีโอและแมชชีนไปเป็นเพื่อน
“ ึจะใจเร็วไปแล้ว เรื่องพึ่งเกิด ึ็หวนกลับมาเลยเนี่ยนะ ” จีโอทักเมื่อขึ้นบันไดมาจนถึงชั้นที่พี่ไฮโลอยู่
“ กูแค่ซื้อยามาแขวนไว้ที่หน้าห้องให้พี่เขาคงไม่เป็นไร แล้ว็กับข้าวด้วย ” มือสั่น ๆ แขวนของที่เตรียมไว้ที่หน้าประตู
“ ไม่เข้าไปดูหน่อยหรอ ” ผมส่ายหน้าเพื่อบ่งบอกความต้องการของตัวเอง แล้วหันหลังกลับไป
หลังจากวันนั้น ทุกช่วงเวลาที่ผมว่าง ผมมักจะแอบมาดูพี่เขาอยู่เสมอ ว่าเป็นยังไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า เรื่องโปรเจ็คจบผม็ทำคนเดียวไม่ปรึกษาพี่แล้ว เตรียมสคลิปล่วงหน้าเอาไว้ให้ ส่งอีเมล์พร้อมไฟล์ทุกอย่าง ในรูปแบบเป็นทางการเพื่อให้พี่ซ้อมก่อนพรีเซ้นต์ เื่าอาจารย์ที่รับผิดชอบโปรเจ็คของเราไปต่างประเทศ จำเป็นต้องนำเสนอแบบออนไลน์ ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี สิ่งที่ไม่ดีมีเพียงความสัมพันธ์ของเราสองคน เราไม่ได้มีโอกาสปรับความเข้าใจกันเลยด้วยซ้ำ ข้อความบนโทรศัพท์ที่เคยเด้งทุก ๆ วัน แต่ตอนนี้ข้อความสุดท้ายกลับเป็นข้อความของผมที่พี่อ่านแล้วไม่ตอบ
“ พี่เขาคงจะลืมกูแล้วจริง ๆ ” ผมมองพี่ไฮโลอยู่กับไอ้คูณที่ร้านบิงซูหลังมอ หัวเราะและมีความสุขโดยที่มีเพียงผมคนเดียวเท่านั้นที่ยังเป็นทุกข์และยึดติด
“ ลองเข้าไปคุยก่อน ” หวยปลอบผมและพยายามให้ผมเข้าไปทักทายพี่ แต่ผมไม่กล้า แค่เผลอสบตาภาพความทรงจำเก่า ๆ ็ย้ำเตือนว่าผมทำร้ายพี่เขาโดยที่พี่เขาไม่ได้รักผม
“ กลับเถอะ พี่เขาสบายดี็พอแล้ว ”
“ เอาจริงดิ ึเรียกกูมาเป็นโรคจิตติดตามพี่เขาเป็นเพื่อนึแค่นี้เนี่ยนะ ”
“ กลับได้แล้ว กูมีทำแลปต่อ ”
“ ถ้าเรียกมาแค่นี้ ึเอากุญแจมอไซค์กูไปใช้เถอะ เดี๋ยวกูขับรถพี่โค้กเอง ”
“ ขอบใจ ”
“ กูประชด ”
หลังจากนั้นไม่นาน ปี 4 เทอม 1 ็ได้สิ้นสุดลงโดยที่เราไม่ได้ปรับความเข้าใจกันเลยสักนิด พี่เขาออกเดินทางไปฝึกงานต่างจังหวัดส่วนผม็ฝึกงานอยู่สถาบันวิจัยที่มหาลัย ทุก ๆ วันผมเอาแต่มองโซเซียลที่พี่เขาอัพลงเพื่ออัพเดตชีวิตประจำวัน อย่างน้อย ๆ ผม็ได้รับรู้ว่าวันนี้พี่เขาสนุก เหนื่อย มีความสุขหรือว่าท้อแท้
“ 555 พี่ไฮโลนี่จริง ๆ เลย ลืมกุญแจห้องไว้ในห้องได้ยังไง ” ผมหัวเราะให้กับความซุ่มซ่ามของพี่ กับ Story ล่าสุดของเขา รูปภาพกุญแจห้องที่อยู่หลังตู้เย็นผ่านบานเกร็ดหน้าต่าง //จะเอากุญแจตรงนั้นยังไง
ดี
ณ ร้านเหล้าพี่โฟน
“ ไง ได้ข่าวว่าโดนไฮโลหักอกหรอ ” โฟนเอ่ยถามคนที่นั่งสังสรรค์ใต้ไฟนีออนหลากสี
“ เสือก ”
“ แปลว่ากู็มีโอกาสแล้วสิ ตัวเต็งอย่างึถอยออกมาแบบนี้ ”
“ ขนาดผมยังไม่ได้ พี่อย่าหวังว่าจะได้เลย ”
“ ทำไม ” โฟนถามขึ้นด้วยความสงสัย เพราะมันผิดปกติมาก ๆ ที่เจ้าหมอนี่จะยอมแพ้ง่าย ๆ
“ เพราะว่าพี่เขาเลือกคนอื่นแล้วไงครับ ชื่อว่าคูณรุ่นน้องพี่นั่นแหละ ”
“ คูณหรอ อ๋อไอ้คูณคนนั้นน่ะนะ มันไปคบกันตอนไปกูไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย ”
“ ไม่รู้สิขนาดผมยังไม่รู้เลยว่าไปสนิทกันตอนไหน หมอนั่นสำคัญขนาดที่ผมบอกว่าให้เลิกคบพี่เขายังไม่เลิกคบแถมเถียงเข้าข้างมันอีกต่างหาก ”
“ เป็นกู กู็ไม่เลิก ”
“ ทำไมครับ มีเหตุผลอื่นรึไง ”
“ แล้วึเป็น-่าอะไร บอกให้มันสองคนเลิกคบกัน เพราะหึงหรอ ประสาท เอาจริง ๆ ถ้าจู่ ๆ ไฮโลบอกให้ึเลิกคบไอ้หวยึเลิกป่ะ ”
“ ทำไมผมต้องเลิกคบมันด้วย มันไม่ได้ทำอะไรผิด ”
“ เห็นมั้ย ไฮโลกับคูณ็เหมือนกันนั่นแหละ อีกอย่างเพราะมีเรื่องเยอะแยะก่อนที่จะมาเจอึ ไฮโลเคยเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้คูณถูกมหาลัยไล่ออกด้วย มันคงไม่เลิกคบคูณเพียงแค่ลมปากที่ึห้ามออกมาหรอก เพราะภายในใจของมัน็น่าจะยังรู้สึกผิดกับคูณอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ”
“ ผมไม่เห็นเคยรู้เรื่องเหล่านี้มาก่อนเลย พี่แต่งเรื่องขึ้นมารึเปล่าครับ ”
“ เพราะึคือควายไง เข้าใจอะไรยาก ” ผมเริ่มประติดประต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นครู่หนึ่ง แต่สายตาเจ้ากรรมกลับมองไปยังร้านตรงข้ามเจอไอ้คนคุ้นเคยนั่งดื่มอยู่คนเดียว
“ ไอ้คูณ ” เมื่อบังเอิญเจอแบบนี้ผม็ต้องเข้าไปทักแล้วมั้ย “ ไง ไม่เจอกันนานเลยนะ ”
“ นั่งสิ พี่ไฮโลเป็นบ้างสบายดีมั้ย ” อะไรกันคิดจะกวนประสาทผมรึไงถึงได้ถามอะไรแบบนี้
“ กูสิต้องถามึ พี่ไฮโลสบายดีรึเปล่า ึดูแลพี่เขาดีเหมือนที่กูดูแลมั้ย ”
“ ึเมาป่ะเนี่ย ึถามสารทุกข์สุขดิบแฟนตัวเองผ่านกูเนี่ยนะ ไม่ได้ติดต่อกันเลยรึไง ”
“ หมายความว่าไง ” ผมถามออกไปด้วยความคิดที่ว่านี่มันเรื่องอะไรกัน ผมงงไปหมดแล้ว
“ ็ตามทีู่นั่นแหละ ึูเหมือนึไม่ได้ติดต่อพี่เขาเลยอย่างนั้นแหละ ”
“............” ไพ่เงียบไปชั่วขณะ ทำให้คูณหยุดดื่มวางแก้วเบียร์เย็น ๆ ลงโ๊ะ
“ เอาจริงดิ ไอ้สัสไพ่ึทิ้งพี่เขาหรอ ” คูณกระชากคอเสื้อของไพ่เต็มแรงเพื่อเค้นคำตอบ
“ กูเนี่ยนะทิ้งพี่เขา พี่เขาต่างหากที่ทิ้งกูไปหาึ และเป็นึที่แย่งพี่เขาไปจากกู ที่ผ่านมาตัวติดกันอย่างกับตังเมไม่ใช่รึไง ”
“ โว้ยยย ึไปรับข่าวแบบนั้นมาจากไหนวะ เพราะึนั่นแหละทำให้พี่เขาไม่รับรักกู เพราะึที่ทำให้พี่เขาเศร้า ยิ้ม และร้องไห้ได้ เพราะคนเชี่ย ๆ อย่างึที่ทำให้พี่เขาติดต่อกูน้อยลงแบบนี้ ”
“ ึโกหก วันนั้นถ้ากูมาช้าอีกหน่อย ึกับพี่เขาคงได้กัน ”
“ วันไหนอีก ”
“ ็วันที่กูต้อยหน้าึไงไอ้สัส กำลังจะอมให้พี่เขาไม่ใช่รึไง ” คูณทนไม่ไหวกับคำูของคนที่เขาหลีกทางเรื่องความรักให้ บรรจงกำปั้นลงกระทบใบหน้าขาวอย่างแรง
“ ไอ้….โถ่เอ่ย วันนั้นกูแค่นั่งพื้น แล้วทำน้ำหก กูเลยเช็ดพื้นตรงนั้น ึเห็นเป็นภาพยังไงเนี่ย สังเกตบ้างมั้ยว่าพื้นมีน้ำหวานหกอยู่ ไอ้ควาย ” บรรยากาศรอบข้างเงียบฉี่ลงทันตาเห็น เหล่าขี้เมาทั้งหลายหันมาสนใจโ๊ะเจ้าเรื่องที่เสียงดังกลบเสียงดนตรี คูณค่อย ๆ ปล่อยมือออกจากไพ่ที่กำลังช็อค กลับมานั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิมพร้อมถอนหายใจ
“ เรื่องวันนั้นมันไ่ีอะไร กูไปเล่นที่ห้องพี่เขาปกติเหมือนตอนที่กูยังเรียนอยู่ที่นี่ ”
“ 4 ทุ่มเนี่ยนะ ”
“ อืม ็พี่เขาบอกว่าสะดวกตอนไหน็มาได้ แล้วตอนที่กูไปพี่เขากำลังจะเข้านอน พี่็เลยสวมชุดแบบนั้น และอีกอย่างกูแค่จะนั่งพื้นแล้วเผลอเตะแก้วน้ำหวานหก กู็แค่ก้มลงเช็ดน้ำหวานไม่ได้ก้มลงไปทำเรื่องแบบนั้นสักหน่อย กูเข้ามาในห้องไม่ถึง 3 นาที ึ็เปิดประตูเข้ามาต่อยหน้ากู เรื่องมัน็แค่นั้น ”
“ แต่ึ็ไปเดทกับพี่เขาบ่อย ๆ หลังจากเรื่องวันนั้น ”
“ เดท-่าอะไร กู็แค่ชวนพี่ไฮโลออกไปิข้าว ออกไปทำอะไรสนุก ๆ บ้าง ไม่ใช่อยู่แต่ในห้องมองมือถือไปวัน ๆ แบบนั้น อีกอย่างช่วงที่พี่อ่อนแอกูยอมรับว่ากูพยายามจะแย่งพี่เขามาจากึ แต่พี่เขาเลือกึไงไม่ใช่กู หลังจากนั้นกูกับพี่เขา็ติดต่อกันน้อยลง ช่วงหลัง ๆ เห็นพี่เขากลับมาร่าเริงเหมือนเดิม ไอ้กู็นึกว่าพี่เขากับึกลับมาคืนดีกันแล้ว ”
“ ไม่เลย กูไม่ได้ติดต่อพี่เขาตั้งแต่วันนั้น ยังไม่ได้คุยอะไรกันสักคำ ”
“ ปวดหัวโว้ย ขอเบียร์อีก 1 ขวดครับ ” คูณซื้อเบียร์เพิ่มอีกขวดเื่าตอนนี้โ๊ะเริ่มไ่ีอะไริแล้ว
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??