เรื่อง Chemical Engineering ( ถ้าพี่ไม่อยากใช้โควต้า 8 ปี ก็ต้องยอมให้น้องคนนี้สั่งสอนนะครับ )

ตอนที่ 32

ปี 4 เทอม 1 กลัวใจเธอเปลี่ยน

ค่ำมืดดึกดื่น แต่แสงไฟยังสว่างไสวข้างไหล่ทาง เก๋งสีขาวจอดเทียบหน้าหอพักดาราแลนด์ พร้อมกับมีคนคุ้นตาเดินลงมาจากรถด้วยความรีบเร่ง พลันมองเวลาบนมือถือ 22.10 น. สลับกับขอบคุณเจ้าของรถที่พาเขาออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกในวันนี้

“ ขอบใจมึง ขับรถกลับดีดี ไว้เจอกัน ” ไฮโลชะโงกหน้าเข้ามาในรถเพื่อเอ่ยคำขอบคุณ ก่อนที่จะขอตัวขึ้นห้องของตัวเองไป

“ ครับพี่ ไว้ไปเที่ยวกันใหม่นะครับ ” คูณตอบรับด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มและโบกมือลาเบา ๆ มองพี่ปิดประตูรถแล้ววิ่งสับตีนแตกเข้าอาคารไปด้วยความรีบเร่ง แต่นึกไม่ถึงว่าจะมีคนเปิดประตูรถของเขาแล้วขึ้นมานั่งเบาะข้างคนขับทันทีที่พี่ไฮโลลับสายตาไป

ปึง! เสียงปิดประตูรถดังขึ้นบวกกับคนร่างสูงเข้ามานั่งข้างในรถ พร้อมกับสายตาที่ไม่เป็นมิตรเลยสักนิด แต่คูณกลับไม่ได้ตกใจอะไร เหมือนรู้อยู่แล้วว่าเขาคนนี้จะต้องเข้ามา เนื่องจากคูณเห็นไพ่ยืนอยู่หลังเสาหน้าหอพักมาตั้งแต่ที่เริ่มจอดรถเพื่อส่งพี่ไฮโลขึ้นห้องแล้ว

“ เป็นรุ่นน้องที่ไร้มารยาทจังเลยนะ ขึ้นรถคนอื่นมาโดยไม่ได้รับอนุญาตได้ยังไง ” คูณเอ่ยทักไพ่ทันทีที่ไพ่เข้ามาในรถพร้อมกับกระชากคอเสื้อของเขาด้วยแรงอันมากล้น

“ ไปไหนกันมาหรอครับ ถึงได้กลับกันดึกขนาดนี้ ” ไพ่ถามคูณด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและใบหน้าที่เย็นชา แต่กลับมีเส้นเลือดปูดโปนเต้นตุบ ๆ อยู่ข้างขมับ ฟันกรามขบเม้มกันดังกรอด ๆ

“ ก็ตามที่เช็คอินนั่นแหละ ว่าแต่น้องไพ่ไม่รู้จริง ๆ หรอครับว่าเราสองคนไปไหนกันมา พี่ไฮโลไม่ได้บอกอะไรเลยรึไง แย่จังเลยนะทั้ง ๆ ที่พี่ไฮโลเล่าเรื่องของไพ่ให้พี่ฟังแท้ ๆ ” คูณพูดพร้อมกับปลายตามองไปยังเกะหน้ารถที่มีถุงยางยังไม่แกะวางอยู่ หมายยั่วโมโหคนข้าง ๆ เอาสิต่อยกูเลยไอ้หนู กูจะได้มีเรื่องมาอ้อนพี่ไฮโลของกูไง แล้วมึงก็ต้องรับบทเป็นตัวร้ายซะ คูณคิดอยู่ภายในใจ เปรยยิ้มมุมปากน้อย ๆ

“ กูแม่งไม่ชอบขี้หน้ามึงจริง ๆ ด้วยว่ะ ” จู่ ๆ ไพ่ก็พูดสิ่งที่คิดออกมาอย่างตั้งใจ มองคู่แข่งด้วยความประสงค์ร้าย ออกแรงผลักและปล่อยคอเสื้อของรุ่นพี่คนนั้นทำให้หลังของคูณกระทบกับเบาะรถดังตุบ โอ้ย!

“ อะไรกัน พี่ก็ไม่ชอบขี้หน้าเราเหมือนกันนั่นแหละ ใครจะไปชอบผู้ชายของคนที่ตัวเองชอบกัน ประหลาดแย่ ” คูณจัดแจงคอเสื้อให้เข้าที่เอียงคอซ้ายขวา บิดหัวไหล่เสียงดังกร๊อบแกร๊บ

“ มึงว่าไงนะ ”

“ เรื่องแบบนี้รูทเมทที่รับหน้าที่เพื่อนร่วมงานอย่างน้องไพ่คงต้องรู้ไว้สินะครับ ว่าพี่คูณคนนี้กับพี่ไฮโลเราสองคนเป็นอะไรกัน ”

“ อย่ามายุ่งกับคนของกู ”

“ เป็นแค่รูมเมทห้ามเรื่องแบบนี้ได้ด้วยหรอครับ ถ้าพี่จะจีบพี่ไฮโลแล้วน้องไพ่จะทำไม สถานะอะไรก็ไม่มี แต่เล่นหึง เล่นหวงแบบนี้ไปทั่ว มันตัดโอกาสคนอื่นเขานะรู้มั้ย ” จากคำพูดของคูณมันทำให้ไพ่โกรธมากแทบขาดสติ กำหมัดเอาไว้แน่นถ้าชกหน้าตอนนี้ได้คงทำไปแล้วแต่ก็ไม่อยากเปิดโอกาสให้เจ้านี่มันได้ทำคะแนนเพิ่มหรอก

“ งั้นมาดูกัน ว่ากูกับมึงใครมันจะแน่ แต่จำไว้ด้วยว่ากูมาก่อน ”

“ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า พี่คนนี้ต่างหากที่มาก่อน และเดินนำหน้าน้องไพ่มาตลอดด้วย ”

“ แล้วไง เพราะตอนนี้พี่ไฮโลเลือกกูครับ ” ไพ่ยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะก่อนที่จะเดินออกจากรถของคูณไป ปล่อยให้คูณนั่งกำพวงมาลัยรถแน่นเพื่อระบายความขุ่นเคืองออกมา ทั้งแววตา สีหน้า ต่างไปในทิศทางเดียวกันสุดจะกลั้น

ณ หน้าห้องของไฮโล

ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องทำสีหน้ายังไง เพราะตอนนี้ผมโกรธพี่เขามาก มันทั้งหึงและหวงปนเปกันไปหมด พี่เขายอมให้คนอื่นเข้ามาในพื้นที่ของเราสองคนแบบนี้ได้ยังไง ไปเที่ยวโดยไม่บอกผมไม่พอ ยังจะให้ไอ้หมอนั้นเข้ามาใช้พื้นที่สื่อของเราสองคนเพื่ออะไรอีก ถ้าไม่ใช่ FC ส่งข้อความและแท็กไลฟ์มาหาพี่ก็คงไม่คิดที่จะบอกผมเลยใช่มั้ย ไพ่นึกคิดต่าง ๆ นานาอยู่หน้าประตูห้อง มือจับลูกบิดประตูเอาไว้แน่นช่างใจว่าจะเข้าไปหรือเปล่า แต่ก็ตัดสินใจเปิดเข้าไปอยู่ดี

“ วิจัยพึ่งเสร็จหรอ รีบมานั่งนี่สิ พี่ต้มมาม่าไว้รอพอดีเลย ” ไฮโลต้อนรับน้องด้วยรอยยิ้มเหมือนทุก ๆ ครั้ง บ้าเอ่ย หยุดเดี๋ยวนี้นะไพ่ อย่าพึ่งพูดคุยอะไรกับพี่เขาตอนนี้

“ พี่ไปกับมัน พี่ไม่คิดจะบอกผมหน่อยหรอ พี่กำลังทำให้ผมเป็นคนโง่ใช่มั้ย ” คำพูดของไพ่ทำให้ไฮโลถึงกับชะงัก มือน้อยเปิดฝ่าปิดมาม่าหอมกรุ่นส่งกลิ่นอายอันคุ้นเคย และนั่งนิ่งอยู่ตรงโต๊ะญี่ปุ่นกลางห้อง ตอบคำถามคนหัวร้อนด้วยความใจเย็น

“ เปล่า พี่ก็แค่กลัวว่าจะรบกวนไพ่ แล้วอีกอย่างคูณก็เป็นเพื่อนที่ดี ไว้ใจได้ ”

“ ดี-่าอะไร มันจ้องจะกินพี่ พี่ยังไม่รู้ตัวอีก ” ไพ่เริ่มขึ้นเสียงใส่อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ยิ่งนึกถึงตอนเจ้านั่นประกาศสงครามแย่งพี่ไฮโลยิ่งทำให้เจ้าน้องขาดสติ

“ เกินไปแล้ว พูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง เพื่อนก็คือเพื่อน พี่ไม่คิดเป็นอย่างอื่นหรอก ”

“ เกินไปตรงไหน นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่ไปกับมันใช่มั้ย และทุกครั้งที่พี่ไปกับมัน พี่แม่งไม่เคยบอกผมเลยเว่ย ผมต้องรู้จากคนอื่นตลอด ”

“ คือพี่ไม่จำเป็นต้องบอกไพ่ทุกอย่างมั้ย พี่กับไพ่ไม่ได้มีสถานะที่ต้องรายงานเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่ายให้ฟังตลอดเวลาสักหน่อย ” ตอนนี้ไฮโลก็เริ่มหัวร้อนขึ้นมาแล้วเหมือนกัน เนื่องจากไพ่เริ่มพูดจาไม่ให้เกียรติเพื่อนคนสำคัญของเขาแบบนี้

“ สรุปคือ ผมเป็นคนอื่น แต่มันคือเพื่อนที่ดีใช่ป่ะ หึ 555 ผมพึ่งรู้เลยนะเนี่ย ว่าสถานะที่แท้จริงของผมตอนนี้มันเป็นยังไง เป็นแค่คนนอกนี่เอง ”

“ ไม่ใช่ พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ไพ่ช่วยใจเย็น ๆ ก่อนได้มั้ยครับ ฟังพี่ก่อน ” ไฮโลลุกขึ้นจากที่นั่งเข้ามาจับแขนของไพ่ เพื่ออธิบายเรื่องเข้าใจผิดทั้งหมด แต่น้องสะบัดแขนออกด้วยความโมโห ส่งผลให้พี่ทรงตัวไม่อยู่ไถลเซไปข้าง ๆ ชนโต๊ะญี่ปุ่นล้มลง มาม่าที่พึ่งต้มสุกหกเต็มพื้นกระจายอยู่ทั่วห้อง เสียงดังโครม “ ออกไป ออกจากห้องกูไปซะ ” ไฮโลพูดเสียงนิ่ง พร้อมกับดวงตาที่สั่นไหว หน้าอกกระเพียบขึ้นลงหนัก ๆ และถี่เพื่อแสดงถึงความไม่พอใจ พร้อมกับชี้ไปที่ประตูห้อง เพราะตอนนี้เขาหัวร้อนสุด ๆ มันคงจะไม่ดีถ้าเขาจะระเบิดอารมณ์แข่งกับไพ่ในตอนนี้

“ ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมจะเช็ดให้เดี๋ยวนี้ ” ไพ่วางกระเป๋าลงบนเตียงนอนก่อนที่จะเดินออกไปนอกระเบียงเพื่อหยิบผ้าขี้ริ้วผืนหนึ่งเข้ามาเช็ดทำความสะอาด

“ ไม่ต้อง มึงกลับหอมึงไปได้แล้ว ” ไฮโลแย่งผ้าขี้ริ้วนั้นจากมือของไพ่เพื่อมาจัดการกับปัญหาตรงหน้า

“ ผมทำเอง ” ไฮโลและไพ่แยกผ้าผืนเก่า ๆ นั้น พี่เริ่มเบ้ปาก น้ำในตาค่อย ๆ ซึมออกมาให้เห็น

“ กูบอกให้มึงออกไปไง กูทำเอง ตอนนี้กูไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น แล้วก็ไม่อยากอธิบายอะไรด้วย แม่ง มึงนี่มันสร้างแต่เรื่องให้กูตลอดเลย เพราะมึงนั่นแหละ กูถึงต้องไปเที่ยวกับคูณ เอาแต่พูดกับกูว่าไม่ว่าง ๆ ชวนไปไหนก็ไม่ไป แค่จะแดกข้าวด้วยกันมึงยังสละเวลาของมึงมาให้กูไม่ได้เลย แล้วมันผิดตรงไหนที่กูจะไปหาอะไรทำกับเพื่อนหรือคนรู้จักอะ ” ไฮโลแสดงอารมณ์ออกมาพร้อมกับน้ำตาที่รินไหล แขนเสื้อที่เคยแห้งก็เปียกชื้นไปหมด สะอื้น ฮือ ๆ ต่อหน้าไพ่เหมือนเด็กคนหนึ่ง

นี่มันอะไรกันผมทำพี่เขาร้องไห้อย่างนั้นหรอ ที่ผ่านมาผมคงทำผิดกับพี่เขามามากสินะ แขนยาว ๆ เอื้อมมาดคนขี้แยเข้ามาซบที่อก ถึงแม้จะมีแรงต้านผลักเขาออกแต่ก็ยังฝืนกอดคนบ่อน้ำตาตื้นอยู่ดี

“ ปล่อยกู ”

“ ผมไม่ปล่อย จนกว่าพี่จะหยุดร้องไห้ เอาล่ะผมขอโทษหยุดร้องนะครับ ”

“ หยุดร้องอะไร กูไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย กูเกลียดมึง ออกจากห้องกูไปซะ ” ถึงปากจะพูดออกมาแบบนั้น แต่แขนทั้งสองข้างกลับกอดน้องเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย น้ำตาที่หลั่งไหลซึมผ่านเสื้อเชิ้ตสีขาวทำให้หน้าอกของน้องสัมผัสได้ถึงความชื้น นี่มันจะขี้โกงกันเกินไปแล้ว พี่เล่นร้องไห้ฟูมฟายขนาดนี้แล้วความรู้สึกโกรธของผมก่อนหน้านี้จะทำยังไง

“ ผมผิดเองผมขอโทษ ”

“ มึงดุกู กูไม่ชอบ กูไม่ชอบมึงที่ชักสีหน้าแบบนั้นใส่กู ”

“ ผมก็แค่หึง ถ้าผมทำอีกพี่ให้อภัยผมได้มั้ย ผมชอบพี่มากนะครับ ”

“ กูรู้ กูก็ผิดเหมือนกัน กูขอโทษ ”

“ เรื่องอะไรครับ ”

“ ทุกเรื่อง ” ผมอยากถามออกไปจริง ๆ คำว่าทุกเรื่องนั่นมันหมายถึงเรื่องที่ผมเป็นคนนอกด้วยหรือเปล่า ตอนนี้ผมอยู่ในสถานะไหนกันแน่ ที่ผ่านมาผมไม่เคยสนใจเรื่องสถานะเลยสักนิด เพราะเราก็ดูรักกันดี แต่มาวันนี้ผมเพิ่งรู้ตัวว่า ถ้าสถานะชัดเจนมันจะเป็นเครื่องมือที่ทำให้ผมสามารถรักษาสิทธิของผมในตัวของพี่ได้ ไม่อยากเป็นแค่คนพาลตามหึงหวงเป็นคนบ้าแบบนี้ “ มึงหายโกรธกูรึยัง ” ไฮโลเงยหน้าขึ้นไปมองไพ่โดยที่ยังกอดไพ่เอาไว้แน่น

“ ไม่ได้โกรธสักหน่อยครับ แต่แค่ไม่พอใจกับการกระทำของพี่สักเท่าไหร่ ”

“ กูต้องทำยังไง มึงถึงจะหยุดทำหน้างอแบบนี้ ”

“ ก่อนอื่นก็ต้องพูดเพราะ ๆ ก่อนครับ ”

“ ก็ได้ พี่จะพยายาม ” ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาของพี่โฮโลด้วยแขนเสื้อนักศึกษาของผมทั้ง ๆ ที่สมองยังขุ่นเคืองอยู่

“ พี่เลิกคบกับเจ้าหมอนั่นได้มั้ย ผมไม่ชอบขี้หน้ามันเลย ”

“ ไม่ได้ เขาเป็นทั้งเพื่อนและรุ่นน้องที่พี่มีในตอนนี้ เลิกคบไม่ได้หรอก ”

“ ถ้างั้นห้ามติดต่ออะไรกันเป็นการส่วนตัวแบบนี้อีก ถ้าจำเป็นจริง ๆ พี่ต้องแชตบอกผมทุกครั้งเข้าใจมั้ยครับ อย่าปล่อยให้ผมรู้จากคนอื่นแบบนี้อีก ผมไม่ชอบ ”

“ ได้ แต่ไพ่ต้องหาเวลามาอยู่กับพี่บ้างนะ ไม่ใช่เอะอะอะไรก็ไม่ว่างแบบนี้ พี่ไม่โอเคเหมือนกัน ในเมื่อไพ่ทำให้พี่ไม่ชินกับการอยู่คนเดียวไปแล้ว ต่อไปห้ามหายไปไหนอีกเข้าใจมั้ย ” นี่ผมละเลยพี่เขามากขนาดนี้เลยหรอ ผมทำให้พี่เหงา เลยต้องหาเพื่อนคุยสินะ แต่ว่าช่วงนี้ผมก็งานยุ่งด้วยสิ เพราะมีกำหนดการส่งงานวิจัยที่ชัดเจนทำให้ช่วงนี้รีบเร่งเป็นพิเศษด้วย

“ ครับ ผมจะพยายามมากินข้าวกับพี่ทุกวัน อย่างน้อยหนึ่งมื้อแล้วก็กลับมาพักที่หอกับพี่ด้วยแบบนี้โอเคมั้ยครับ ”

“ โอเค ” ถึงแม้ว่าภายในใจอยากให้ไอ้คูณอะไรนั่นหายออกไปจากชีวิตเราทั้งคู่มันคงเป็นไปไม่ได้ในเร็ว ๆ นี้แต่ภายภาคหน้านั้นไม่แน่ ไพ่คิดอยู่ภายในใจ เมื่อทั้งคู่ทำการปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยแล้ว ไพ่ก็ได้ให้ไฮโลไปอาบน้ำส่วนตัวเองก็ทำความสะอาดเช็ดรอยเปื้อนอาหารที่พึ่งหกไปเมื่อครู่และรอการอาบน้ำต่อจากไฮโล

จากนั้นเพื่อเป็นการขอโทษไฮโลจึงถูกไพ่ให้ลงสตอรี่รูปคู่ที่เขาสองคนนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน จัดฉากว่าไฮโลได้ง้อไพ่เรียบร้อยแล้วโดยการแอบถ่ายคนที่กำลังหลับอยู่พร้อมกับแคปชั่นที่เอาใจแม่ยกทั้งหลาย

//Story :รูปภาพ ไพ่กำลังหลับอยู่บนเตียง ไฮโลถ่ายภาพตัวเองคู่ไพ่พร้อมกับรอยยิ้มและมืออีกข้างบีบแก้มคนที่กำลังหลับจนปากจู๋ : แคปชั่น ง้อแล้วนะครับ กว่าจะหายงอนเหนื่อยเอาเรื่อง ^^

ไฮโลยืนมือถือให้กับ QC ที่โอบกอดเขาจากด้านหลัง และเอาคางเกยบ่าของเขาเหมือนทุกที “ พอใจรึยัง โพสต์เลยมั้ย ”

“ ไม่รู้สิครับพี่คิดว่ายังไง ” หอมจังกลิ่นแชมพูของพี่ไฮโล อยากหอมมากกว่านี้ ไพ่เริ่มซุกซนจากที่แค่เกยคางตอนนี้ดอมดมซอกคอขาวของพี่ตามอารมณ์นึกคิด แถมยังจูบทิ้งรอยอีกต่างหาก แต่ช่างหน้าแปลกที่ไฮโลไม่ได้ว่าหรือขัดขืนอะไรเลย

“ ก็ดีแล้วนะ งั้นลงเลยแล้วกัน ” ทันทีที่กดส่งสัมผัสเย็น ๆ บวกกับความรู้สึกนิ้วมือสิบนิ้วของคนข้างหลังล้วงลึกผ่านกางเกงนอนกำรอบไฮโลน้อยเอาไว้ “ อืมมม ” ไฮโลหลับตาพริ้มเพื่อลิ้มรสอารมณ์วาบหวาม

“ ไม่ห้ามหน่อยหรอครับ เดี๋ยวผมก็เหลิงหรอก ”

“ พูดมาก ทำ ๆ ไปเถอะน่า นาน ๆ ที ไพ่จะกลับมาไม่ใช่หรือไง ” อะไรกันอย่าบอกนะครับว่าพี่คาดหวังสิ่งนี้กับผมอยู่น่ะ น่ารักจริง ๆ เลย ดวงตาเหยี่ยวสุดแสนจะร้ายกาจมองต่ำลงไปมองมือของตัวเองที่กำลังเล่นสนุก “ มองอะไรเจ้าบ้านี่ เปิดปากซะ ” นี่เริ่มก่อนเลยหรอ ดึงผมเข้ามาจูบก่อนแบบนี้ได้ยังไงไม่ยุติธรรมเลยสักนิด หวานมากดูเหมือนพี่จะจูบเก่งขึ้นทุก ๆ ครั้งที่เจอกันเลยสินะ แถมยังร้อนแรงมากด้วย “ อืมมมม ” ขณะที่ไพ่กำลังคิดเรื่อยเปื่อยไฮโลก็ได้จูบไพ่สมใจอยากปรารถนา ร่างกายเกร็งกระตุกสองสามครั้ง ของเหลวสีขาวขุ่นเปราะมือน้องที่กำลังชักให้พี่ไม่หยุดมือ

“ เป็นเด็กไม่ดีเลยนะครับเสร็จก่อนผมได้ยังไงกัน ”