เรื่อง Chemical Engineering ( ถ้าพี่ไม่อยากใช้โควต้า 8 ปี ก็ต้องยอมให้น้องคนนี้สั่งสอนนะครับ )

ตอนที่ 30

ปี 3 เทอม 2 คนคลั่งรัก

ณ หอพักดาราแลนด์

ความน่ารักนี่ช่างอันตรายต่อหัวใจ ใบหน้าที่เคยเกลียดแสนเกลียดเมื่อ 2 ปีก่อน ตอนนี้กลับเป็นใบหน้าที่ทำให้หลงไหล ยิ่งตอนดวงตาหลับพริ้มแบบนี้ แก้มป่อง ๆ นั่น ไหนจะริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ มันช่างเป็นสิ่งล่อลวงที่มีประสิทธิภาพมาก อยากจะประทับรอยจูบและบดขยี่ปากบาง ๆ นั่นให้มีเลือดซิบออกมาซะจริง ๆ

ไฮโลครุ่นคิดอยู่ภายในใจ พร้อมกับใช้นิ้วปัดปอยผมน้อย ๆ ที่บดบังวิสัยทัศน์บนใบหน้าของไพ่ออก โน้มตัวก้มลงจูมพิตหน้าผากอย่างอ่อนโยน

“ ตอนมึงอยู่เงียบ ๆ ไม่พูดไม่จาแบบนี้อย่างกับเทวดาเลย ” พี่ค่อย ๆ ลุกออกจากที่นอนไปหยิบเอากุญแจรถเจ้าแก่เพื่อออกไปซื้อกับข้าวยามเช้าเข้ามารอไพ่ตื่น เนื่องจากเมื่อคืนไพ่ต้องทำงานวิจัยและอ่านบทความหนักมากจนดึกดื่น กว่าจะเสร็จก็เกือบเห็นดวงอาทิตย์ของเช้าวันใหม่เสียแล้ว “ อยากกินอะไรก็ทักมาแล้วกันนะ ”

“ ครับบบ ” ไฮโลถามออกไปส่ง ๆ แต่ไม่นึกว่าน้องจะตอบเขาขึ้นมาจริง ๆ อย่าบอกนะว่าเจ้าหมอนี่ได้ยินสิ่งที่ฉันคนนี้พูดหมดเลย ไม่รอช้าพี่ก็แก้ความเขินด้วยการปิดประตูใส่และออกจากห้องไปซื้อของทันที ไอ้บ้าเอ่ย ไม่น่าพูดอะไรแบบนั้นออกไปเลย น่าขายหน้าที่สุด

เมื่อถึงตลาดหน้ามอร้านต่าง ๆ ก็เริ่มทะยอยปิด เพราะเวลาตลาดเช้าเริ่มหมดลงแล้ว เหลือก็แต่เมนูอาหารถุงที่เขาไม่ชอบเลยสักนิด

“ ว่าแล้วเชียว รู้งี้มาแต่เช้าก็ดีสิ ปกติมีแต่เจ้านั่นที่ออกมาซื้อกับข้าวตอนเช้านี่เน้าะ ” ไฮโลถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พลันหันไปมองร่างสูงอันคุ้นเคยที่กำลังส่งยิ้มมาจากที่ไกล ๆ ของอีกฝั่งของถนน “ ไอ้คูณ ๆ นั่นมึงใช่มั้ย ” ไม่รอช้าไฮโลก็รีบเดินข้ามถนนแล้วไปหาคนที่ชื่อคูณทันที

“ หวัดดีครับพี่ไฮโลไม่เจอกันนานเลย ” ทั้งคู่กอดและตบหลังกันเสียงดัง ปุปุ

“ นั่นสิ มึงไปไงมาไงเนี่ยถึงมานี่ได้ ”

“ พอดีมาเที่ยวครับ แล้วก็มาจัดการเรื่องที่ดิน ”

“ อย่างนั้นเองหรอ คิดถึงวะ มึงนี่ไม่คิดจะติดต่อกลับมาเลย ตั้งแต่วันนั้น ”

“ ขอโทษครับพี่ พอดีตอนนั้นยุ่ง ๆ จนไม่มีเวลาเลย ว่าแต่พี่ยังไม่จบอีกหรอครับเนี่ย เหลือจะเชื่อ ผมได้ปริญญาโทใบที่สองแล้วนะ ” ทั้งคู่เดินพูดคุยกันไปเรื่อย ๆ พูดจาหยอกล้อแซวกันเกี่ยวกับเรื่องสมัยก่อน จนมาถึงร้านอาหารตามสั่งแห่งหนึ่งที่กำลังจะเปิดร้านพอดี ทั้งคู่จึงตัดสินใจเข้าไปพูดคุยกันที่นั่น

“ มึงนี่ยังปากหมาเหมือนเดิมเลยนะ 555 ”

“ พี่สอนมาดีครับ กู มึง ไอ้เหี้ย ไอ้สัส ผมจำหมดแหละ ”

“ มึงนี่นะ มึงเป็นคนแรกเลยนะเนี่ยที่กูเถียงไม่ทัน แต่ก็ช่างเถอะ กูหยวน ๆ ให้ เพราะเป็นน้องหรอกนะไม่งั้นสวย ”

“ ไม่สวยครับ ผมหล่อ ”

“ กวนตีน ”

“ หยอก ๆ ครับ ว่าแต่พี่ไฮโลเหลืออีกกี่ปีจบหรับ ผมจะได้เอาพวกหรีดมาแสดงความยินดี ” ไฮโลสะบัดน้ำในหลอดใส่คนตรงหน้าด้วยความหมั่นเขี้ยว ไอ้บ้านี่ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่

“ เดี๋ยวมึงจะได้ดอกไม้จันทร์จากกู ”

“ โอ๋เอ๋ ๆ อย่าใจน้อยไปเลยนะครับ ว่าแต่พี่จะจบหรือยัง ”

“ ใกล้แล้ว ถ้าเป็นไปตามแผนก็แจ้งจบปีหน้าเทอมสอง ”

“ นั่นสินะครับ ถ้าไม่จบปีหน้าก็คงตุ้ยโดนเชิญออกแหง ๆ ”

“ หัวเราะไปเถอะ เป็นมึงหรอกนะกูถึงนิ่ง ถ้าเป็นคนอื่น สลบอยู่ใต้พื้นรองเท้าของกูแล้ว ” แววตาของคูณเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้น ก่อนที่จะถามคำถามที่ละเอียดอ่อนออกไป

“ นี่พี่ยังรู้สึกผิดกับเรื่องของผมอยู่หรือเปล่าครับ ”

“ ก็แน่สิ กูเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้มึงโดนไล่ออก ทั้ง ๆ ที่มึงพึ่งขึ้นปีสามมาแท้ ๆ ถ้ากูไม่ชวนมึงไปกินเหล้าวันนั้น ” ใบหน้าอันรู้สึกผิดปรากฏเด่นชัด นิ้วโป้งทั้งสองข้างสัมผัสกันด้วยความประหม่า ก่อนที่จะโดยโอบกุมด้วยมือใหญ่ ๆ ของอีกคน

“ มือพี่เล็กจังเลยนะครับ จู๋คงจะเล็กตามมือแน่ ๆ เลยใช่มั้ยครับ ” บรรยากาศสุดซึ้งถูกพังทะลาย เมื่อคำพูดแปลก ๆ พ่นออกมาจากปากของคูณ

“ โอ้ยยย ไอ้คูณ ไอ้เหี้ย ปล่อย! ” ไฮโลขยับมือออกด้วยความฉุนเฉียวแต่กลับสู้แรงของเจ้ายักษ์นี่ไม่ได้เลยสักนิด อะไรจะแรงควายขนาดนี้ดึงมือออกไม่ได้เลย

“ ไม่ปล่อย จนกว่าพี่จะเลิกโทษตัวเองเรื่องของผม ”

“ ก็กูผิด ”

“ พี่ไม่ได้ผิดสักหน่อย รุ่นน้องพวกนั้นแม่งกวนส้น-ีนเอง ได้ไปนอนนับหยดน้ำเหลือในโรงบาลก็สมควรแล้ว อีกอย่าง พวกนั้นต่างหากที่เริ่มก่อน เราก็แค่ปกป้องตัวเองเกิดเหตุก็เท่านั้น อีกอย่างพี่ก็วางมวยเป็นเพื่อนผมไม่ใช่รึไง พี่ไม่ได้ปล่อยให้ผมสู้คนเดียวสักหน่อย ”

“ แต่กลับมีแค่มึงที่ถูกไล่ออก ทำไมคนที่โดนไล่ออกต้องเป็นมึงคนเดียวด้วย นี่คือคำถามที่ติดอยู่ในใจกูตั้งแต่วันนั้น ”

“ ความจริงคือพวกมันจะไล่เราออกทั้งคู่แหละ แต่เกรดพี่แย่ไง ก็เลยคิดว่าไม่ต้องทำอะไรพี่ก็คงโดนเด้งออกจากมออยู่ดี 555 ” ไอ้เจ้าบ้าพูดจาดี ๆ ไม่ถึง 5 นาที เลยสินะ เหน็บแนมเก่งชะมัด

“ …………… ”

“ ผมพูดจริง ๆ นะครับ ไม่ได้มุก ” บรรยากาศรอบ ๆ โต๊ะเงียบลงอีกครั้ง จนได้ยินเสียงกระพือปีกของแมลงวันรอบ ๆ

“ มึงพูดความจริงให้มันน้อย ๆ จะตายมั้ย ”

“ ก็พี่อยากรู้ความจริงไม่ใช่หรอครับ 555 วันนั้นผมแทบจะต่อยหน้าไอ้ผู้ว่านั่นอยู่แล้ว รู้งี้น่าจะกระทืบหลานหมอนั่นให้พิการไปเลย ”

“ วอนคุกสินะ ”

“ เปล่าสักหน่อยครับ แต่ก็ช่างเถอะ เรื่องมันผ่านมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้ผมสอบเทียบได้ปอตรีที่สิงคโปร์มาแล้วและกำลังจะจบโทแล้วด้วย ”

“ ล้อเล่นใช่มั้ย ”

“ ง้อววว มือหนึ่งสาขาวิศวกรรมเคมีนะครับผมน่ะ ธรรมดาที่ไหน บ้านก็รวย หน้าตาก็ดี ”

“ ครับ ๆ เอาที่มึงสบายใจเถอะ ”

“ ว่าแต่พี่พักที่ไหนหรอครับ เผื่อผมไปเล่นด้วย ”

“ ที่เดิม ”

“ โอเคครับ ”

“ ถ้าจะมาบอกล่วงหน้าด้วยละ เพราะกูไม่ได้อยู่คนเดียวพอดีมีรูมเมทมาช่วยหารค่าห้องน่ะ ”

“ แฟนละสิ ”

“ ปะเปล่าสักหน่อย ไม่ใช่แฟน ” นี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย จะปฏิเสธทำซากอะไร แค่บอกว่าเป็นแฟนก็จบแล้ว

“ งั้นหรอครับ ดีจัง ”

“ มึงว่าไงนะ ”

“ เปล่าครับ ผมแค่จะบอกว่าพี่เลี้ยงผมนะครับข้าวมื้อนี้ ”

“ เออได้ แดก ๆ ไปเถอะกูจ่ายเอง เอาอีกจานมั้ยล่ะ เงินกูหมดแล้ว แต่ไม่เป็นไรกูเลี้ยงได้ แต่กูไม่มีเงินแล้ว ”

“ งั้นเอากระเพราะหมูสับไข่ดาวเผ็ดน้อยเพิ่มอีกจาน และโค้กขวดใหญ่ด้วยครับแม่ค้า ” คูณยกมือสั่งข้าวกับแม่ค้าอย่างไวเมื่อได้ยินคำกล่าวของพี่ ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มและมีความสุข

“ ไอ้เวรนี่ ” ครืด ๆ เสียงโทรศัพท์สั่นเป็นระรอกอยู่ในกระเป๋าเสื้อฮู้ดตัวโปรด สายเรียกเข้าจากคนไม่มีชื่อ แต่บันทึกไว้เป็นอิโมจิฟันเฟืองตัวหนึ่ง “ มึงกินไปก่อนนะ กูรับสายแป๊บนึง ”

“ ครับ ”

CALL (ไพ่ vs. ไฮโล)

//ตื่นแล้วหรอ หิวหรือยัง

//ตื่นแล้วครับ พี่อยู่ไหน ทำไมไปซื้อกับข้าวนานจัง

//อยู่ซอยกรรมกรนะ พอดีเจอเพื่อนเก่าก็เลยกลับช้า

//งั้นหรอครับ แล้วจะกลับหรือยัง ผมหิวมากเลย

//อีกสักพัก ทนหน่อยนะ เดี๋ยวพี่รีบกลับ

//…………………………..

//เป็นอะไร ทำไมเงียบ เผลอหลับหรอ

//เปล่าครับ พี่กลับมาตอนนี้เลยได้มั้ย พอดีผมคิดถึงพี่มาก ๆ เลยนะสิ

//ไม่ได้ ตอนนี้เลี้ยงข้าวเพื่อนอยู่ จะกลับก่อนได้ไงเสียมารยาทแย่

//ให้เขาอยู่กันเองไม่ได้หรอ

//ไม่ได้ เพราะมีแค่พี่กับเพื่อนสองคน

//ก็ได้ครับ ถ้างั้นก็ทานเสร็จแล้วรีบกลับนะครับผมจะรอ

//อืม ได้ ถ้าหิวมาก ๆ ก็สั่งไรเดอร์ กินก่อนได้เลย

//ไม่ ผมจะรอพี่

//ก็ได้ ก็ได้

อะไรกันแปลก ๆ ทำไมถึงคะยั้นคะยอให้กลับจังเลยนะเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า แต่ก็ช่างเถอะคงไม่มีอะไรหรอก คงแค่อยากอ้อนเฉย ๆ

ตัดภาพมาที่ฝั่งของไพ่

สมองน้อย ๆ คิดไม่ตก ตัวร้อนลุม ๆ กระวนกระวาย หมอนั่นเป็นใครกัน ทำไมต้องจับมือพี่ไฮโลของฉันแบบนั้นด้วย แถมยังพูดคุยหัวเราะสนุกสนานอย่างมีความสุขอีก หงุดหงิดเป็นบ้า อยากจะออกไปดูให้เห็นกับตาจริง ๆ แต่ถ้าทำแบบนั้นมันคงจะล้ำเส้นการใช้ชีวิตส่วนตัวของพี่มากเกินไป เอาน่าไพ่อาจไม่ใช่อย่างที่นายคิดก็ได้ หมอนั่นคือเพื่อน เพื่อนของพี่เขา เหมือนกับที่พี่ไฮโลเป็นเพื่อนกับพี่โค้กนั้นแหละ ถึงสมองจะพยายามคิดแบบนั้นแต่มืองามกลับไม่ตอบสนองกำมือถือเอาไว้แน่น

Chat (แมชชีน vs ไพ่)

ส่งรูป // ที่นั่งกับพี่ไฮโลนั่นใครวะ หล่อโคตร คู่แข่งมึงป่ะเนี่ย ดูสิมีจับไม้จับมือ

//คงจะเป็นเพื่อนพี่เขาแหละ

//อย่างนั้นเองหรอ

//น่าจะนะ