เรื่อง ย้อนเวลามาพร้อมระบบแลกเปลี่ยนข้ามจักรวาล

“พี่ก็ใช่ย่อยนะเนี่ย”หวังหยวนกล่าวออกมาก่อนที่พวกเขาทั้งสองคนจะเดินรอบๆหาดฮาวายเนื่องจากแว่นตาปลอมตัวจึงทำให้พวกเขาไม่ได้เป็นที่สะดุดตาเลยแม้แต่น้อย

ก็เหมือนคู่รักทั่วๆไปที่มาเดทกัน!

พวกเขาทั้งสองคนใช้เวลาด้วยดันเงียบๆเหมือนกับการพักผ่อนและเดินไปรอบหาดที่สวยงามยามเย็นที่มีแสงพระอาทิตย์ตกกระทบ

แต่ความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอหวังหยวนไม่เคยเชื่อคำพูดนั้นจนมาเจอด้วยตัวเองเพราะเขากับได้รับข่าวที่ทำให้เขาช็อคที่สุด

โรงงานที่เจ้อเจียงถูกโจมตีและพ่อของเขาหายสาบสูญ!

“นายโอเคใช่ไหม”คิมยองวอนกล่าวออกมาอย่างกังวลเพราะเธอที่อยู่ใกล้หวังหยวนนั้นได้ยินทุกคำพูดและการกระทำของอีกฝ่ายเพราะการที่ต้องเดินทางไปจีนบ่อยๆทำให้ภาษาของเธอพัมนามากขึ้น

“ไม่ต้องห่วงการที่อีกฝ่ายจับตัวไปแสดงว่าพวกเขาต้องการต่อรอง”หวังหยวนพยายามปั้นหน้ายิ้มเพื่อให้อีกฝ่ายไม่กังวลและเขาทำสำเร็จเพราะดูเหมือนคิมยองวอนจะเชื่อที่เขาพูด

แต่สถาณการณ์ของหวังหลินนั้นเลวร้ายกว่านั้นมาก!

เจ้อเจียงเมื่อหนึ่งวันก่อน

“ปิงหยางตรงนี้เราควรสร้างโรงงานขนาดกลางเพื่อผลิตอุปกรณ์สฃครามนะกระสุนเสืื้อเกราะ”หวังหลินกล่าวออกมาพลางชี้ไปยังพื้นดินสิบไร่บนแผนที่

“ได้ครับนายท่าน”ปิงหยางพยักหน้าเห็นด้วยก่อนที่เขาจะไปแจ้งยังหัวหน้าวิศวกรแต่ระหว่างนั้นเขาต้องตกใจเพราะมีเสียงระเบิดและเสียงปืนดังขึ้น ปังๆๆๆ !!!

ดูเหมือนตอนนี้โรงงานนี้จะถูกโจมตีอีกครั้งและระดับการโจมตีครั้งนี้นั้นรุนแรงมากขึ้นเนื่องจากเขาที่ผ่านสนามรบมามากมายสามารถสัมผัสได้ว่าการเข้าโจมตีครั้งนี้เต็มไปด้วยระเบียบและขั้นตอน

หน่วยเงาที่ตามติดพวกเขามานั้นถึงจะมีความสามารถมากแต่เกรงว่าสองคนมิอาจสู้ร้อยคนได้เขาจึงส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายถอยออกไปถึงอย่างไรถ้าเกิดอะไรขึ้นจริงๆเขากับหวังหลินจะไม่มีทางเกิดอะไรขึ้นแน่นอน!

ไม่งั้นมันจะเป็นฉนวนสงครามโลกเพราะตอนนี้นายท่านของเขานั้นมีความหมายต่อทางกองทัพมาก!!!

ไม่สู้ให้พวกเขากลับไปสมทบกับพวกที่อยู่คฤหาสน์ดีกว่าเขานั้นไว้ใจว่าเรื่องนี้นายน้อยตรงจัดการได้แน่

“นายท่านไปเถอะครับช่องทางลับ”ปิงหยางกล่าวออกมาแต่ระหว่างที่พวกเขาหลบนี้นั้นกลับเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องและ-่ากระสุนปืนที่ดังขึ้นไม่ขาดสายเส้นทางนี้เป็นเส้นทางลับที่พวกเขาสร้างขึ้นมาและมีเพียงบุคคลระดับสูงเท่านั้นที่รู้

เพราะฉะนั้นเส้นทางนี้จึงมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นคือหวังหลิน ปิงหยาง และจางปิง หัวหน้ากองทัพติดอาวุธที่ทำหน้าที่คุ้มกันพวกเขาขณะสร้างโรงงานแห่งนี้เนื่องจากเรื่องยานรบที่ทันสมัยมากขนาดนั้นทำให้หวังหลินถูกจับจ้องตาเป็นมัน!

แถมอีกฝ่ายยังเป็นหลานชายของจางรั่วเขาจึงต้องการสนับสนุนสักหน่อย!

หวังหลินหันไปมองเขาก่อนจะขมวดคิ้วออกมาเพราะอีกฝ่ายสงบนิ่งมากจนเกินไป

“คุณดูสบายใจมากเลยนะร้อยโทจาง”หวังหลินกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มพลางจับสังเกตุสีหน้าของเขา

จางปิงที่ถูกทักใบหน้าก็กระตุกเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า

“แน่นอนเพราะเส้นทางนี้มีแค่เราเท่านั้นที่รู้ไม่ว่าใครจะมาก็มาไม่ได้”จางปิงกล่าวออกมา

หวังหลินและปิงหยางสขบในใจทันที

ไอ้หมอนนี้มันทรยศแต่พวกเขาไม่สามารถย้อนกลับได้และจางปิงก็รู้ดีเขาจึงไม่คิดจะปกปิดอะไรอีกต่อไป

“ดีมากต่อไปนี้แกอย่าหวังเลยว่สกุลจางแกจะได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย”หวังหลินกล่าวออกมาอย่างเย็นชาก่อนที่เขาจะเป็นคนเปิดประตูออกไปเองและด้านนอกของประตูก็เต็มไปด้วยเหล่าชายฉกรรณ์ที่ใส่ชุดลายพรางและเล็งปืนมาทางนี้อยู่หวังหลินและปิงหยางจึงยกมือขึ้นเท่านั้น

จางปิงมีสีหน้าหน้าเกลียดทันทีแต่เขาก็กัดฟันและสาปแช่งหวังว่าให้หวังหลินไม่รอดกลับไป!

“ฮ่าๆประธานหวังดูเหมือนครานี้ผมจะชนะคุณนะ”เสียงเยาะเย้ยดังออกมาหวังหลินหันไปมอง

“เอล็ก”หวังหลินกล่าวออกมาอย่างแปลกใจเพราะหมอนนี้เคยเป็นบอดีการ์ดของเขาแต่ทำผิดกฎเขาจึงไล่อีกฝ่ายออกไปไม่สิถ้าจะพุดให้ถูกคือเขาส่งอีกฝ่ายไปแอฟริกาที่ที่นั้นเหมาะกับอีกฝ่ายมากที่สุดเพราะหมอนี้มันกระหายเลือดมากเกินไป! แต่นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่อีกฝ่ายรับภารกิจจับตัวเขาไปเพราะความแค้น?

ไม่เลยเขาทำก็เพราะเงินทั้งนั้น!

“นายอีกแล้วสินะไม่เบื่อหน้าฉันบ้างรึไง”หวังหลินล่าวออกมาอย่างหงุดหงิด

“ผมก็อยากเบื่อหน้าคุณอยู่หรอกแต่นายจ้างกับให้ผมถึง พันล้านดอลล่า ใครจะปฎิเสธลงกันละ”เอล็กซ์กล่าวออกมาก่อนที่เขาจะใช้โซ่หนากว่าสิบเซ็นมัดมือของหวังหลินไว้ส่วนปิงหยางเอล็กกับหักแขนอีกฝ่ายตรงๆแทนเห็นแก่แบบนี้แต่อีกฝ่ายแข็งแกร่งมากเลยนะ!

“อ๊ากกก”ปิงหยางกรีดร้องออกมา

“พอได้ยินเสียงนี้แล้วคิดถึงวันเก่าๆจริงที่คุณซ้อมผมสะน่วมนะ”เอล็กกล่าวออกมาก่อนที่จะถีบทั้งสองลงไปและจับถุงคลุมหัวพวกเขาไว้

“พาตัวไปงานต่อจากนี้ไม่ใช่ของเราแล้ว”เอล็กกล่าวพลางหันไปมองจางปิง

“ผมขอแนะนำอะไรคุณสักอย่างฆ่าตัวตายเถอะตระกูลจางอาจรอดก็ได้ต่อให้คุณหนีไปไหนในโลกนี้ก็ไม่รอดหรอกนอกสะจากจะผันตัวไปเป็นทหารรับจ้างแบบผมแต่ระดับคุณคงอยู่รอดไม่ถึงอาทิตย์คึณควรรู้ไว้หน่อยนะว่าเรื่องที่คุณทำครั้งนี้นะใหญ่มาก”เอล็กกล่าวออกมาก่อนสบัดตูดออกไปกับลูกน้องของตนเพราะถ้าอีกฝ่ายไม่บอกเส้นทางลับนี้เขาก็ไม่มีทางจับหวังหลินกับปิงหยางได้ง่ายๆแบบนี้หรอก

จางปิงมีสีหน้าที่ซีดเผือดทันทีพลางคิดว่า

เงินพันล้านหยวนนั้นคุ้มแล้วจริงๆเหรอ?

คฤหาสน์ตระกูลหวังที่ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งควมมืดมนแม้แต่ทางกองทัพที่ส่งจางรั่วที่สนิทสนมกับตระกูลหวังมานั้นตอนนี้เขายังมีอการเกร็งไปทุกส่วนของร่างกายเพราะความกดดันที่เหล่าบอดีการ์ดเหล่านี้ปล่อยออกมานั้นอึมครึมอย่างมาก

กว่าที่เขาจะเดินมาถึงห้องนั่งเล่นทำให้หลังของเขาเปือกโชกไปด้วยเหงื่อแล้วจางรั่วหันไปมองยังหลานชายของตนที่ตอนนี้กำลังนั่งปิดตาอยู่ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมาและนั่งตรงข้ามอีกฝ่าย

“ลุงจางคุณรู้จักจางปิงไหม”หวังหลินกล่าวถามออกมานิ่งๆ

“เขาเป็นหลานชายของฉันเองทำไมงั้นเหรอ”จางรั่วกล่าวออกไปอย่างสงสัยหลานชายของเขาคนนี้พึ่งเข้ารับราชการตอนอายุสิบแปดตอนนี้พึ่งผ่านมาปีเดียวเองหลังจากที่เขารับราชการมาก

“คุณรู้ไหมทำไมพ่อผมถึงไว้ใจและให้หลานชายคุณเป็นผู้นำกงอทัพติดอาวุธเพื่อป้องกันโรงงานนั้นกระเพราะอยากผลักดันเขาแต่ดูนี้สิสิ่งที่เขาทำ”หวังหลินกล่าวออกมาอย่างเย็นชาน้ำเสียงของเริ่มไม่เป็นมิตรขึ้นเรื่อยๆ

จางรั่วมีสีหน้าหน้าเกลียดทันทีหลังจากที่เขาอ่านเอกสารพวกนี้จบมันมีแม้แต่เส้นทางการโอนเงินที่ชัดเจนเงินพันล้านกลับสามารซื้อตัวแกได้แล้วงั้นเหรอไอ้เด็กเวร!

แกทำอะไรลงไปกันไม่ต้องพูดถึงตระกูลหวังถ้าทางกองทัพรู้เขาละก็ตระกูลจางของเขาขบสิ้นแล้วแม้แต่คุณปู่ที่ช่วยประเทศมามากมายก็เกรงว่าจะรักษาได้เพียงชีวิตเท่านั้นชื่อเสียงและยศศักดิ์คงหายหมด!

“คุณจะจัดการเองหรือให้ผมจัดการ”หวังหยวนกล่าวออกมาพลางส่งสายตากดดันไปยังอีกฝ่ายเหล่าบอดีการ์ดในห้องก็หันไปมองเขาเช่นกันพวกเขาพร้อมทุกเมื่อถ้าจางรั่วทีความคิดอะไรเพลงๆ

จางรั่วสับสนและหวาดกลัวเพราะตอนนี้เขารู้ดีว่าหากตนไม่ให้คำตอบที่พอใจเกรงว่าต่อจากนี้ไปตระกูลจางจะจบสิ้นแล้วจริงๆเพราะตระกูลหวังไม่จำเป็นต้องพึ่งพวกเขาอีกต่อไป!

พวกเขาสามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวเองแล้ว!

“ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับจางปิงไม่ว่าใครแม้แต่น้องสาวของผมที่เป็นแม่ของเขาพรุ่งนี้หัวของพวกเขาจะมาส่วที่หน้าคฤหาสน์หลังนี้”จางรั่วกล่าวออกมาอย่างเจ็บปวด

“ดีหวังว่าคำพูดนี้คุณจะจดจำไว้”หวังหลินกล่าวออกมาก่อนที่เขาจะเอนหลังไปกับโซฟาและจ้องมองไปยังโคมไฟระย้านั้นก่อนพรึมพรำออกมาว่า

“เขาคงไปถึงแล้วมั้ง”

สองชั่สโมงก่อนหวังหลินที่รับกลับมายังคฤหาสน์นั้นต้องตกใจกับภาพตรงหน้าเพราะตอนนี้ที่คฤหาสน์นั้นกลับเต็มไปด้วยกองกำลังมากกว่าร้อยคนและรถที่เต็มไปด้วยอาวุธสงครามร้ายแรง

“นายน้อยคุณกลับมาแล้วมาเถอะครับผมจะพาคุณไปซ่อนตัวยังห้องลับเรื่องนี้จะถูกจัดการอย่างเรียบร้อยแน่นอน"เสียงที่ฟังดูแล้วชราภาพมากนั้นดังขึ้นมาจากหัวแถวหวังหยวนจึงหันไปมองและใช้ดวงตาสรรพสิ่งตรวจสอบเขาทันที

ชื่อ: ฮัวหยาง หัวหน้าหน่วยเงา

อายุ 67

ความสามาร รอบเร้น 8 ดาว(กำลังโรยราเดิมทีคือเก้าดาว) การต่อสู้ระยะประชิด 7 ดาว(กำลังโรยราเดิมทีคือเก้าดาว) ซุ่มยิง 7 ดาว (กำลังโรยราเดิมทีคือเก้าดาว) ปืนสั้น 7 ดาว (กำลังโรยราเดิมทีคือเก้าดาว) 

นี้มันต้นแบบนักฆ่าชัดๆ

แต่หวังหยวนก็กล่าวออกไปว่า

“ไม่ต้องถ้าพวกคุณยกขโยงไปแบบนี้ตระกูลหวังจบเห่แน่อาวุธสงครามในครอบครองมากมายแบบนี้”หวังหยวนกล่าวออกมาพลางมองไปยังอาวุธสงครามต่างๆเต็มหลังรถที่พลเรือนไม่ควรมีครอบครอง

“แต่นายน้อยเรื่องนี้เราจะหวังพึ่งกองทัพอย่างเดียวไม่ได้นะครับ”ฮัวหยางกล่าวออกมาอย่างอดทน

“ผมรู้พวกคุณไม่พอใจแต่ใครบอกว่าผมจะพึ่งกองทัพละมีคนไปจัดการแล้ว”หวังหยวนกล่าวออกมาเขามั่นใจว่าคนไม่สิหุ่นยนต์ที่เขาส่งไปนั้นทำสำเร็จแน่นอน

เขาถึงกับยอมแลกสองร้อยแต้มเพื่อซื้อเจ้านี้มาเลย

S-007

สุดยอดหุ่นยนต์รบที่คนบเครื่องมากที่สุด ความสาามารถทุกชนิดถูกอัดแน่นเข้าไปในชิปอพงวงจรของอีกฝ่ายแถมตอนนอกมาตอนแรก

ยังเกือบโจมตีหวังหยวนแล้วถ้าเขาหลบไม่ทันละก็คงบาดเจ็บไม่น้อยดีหน่อยที่เทียนเต๋าสามารถแทรกแซงอีกฝ่ายได้และมอบความจงรักภัคดีให้เขา

หวังหยวนจึงถามไปว่าทำไมอีกฝ่ายถึงโจมตีเขา

[เทียนเต๋าบอกว่าเพราะเขานั้นอ่อนแอเกินไป!]

“ใครที่นายน้อยส่งไปกัน”ฮั่นหยางยังไม่ยอมแพ้เพราะเรื่องนี้นั้นเกี่ยวข้องกับหวังหลินและเกี่ยวข้องกับผู้มีพระคุณของเขา

หวังหยวนขมวดคิ้วทันทีเขาพอใจที่อีกฝ่ายนั้นจงรักภักดีแต่เขากับยึดติดกับพ่อเขามากเกินไป! ประกายส่วนลึกในดวงตาเขาหม่นหมองลงไปทันที

ดูเหมือนบางสถาณการณ์เขายังต้องพึ่งตัวเอง!!

หวังหยวนตัดสินใจเด็ดชาดแล้ว ดูเหมือนถึงเวลาที่จะสร้างฐานอำนาจของตัวเอง

“ไม่ต้องห่วงผมไม่ผล่อยให้พ่อตัวเองตายหรอกจริงไหมไม่ต้องกังวล”หวังหยวนกล่าวออกมาอย่างเย็นชาฮัวหยางก็ขมวดคิ้วทันทีเพราะเขารู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายแปลกๆไปแต่เขาไม่รู้ว่าแปลกที่ตรงไหน

‘เทียนเต๋านายคิดว่าถ้าฉันสร้างกองกำลังของตัวเองอย่าง S-007 ขึ้นมา นายคิดว่าต้องใช้กี่ตัวถึงจะยืนยงคงกระพัน’หวังหยวนถามออกไป

[เรื่องนี้ไม่สามารถตอบได้แต่ยิ่งเยอะยิ่งดีไม่ใช่รึ]

‘ก็จริงเก่งแค่ไหนถ้าโดนรุมยังไงก็ตายใช่ยิ่งเยอะยอ่งดี’หวังหยวนเห็นด้วยกับคำกล่าวของเทียนเต๋า