เรื่อง แรกแย้มวังบุปผา (NC)
เขาจ้องมองนาง ฝ่ามือของโ่ซีเลื่อนลงไปที่คอแะไหล่ของนางอย่างแผ่วเบา แะลูบคอของนางราวกับกำลังลูบแมว ัใของเขาอ่อนโยนลง คิดว่าหากนางจะกัดเขาก็ย่อมได้
น่าแปลก แม้เขาจะไม่รู้ว่านางเป็นใคร แต่กลับยอมให้นางเข้าใกล้ตัว เสมือนว่ากำลังขุดหลุมพรางอันตรายไว้ข้างกาย ทว่าเขากลับคิดอยากจะเก็บนางไว้
เขาคิดว่าการเอาใจใ่ใครสักคนนั้น ไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ผู้ใดฟัง แต่เมื่อยามมีความรู้สึกผูกพัน ย่อมมีความเจ็บปวดจากการสูญเสีย เขายังไม่พร้อมที่จะให้คำมั่นสัญญาแะยังไม่พร้อมเผชิญกับความสูญเสีย จึงตัดสินใจกับตัวเองว่าจะปฏิบัติต่อนางในฐานะนางบำเรอเท่านั้น
เช่นเียวกับนางบำเรอทุกคนในจวนที่เขาจะเอาใจใ่เมื่อาถึงที่นี่ครั้งแรก ในเมื่อไม่รู้ว่าความรักที่มีต่อนางาจากไหน ก็ควรควบคุมตัวเองไว้จนกว่าความรู้สึกนี้จะจางหายไป บางทีเขาอาจเพียงรู้สึกแปลกใหม่กับปฏิกิริยาของนาง? หลังจากร่วมหลับนอนแล้ว นางอาจจะไม่สำคัญกับเขาอีกต่อไป แะเขาจะกลับสู่สภาวะปกติ เมื่อคิดถึงสิ่งนี้เขาก็รู้สึกโล่งใจ
“มันไม่เจ็บแล้ว หยุดลูบได้แล้ว”
กลิ่นหอมดอกบัวจากตัวเขาโชยาแตะปลายจมูกของนาง ทั้งคู่ต่างนิ่งเงียบ
บรรยากาศในห้องเริ่มคลุมเครือากขึ้น ฉีซีจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากห้ามปรามการกระทำของเขา
“อืม” โ่ซีส่งเสียงตอบรับ วางแขนลง หันไปด้านข้างเพื่อเปลี่ยนเป็นยาสานแผลแะกล่าวเสียงเรียบ “าเถิด ยื่นขาาให้ข้า ข้าจะทายาให้เจ้า”
“ข้าทำเองได้” ฉีซีปฏิเสธแะซ่อนเท้าไว้ใต้กระโปรงเพื่อป้องกันไม่ให้เขาแตะต้องมัน
โ่ซีเพียงขมวดคิ้วมองนางแะไม่พูดอะไร ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดื้อดึง ไม่มีผู้ใดสาารถเปลี่ยนใจเขาได้
ทั้งสองยื้อยุดกันอยู่นาน จนกระทั่งโ่ซีพยายามดึงข้อเท้าของนาง ฉีซีจึงกล่าวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดว่า "ท่านเป็นถึงชินอ๋อง เหตุใดจึงชอบปรนนิบัติผู้อื่นากนักล่ะ?"
โ่ซีตะลึงงันไปชั่วครู่ คำพูดของนางไม่ใช่การเหยียบย่ำความปรารถนาีแะความโปรดปรานของเขาหรอกหรือ?
เขาตัวแข็งทื่ออยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็พูดลอดไรฟันาประโยคหนึ่งว่า "กูมีความสุข"
ช่างเอาแต่ใจตัวเองยิ่งนัก
หากพูดเพียงเท่านี้แล้วจบก็คงี โ่ซีใช้ปลายนิ้วเกี่ยวคางของฉีซีขึ้นาด้วยท่าทีราวกับจะแก้แค้น ร่างสูงโปร่งของเขาโน้มเข้าหานางอย่างจงใจ มีรอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปากแะเอ่ยว่า "เจ้าคือสตรีที่กูซื้อา กูอยากจะลูบไล้เจ้าอย่างไรก็ย่อมได้"
หลังจากกล่าวจบ กรงเล็บของหาป่าก็โจมตีไปที่หน้าอกของนาง กอบกุมหน้าอกขาวนวลอันอ่อนนุ่มของนางไว้
คำพูดแะการกระทำของเขาช่างเป็นการเร้าอารมณ์
ฉีซีเกลียดบุรุษที่ชอบหยอกเย้าเ่ี้ นางรู้สึกอับอายแะโกรธาก ทันใดนั้นจึงเหยียดขาเตะโ่ซี! โ่ซีตอบสนองอย่างรวดเร็วแะคว้าขาของนางไว้ จากนั้นนางก็เตะขาอีกข้างที่เหลือใ่เขา
“บังอาจ! กล้าีอย่างไราหยาบคายใ่กูเ่ี้! อยากตายอย่างนั้นหรือ!”
โ่ซีตวาด วางฝ่าเท้าทั้งสองของนางลงบนฝ่ามือของเขา แะกำด้วยนิ้วมือทั้งสิบไว้แน่น
ฉีซีเสียหลักเซไปข้างหลัง จนท้ายทอยเกือบจะกระแทกอีกครั้ง โ่ซีรีบยื่นมือออการองไว้เพื่อป้องกันบริเวณท้ายทอยของนาง
แรงดึงฉับพลันทำให้ทั้งคู่ล้มกลิ้งลงบนตั่งนุ่ม
“อา ท่านทำข้าเจ็บตัวอีกแล้ว!” ฉีซีร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด แะยกมือขึ้นเพื่อผลักโ่ซีออกไป
“ผู้ใดใช้ให้เจ้าทำตัวหยาบคายไร้ารยาทเ่ี้กันล่ะ! ตระกูลใดเป็นผู้อบรมสั่งสอนสตรีเช่นเจ้าากันแน่? พูดา!” โ่ซีกดขาของนางแน่นเพื่อไม่ให้นางขยับได้
“แล้วท่านเกี่ยวอะไรด้วย! ท่านประพฤติตนตามารยาทหรือเปล่า? ท่านทำตัวรุ่มร่ามเ่ี้ แล้วในอนาคตข้าจะไปแต่งงานกับผู้ใดได้! ” ฉีซียิ่งโกรธากขึ้นเมื่อได้ยินเขาก่นด่าพ่อแม่ของนางทางอ้อม นางพยายามดิ้นรนอย่างสุดแรงเพื่อปลดปล่อยตัวเองจากการควบคุมของเขา อาภรณ์ของนางหลุดลุ่ย ทว่าไม่สาารถขยับเขยื้อนได้แม้แต่น้อย
“กลัวว่าจะแต่งงานไม่ได้ เหตุใดจึงไม่ตบแต่งกับข้าเสียล่ะ!” โ่ซีก็ตะโกนตามนางไปด้วย
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกา ทั้งคู่ก็ตกตะลึง
บรรยากาศอึดอัด หลังจากนั้นไม่นานฉีซีก็เอ่ยขึ้น
“...ไร้สาระ” เสียงของนางแผ่วเบาราวกับยุง
พวกเขาไม่เคยรู้จักกันาก่อน จะพูดถึงเรื่องแต่งงานได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยความแตกต่างของสถานะทางสังคมจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะแต่งงานกัน ทว่าสำหรับโ่ซี หากเขาต้องการให้นางเป็นนางบำเรอ ทว่านางก็ไม่มีเหตุผลใดจะปฏิเสธได้ เพียงว่าซีอ๋องแห่งต้าจิ้งมีสถานะสูงส่ง เป็นรองจากคนเพียงผู้เียว แะเหนือกว่าคนหลายหมื่นคน ทว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกสตรีปฏิเสธ ความรู้สึกของโ่ซีปะปนกันไปหมด เขาไม่ได้โต้แย้งนาง ลุกขึ้นอย่างเงียบๆ เปิดขวดยาแะทายาให้นาง
เมื่อเห็นว่าเขาดูสงบแะไม่แสดงท่าทีโกรธเคือง ฉีซีจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ทว่านางไม่เคยคิดเลยว่าการที่โ่ซีทายาให้จะนำไปสู่สถานการณ์ที่ไม่สาารถควบคุมได้ เช่นตอนนี้ที่นางแทบจะคลั่งไคล้แะต้องบีบขาของตนแน่นเพื่อป้องกันไม่ให้ตนส่งเสียงหัวเราะหรือส่งเสียงครวญครางออกา
คันาก!
แะจั๊กจี้ากเช่นกัน!
เหตุใดแค่การทายา เขาถึงต้องทาอย่างเชื่องช้าแะระมัดระวังถึงเพียงนี้? จงใจอย่างนั้นหรือ? ทรานนางอย่างนั้นหรือ?
ทว่าท่าทีจริงจังแะมุ่งมั่นของโ่ซี เห็นได้ชัดว่าเขากำลังทุ่มเทให้กับการทายาให้นาง!
แต่นางกลับดื้อดึง เพียงสัมผัสเล็กน้อยกลับตอบสนองอย่างรุนแรง!
เป็นไปได้ไหมว่าซีอ๋องพูดถูก จิตใจของนางเต็มไปด้วยความคิดเลยเถิด?
ท้องน้อยของนางมีอาการชาแะรู้สึกเสียวซ่าอย่างบอกไม่ถูก ลมหายใจราวกับติดอยู่ในลำคอ จะหายใจออกก็ไม่ได้ จะหายใจเข้าก็ไม่ได้เช่นกัน นางกลัวว่าเสียงลมหายใจแผ่วเบาจะดึงดูดความสนใจของโ่ซี ทำให้เขาหัวเราะเยาะนาง นางจึงทำได้เพียงหลับตาแะอดทนกับมัน
ทว่าแค่ทายา เหตุใดเขาจึงบีบฝ่าเท้าแะข้อเท้านางเ่ี้ล่ะ?
ทั้งรู้สึกคัน ทั้งรู้สึกสบาย
ทว่ายังทำให้ร่างกายของนางรู้สึกราวกับถูกแมลงกัดต่อย ทั้งชาแะทั้งคันอีกด้วย
ในที่สุดนางก็อดไม่ได้ที่จะหายใจออกยาวแะงอเข่า
“ฮ้า──”
โ่ซีหยุดมือที่เคลื่อนไหวอยู่อย่างกะทันหัน
เกิดอะไรขึ้นกับเสียงหายใจยาวผสมกับเสียงครวญครางอันละเอียดอ่อนนี้กัน?
เขาเงยหน้าขึ้นมองฉีซี เห็นว่าดวงตาของนางราวกับดาวหางที่พาดผ่าน พวงแก้มของนางสดใสกว่าดอกท้อ อาภรณ์ที่หลุดลุ่ยยังไม่ได้ถูกจัดเข้าที่ คอเสื้อเปิดกว้าง เผยให้เห็นอกขาวราวหิมะเล็กน้อย
โ่ซีกัดริมฝีปาก สูดหายใจลึกๆ โดยไม่รู้ตัว แะหลับตาลง
เสียงครวญแผ่วทำลายความเงียบสงบ แะกระจายบรรยากาศคลุมเครือ ลมพัดโชยเบาในปลายฤดูใบไม้ผลิ เสียงใบไม้ไหวดังอยู่ด้านนอกตำหนัก ม่านโปร่งปลิวไสว ทว่าไม่อาจพัดพาบรรยากาศอันละเอียดอ่อนรระหว่างคนสองคนให้จางหายไปได้
ฉีซีเขินอายแะรีบอธิบาย "ท่านทำให้ฝ่าเท้าของข้าคัน จึงเป็นเรื่องปกติที่ข้าจะอดไม่ได้แะส่งเสียงเช่นนั้นออกไป! ไม่มีความหายอื่นใด!"
นางพูดพลางดิ้นรนดึงขากลับ
อย่างไรก็ตามโ่ซีจับข้อเท้าของนางไว้แน่น ดวงตาแฝงความหายลึกซึ้ง โดยไม่รู้ว่ากำลังวางแผนอะไรอยู่ จนฉีซีรู้สึกขนลุกขึ้นา
ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเขาทายาแะช่วยนวดคลายความตึงที่น่องได้ แะการสัมผัสของเขาก็ทำให้เกิดความรู้สึกแปลกใหม่ ทว่าเขาทายาให้นางตามความปรารถนาของเขาเอง นางเพียงยอมอดทน ไม่ได้มีเจตนาจะยั่วยวนเขาเลย!
ฉีซีพยายามชักขากลับสองถึงสามครั้ง ทว่าเขาไม่ยอมปล่อย นางจึงพูดกับเขาอย่างจนปัญญา " ซีอ๋อง ช่วยเมตตาข้าหน่อยได้หรือไม่?" เป็นคำแฝงนัยยะ
"ไม่ได้"
น้ำเสียงเย็นเฉียบแะชัดเจน
าาของเขาคมกริบ ทว่าไม่ได้ดูน่าหวาดกลัว กลับดูเหมือนว่าเขาต้องการกลืนกินนางเ้าไปทั้งตัวากกว่า
นางแทบไม่อาจสบตากับเขาได้ จึงก้มศีรษะลงแะเห็นว่าคอเสื้อเปิดกว้าง เผยให้เห็นเนินเนื้อภายใน นางตื่นตกใจ รีบกระชับคอเสื้อเพื่อปกปิดเรือนร่างอันงดงาม ทว่าเขายังคงจ้องนางด้วยาาดุจหาป่า าาที่เปล่งประกายทำให้ัใของนางเ้แรงแะรู้สึกตื่นตระหนก
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??