เรื่อง ชีวิตประจำวันของฉันกับโอจัง
"นี่~~าจัง๋า วันนี้เป็วันหยุดาจังใช่้าาั้เราาทำไนั่นัไหม ปะ..ไปเดตแบบในซีรี่ย์น่ะเค้าอยากลองทำดูอ่าา"
"อะไรล่ะนั่นฉันไม่มีเวลาาเล่นไร้สาระกับเธอหรอกนะถ้าพูดถึงวันหยุดก็ต้องนอนอยู่บ้านทั้งวันสิ..แล้วอีกอย่างฉันก็มีงานที่ต้องทำให้เสร็จอยู่คงไปกับาเอะไม่ได้หรอกนะ"
าเอะทำหน้าหงอยใส่จนสุดท้ายาคุก็ต้องยอมไปกับาเอะด้วยแบบไม่เต็มใจแต่เธอก็ไม่สาารถทนเห็นาเอะทำหน้าหงอยได้ดูเหมือว่าเธอจะลืมไปว่าาเอะนั้นเป็จิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์..
ทั้งสองคนได้เที่ยวเล่นัอย่างสนุกสนาน(จริงๆมีแค่าเอะคนเดียวที่สนุก) ะั่ได้เิไปเเข้ากับหัวหน้างานที่ิัเก่าาคุ..ดูเหมือนว่าเธอจะนึกถึงเรื่องที่เธอนั้นถูกฆ่าตายจนทำให้เธอนั้นสลบไป..
พอเธอได้สติเธอก็ได้เห็นภาพาเอะที่กำลังร้องเพราะคิดว่าตัวเองเป็ต้นเหตุที่ทำให้ฉันสลบไปอีกทั้งยังมีคุณโอจังกับรุ่นพี่อุซุเมะอยู่ข้างๆเธออีกด้วย...
"าจัง~~ได้สติแล้วหรอฉันขอโทษนะที่บังคับให้เธอออกไปเดตกับฉันทั้งที่เธอก็บอกว่าไม่อยากไปแท้ๆเธอคงจะเหนื่อยากสินะ..( ´△`)"
าคุได้อธิบายให้าเอะฟังเกี่ยวกับเรื่องที่เธอสลบไปว่ามันไม่ใช่เพราะาเอะแต่เพราะเธอได้ไปเเข้ากับคนที่ฆ่าเธอนั่นเอง..
าเอะจังจากที่ร้องไห้อยู่ก็ได้หยุดร้องแล้วเปลี่ยนสีหน้ากลายเป็สีหน้าที่เคร่งเครียดและโกรธแค้นอะไรบางอย่างแทนดูเหมือนว่าเธอจะโกรธากๆแต่เธอก็ไม่แสดงสีหน้านี้ให้าคุเห็นแต่เธอนั้นทำเป็ร่าเริงและยิ้มแย้มให้าคุแทน..
หลังจากนั้นทั้งสามคนก็ได้ออกจากห้องาคุเพื่อจะเธอนั้นได้พักผ่อนแต่จริงๆแล้วทั้งสามมีเป้าหายเดียวัคือจะไปกำจัดปีศาจที่ฆ่าาคุและทำลายิัทิ้งซะ..
แต่ดูเหมือนว่าาเอะจะห้ามทั้งสองเอาไว้แล้วให้เหตุผลว่าถ้าไปัหมดแล้วเกิดศัตรูบุกเข้าาหาาคุมันจะแย่เอาถึงแม้ว่าจริงๆแล้วตัวเธออยากจะข้างๆาคุก็เถอะแต่เรื่องในคราวเธอต้องเป็คนจัดการเอง..
โอจังได้ยินาเอะพูดถึงขนาดนั้นก็เลยยอมให้าเอะไปโดยที่เธอกับซุเมะจังจะเป็คนอยู่เฝ้าาคุให้เอง..าเอะได้กล่าวขอบคุณและได้มุ่งหน้าไปที่ิัเก่าาคุทันที..
ดูเหมือนว่าตอนนี้ิัเก่าพวกาคุจะเต็มไปด้วยเหล่าปีศาจเพราะว่าาเอะนั้นสัมผัสไม่ได้ถึงกลิ่นอายมนุษย์เลยกลับัแล้วเธอสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างในชั้นใต้ดินิัที่ดูจะมีพลังมหาศาลและชั่วร้ายากๆแต่ดูเหมือนว่าจะเป็เรื่องดีสำหรับเธอเพราะว่าเธอนั้นจะได้อาละวาดเต็มที่ได้โดยไม่ต้องออมมือ..
าเอะได้ใช้คาถาห้วงมิติแยกิันี้ออกจากโลกแห่งความเป็จริงและได้เข้าปะทะกับปีศาจที่อยู่ในิัทั้งหมดอย่างดุเดือด..
(ตัดภาพาที่ทางฝั่งพวกโอจัง)
"นี่~โอจังจะไม่เป็ไรจริงๆหรอที่ให้าเอะไปคนเดียวน่ะฉันเป็ห่วงจัง"
"หึ.หึ.หึ. นายท่านเป็ห่วงาเอะั้หรอเจ้าคะ"
"มันใช่เวลาาหัวเราะหรอแล้วโอจังไม่เป็ห่วงาเอะบ้างหรอเป็พี่น้องันี่นา"
"เพราะว่าเป็พี่น้องัไงเจ้าคะถึงรู้ว่าถ้าเป็เด็กคนนั้นในตอนนี้ล่ะก็ไม่เป็ไรแน่.คนที่ขี้แงและเอาแต่หลบอยู่ข้างหลังข้าในตอนนั้นพูดออกาเองเลยว่าจะจัดการเองแล้วมีเหตุผลอะไรที่ข้าต้องเป็ห่วงด้วยั้หรอเจ้าคะ"
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??