ภูตในโคมตะเกียง

นครเซี่ยงไฮ้ เขตเศรษฐกิจที่ตั้งอยู่ทางใต้ของแม่น้ำแยงซีที่หลายคนขนานนามว่าไม่เคยมีวันหลับใหล นั่นก็น่าจะเป็นเพราะการบูรณะบ้านเมืองใหม่ ให้ดูทันสมัย สถานที่ทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมจีนหลายแห่งก็ถูกตกแต่งใหม่ให้ดูสะอาดตา ต่างชาติพากันเข้ามาลงทุนมากมาย ทำให้เซี่ยงไฮ้กลายเป็นแลนมาร์ค และศูนย์กลางของกลไกเศรษฐกิจแห่งหนึ่งที่ได้รับความสนใจจากคนทั่วโลก แต่ใครจะรู้ว่านอกจากความเจริญและความสวยงามของบ้านเมืองที่ได้มานั้น ล้วนแล้วแต่เป็นผลพวงมาจากรากฐานของความเจริญทางด้านโหราศาสตร์จีน หรือที่เรียกว่า สำนักฮวงจุ้ย นครเซี่ยงไฮ้ไม่เพียงเป็นที่นิยมสำหรับนักท่องเที่ยวและนักลงทุนเท่านั้น แต่ยังเป็นที่นิยมสำหรับผู้คนอีกกลุ่มหนึ่งที่มีความเชื่อการแสวงโชค ไม่ว่าจะเป็นนักธุรกิจในพื้นที่ไปจนถึงข้าราชการ นักการเมือง และเศรษฐีจากต่างประเทศ ต่างก็มีเป้าหมายเดียวกัน นั่นก็คือสำนักฮวงจุ้ยที่ขึ้นชื่อที่สุด

ณ ใจกลางนครเซี่ยงไฮ้

“สำนักฮวงจุ้ยงั้นเหรอ?” เสียงแก่ๆ ถามขึ้นในระหว่างที่คนอื่นรอบๆ ข้างกำลังเพลิดเพลินกับอาหารบนโต๊ะ ชายแก่ยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาจิบดับกระหาย แล้วเอ่ยถามต่อ “แล้วต้องไปที่ไหนล่ะ?”

“เกาะฉงหมิงครับ” เด็กหนุ่มในชุดสูทหยิบนามบัตรออกมาจากกระเป๋าเสื้อด้านในแล้วยื่นให้กับชายแก่ตรงหน้าด้วยความนอบน้อม “เป็นเกาะที่ขึ้นชื่อเรื่องการพักผ่อนมากๆ เลยนะครับ”

“ก็ดีนิ ฉันจะได้พาครอบครัวไปพักผ่อน” เขาว่าพลางส่งนามบัตรให้บอดีการ์ดที่ยืนอยู่ด้านหลัง

“ทางบริษัทจองเที่ยวบินกับที่พักเอาไว้ให้แล้ว อีกสองวันถึงจะเดินทางได้ แล้วผมจะมารับนะครับ”

“ต้องอย่างนี้สิ ค่อยคุยรู้เรื่องหน่อย” เขาพูดแบบไม่ได้ใส่ใจนัก อาจเพราะรสชาติอาหารตรงหน้ามันอร่อยเกินกว่าจะพูดคุยให้เสียเวลา

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวแล้วนะครับ” ชายหนุ่มลุกขึ้นจากฟูกรองนั่ง แล้วจึงเดินไปที่ประตูก่อนจะค่อยๆ เลื่อนเปิดช้าๆ เขาก้าวขาออกไปอีกฝั่งหนึ่งแล้วหันกลับมามองชายแก่เมื่อครู่ ก่อนจะเลื่อนปิดประตูอย่างเบามือที่สุด เขาก้าวเท้าเดินออกจากร้านอาหารด้วยความรวดเร็วพร้อมกับร้อยยิ้มบางๆ ที่มุมปาก เด็กหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดเบอร์ล่าสุดที่โทรออกตอนก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาที่ร้านอาหารร้านนี้ ใช้เวลารอเพียงไม่นานก็มีคนรับสาย

“ว่าไง?” เสียงปลายสายเอ่ยถามเนือยๆ

“เป็นไปตามแผนครับ”

“ต้องอย่างนี้สิ!! ไม่เสียแรงที่ไว้ใจจริงๆ” เสียงหญิงชราที่ปลายสายเอ่ยชม

“หวังว่าค่าตอบแทน จะเป็นไปตามที่ตกลงนะครับ” เขาไม่มัวเสียเวลาดีใจกับคำชมเลยจริงๆ ใจของเขาตอนนี้มันร้อนรุม ทุกครั้งที่ทำได้สำเร็จตามแผน มันไม่ได้ทำให้เขาดีใจเป็นลิงโลดเลยแม้แต่น้อย แต่มันกลับกลายเป็นเหมือนเครื่องทรมาณหัวใจของเขา ให้เขารับรู้ถึงสิ่งที่ปรารถนา และมันก็ย้ำให้เขารับรู้ได้ชัดมากขึ้นทุกวัน

“ไม่ต้องห่วงหรอก คุมังจะต้องชดใช้ที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด”

“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มกดวางสายโทรศัพท์ เขาก้าวขาขึ้นรถแล้วขับออกไป ยังไม่ทันที่จะเลี้ยวเข้าถนนใหญ่ เสียงเครื่องจีพีเอสก็บอกเตือนให้เขาตั้งจุดหมายปลายทาง “ไปเกาะชางซิง” เมื่อสิ้นเสียงแล้วจีพีเอสก็ตั้งเส้นทางไปชางซิงทันที

ระหว่างทางเขากำมือกับพวงมาลัยรถแน่นจนแขนเกร็งไปหมด ชายหนุ่มขับรถมุ่งหน้าไปด้วยความปรารถนาที่แน่วแน่เขาต้องการเพียงเธอเท่านั้น