เรื่อง เกิดใหม่ครั้งนี้ ข้าจะกลายเป็นอภิมหาเศรษฐีผู้ร่ำรวย ในยุค 90
“ขอโทษี่หอมแก้มโดยพลการ”เฉินเฟิงกล่าวขอโทษกับหลิ่วอีอี
“ฉันได้ข้อความส่วนตัวาหัวหน้า้เมื่อกี้ี้ นายทะเลาะกับฮูอี่ในหอพัก แล้วเขายังเหยียบเตียงนายเปื้อนอีก…”หลิ่วอีอีโบกมือเป็นการบอกว่าไม่ถือสา ในเมื่อเป็นเธอเี่เสนอตัวเล่นเป็นแฟนสาวปลอมๆ ให้ านั้นเธอจึงถามเฉินเฟินกลับ
“คงไม่คิดจะกลับไปนอนหอพักใช่ไหมคืนี้? แล้วเงินสักหยวนยังไม่มี คิดไว้หรือยังว่าจะไปนอนี่ไหน?”
“จะนอนี่ไหนได้นอกาหาี่ี่บังลมได้สักหน่อยสักหัวมุมถนนแถวๆ ี้”เฉินเฟิงตอบอย่างสบายๆ “ยังไงตอนี้็เป็นหน้าร้อน ึยุงจะน่ารำคาญอยู่สักหน่อย็เหอะ”
“นาย...ถ้าไม่คิดมาก มาค้างบ้านฉันไหมคืนี้”ใบหน้าหลิ่วอีอีแดงก่ำ
“ัฉัน เาไปำาต่างเมื ทั้งบ้าน็เลยเหลือฉันคนเดียวเลยรู้สึกกลัวนิดหน่อย”
ได้ยินเช่นี้ เฉินเฟิงมหลิ่วอีอีด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งี่ได้ยิน จ้มเธออยู่นาน
หลิ่วอีอีรู้สึกตัวว่าเฉินเฟิงไม่ตอบคำถามเธอสัก เอาแต่จ้หน้าเธออย่างเดียว
ยิ่งกว่านั้น สีหน้าขเขาค่อยๆ เปลี่ยนไป เธอรีบถาม”คิดละเมอเพ้อพกอะไรอยู่ มีอะไรติดหน้าฉันหรือไง?”
“เปล่าๆ แค่ไวน์แดงออกฤทธิ์นิดหน่อย ็เลยึัน่ะ”เฉินเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มแหยๆ
“ตอนี้ไม่ว่าใคร็มฉันเป็นแค่ไอ้ขี้แพ้ ถูกผู้หญิงคนแรกนอกใจ จะไปพักบ้านเธอี่เป็นผู้หญิงไม่ได้หรอก ชื่อเสียงเธอจะป่นปี้หมด”
ได้ฟังเช่นี้ หลิ่วอีอีกดริมฝีปากสีแดงสดเพื่อจูบปากเฉินเฟิง
“เหมือนว่านาย็ไม่ได้ไม่มีใจไปซะทีเดียวนะ! ฉันชอบนายมาสามปีแล้ว นายน่าจะรู้ตัวดี”หลิ่วอีอีพูดด้วยใบหน้าเขินอาย ก่อนจะวิ่งออกาประตู้อาหารส่วนตัว ก่อนจะออกา้เธอหันมาส่งยิ้มหวานให้ก่อนจะพูดว่า
“เมื่อกี้นายหอมแก้มฉัน รอบี้ฉันจูบนาย ไม่ว่านายจะปล่อยให้ฉันเข้าไปอยู่ในหัวใจขนายหรือไม่็ตาม ยังไงฉัน็จะรอนะ”
เขาััได้ึความอบอุ่นาริมฝีปาก เฉินเฟิงส่ายหน้าเพื่อเรียกสติตัวเก่อนจะเดินตามเธอไป
คืนี้คงต้ค้างบ้านหลิ่วอีอีไปก่อน
อย่างไร็ู่คนละ้ ็แค่ค้างใต้ชายคาเดียวกันคืนเดียว
เฉินเฟิงปลอบใจตนเ
แต่ความเป็นจริงยิ่งกว่าี่คิดไว้ บ้านขหลิ่วอีอีตั้งอยู่ใกล้ร้านอาหาร เป็นบ้านทรงพูลวิลล่า ตกแต่งหรูหราตระการตา
มีบ้านหลังใหญ่แบบี้ในปี 95 ต้เป็นัมหาเศรษฐีไม่ผิดแน่ !
เฉินเฟิงนอนพักใน้รับแขกโดยไม่มีคำโต้แย้งใดๆ
เช้าัต่อมา
เฉินเฟินพาหลิ่วอีอีในชุดคล้ายชุดนักเรียนJK1 ซ้อนมอเตอร์ไซค์บุโรทั่งเดินทางกลับมหาลัย
แต่เมื่อขี่ไปได้สักพัก ในขณะี่ทั้งสกำลังขับ่าหน้าร้านขายหวย
เหมือนว่าโชคจะไม่เข้าข้าง เฉินเฟิงบังเอิญเจอกับจ้าวฉินเสวียพอดิบพอดี
เธอนั่งอยู่ในรถเฟอร์รารี่สีแดงสดมือสขฮูอี่ เครื่์เสียงดังาแก้วหู
ด้วยความเร็วสูงทำให้เกิดแรงลมพัดแรง ทิ้งเฉินเฟิงไม่เห็นฝุ่น
ลมพัดแรงจนเกือบพัดรถมอเตอร์ไซค์ขเฉินเฟิงพลิกคว่ำ
เฉินเฟิงจับมอเตอร์ไซค์แน่น กัดฟัน้เหยียบคันเร่งพยายามไล่ตามให้ทัน
เมื่อขับมาึสี่แยกไฟแดง ในี่สุดเฉินเฟิง็ตามรถเฟอร์รารี่ทัน
“จ้าวฉินเสวีย เมื่อคืนก่อน ี่งานเลี้ยงัเิ ถ้าจำไม่ผิดเธอบอกว่าจะยอมเป็นแฟนกับฉัน!”เฉินเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังหันไปถามจ้าวฉินเสวียี่นั่งอยู่ข้างคนขับ
“แต่หลังานั้นเธอกับฮูอี่็เ้าฉันจนิไป นี่็่ามาสสามัแล้ว เธอ็ยังไม่มาหาฉันสักที ตอนี้ฉันกำลังขี่มอเตอร์ไซค์ไปมหาลัย แล้วเธอี่เป็นแฟนฉัน ยังคิดจะนั่งรถเฟอร์รารี่มือสนั่นอีกเหรอ”
“หลิ่วอีอี็ซ้อนมอไซค์บุโรทั่งนั่นอยู่ไม่ใช่หรือไง? คนขับรถมอไซค์กิ๊กก๊อกแบบนายจะมีปัญญาจ่ายเสื้อผ้าราคาแพงให้ฉันแบบี้ได้ไหม?”จ้าวฉินเสวียซึ่งแ่าด้วยชุดหรูหรามีราคา เยาะเย้ยถากถางกลับอย่างเย็นชา
“ยิ่งกว่านั้น ฉันไปตกลงคบกับนายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ฉันจะคบกับพี่อี่ เข้าใจไหม นายกับผู้ชายคนอื่นๆ อีกสิบคน็แค่ตัวสำรใช้แหย่พี่อี่เล่นเท่านั้น!”
หลังาได้ยินคำตอบอันแสนเย็นชาาปากจ้าวฉินเสวีย เฉินเฟิงยังคงสงบนิ่งอย่างผิดปกติ เขาส่งเสียงหัวเราะลอด่าไรฟันอย่างเย็นชา “อย่าเสียดายทีหลังแล้วกัน!”
เมื่อได้ยินคำพูดขเฉินเฟิง ฮูอี่ซึ่งกำลังขับเฟอร์รารี่คว้ากล่ถุงยางดูเร็กซ์ปาใส่เฉินเฟิงเาะความโมโห ้ตะโกนลั่น
“เสียดายบ้านแกดิ! สคืนี่่ามาฉันกับฉินเสวียใช้หมดไปสกล่แล้ว คืนี้็จะเป็นกล่ี่สามแล้วโว้ย!”
ทันทีี่เขาพูดจบ ไฟ็เขียวพอดี เมื่อเห็นเช่นี้ฮูอี่จึงออกรถทันทีด้วยมือข้างเดียว
มืออีกข้างวางไว้บนต้นขาเรียวยาวขจ้าวฉินเสวียแล้วจึงเหยียบคันเร่งขับหายไป!
เฉินเฟิงมดูทั้งสทิ้งห่างออกไป รู้สึกโกรธแทบคุมตัวเไม่อยู่
จับแขนมอเตอร์ไซค์แน่นจนเกือบหัก
การกระทำขคู่ชู้น่ารังเกียจนี่มันน่าขยะแขยงเสียยิ่งกว่าการกระทำในชาติี่แล้วอีก ในี่สุดเฉินเฟิง็ตระหนักได้ว่าเรื่ี้เกิดขึ้นโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ
รักแรกกับพี่ชายแสนดีแอบมีความสัมพันธ์กันลับหลังเขา
แต่มาตอนี้กลับกล้าแสดงความสัมพันธ์อย่างโจ่งแจ้ง ทำให้เขาอับอาย สวมหมวกเขียวใบใหญ่ให้เขา!
เฉินเฟิงรู้สึกเจ็บใจ ยิ่งเพิ่มความสงสัยในตัวขตัวเเมื่อชาติก่อน ทำไมตัวเขาตอนนั้นมแต่จ้าวฉินเสวีย
ขนาดเธอนอกใจเขา สวมหมวกเขียวให้เขา แต่เขาในตอนนั้นกลับยังรักเธออยู่
พอย้อนกลับมาคิดดูดีๆ แล้วมันน่าขำสิ้นดี!
ชาติก่อน เฉินเฟิงได้รับรู้ว่าแท้จริงแล้วจ้าวฉินเสวียไม่คิดจะเลือกเขาเลย
เหตุผลหลัก็เาะเขามีแค่มอเตอร์ไซค์ฮอนด้าใกล้พังคันหนึ่ง ส่วนพี่ชายแสนอย่างดีฮูอี่มีเฟอราร์รี่ราคาแสนแพง
เมื่อเทียบกันแล้ว ฮูอี่ผู้ร่ำรวยเต็มใจจะซื้อขใช้หรูหราให้จ้าวฉินเสวียได้มากกว่าย่อมเป็นคนี่เธอเลือก
เวลาล่วงเลยจนหนึ่งทุ่ม
หลังาเรียนเสร็จ เฉินเฟิงรีบตรงไปี่โรงยิมทันที
เฉกเช่นเดียวกับนักเรียนปีหนึ่ง ส สามคนอื่นๆ เพื่อไปเข้าร่วมพิธีรับปริญญาขรุ่นพี่ปีสี่
“พวกเรามาร่วมโบกมือลารุ่นพี่แห่งมหาลัยโม๋ตูด้วยเสียงปรบมือและคำอวยพรอันอบอุ่นให้เาสำเร็จการศึกษาด้วยรอยยิ้มกันเถอะ!”
“แปะ แปะ…”
หลังการนำกล่าวสุนทรพจร์าผู้อำนวยการมหาลัยกว่าสชั่วโมง ในี่สุดพิธีรับปริญญา็เสร็จสิ้นลง
เมื่อเวลาสามทุ่มสิบนาที หลังาผู้อำนวยการมหาลัยเดินทางออกไปแล้ว นักศึกษาจำนวนมากยังู่ในโรงยิม
จังหวะี้เ อาศัยโอกาสี่พ่อเป็นรอาจารย์ใหญ่ ฮูอี่จูงมือจ้าวฉินเสวียซึ่งในชุดหรูหราเดินขึ้นเวที
ฮูอี่ยืนกวาดตามเพื่อนๆ นักศึกษาาบนเวที โดยเฉพาะทางี่เฉินเฟิงอยู่ านั้นจึงประกาศ่าไมโครโฟนว่า
“ฮูอี่คนี้กับดาวมหาลัยจ้าวฉินเสวียคบกันแล้ว ไม่ใช่แค่พวกเราชอบพอกันและกัน แต่เาะฉันตอบสนทุกความต้การขเธอได้ ทั้งเรื่เงินและเรื่รักๆ ใคร่ๆ”
“ใช่แล้ว! ไอ้ยาจกเฉินเฟิงนั่น คิดว่าการพยายามเ็บเงินเพื่อซื้อขขวัญราคาถูกสามารถทำให้ฉันพอใจได้ น่าขำจริงๆ!” จ้าวฉินเสวียพูดอย่างมีความสุขโดยี่มืออีกข้างกุมมือฮูอี่
“โดยเฉพาะรูปร่างาขเขา แม้ว่าเขาจะดูแ็แ แต่เขากลับเป็นเหมือนแค่ปืนแว็กซ์ปาเงิน2 ไร้ประโยชน์อย่างแท้จริง! นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมฉันเลือกี่จะเสียน้ำตาแห่งความสุขบนรถเฟอร์รารี่ราคาเกินครึ่งล้านหยวนขฮูอี่ี่รัก ดีกว่าส่งยิ้มปลอมๆ บนมอไซค์บุโรทั่งพุๆ พังๆ ราคาไม่ึห้าสิบหยวนขเฉินเฟิง!”
เฉินเฟิงอดยิ้มมุมปากไม่ได้ในขณะี่เฝ้ามฮูอี่กับจ้าวฉินเสวียคุยโม้โอ้อวด พยายามทำให้เขาอับอายท่ามกลางสาธารณะ
เขารู้ึตัวเลือกี่จ้าวฉินเสวียจะเลือกอย่างชัดเจนแจ่มแจ้งแล้วตั้งแต่เหตุการณ์ี่สี่แยกไฟแดงเมื่อเช้า
ดังนั้น เมื่อเวลาี้มาึ เวลาี่คู่รักน่าชิงชังคู่ี้ประกาศเปิดตัวอย่างเป็นทางการ เขาจึงไม่รู้สึกอายแต่อย่างใด
“เฉินเฟิง ไม่ใช่ว่านายชอบจ้าวฉินเสวียเหรอ? นายตามจีบเธอตั้งสามปีแล้วนี่”
“ได้ยินมาว่าเธอตกลงจะคบกับนายตั้งแต่งานเลี้ยงัเิคืนนั้นแล้วไม่ใช่เหรอ”
“เอาจริง? หรือจริงๆ แล้วในคืนนั้น จ้าวฉินเสวียขึ้นรถเฟอร์รารี่ไปโรงแรมกับฮูอี่เพื่อนสนิทขนายเหรอ?”
“อ้อ จริงด้วย ฮูอี่รินเหล้าขาวให้นายเกือบตั้งสลิตร จนนายเมาสลบไปเลยนี่ ึนายจะอยากไปต่อโรงแรมขนาดไหน็คงขยับไม่ไหว!”
“ไม่พูดอะไรรั้งเธอไว้หน่อยเหรอ? จะยืนดูปล่อยให้ดาวมหาลัยหลุดไปอยู่ในมือพี่ชายปลอมๆ ี่แทงข้างหลังนายแบบี้เหรอ”
คำพูดาเพื่อนร่วมชั้นปีมากมายถาโถมเข้าใส่ เาจงใจเยาะเย้ยเฉินเฟิงไม่หยุดหย่อน
เาะตัวสำรทั้งสิบคนี่เข้าร่วมงานัเิขจ้าวฉินเสวียในคืนก่อนหน้านั้นได้เล่าเรื่ราวทั้งหมดี่เกิดขึ้นจนทั่วมหาลัยแล้ว!
ไม่ว่าใครต่าง็รู้ความจริงกันหมด!
“ยัยผู้หญิงสหน้านั่นชวนพวกตัวสำรี่เคยตามจีบเธอไปร่วมงานเลี้ยงัเิด้วย ฉัน็เลยเลิกกับจ้าวฉินเสวียตั้งแต่คืนนั้นแล้ว!”เฉินเฟิงตอบโต้ด้วยท่าทางสงบนิ่ง
“ในฐานะเดือนมหาลัย สาวๆ มากมายตามจีบฉันอยู่แล้ว ฉันไม่ทนกับเรื่แบบี้หรอก! ฉันตัดสินใจจบความสัมพันธ์ เลิกรากันเพียงเท่านั้น จบดราม่าเรื่หนุ่มหล่อตามจีบสาวงามี่ใครๆ ็ชอบดู แล้วฉัน็เลยเลือกดื่มให้เมาเพื่อระบายความเศร้าเสียใจี่ฉันมี็เท่านั้น”
ทุกคนต่างเห็นตรงกันว่าเฉินเฟิงเพียงแค่พูดไปเรื่อยเพื่อรักษาหน้าเท่านั้น
เขาจะมูฟออนาคนี่เคยชอบขนาดนั้นไปอย่างง่ายๆ ได้อย่างไร? ทุกคนจึงไม่ถามอะไรอีก!
ทางด้านฮูอี่ซึ่งยืนอยู่บนเวที สังเกตเห็นว่าเฉินเฟิงกำลังพยายามอธิบายเรื่ต่างๆ ให้คนรอบข้างฟัง
จึงฉวยโอกาสี้ ประกาศ่าไมโครโฟนเรื่โกหกี่ว่าเฉินเฟิงพยายามใช้กำลังจูบจ้าวฉินเสวียในขณะี่เมาในงานเลี้ยงัเิคืนนั้นจนถูกเธอตบหน้าและถูกทิ้ง
เมื่อได้ยินเรื่ี้ ฝูงชนต่างส่งสายตาให้เฉินเฟิง รู้สึกเหมือนเขาเป็นคนโง่เขลาน่าสงสาร
“เฉินเฟิง เดือนมหาลัยภูมิหลังต้อยต่ำ โชคไม่ดีเลยมาเจอคนแบบี้!”
“ต่อาี้ไปฉันคงต้ระวังตัวดีๆ ไม่ปล่อยให้เพื่อนสนิทหรือแฟนมาสวมเขาได้!”
“คนจนย่อมมีเหตุผลขความจน อย่างเช่นยากจนเาะโง่เขลา!”
เพียงแต่ว่าตัวเอกขฝูงชนอย่างเฉินเฟิงกลับไม่ได้ใส่ใจคนรอบข้างเลยสักนิด หวยสิบสามใบี่เขาเพิ่งซื้อมาเมื่อวานี้ ซึ่งเป็นเลขี่ออกรางวัลใหญ่ซึ่งเขาจำได้าชาติี่แล้ว
ตัวเฉินเฟิงเกำลังใจจดใจจ่ออยู่กับการประกาศรางวัลี่กำลังจะมาึ
เขาจึงไม่ได้ยินคำเสียดสีเยาะเย้ยหรือคำปลอบใจต่างๆ นานา าคนรอบข้าง
จนกระทั่งบางคนรอบข้างเริ่มสังเกตเห็น
เฉินเฟิงหยิบหวยออกากระเป๋าอย่างระมัดระวัง กำไว้ราวกับเป็นขล้ำค่า
เมื่อคนรอบข้างเห็นชัดแล้วว่ามันคือหวย เาระเบิดเสียงหัวเราะเสียงดัง
“เฉินเฟิง นายต้บ้าไปแล้วแน่ๆ คิดจริงๆ เหรอว่าจะรวยข้ามคืนได้ด้วยหวยไม่กี่ใบ?”
“เสียเงินซื้ออะไรแบบี้มัน็เหมือนโยนเงินทิ้งนั่นแหละ นายควรจะขยันอดทนำาสิ!”
การยืนรอเพียงไม่กี่นาทีตอนี้มันช่างรู้สึกยาวนาน ไม่ใช่แค่สำหรับเฉินเฟิงคนเดียว แต่นักศึกษาคนอื่นๆ ็รู้สึกเช่นกัน
คนรอบข้างยังคงคิดว่าความอับอายี่ถูกตีท้ายครัวเช่นี้ ได้ทำร้ายจิตใจขเฉินเฟิงจนป่นปี้แล้ว
เขาเอาแต่จ้มหวยในมือไม่วางตา!
ไม่นานเวลา สามทุ่ม สิบห้านาที็มาึ
ลำโพงาร้านขายหวยซึ่งตั้งอยู่ข้างโรงยิมดังเข้าหูนักศึกษาบางส่วน
ประกาศเลขี่ออกสี่ตัวแรกอย่างช้าๆ
“11,25,06,19…”
นักศึกษาตาดีบางคนเพ่งมเลขหวยในมือเฉินเฟิง และได้เห็นว่าเขาถูกหวยสี่ตัวติดต่อกันจริงๆ !
______________________________________________________________________________________________________________________________________________________
1.ชุดนักเรียนJK หมายึชุดแ่าคล้ายชุดนักเรียนมัธยม โดยส่วนมากเมื่อพูดึคำี้มักจะหมายึชุดนักเรียนมัธยมญี่ปุ่
2.ปืนแว็กซ์ปาเงิน าดูแ็แ แต่หัวปากกลับอ่อนแอ สื่อึ ดีแค่ข้างนอก ข้างในอ่อนแอ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??