เพียงสายลมแห่งทิศบูรพาพัดผ่าน สองเราไม่มีวันหวนคืน

   ชั่วเวลาเพียงครั้งเดียวที่เขาคิดว่าเขาทำผิดกับนางมากที่สุด เขายังจำเหตุการณ์ที่ผ่านมาได้อย่างชัดเจน เพียงลมแห่งทิศบูรพาพัดผ่าน ชีวิตของนางก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป วันนั้นเป็นวันที่เขาเข้าไปจับกุมทุกคนในครอบครัวของนาง ประกาศข้อกล่าวหาผู้สมรู้ร่วมคิดก่อการกบฏ แม้ว่าทุกความผิดตามข้อกล่าวหา จะมีหลักฐานปรากฏชัดเจนจนไม่อาจปฏิเสธได้ แต่ในตอนนั้นเขาไม่ได้ตระหนักเลยว่าเพียงก้าวแรกแห่งชัยชนะเพื่อการล้างแค้นของเขา คือความสูญเสียทั้งหมดในชีวิตของนาง

หากเพียงรู้ว่าเส้นทางที่เลือกเดินจะมีผลลัพท์เช่นนี้ เขายังคงเลือกเส้นทางเดิมที่จะล้างแค้น เพียงแต่จะหลีกเลี่ยงไม่ใช้นางเพื่อผลประโยชน์ หลีกเลี่ยงไม่ให้ครอบครัวของนางเข้ามาเกี่ยวข้อง ให้นางได้เป็นคุณหนูสี่ในจวนคหบดีอันดับต้นๆ ของเมืองหลวงต่อไป ได้พบกับชายหนุ่มที่เหมาะสม ใช่.. ได้พบกับชายหนุ่มที่รักนางจากใจริง ชั่วขณะที่กำลังสับสนว่าเขาควรจะยอมปล่อยมือจากนาง หรือจะยังสมควรรั้งนางไว้ เก็บนางให้อยู่เคียงข้างเขาต่อไป จะมีเรื่องดีๆเช่นนี้อยู่ด้วยหรือ เขาอยากถามนาง ติดแต่เพียงตอนนี้เขาไม่กล้า เขายอมรับว่าเขากลัวการตัดสินใจของนาง แค่คิดถึงเรื่องที่นางอยู่ในอ้อมกอดของชายอื่นที่ไม่ใช่เขา ใจเขาก็เจ็บแปลบขึ้นมาอีกครา ถึงตอนนี้ได้แต่ยิ้มหยันตนเอง กดข่มความคิดที่แม้กระทั่งตัวเขาเองยังมิอาจยอมรับ ดูเขาตอนนี้สิ แม้จะยืนห่างนางเพียงเอื้อม แต่มือที่ยื่นเหยียดออกไป กลับค้างอยู่ในอากาศ ไม่อาจสัมผัสใบหน้าของนางตามใจปราถนา เขาเหม่อมองใบหน้าเล็กๆ ของนาง แล้วหวนนึกถึงตอนได้เห็นนางเมื่อกลางวัน ภาพของนางที่ฝืนยิ้มให้เขา ภาพของนางที่คอยแต่จะหลบเลี่ยงเขาเหมือนเขาเป็นแค่คนแปลกหน้า ไม่สิ..แค่คนแปลกหน้าหรือ…บางที อาจเป็นคนใจร้ายที่สุดในสายตาของนาง แค่คิดใจเขาก็ยิ่งเจ็บปวด เขาอยากดึงนางเข้ามากอด อยากถามนางว่า ที่ผ่านมา นางอยู่อย่างไร มีใครรังแกนางบ้างหรือไม่ อยากฟังนางเล่าเรื่องราวต่างๆ เหมือนสมัยก่อน ตอนที่ยังไม่แต่งงานกัน นางติดเขายิ่งนัก แล้วบัดนี้เล่า กลับเป็นเขาที่อยากพบหน้านาง อยากได้ยินเสียงของนาง แต่นางกลับยิ่งเดินห่างเขาไปไกลทุกที ถึงวันนี้เวลานี้เขาจึงตระหนักได้ในบางสิ่ง บางทีใจของนาง อาจไม่ได้อยู่ที่เขาอีกต่อไป