เรื่อง เคล็ดคชสารวิญญาณมังกร

        ณ หน้าประตูจวนเจ้าเมือง เยว่มู่จือกับหลินอวี่มารอรับแขกอยู่ด้านนอกนานแล้ว

        เมื่อกลุ่มของถังเหล่ยมาถึง หลินเนี่ยนที่สวมชุดสาวดูจะไม่ได้ดึงดูดความสนใจของเยว่มู่จือนัก ถึงแม้การพาสาวใช้มาด้วยในงานเลี้ยงเช่นนี้จะแปลกไปหน่อย แต่ก็ไม่มีกฎห้ามพามา

        ขณะที่ถังจงเวยกับถังเหล่ยถูกพาเข้ามา ก็ปรากฏแสงไฟตระการตา องครักษ์จวนเจ้าเมืองล้วนยืนเรียงกันเป็นแถว

        ถังจงเวยไม่เคยเห็นการจัดขบวนเช่นนี้มาก่อน ไม่นานพวกเขาก็มาถึงในตำหนักของจวนเจ้าเมือง ดูเหมือนงานเลี้ยงจะจัดเตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้ว

         “ฮ่าๆๆ ยินดีต้อนรับผู้นำถัง ดูท่าผู้แซ่เยียนอย่างข้าจะพอมีหน้ามีตาอยู่บ้าง!”

        เมื่อเยียนหลิงซานเห็นถังจงเวยกับถังเหล่ยมาเยือน ก็เดินหัวเราะออกมาต้อนรับ

        หลินเนี่ยนที่อยู่ด้านหลังถังเหล่ยทำให้เยียนหลิงซานเหลือบมองเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะอะไร เพราะถึงแม้เด็กสาวผู้นี้จะสวมชุดสาวใช้ แต่หน้าตากับความสง่างามกลับโดดเด่นกว่าผู้อื่นนัก!

        สุดท้ายเยียนหลิงซานก็ได้แค่มองเล็กน้อย ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ แต่เขาก็รู้ว่าอะไรสำคัญที่สุด

        เรื่องในวันนี้เกี่ยวพันถึงอนาคตของเขา ไม่จำเป็นต้องทำเสียการใหญ่เพื่อแค่สาวใช้คนหนึ่ง

        พวกเขาเดินไปยังที่นั่ง เยว่มู่จือนั่งบนตำแหน่งผู้นำรับผิดชอบรับรองแขก

        ถังจงเวยกับเยียนหลิงซานนั่งตรงข้ามกัน หลินอวี่นั่งอยู่ด้านข้างเยว่มู่จือ และหลินเนี่ยนนั่งอยู่ด้านหลังถังเหล่ย

         “ที่ท่านทูตเยียนจัดงานเลี้ยงเป็นพิเศษ ทำให้ผู้แซ่ถังรู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนัก ข้าที่เป็นตัวแทนของตระกูลถังขอขอบคุณท่านอย่างยิ่ง”

        ถังจงเวยประสานมือกล่าวขอบคุณ แม้จะรู้ทั้งรู้ว่าอีกฝ่ายคิดร้าย แต่ก่อนจะแตกหัก คำพูดตามมารยาทยังคงต้องพูด

         “ฮ่าๆๆ ผู้นำถังเกรงใจเกินไปแล้ว มีศิษย์อัจฉริยะอย่างถังเหล่ยเช่นนี้ อีกไม่นานตระกูลถังต้องยิ่งใหญ่เป็นแน่”

        เยียนหลิงซานยิ้มและปรายตามองไปทางถังเหล่ย

         “ถังเหล่ยเป็นเพียงศิษย์จากตระกูลในเมืองเล็กๆ ไม่มีค่าให้ท่านทูตชื่นชมหรอก”

        ถังเหล่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

        ที่เยียนหลิงซานเชิญพวกเขามาวันนี้ต้องมีแผนการร้ายแน่ ส่วนตะเกียงแก้วเลี้ยงวิญญาณยังคงอยู่ในห้องลับตระกูลถัง

        เดิมทีถังจงเวยคิดจะพกติดตัว ทว่าเยียนหลิงซานหาใช่คนที่จัดการได้ง่ายๆ ตระกูลถังกับจวนเจ้าเมืองก็ล้วนไม่ใช่สถานที่ปลอดภัย ทิ้งเอาไว้ในตระกูลถังดีกว่า

         “คุณชายถังถ่อมตนไปแล้ว ข้าเป็นรับหน้าที่เป็นทูตของเมืองอวิ๋นหลิวในครั้งนี้ก็เพื่อให้รางวัลผู้ชนะเลิศในการแข่งขันหวู่เต้า จักรวรรดิได้มอบยารวมวิญญาณสองเม็ดให้ผู้ชนะเลิศทุกคน”

        หลังเยียนหลิงซานกล่าวขึ้น เขาก็เอากล่องไม้สีม่วงออกมามอบให้สาวใช้ด้านข้าง

        จากนั้นสาวใช้ก็ส่งมันให้ถึงหน้าถังเหล่ย

        เมื่อได้ยินว่าเป็นยารวมวิญญาณ แม้แต่ใบหน้าของหลินอวี่ก็เผยความประหลาดใจ

        ถึงแม้ยารวมวิญญาณจะเป็นยาระดับสอง แต่ก็เป็นยาระดับสองชั้นสูง เพราะยาเช่นนี้สามารถช่วยผู้ฝึกตนระดับผู้ชำนาญยุทธ์เพิ่มพลังได้อย่างรวดเร็ว และช่วยให้ทะลวงระดับผู้ทรงยุทธ์ได้อย่างราบรื่นด้วย

        ถังเหล่ยย่อมรู้ประโยชน์ของยารวมวิญญาณอยู่แล้ว ถึงเขาเมื่อก่อนจะไม่เห็นยาไร้ค่าแบบนี้ในสายตา แต่เขาตอนนี้กำลังขาดแคลนยาสมุนไพร ยารวมวิญญาณสามารถช่วยเขาทะลวงระดับผู้ชำนาญยุทธ์ได้อย่างรวดเร็ว นี่เป็นของดีที่หาได้ยากนัก

         “ขอบคุณท่านทูตมาก ถังเหล่ยจะน้อมรับเอาไว้!”

        ถังเหล่ยทำท่าทีไม่รู้คุณค่าของยานี้ แล้วเอายารวมวิญญาณมอบให้หลินเนี่ยนด้านหลังอย่างไม่ใส่ใจ

        หลินเนี่ยนรับมาอย่างไม่ยินดีนัก ในใจคิดว่าถังเหลยกล้าทำเหมือนนางเป็นสาวใช้จริงๆ อย่าคิดว่าจะได้คืนยารวมวิญญาณสองเม็ดนี้ไปเลย!

         “เรื่องเล็กน้อย ผู้แซ่เยียนก็แค่ทำตามภารกิจเท่านั้น ยารวมวิญญาณสองเม็ดไม่นับเป็นอะไรทั้งนั้น ผู้แซ่เยียนยังมีของดีมอบให้คุณชายถังอีก!”

        เยียนหลิงซานโบกมือ เขาแค่เอายารวมวิญญาณที่จักรวรรดิมอบแก่ผู้ชนะเลิศมาให้ถังเหล่ยตามหน้าที่ สุดท้ายเยว่มู่จือก็ต้องรายงานเบื้องบนในอนาคต

        เรื่องต่อไปต่างหากคือเป้าหมายที่แท้จริงของเยียนหลิงซาน

         “ข้าผู้แซ่เยียนอยากรับเจ้าเป็นศิษย์ ไม่ทราบว่าคุณชายถังยินดีหรือไม่?”

        เมื่อเขาพูดประโยคนี้ออกมา ทั้งห้องโถงล้วนตกตะลึง

        ในขณะเดียวกันนี้เมืองอวิ๋นหลิวยามราตรีก็ไม่ได้สงบนัก

        อวิ๋นเมิ่งกำลังนั่งอยู่บนยอดสูงสุดของจวนตระกูลถัง ค่ายกลเหมันต์หมื่นหายนะวางเสร็จแล้ว รอเพียงเฮยฉานฉู่เข้ามาเท่านั้น

        ยามนี้คนธรรมดาในตระกูลถังยังไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พวกเขาเพียงทำกิจวัตรตามปกติ หลังจากทำงานเสร็จ ก็กลับห้องพักผ่อนไป

        ตามเงามืดในที่ต่างๆ ในจวนตระกูลถัง ล้วนมีดวงตาเฉียบคมแอบซ่อนอยู่ พวกเขากำลังรอศัตรูมาถึง

        คนรับใช้ในตระกูลถังที่ถือตะเกียงกำลังตรวจตราคนสองคนอยู่ และทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังสองเสียงในอากาศ

        คนรับใช้ทั้งสองล้มลงกับพื้น ที่คอมีลูกดอกสีดำดอกหนึ่งปักอยู่

        ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ...

        เงามืดหลายสายเคลื่อนเข้าไปในตระกูลถังอย่างต่อเนื่อง คนรับใช้ที่ตรวจตรารอบๆ ตระกูลถังล้วนตายอย่างไร้สุ้มเสียง

         “วันนี้ต้องกวาดล้างตระกูลถังให้จงได้!”

        หลังจากที่เงามืดหลายสายปรากฏตัว เงาร่างของตงฟางป้าเทียนกับตงฟางป้าหยวนก็ปรากฏในความมืด ทั้งสองสวมชุดสีดำที่ไม่ได้ปิดบังหน้าตา

        ในเมื่อหลังจากวันนี้จะไม่มีตระกูลถังอยู่อีกแล้ว พวกเขาจึงไม่มีความจำเป็นต้องปิดหน้าปิดตา

        อีกด้านหนึ่งศิษย์ตระกูลซินก็เข้าไปในตระกูลถังจากอีกเส้นทาง แม้ผู้นำตระกูลซินจะไม่ได้มาด้วยตัวเอง แต่ก็ให้ผู้อาวุโสใหญ่เป็นคนนำกำลังมา

        ในยามราตรีไร้ซึ่งเสียงดังแม้แต่น้อยนี้ มีคนแอบเข้ามาในตระกูลถังหลายร้อยคนแล้ว 

        ประตูห้องถูกปิดไว้หมด คนชุดดำส่งสัญญาณมือให้กันและกัน เป้าหมายของในครั้งนี้คือการสังหารคนตระกูลถังให้เหี้ยน แล้วค่อยเผาตระกูลถังทิ้ง

         ปัง!

        เมื่อห้องแรกถูกเปิดประตูเข้าไป เสียงพังประตูก็ดังขึ้นติดต่อกันระนาว

        องครักษ์ตระกูลตงฟางที่บุกเข้าไปในห้องเป็นคนแรกยังไม่พบเงาคนในห้อง พลันสัมผัสได้ว่าข้างหน้ามีแสงเยือกเย็นกะพริบผ่าน เขารู้สึกถึงจิตสังหารเยือกเย็นสายหนึ่งตรงคอ

        และศีรษะก็หลุดออกจากบ่า เลือดสาดกระจายลงพื้นในยามราตรีที่เห็นเพียงสีดำทมิฬ

         “แย่แล้ว รีบหนีเร็ว!”

        ศิษย์ตระกูลตงฟางตื่นตระหนก เดิมทีพวกเขามาเพื่อลอบโจมตี แต่เหมือนอีกฝ่ายจะเตรียมตัวไว้นานแล้ว พวกเขากำลังกลายเป็นฝ่ายที่ถูกโจมตีแทนทัน

        มันสายไปแล้ว

        ขณะที่ศิษย์ตระกูลตงฟางเพิ่งถอยออกจากห้อง เสียงทะลวงผ่าอากาศก็ดังออกมาจากความมืดมิดรอบด้าน

        ลูกธนูดอกแล้วดอกเล่าพรากชีวิตไปอย่างไร้ความปรานี ศิษย์ตระกูลตงฟางต่างลนลาน หากเข้าไปในห้องเพื่อหลบลูกธนูที่ยิงมาราวกับ-่าฝน ก็ถูกสังหารอยู่ดี

        เสียงดังจากฝั่งนี้เป็นการประกาศว่าการต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ศิษย์ตระกูลตงฟางกับตระกูลซินจากที่อื่นๆ ที่กำลังเตรียมตัวโจมตี กลับถูกศิษย์ตระกูลถังที่ซุ่มโจมตีอยู่สังหารจนตั้งตัวไม่ทัน

        และแล้วทั้งตระกูลถังก็ตะโกนฆ่าฟัน ทุกที่ล้วนมีแสงเงาดาบกระบี่ ทุกที่ล้วนมีเลือดสาดกระจาย

         “อย่าให้เหลือรอดแม้แต่คนเดียว คนที่บุกรุกตระกูลถัง อย่าให้เหลือรอดแม้แต่คนเดียว!”

        ถังจงชิงที่ถือธนูยาวยิงผู้ชำนาญยุทธ์ของตระกูลตงฟางตายไปคนหนึ่งแผดเสียง

         “ฆ่ามัน ฆ่ามันให้หมด!”

        เมื่อเห็นศิษย์ตระกูลตงฟางบาดเจ็บสาหัสล้มตายในเสี้ยววิ ตงฟางป้าเทียนรู้ว่าตัวเองติดกับเข้าแล้ว เขาโกรธจนตาแดงก่ำ ถึงอย่างไรเบื้องหลังก็ยังมีเฮยฉานฉู่อยู่ ต่อให้ตระกูลถังมีการเตรียมตัวไว้แล้วอย่างไร? แค่เฮยฉานฉู่คนเดียวก็กวาดล้างตระกูลถังได้แล้ว!

        อยู่ๆ เปลวเพลิงพลันลุกโชนในความมืด บ้านช่องของตระกูลถังถูกเผาจนแสงเพลิงพุ่งสูงเสียดฟ้า ขับไล่ความมืดยามราตรีให้หายสิ้น และภาพที่ศิษย์ตระกูลต่างๆ สังหารกันล้วนประจักษ์ต่อสายตา

        แม้ศิษย์ตระกูลถังจะซุ่มโจมตีทำร้ายอีกฝ่ายบาดเจ็บสาหัส ทว่าจำนวนศิษย์ตระกูลตงฟางกับตระกูลซินนั้นมีมากเกินไป ไม่นานจึงเริ่มเข้าสู่การต่อสู้ระยะประชิดอย่างดุเดือด

        มีเสียงตะโกนและเสียงกรีดร้องดังไม่ขาดสาย แล้วเงามืดสายหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในจวนตระกูลถัง

        “ก็แค่การต่อสู้ของมด ช่างโหดร้ายจนทำให้รู้สึกอยากขำ”