เรื่อง My engineer เดิมพันรักนายคาสโนว่า

Chapter 14 

ยอมให้อภัย

และแล้วสุดท้ายไอ้ตี๋จีนคนนี้ก็ใจอ่อนอีกจนได้ ฮืออ

เกลียดตัวเองจริงๆที่ไม่รักดี รู้ว่าเขาเคยหลอกยังจะกล้าให้อภัย

"มากอดหน่อยมา"

พี่ยอร์ชนั่งอยู่บนโซฟาแล้วเรียกผมให้เข้าไปนั่งด้วย

และคนอย่างไอ้ตี๋จีนจะรออะไรล่ะครับ เดินไปนั่งข้างเขาสิ 

รักเขา หลงเขา ใจง่ายครับ

"คิดถึงพี่ปะ?"

"อือ"

ผมตอบไม่เต็มเสียง แต่ก็ซุกหน้าเข้ากับแผงอกกำยำ

"ตอบดีๆดิ"

"ก็คิดถึง"

"พี่ขอโทษนะ ที่ทำแบบนั้นลงไป"

"จะทำอีกมั้ย?"

"ไม่อะ กลัวจีนเสียใจ"

"พูดจริง?"

"จริง"

ไม่รู้จะเชื่อได้มั้ย แต่ก็จะเชื่อแล้วกัน

ไม่อยากเสียใจอีกแล้ว

ผมมองหน้าพี่ยอร์ช แววตาคู่นั้นยังจะหาความจริงใจได้อยู่มั้ยนะ..

มองดวงตาคู่สวยคู่นั้นแล้วเหมือนกับว่าตกอยู่ในภวังค์เลย

พี่ยอร์ชโน้มตัวเข้ามาหาผมช้าๆแล้วประกบปากจูบลงบนริมฝีปากสีระเรื่อ

ผมยอมรับกับสัมผัสที่แสนจะคิดถึงและโหยหา มันรู้สึกดีจริงๆนะเวลาอยู่กับพี่ยอร์ช

อาจจะเพราะเขาเป็นแฟนคนแรก...

เราจูบกันอยู่เนิ่นนาน อยากจะให้เวลาหยุดอยู่ตรงนี้นานๆ

"พี่รักจีนนะ"

"ผมก็รักพี่.."

เราจูบกันอย่างดูดดื่ม เพียงไม่นานเราทั้งคู่ก็ล้มตัวลงบนโซฟาแล้วทำรักกันอย่างอ่อนโยน

เสียงครวญครางของเราทั้งคู่ดังสลับกันไปมาลั่นห้อง 

มันเป็นความรู้สึกดีที่ไม่อาจบรรยายออกมาได้ทั้งหมด แต่ทุกครั้งที่เนื้อตัวของเราทั้งคู่สัมผัสกันมันเหมือนกับว่าเราจะหลอมละลาย

ไม่รู้ว่าการที่ผมยอมในครั้งนี้จะกลายเป็นคนโง่อีกมั้ย...แต่ก็ยอมไปแล้ว

เช้าวันต่อมา

เราตื่นมาด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะสดใสนัก อาจเป็นเพราะเมื่อวานนอนดึกและทำกิจกรรมหนักไปหน่อย

กิจกรรมบนเตียงอะครับ...

พอเราตื่นขึ้นมาก็รีบพากันไปเรียน ผมแวะส่งพี่ยอร์ชที่คณะนิเทศก่อนแล้วค่อยวนมาที่ตึกคณะตัวเอง

"ไอ้จีน มึงเลิกยุ่งกับไอ้รุ่นพี่หน้าอ่อนนั่นยัง?"

เสียงไอ้เอ็มเมอร์ถามขึ้นแข็งๆ ตอนนี้ผมเดินเข้ามาแล้วนั่งลงที่โต๊ะด้านนอกสุด ไอ้ดีลนั่งกลางและเอ็มเมอร์นั่งด้านในสุด

"ก็ยังอะ"

ผมตอบอ้อมแอ้ม ไม่กล้าบอกเพื่อนตรงๆว่ายังยอมมันอยู่

"ไอ้-่าจีน ทำไมมึงไม่เลิกๆกับมันไปวะ ก็รู้ว่ามันเลว"

ดูเหมือนเอ็มเมอร์จะไม่พอใจมาก ไอ้ดีลเองก็ลูบไหล่ไอ้เอ็มเบาๆ

"เอาน่ามึง ให้เวลาเพื่อนได้ตัดใจบ้างเหอะ"

ดีลมันคงสงสารผมอะ ที่เจอมาก็หนักพอควร

แต่ถ้าพี่ยอร์ชมันบอกว่าจะกลับตัว ผมจะลองให้โอกาสสักครั้งไม่ได้เชียวเหรอ

"มึงใจอ่อนกับคนใจหมาแบบมัน มันก็คงทำตัวหมาๆใส่มึงต่ออะจีน"

"มึงก็พูดกับกูดีๆก็ได้ปะวะเอ็มเมอร์"

ผมเองก็โมโหเป็นนะ ไม่เห็นต้องใส่อารมณ์กับผมขนาดนี้เลย

"อ๋อ นี่เข้าข้างมัน?"

"เฮ้ยมึงใจเย็นๆ"

ดีลหันมาลูบไหล่ผมที ไหล่ไอ้เอ็มเมอร์ที แต่ตอนนี้ต่อให้มีไอ้ดีลสิบคนก็คงไม่สามารถยั้งอารมณ์ของเราทั้งคู่ได้

"มึงจะคิดแบบนั้นก็ได้ แต่กูก็รักของกู"

"ทั้งที่มันทำมึงเสียใจ?"

"เออ"

จะว่าโง่ก็ยอม

"เฮ้ยไม่เอาดิพวกมึง อย่าทะเลาะกันเรื่องนี้ได้ปะ"

ไอ้ดีลขัดขึ้น ผมเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะทะเลาะกับไอ้เอ็มเมอร์เรื่องผู้ชาย

"กูก็ไม่ได้อยากทะเลาะหรอกดีล ไม่อยากทะเลาะเลย.."

ผมไม่อยากทะเลาะกับเพื่อนเรื่องนี้เลยนะ

มันคงผิดเองที่ผมเอาเรื่องนี้มาปรึกษาไอ้เอ็มเมอร์ น่าจะเก็บเงียบเอาไว้ไม่ให้เพื่อนรู้

"..."

ไอ้เอ็มเมอร์เงียบ ตลอดทั้งคลาสเรียนวันนี้เราก็ไม่คุยกันอีกเลย มีแต่ไอ้ดีลที่คอยพูดเขื่อมความสัมพันะ์ของเราสองคน

เฮ้อ อึดอัดชะมัด

จะเลือกผู้ชายรึจะเลือกเพื่อนดีวะแบบนี้?