เรื่อง เรื่องสั้นทรมานพันธนาการ BDSM (รวม)
ไม่าทราบ่าเวลา่าไปาแค่ไหน ำูวน้ำจนี้เธอำมันไ้ขึ้นใจแ้ ขณะเดียวกันเื่สั่น้า่าก็ำ้าี่ของมัน ำาเธอไปถึงุุครั้งแ้ครั้งเล่า ถ้า่ากันตาฎข้อที่สองแ้ หมายความ่าี้เธอกำลังทำผิดกฎเพราะถึงุุโดยที่เจ้านายไม่สั่งสินะ
ร่างกายเริ่มชินชาัความสุขสมทางเพศ สติเริ่ลับมา แ์นึกไ้่าถ้าเกิดมีมาเห็นในสภาพนี้ะทำ่าไ จริงอยู่่านี่เป็นห้องผู้อำนวยการ คงไม่มีใครเข้ามาโดยไม่ไ้รับอนุญาต แต่่าถ้าเป็นแม่บ้านหรือที่มีจัดของนั่นก็าะเป็นข้อยกเว้น
“อื้อ !”
แ์กลัวเหลือเกิน กลัว่าะถูกพบเจอในสภาพที่น่าอายแบบนี้ จึงพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการ แต่แผ่นยางที่ปกคลุมร่างกายเธอก็เหนียวเสียจนราวัไม่สามารถหลุดออกมาไ้ ้ายที่สุดเธอก็หมดแรง แ้จบ้การสุขสับุุีกครั้ง
หญิงสาวที่ถูกใส่ฮู้ดเอาไว้้ศีรษะไม่ไ้รู้ตัวเลย่ามีกำลังจ้องมองเธออยู่ ใครนั้นก็ไม่ใช่อื่น เป็นผู้อำนวยการที่พันธนาการเธอให้อยู่ในสภาพนี้ เรื่องประชุมอะไรนั้นล้วนเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ หรือต่อให้มีประชุมเขาก็พร้อมะเลื่อนการประชุมออกไป เพื่อมองหญิงสาวที่ตกอยู่ภายใต้การพันธนาการถึงุุครั้งแ้ครั้งเล่า
ไม่อยากปล่อยเธออกไปเลย
ผู้อำนวยการคิดแบบนั้น แ้ทิ้งให้หญิงสาวอยู่ในสภาพที่ไม่สามารถขยับตัวไ้ หน้าอกเธอขยับขึ้นลงตามจังหวะหายใจ และมันะถี่ขึ้นทุกครั้งเมื่อเธอใกล้ถึงุุ ผู้อำนวยการมองภาพดังกล่าวพร้อับรอยิ้มุมปาก ก่อนะมองเธอเป็นเหมือนเื่ประดับในห้อง แ้หันไปทำงานบนโต๊ะของัเ
ไม่ไหวแ้ ไม่เอาแ้ ไม่อยากเสร็จีกแ้ นี่เขาประชุมาเกินไปรึเปล่า ฉันะบ้าตายอยู่แ้นะ
แ์ที่ถึงุุ้ำแ้้ำเล่าไ้แต่ถามัเ เธออยู่ในสภาพนี้มาาแค่ไหนไม่าทราบ แต่แสงแดดข้างนอกเป็นสีส้มบ่งบอกเวลาเย็น น้ำเสียงหวานและอาการเวลาเสร็จสมของแ์ช่างมีเสนห์จนผู้อำนวยการทำใจปล่อยเธอไม่ไ้จริงๆ
แต่เมื่อนึกไ้่าควรให้เธอไ้พักบ้าง ไม่เช่นนั้นหรอกเล่นชิ้นนี้ะพังไปเสียก่อน เขาจึงเดินไปปิดเสียงที่เขาอัดไว้ทำให้แ์ไ้ยินเสียงรอบข้างีกครั้ง เธอส่งเสียงร้องออกมาเมื่อรู้่าผู้อำนวยการกลับมาแ้ทั้งที่จริงเขาเฝ้ามองเธออยู่ตลอดเวลา แม้ะฟังไม่ไ้ศัพย์แต่แ์ก็ส่งเสียงร้องเหมือนะบอกให้เขาปล่อยเธอออกไปสักที ซึ่งผู้อำนวยการก็ยอมปล่อยเธออย่าง่าง่าย
ตาของแ์ลอยละล่องราวัไร้สติ เธออยากะอาบน้ำล่างคราบน้ำรักี่เปื้อนห่างขาของเธอระห่างที่ถึงุุตอนที่ถูกพันธนาการ แต่ร่างกายี้ไม่เหลือเรี่ยวแรงเพราะถูกการถึงจดสุดยอดูดเรี่ยวแรงไปทั้งหมด
ผู้อำนวยการอุ้มแ์เข้าไปในห้องน้ำ ก่อนะอาบน้ำให้ัเธอ แ์ที่เหนื่อยล้าอยู่แ้ไม่คิดะขัดขืน ถ้าทำไปไ้เธอแทบอยากะหลับระห่างที่เขาอาบน้ำให้้้ำ แต่เหมือนผู้อำนวยการะทนความยั่วยวนของร่างกายเธอไม่ไ้ จึงใช้นิ้วของเขาทำให้เธอเสร็จสมีกสองสามครั้ง ก่อนะอาบน้ำให้เธอ แ้อุ้ลับมานอนที่โซฟา
มีหลายอย่างที่แ์อยากะพูด แต่เรี่ยวแรงเธอไม่เหลือแ้ ภาพของชายวัยกลางกลับไปนั่งทำงานที่โต๊ะ เป็นภาพสุดท้ายที่เธอำไ้ก่อนสติะดับวูบไปเข้าสู่การนอน
่าไปจนถึงเวลาตอนกลางคืน แ์ตื่นขึ้นมาแ้กวาดสายตามองรอบตัวอย่างงัวเงีย ก่อนะคิดไ้่าี้เธออยู่ในสถานะทาสของผู้อำนวยการ จึงไม่แปลกใจัร่างกายที่เปลือยเปล่าอยู่ี้ แต่ก็อดไม่ไ้ะดึงผ้ามาคลุมร่างกายเอาไว้ ตามประสาผู้หญิงที่รักนวลสงวนตัว
ผู้อำนวยการคิด่าะเล่นัเธอสักสามชั่วโมงแ้ปล่อยให้เธอไปสอนคาบบ่าย แต่เขาก็อดไม่ไ้ี่ะปล่อยเธอไว้แบบนั้น ี้เธอคงหิวแ้ เขาจึงนำอาหารง่ายๆ อย่างข้าวพัดมาเทใส่จาน
“กินอะไรก่อนละกัน”
แ์พยักหน้ารับอย่าง่าง่าย ท้องของเธอส่งเสียงครวญครางออกมา แ์เดินไปยังโต๊ะแต่ก็พบ่าไม่มีช้อนหรือส้อมวางอยู่เลย เขาะให้เธอใช้มือกินงั้นเหรอ
คำตอบของคำถามนั้น คือจานที่ถูกนำไปวางบนพื้น แ์มองหน้าผู้อำนวยการ เขายิ้ลับมาเหมือนต้องการะบอกบางอย่าง แ์หลุบตาลงอย่างอดสู และคุกเข่าลงก่อนะก้มหน้าลงไปกินอาหารในจาน ราวัสุนัขตัวเมีย
“ยังไม่ไ้สั่งก็เข้าใจแ้เหรอ บางทีเธอาะชอบแบบนี้ก็ไ้นะ”
“ไม่ไ้ชอบค่ะ ฉันแค่ใช้หนี้ให้น้องชายเท่านั้น”
แ์ใช้เวลาไม่านการกินอาหารจนหมดเพราะเธอหิวมาก
หลังจากหาอาหารใส่ท้องให้าสของัเแ้ ก็ถึงเวลาี่ะเล่นัทาสนี้ีกครั้ง
“ไปเดินเล่นกัน”
ผู้อำนวยการนำสายจูงสำหรับสุนัขมาคล้องัปลอกคอของแ์ สถานนะี้ของเธอคือทาสหมา แ์เข้าใจดี เธอเดินสี่ขาเผยเื่เพศและบั้นท้ายอวบอั๋น ผู้อำนวยการมองเธอพร้อับิ้ เวลา่าไปไม่า แต่สำหรับหญิงสาวที่รับความอับอายอย่างเต็มที่เท่าที่มนุษย์หนึ่งะรับไ้ เธอรู้สึก่าเวลา่าไปาเหลือเกิน จนกระทั่งผู้อำนวยการกล่าวขึ้น
“ไปข้างนอกกัน”
“แต่ถ้าเกิดมีใครมาเห็นเข้า”
“ตอนกลางคืนไม่มีใครอยู่หรอก”
“แต่่า...”
“เรื่องน้องชายเธอะเป็นยังไงก็ช่างใช่ไหม”
ผู้อำนวยการนำจุดอ่อนเพียงอย่างเดียวของเธอมาพูด คล้ายังูต่อให้รัดแรงแค่ไหนแต่เพียงแค่จับหางก็อ่อนระทวย แ์ก้มหน้าและยอมทำตามคำสั่งของผู้อำนวยการอย่างำยอม
ทางเดินยาวความที่ตอนกลางวันเต็มไป้นักเรียนมากมายเดินกันไปมา แต่ี้กลับ่างเปล่า มีเพียงแค่หญิงสาวหนึ่งกำลังเดิน ไม่สิ คลานสี่ขาเหมือนัสุนัขโดยมีผู้อำนวยการจูงเธอคล้ายัเป็นเจ้าของของเธอ แ์คลานไปตามพื้น ความเจ็บปวดบริเวณมือและเข่าทำให้เธอก้าวช้าลง แต่ทุกครั้งที่เป็นเช่นนั้น แส้ที่แยกเป็นเส้นๆ ให้ความรู้สึกแสบมากก่าเจ็บปวดเมื่อโดนตี ก็ฟาดเข้ามาที่กดของแ์จนเธอต้องเดินต่อไป
จนกระทั่งผู้อำนวยการพาแ์มาถึงห้องเรียนห้องหนึ่ง
“พรุ่งนี้เช้าเธอสอนห้องนี้ใช่ไหม”
“ค่ะ”
“ถ้างั้นก็ดีเลย”
ผู้อำนวยการเปิดประตูให้สุนัขของเขาคลานเข้าไปในห้อง ห้องที่ปกตินักเรียนมักะเรียนกัน ห้องที่แ์มักะสอนเด็ก้ความสุข ห้องที่เธอพร้อมะให้คำปรึกษานักเรียนใดก็ตามที่มีปัญหา ทุกครั้งที่เธอก้าวเข้ามาในห้องนี้ะมีแต่ความสุขและความภาคภูมิท่ไ้ช่วยเหลือและสั่งสอนพวกเด็ก แต่มาี้เธอลับรู้สึกอับอายเสียจนอยากมุดแผ่นดินหนีไปซะ
“ขึ้นไปบนโต๊ะ แยกขาออก้”
แ์ถูกสั่งให้ไปนั่งบนโต๊ะของาารย์ที่อยู่หน้ากระดาน แ์มีท่าทีลังเลเล็กน้อยแต่เพียงแค่ผู้อำนวยการส่งเสียงฮึมออกมา เธอก็ต้องยอมำตามคำสั่งอย่างง่ายดาย
ร่างกายเปลือยเปล่าค่อยๆ ปีนขึ้นไปนั่งบนโต๊ะใน่านั่งพับเพียบ แต่่านั่นไม่ใช่ท่านั่งที่เขาสั่ง แ์ต้องใช้เวลาทำใจนิดหนึ่ง ก่อนะยอมอ้าขาออก เผยให้เห็นเื่เพศของเธออย่างเด่นชัด
“ถ้าเกิดนักเรียนมาเห็นเธอในสภาพนี้ ต้องผิดหวังแน่ๆ”
เป็นอย่างคำที่เขา่า แ์ไม่สามารถปฏิเสธไ้เลย
“วันนี้พอไ้รึยังคะ”
แ์รู้สึก่าเธอกลายเป็นเป็นสัตว์เลี้ยง เป็นของเล่นาเกินไปแ้ ี้ก็มืดค่ำ เธออยากะกลับบ้าน ผู้อำนวยการเหมือนะพยักหน้าเข้าใจ แต่การกระทำของเขาไม่ใช่การปลดปล่อยเธอให้เป็นอิสระ แต่เป็นการนำผ้าโปะยาสลบมาปิดจมูกของเธอ แ์พยายามดิ้นลดพร้อับสติที่เลือนลางลงไปทุกที จนสุดท้ายเธอก็หมดสติไป
“เอาล่ะนักเรียน วันนี้าารย์แ์ลาป่วย เพราะงั้น ครูะเข้ามาสอนแทนนะ”
เสียงของผู้ชายหนึ่งดังขึ้นเรียกสติแ์ให้ตื่นจากห้วงนินทราอันไร้ความฝัน แ์พบ่าไม่สามารถขยับมือัเไ้ เมื่อเงยหน้าขึ้นไปูก็พบ่าเธอถูกเทปกาวพันข้อมือเอาไว้ัราวแขวนเสื้อในล็อกเกอร์หลังห้อง มือของเธอก็ถูกเกาวพันเอาไว้ให้อยู่สภาพกำมือตลอดเวลา ไม่สามารถหลุดจากพันธนาการนี้ไ้
ส่วนข้อเท้าของเธอถกใส่ปลอกข้อเท้าเอาไว้ โดยมีแท่งเหล็กเชื่อมระห่างปลอกคอเ้าทั้งสอง ทำให้เธออยู่ในสภาพกางขาตลอดเวลา เผยส่วนที่น่าาของเพศหญิอย่างไม่าปกปิด
เมื่อก้มมองร่างกายของัเ ก็พบ่าเธอนั้นเปลือยเปล่า สิ่งนั้นไม่น่าแปลกใจเท่าร่างกายี่ถูกเขียน้ปากกาเมจิคเป็นคำหยาบคายต่างๆ ไม่่าะเป็น
กะห-ี่ ถังเก็บน้ำเชื้อ ทาสกาม และอื่นๆ ีกหลายอย่างที่สามารถให้เธอหมดอนาคตไ้เลย หากมีมาพบเห็นเธอในสภาพนี้
เหมือน่าผู้อำนวยการะพาเธอมาขังไว้ในล็อกเกอร์แ้มัดเธอไว้ให้อยู่ในท่านี้ บางทีเขาาะอยากแกล้งเธอ หัวใจเธอเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ นักเรียนทุกที่ต่างเคารพรักเธอ ถ้าหากมาเห็นเธอในสภาพนี้ พวกเขาคงผิดหวัง แ้มองเธอเป็นแค่ผู้หญิงสกปรกหนึ่ง
แต่ไม่เป็นไร แค่เงียบเอาไว้ แ้รอให้ผู้อำนวยการมาปล่อยเธอออก เรื่องนั้นไม่ยากเลย
จริงเหรอ ?
แต่แ้แ์ต้องปฏิเสธความคิดัเก่อนหน้า เมื่อพบ่าเธอสวางเกงในสีแดงของัเอยู่ เหมือน่าผู้อำนวยการะนำมาใส่ให้ัเธอ แต่ที่เพิ่มเติมขึ้นมานั้น คือดิลโด้อันเขืองที่ยัดเข้าไปในร่องรักของเธอแ้ใช้กางเกงในปิดเอาไว้ ทำให้มันไม่สามารถหลุดออกมาไ้ แถมความยืดหยุ่นของกางเกงในก็ทำให้มันอยู่ในสภาพดันเข้ามาในช่องรักของเธอตลอดเวลา
ปัญหาไม่ไ้มีแค่นั้น เมื่อแ์ไ้สติดิลโด้ดังกล่าวก็ทำการสั่น แ์ถึงัร้องเสียงหลงออกมา และเสียงนั้นก็ทำเอานักเรียนหลายหันมามองทางล็อกเกอร์ที่อยู่หลังห้อง
“มีใครอยู่ในล๊อกเกอร์เหรอ ?”
ไม่เอา อย่านะ อย่ามองมาทางนี้นะ !
แ์ไ้แต่ส่ายหน้าแ้พยายามะดิ้นให้หลุดจากพันธนาการ แต่่ายังไงต่อล่ะ ต่อให้เธอหลุดออกไปไ้ เธอก็ต้องออกไปจากล็อกเกอร์ในสภาพเปลือยอยู่ดี
ทางด้านผู้อำนวยการที่แอบูจากประตูห้อง พอะเดาอาการของแ์ไ้ เขาิ้ออกมา้ความสนุกสา และู่าของเล่นของเขาะรับมือ่าไ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??