เธอนะใจร้าย heartless

คิม หรือ คิมหันษ์ หนุ่มหล่อ เย็นชา อายุ 32 ปีนิสัยเยือกเย็น ผู้ซึ่งหลงรักเพื่อนสนิทของตัวเอง

อาทิตย์ หนุ่มใหญ่วัย 40 ปี ผู้ชายแสนดี อบอุ่น ผู้ที่จะเข้ามาทำให้หัวใจของคุณร้อนเป็นไฟ

รินทร์ หรือน้องรินทร์ อายุ 19 ปี  เด็กร่างเล็ก ผิวขาว ผู้ซึ่งหลงรักเพื่อนสนิทของพี่ชายตัวเอง

รักษ์ พี่ชายที่ไม่รู้หัวใจตัวเอง พลักใส่คนที่รักออกไปเพียงเพื่อยังคงคำเพื่อนเอาไว้เพราะแค่ไม่อยากเสียเขาไป

…………

“หึแล้วใครกันที่บอกว่าจะกลับมาเป็นน้องชายเฮียเหมือนเดิมพูดอะไรไว้แล้วก็หัดทำตามที่พูดไว้ด้วยซิ”เสียงเยือกเย็นถามออกไปอย่างไม่อาจจะระงับความโกรธได้อีก

“เออผมมันพูดแล้วทำไม่ได้เองแหละก็ใครมันจะไปทำใจได้เร็วเหมือนเฮียกันล่ะแค่วันเดียวก็ลืมกันได้ง่ายๆ แบบนั่น”

“แต่นี่มันจะปีหนึ่งแล้วฉันชักจะหมดความอดทนแล้วนะ”

“โอ้ยอ่ะผมเจ็บนะ”รินทร์ค่อยๆ ทรุดนั่งลงกับพื้นห้องคนตัวโตกลับกระชากดึงสองแขนเล็กให้ยืนขึ้นมาอีก

“ยอมรับความจริงซักทีซิวะ!ฉันไม่ได้รักเธอคนที่ฉันรักมีแค่รักษ์คนเดียวเมื่อไหร่เธอจะหยุดทำให้รักษ์เป็นห่วงซักที!เมื่อไหร่เธอจะหยุดรักฉันซักทีว๊ะ!”

“ผมไม่ได้รักเฮียแล้ว”

“ไม่รักแล้วนี่อะไร!เธอมาร้องไห้บีบน้ำตาแบบนี้ทำไมมันจะดีขึ้นแล้วแท้ๆรักษ์กำลังเปิดใจให้ฉันแต่เธอทำมันพังหมดแล้ว”

“ฮึก~ ขอโทษ”

…………

“เฮียรักหนู คำนี้หนูอยากได้ยินไม่ใช่เหรอ”

“รักเหรอครับ….” คิมหันษ์ยิ้มออกมาทั้งน้ำตาพยักหน้าบอกรินทร์

“ใช่เฮียรักหนูรินทร์”

“ใช่คำนี้ผมเคยอยากได้ยินนะ… แต่ตอนนี้มันสายไปแล้วละคับ” รินทร์สะแยะยิ้มหยันเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันแล้ว

“ทำไมละ บอกเฮียซิ เฮียต้องทำยังไงเราถึงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมเหมือนเมื่อก่อนนี้”

“ช่วงเวลาที่ผมร้องไห้คิดถึงคุณทุกวัน คุณไปอยู่ที่ไหนเหรอคับ~ แล้วตอนนั่นที่ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับทำอะไรก็นึกถึงแต่หน้าของคุณ ทุกที่ในบ้านทุกที่ในความทรงจำของเรา ตอนนั่นที่มันมีแต่คุณ คุณไปอยู่ไหนมาวะ ฮึก คุณปล่อยไห้ให้ผมชินชากับการไม่มีคุณอยู่ในชีวิตเองนะ! แล้วตอนนี้พอผมทำใจได้อ่ะ ผมไม่อยากรักคุณแล้ว แล้วคุณจะมาเรียกร้องเอาอะไรจากผมอีก คุณจะกลับมาอีกทำไม!!!! กลับเขามาในชีวิตปมอีกทำไม”

“เฮียขอโทษ”

“เลิกพูดคำนี้ซักทีได้ไหม เพราะผมเบื่อจะฟังคำหลอกลวงของคุณแล้ว!” คิมหันษ์ประคองโอบร่างน้องที่เหมือนคนหมดแรงไว้ด้วยสองมือใหญ่

“แล้วหนูจะให้เฮียทำยังไง~”

“นี่คุณโง่ หรือแกล้งโง่กันแน่ว๊ะ ฮึก หนูพูดถึงขนาดนี้แล้วอ่า ฮึก ออกไปจากชีวิตหนูสักทีได้ไหม ”