เรื่อง ระบบ:ลงชื่อเข้าใช้ตามสถานที่
“งั้นไปทำไรกันต่อดีะ”ไฟท์กล่าวาา
“ัว่าะกลับห้องไปผักสักหน่อยะ”ัีกล่าวาพร้อมหันไปา้ำ
“แล้วแกละไอ้้ำะกลับเไหม”ัีกล่าวา
“ไ่ละัว่าะไปทำธุระสักหน่อยะแกกลับไปก่อนเแล้วกัน”้ำกล่าวบอก
“โอเคงั้นไว้เจอกัน”ัีตอบบอกไปพร้อมเดินออกจากห้องไป
“เจอกันเพื่อน”เ ไฟท์ ้ำ โบกืา
.
.
.
“ฟู่ให้าเหอะึห้องัี ระบบัต้องการัของัทักษะะ”ัีกล่าวา
[ติ๊ง โฮ์ยืนยันี่ะัของัทักษะหรือไ่]
ยืนยัน
[เื่องจากทักษะเป็ขั้นะัสุดยอดระบบะทำให้โฮ์ิเพื่อความปลอดภัยของตัวโฮ์เภายใน 10..9..8..7..]
“เฮ้หมายความว่าไงกัน….”ัีกล่าวไ่ทันจบก้ได้วูปลงไปที่เตียงนอนสะก่อนพร้อมที่ข้างๆเตียงมีแสงสว่างวูปขึ้นมาพร้อมปรากฏคอมพิวเตอร์??าจากแสงนั้น
[ทำการมอบทักษะบริหารธุรกิจขึ้นสุดยอดและซุปเปอร์คอมพิวเตอร์เสร็จสิ้น..]
.
.
.
“เห้ยยยไอัีตื่นได้แล้วโว๊ยยยยแกมีนัด้ไ่ใ่รึไงะะสายแล้วะโว๊ย”้ำตะโกนาพร้อมเขย่าตัวัีไปพาง
“หะหืมมเช้าแล้วหรอะไอ้้ำ”ัีงัวเงียื่ึ้มาาออกไป
“ก็ใ่ะสิะเมื่อคืนััาว่าะแกออกไปิ้าแต่ปุยังไงแกก็ไ่ตื่นัเออกไปกินัไอ้เ ไฟท์ แ่3คนเซื้อผัดกะเพราหมูกรอบมาฝากแก้เผื่อแกตื่นตอนดึกแล้วหิวแต่ัยังเห็นมันวางอยู่ที่เดิมอยู่เัเกะเข้าห้องมาดูว่าแกเป็อะไรรึปล่าวแต่ัเห็นแกหลับสาหน้าตาสดชื่นเวางใจกะะปล่อยให้นอนต่อสักหน่อยแต่ดันนึกขึ้นได้ว่าแกต้องไปเดิน้ประกวดดาวเดือนอะดิเปุ”้ำกล่าวาอย่างเป็ห่วงเพราะสงสัยไอ้หมอนี้คงเพลียมากึขนาดหลับลึกขนาดนี้
“งั้นัออกไปก่อนละแกก็รีบแต่งตัวเหอะัว่าะไปดูแกเดิน้้อะแล้วารุ่นี่มาแล้วแกบอกว่าไ่เป็ไรแต่แลกกลับต้องไปประกอบฉากัคนของช่วยี่เค้าะ”้ำกล่าวออกไปพร้อมลุกออกจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องไป
“เออๆขอเวา20นาที”ัีกล่าวอกไปพางาระบบในใจ ระบบำไแกต้องทำให้ัิ้ละ
[ติ๊งเื่องจากโฮ์นั้นไ่อาจัข้อมูลของทักษะะัสุดยอดไหวระบบจึงต้องชัดดาวสมองของโฮ์ไว้เพื่อความปลอดภัยและยัดข้อมูลและประสบการณ์ของการบริหาระัสุดยอดเข้าไป]
“อ้ออย่างงี้นี้เว่าแต่แกอย่าบอกะว่าไอ้คอมพิวเตอร์ที่อยู่ข้างเตียงัะคือซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ที่แกว่าัไ่เห็นมันะต่างัคอมปกติตรงไหนเแหะ”อััคคีกล่าวพางพร้อมเอาืลูปคลำไปพาง
[ติ๊งโฮ์กล่าวไ่ผิดหรอกแต่นั้นแค่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้นแต่ภายในนั้นดีกว่าเป็พันเท่าสามารถัเก็บข้อมูลได้มหาศาลต่อให้เอาชื่อของคนทั้งโลกยัดเข้าไปภายในเครื่องข้อมูลก็กินไปแค่50%เท่านั้นแต่ย้ำว่าแค่ชื่อละะ]
“โหเจ๋งไ่เบาเนีิ้หว่างี้ัก็พอรู้แล้วละว่าะเอาไอ้เครื่องนี้ไปทำอะไรัคิดออกได้หากหายแนวทางมากเอ๊ะหรือเพราะทักษะบริหารกันะสมองของัึได้แต่คิดะใ้ประโยชน์จากมันได้มากขนาดนี้”ัีกล่าวชมซุปเปอร์คอมพิวเตอร์าพางกล่าวออกมอย่างแปลกใจที่ตนสามารถคิดอะไรหายๆอย่างที่เป็ประโยชน์จากเจ้าซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ได้เอาเถอะตอนนี้รีบอาบ้ำแปลงฟันิ้าดีกว่า
.
.
“เออแล้วคิดไงะแกึะไปดูัเดิน้”ัีกล่าวาเพื่อนตนา
“ก็มันว่างอะไ่มีไรทำพอมีกิจกรรมาทีไรอาจารย์ก็มักยกคาสทั้งนั้นแหละ”ไฟท์กล่าวา
“อีกอย่างัมาให้กำลังใจนายไงละ”เยิ้มกล่าวา
“แต่คนเยอะใ่เล่นเะเี่ยย”้ำกล่าวาพางหันมองดูรอบที่มีคนแบกนั้นแบกนี้เดินสวนกันไปมาอย่างจ้าละหวั่น
“ทำไงได้ี่เค้าต้องทำงานแข่งัเวานี้ะแล้วอีกอย่างก็มามันทุกสาขานั่นแหละ”ัีกล่าวพางหันมองดูรอบๆเหืนกันเพราะเค้าไ่ยักกะเห็นแพรเ
จ๊ะเอ๋
“เห้ย โถ่วแพรเล่นไรเี่ย”ัีกล่าวพางสะดุ้งโหยงเพราะแพรเล่นเอามื้อมาจี้เอวเค้า
“ฮ่าๆอย่างที่้ำบอกนายเี่ยเป็บ้าจี้จริงๆสิะ”แพรัเราะาพร้อมหันไปตบืั้ำที่ประมาณว่าทำได้ดีมาก
“เห้ไอ้้ำนี้แกขายัรึไงะ”ัีกล่าวาอย่างเคืองๆ
“เอาน่าๆอย่างอนไปเน่าึัไ่บอกอีกไ่นานเธอก็รู้เอยู่ดีนั้นแหละ”้ำกล่าวาอย่างขำขันัท่าทางของเพื่อนตน
“คุยไรกันอยู่ดูท่าท่างสนุกเชียว”
“อ่าี่ดา ัีค่ะ”แพรกล่าวทักทายออกไป
“ัีๆ ี่ก็ไ่าขัด้หรอกะแต่ใ้ึเวา้แล้วไปัี่เพื่อสแตนาหลังเี้ะ”ดากล่าวาพร้อมบอกจุดประสงค์ของตนา
“อ่าได้คัไปกันแพร”อััคคีกล่าวออกไปพร้อมหันไปกล่าวแพรเดินตามี่ดาไปหลังเีพร้อมกล่าวในใจัระบบ
ระบบ
[ติ๊งว่าไงโฮ์] ัต้องการื่เข้าใ้ของวันนี้
[ติ๊งยืนยันการื่เข้าใ้ที่ม.กรุงเทพ(9/20)ยืนยันหรือไ่]
ยืนยัน
[ติ๊งยินดี้โฮ์ได้ั างสังหรณ์ ขั้นกางพร้อม ทักษะาเีโปรแกรมขั้นสุดยอด]
เห้ดูเหืนว่าช่วงนี้ดวงของัะดีพิเศษรึปล่าวะ
[โฮ์ต้องการัทักษะทั้งสอตอนนี้เหรือไ่]
แล้วถ้าััทักษะขั้นสุดยอดตอนนี้ัต้องสลบไปเหืนเมื่อวานไหมเี่ย
[ติ๊ง โอสต์ไ่ต้องห่วงเพราะสมองของโฮ์นั้นเคยัทักษะะันี้มาแล้วอย่างมากก้แค่ปวดันิดเดียวเท่านั้น]
งั้นัเัต้องการั้นั่นแหละ
“โอ๊ยย”ัีร้องาพางเอาืกุมั
“อััคคีเป็ไรไหมเี่ย”แพรกล่าวาาเพราะอยู่ดีัีก็แสดงี้าเจ็บปวดาพร้อมเอาืไปกุมัเอาไว้
“ไ่..เราไ่เป็ไรหรอกแพรแค่รู้สึกปวดันิดหน่อยะ”ัีกล่าวตอบไปพร้อมด่าระบบในใจไอ้ระบบบ้านี้ไหนบอกว่าแค่ปวดันิดเดียวกันเมื่อกี้เค้านึกว่าัของตัวเะระเบิดาแล้วเพราะโค้ดทุกโค้ดภาษาทุกภาษาของโปรแกรมเมอร์ไหลเข้ามาในัเค้าภายในหนึ่งวิ
“งั้น้ะนอนพักสักหน่อยไหมฝืนร่างกายไปมันก็ไ่ดี”ดากล่าวาบ้างเื่อง้เธอก็เดินอยู่ข้างหน้าเค้าสองคนอยู่ไ่ไกลจึงได้ยินเสียงตะโกนเมื่อกี้ของัีเหืนกัน
“อ..เอ่อไ่เป็ไรคัผมไหว”ัีกล่าวออกไปเพราะอะไรกันก็ไ่รู้คำพูดนั้นดูน่าเป็ห่วงแต่เค้ากลับรู้สึกว่าเธอไ่ได้เป็ห่วงเค้าจากใจจริงก็แค่พูดไปงั้นๆ
“เอาละงั้น้ๆก็นั่งรออยู่ตรงมุมนี้แล้วกันเดี่ยวี่ก็ไปคุยัฝ่ายอื่นก่อนเดี่ยวี่ะมาแจ้งรายละเอียดอีกที”ดากล่าวาพร้อมชี้ไปยังมุมๆหนึ่งอยู่หลังเีซึ่งบริเวณรอบๆนั้นก็มีคนหายคนนั่งจับจองกันเป็คู่ๆไปแล้วคงะเป็ดาวเดือนของแต่ละสาขาแหละะ
“แล้วอ้ออย่าลืมทำความรู้จักัคนอื่น้ละมันะมีประโยชน์ต่อเธอแน่นอน”ดากล่าวาพร้อมเดินแยกตัวออกไป
“เอิ่มมแพรแล้วเราต้องเริ่มจากตรงไหนก่อนละเี่ย”ัีกล่าวาออกไปอย่างปลงๆ
“เราก็ไ่รู้เหืนกันนั่นแหละแหะ”แพริ้แๆตอบ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??