เรื่อง ระบบ:ลงชื่อเข้าใช้ตามสถานที่
“แกสินะชื่ออัคคี”วิโรขน์กล่าวออกาพร้อม้อัคคีเขม็งพร้อมปล่อยออร่าแรงกดดันออกา
“ึ ใช่แ้ครับุลุง”อัคคีกล่าวตอบพร้อมกลืน้ำลายไปอย่างประหม่าถ้าจะถาม่าเ้าาู่ในสถานณาณ์แบบี้ไ้ยังไงคง้ย้อนกลับ
ไปเมื่อ1.ชม.่
.
.
.
“ห๊ะแ่าไงนะ”อัคคีอุาถามออกไป
“เรา่าพ่อเราอยากเจอนายไง”แหันาตอบพลางงแก้ม
“เอิ่มเรื่องอะไรงั้นหรอ”อัคคีถาม
“็ข่าวลือี่นายตามจีบฉันนะสิดีบอดดีกาดร์คงไ้ยินเข้าแ้คงคาบข่าวไปพ่อนะ”แกล่าวตอบพลาง้าแไปพลาง
“เออแ้ตอนไหนละ”อัคคีกล่าวถาม
“จริงๆพ่อ่ายิ่งเร็วยิ่งดีงั้นวันี้เลยละั”แครุ่นคิด่กล่าวตอบออกา
“เอิ่มงั้นแเข้าไปลาเื่นเถอะเดี่ยวเราเข้าไปเื่นเหมือนัอีกอย่างเรา้เดินไปเอารถงเราี่จอดู่ร้านคาเฟ่นั้น่”อัคคีกล่าวตอบไป
“ไ้สิ”แขานรับ
.
.
“ไอ้ ้ำ เน ไฟ์ ฉัน้ไป่วะ”อัคคีเดินาถึงโต๊ะเสร็จกล่วไปทันที
“แหมๆแกี้สุดยอดจริงๆแ้จะไปเดทไหนวะ”้ำกล่าวแซวออกา
“หืมๆไม่ๆไปพบพ่อตาต่างหาก”อัคคีกล่าวออกาพร้อมเดินออการ้านไปเื่ไปเอารถ
“…..”้ำ เน ไฟ์
“นอกาเตรียมงวันเกิดใ้ไอ้้ำฉัน้เตรียมใส่ซองด้วยปะเนี่ย”เนกล่าวออกาอย่างขำๆ
.
.
15 าีผ่านไปไ้มีเ์ S Class ไ้ขับาจอดี่ร้านาบูแ้ไ้มีานหนุ่มเิออกาารถ
“แรอนานไหม”อัคคีเิาารถแ้เดินดิ่งาหาแทันที
“ไม่เรา็พึ่งคุยกับเื่นจบเหมือนั”แกล่าว
“งั้นเราไปัเลยไหม”อัคคีกล่าวถาม
“ไ้สิ”แขานตอบแ้ไ้พาัเดินไปยังรถงอัคคีแ้ไ้ขับออการ้านไป
“่าแตุ่ลุงวิโรจน์ู่ไหนงั้นหรอ”อัคคีถามออกา
“ุพ่อรอู่โรงแรมแกรนโฮเทลนะ”แกล่าวตอบ
“คงใช้เวลาสักพักแหละก่าจะถึงแอยากฟังเพออะไรไหมเดี่ยวเราเปิใ้”อัคคีกล่าวถาม
“ไม่ ไม่เป็ไร๊ะ”แกล่าวตอบหลังานั้นบรรยากาศในรถ็เต็มไปด้วยความอึดอัดจนเดินทางาถึงโรงแรมแกรนโฮเทล
“ึตอนแรกฉัน็่าจะไม่ประหม่านะแต่าถึงถึงแ้มันต่างออกไปจริงๆ”อัคคีกล่าวไปพรางมือสั่นไปพลาง
“นายไหวใช่ไหมอัคคีหายใจเข้าหายใจออกอย่าคิดากน่านายาหาพ่อฉันนะไม่ไ้าหายมบาลสะหน่อย”แกล่าวออกาอย่างเป็ห่วง
“อ..อืมมไปัเถอะเดี่ยวุลุงรอนาน่าแตุ่ลุงู่ชั้นไหนอะ”อัคคีกล่าวพร้อมหันาถามจุดหายปลายทางี่ตน้ไป
“ุ่าู่โซน้าาชั้น 5 นะ ้VIP 9แ้นาย็เลิกประหม่าไ้แ้”แกล่าวตอบพร้อมเดินนำไป
.
.
.
“ุพ่อหนูาแ้ค่ะ”แกล่าวพร้อมิ่ไปกอดายวัยกลางคน่าามีภูมิฐานี่ัู่บนัโต๊ะาาี่เป็เจ้างกิจาารับเหา่้าขนาดใหญ่ัหมื่น้า วิโรจน์ ั่ื
“โอวาแ้หรอลูกรัก”วิโรจน์กล่าวพร้อมหันาทางอัคคีแ้ดล่าว่า
“แกหรออัคคี”วิโรจน์กล่าวออกา
“ครับคุนลุง”อัคคีสะดุ้งตอบ
“เอาละานั่งสิยืนัโดู่่ตรงนั้นทำไมานั่งใกล้ๆฉันโอวลูกรักลูกก้ไปนั่งไ้แ้ละเราจะรับประธานาาั่นะลูกคงไม่กินาบูาจนอิ่มล้วนะ”วิโรขน์กล่าวออกอา
“ไม่ค่ะพ่อหนูกินไปนิดเดียว”แกล่าวตอบ
“แกละไอ้หนู”วิโรจน์หันาถามอัคคี
“ไม่ครับุลุงผมกินไปนิดเดียวเหมือนั”อัคคีกล่าวตอบพลางบรรยากาศรอบๆตนาตกแต่งภายในร้านคุมโทนด้วยาใช้แสงสีแดงตัดกับเฟอร์นิเจอร์สีดำเื่สร้างความรู้สึกแบบเา์ รวมไปถึงเาท์เตอร์สูงี่ไ้รับแรงบันดาลใจาาทาปาสา์แบบญี่ปุ่นี่เ็ครัวแบบเปิ เื่ชมิปะในาปรุงาางเฟ ี่ร้านสาขาปุาีฯ ี้มีเฟ Olivier Limousin ี่เคย่ากับร้านาาั้ำี่ทั้งและปารีสาแ้ เพราะฉะนั้นั่ใในรสาติ่าไม่เป็รองกับี่อื่น ๆ แ่ เมนูี่ี้แนะนำใ้ลอง Hokkaido scallop served with seaweed butter and lemon juice (หอยเชลล์าฮอกไกโดเสิร์ฟคู่กับเนยสาหร่ายและ้ำมะนาว) าาหน้าตาาาดีู่แต่เ้ารู้สึกาไม่ค่อยยังไง็ไม่รู้
“เอาละฉันกะ่ากินาาเสร็จค่อยพูดแต่แกหน้าจะกังวลเกินไปรึเปล่าไอ้หนู”วิโรจน์กล่าวออกาหลังาเห็น่าาขงอัคคี
“ใช่ี่ฉันอยากเจอนาย็เพราะมีบอดีกาดร์าฉัน่าแกตามจีบลูกสาวฉันู่จริงรึเปล่า”วิโรจน์กล่าวออกาพร้อม้ขเม็งไปี่อัคคี
“อ..เออ”อัคคีึอักเลิกลักออกาี้็เป็โอกาสแ้ไม่ใช่รึไง
“ใช่ครับผมตามจีบแแ้ผม็ชอบเธอาตั้งแต่ม.ต้นแ้”อัคคีกล่าวออกาด้วยความมั่นใขเต็มเปรี่ยมอาาประหม่าใดๆไม่ีทั้งสิ้นพร้อม้ตาวิโรจน์กลับไป
“ฮ่าๆๆๆดีากไอ้หนูถ้าแกตอบ่าไม่ฉันคง้ส่งคนไปดักอัดแกสักวันแ้ละเื่สั่งสอนแกสักทีสองทีข้อหาทำใ้ลูกสาวฉันเสียใจ”วิโรจน์กล่าวัเราะออกา
“ึ”อัคคีกลืน้ำลาย
“แ้ทำไมแ้เสียใจด้วยหรอครับ”อัคคีกล่าวถามอย่างงงๆ
“อ่าวี้แกไม่รู้….”วิโรจน์กล่าวไม่ทันจบแ็ตะโกนาสะ่
“พ่ออออออ”แตบโต๊ะดังลั่นพร้อมตะโกนออกาจนทุกคนสะดุ้งโหย๊งัหมดแต่ถ้าสังเกตดูสีหน้าเธอมีสีแดงแต่งแต้มี่แก้มเธอแดงจ๋าแ้
“เฮ้ยช่างเถอะช่างเถอะถ้าไม่รู้จะพูดตอนี้แ้ลูกจะพูดตอนไหนละ”วิโรจน์กล่าวากับลูกสาวตน
“ก…ก..็เออ็ไ้จริงแ้ฉัน็ชอบนายตั้งแต่ม.ต้นแ้ละช่วงนั้นตั้งแต่นายิ่ไปช่วย้ำี่หน้าโรงดรียนฉัน็สนใจในตัวงนายแ้นายคงไม่รู้ในสายตางฉันตอนนั้นนายนะคือฮีโร่เลยนะแ้เวา่าไปเรื่อย ๆฉัน็รู้สึกไ้่าสายตาี่นาย็เริ่มเปลี่ยนไป”แิาพร้อมเอานิ้วจิ้มัไปาพร้อม้าแเป็ลูกำึแ้เสียงี่ิา็เบาเรื่อย ๆจนแอัคคีไม่ไ้ยิน
“เอาละเอาง่ายๆ็คือลูสาวัแก้วัแหวนฉันชอบนายาตั้งนานแ้นั้นแหละแ้็เอาเรื่องงนายาพูดใ้ฉันฟังทุกวันฉันละเอือมแ้ละ”วิโรจน์กล่าวออกาเมื่อเห็นอาาลูกสาวงตนี่ไม่น่าจะไปรอด
“เออแตุ่ลุงไม่”อัคคีกล่าวออกาอย่างอึดอัด
“เหอะอะไรไอ้หนูเรื่องฐานะงั้นหรอฉันไม่สนใจไม่่าลุกสาวฉันชอบใครฉัน็สัสนุนหมดนั้นแหละแค่เงินงฉันตอนี้็ไม่รู้จะใช้หมดตอนไหนแล้้ว”วิโรจน์กล่าวออกา
“เออแเรื่องจริงงั้นหรอี่พูดา”อัคคีหันไปกล่าวถามกับแ
“ใช่แ้นาย”แเงยหน้าขึ้นาตอบ
“็อย่างี่ฉันนะชอบแาตั้งแต่ต้นแ้ไม่เคยเปลี่ยนใจไปเลยละ”อัคคีกล่าวออกาด้วยความั่ใและจริงใจ
“อืมฉันเชื่อนาย”แพยักหน้าตอบอย่างเขินๆ
“เอาละส่วนเรื่องี่นายจะคบกับลูกสาวฉันตอนแรกถ้านายเป็คนธรรมดาฉัน็จะไม่อะไรแต่ด้วยฐานะงแกตอนี้ไอ้หนูแกคงรู้ดีแก่ใจู่แ้เรื่องข่าวลืองแกฉัน็รู้าบ้างาลูกสาวงฉันงั้นี้็ถือเป็บททดสอบงแกี่ฉันจะใ้แ้ัสยบช่าวลือและสาวไส้คนีู่่เบื้องหลังข่าวลืองแกออกาสะ”วิโรจน์กล่าวออกาอย่างจริงั
“ไม่้ห่วงครับุลุงเรื่องี้ผมกับเื่นไ้เตรียมตัวไว้แ้”อัคคีกล่าวออกาด้วย่าาเคร่งขรึม
“ลุงเริงอะไรเรียกพ่อตาสิไอ้เด็กี้อีกสักหน่อยคงไ้เป็ครอบครัวเดียวัแ้เรื่องแค่ี้คงไม่คณามือแแกเพราะเื่แกแต่ละคน็ใช่เล่น”วิโรจน์กล่าวออกา
“แต่ไอ้ลูกเขยฉันจะสอนอะไรแกหน่อยจิตใจมนุษย์นั้นยากแท้หยั่งถึง”วิโรจน์กล่าวออกาอย่างจรองัพร้อม้าี่อัคคี
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??