ชายาข้ามภพ

***คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีฉาก 18+ และฉากรุนแรงในบางตอนโปรดใช้วิจารณญาณ​ในการอ่านด้วยค่ะ***

-----------------------------

"นางก็รู้อยู่แล้วว่าหากแต่งให้ข้าจะต้องทนทุกข์เช่นนี้ แต่นางกลับยังอยากแต่งเข้ามาทั้งๆ ที่รู้ว่าข้ามิได้เต็มใจ" 

อ๋องหมิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

หากแต่เพ่ยเพ่ยเพียงแหงนมองหน้าเขาแล้วกะพริบตาปริบๆ

"หึ แล้วทำไมข้าต้องแต่งงานกับไอ้อ๋องจอมโหดไร้หัวใจอย่างเจ้าหมอนี่ด้วย นอกจากหน้าตาแล้วก็หามีดีอย่างอื่นไม่ ผู้ชายเฮงซวย! เพ่ยเพ่ยเอ้ย แกมันซวยชะมัด"

เพ่ยๆ ชี้หน้าอ๋องหมิงตามประสาคนเมาแล้วพูดต่อไม่หยุด​

"พระชายาท่านเมามากแล้ว หม่อมฉันว่าทรงกลับตำหนักก่อนเถอะนะเพคะ"

"เมาอะไรกันชิงชิง ข้าไม่มาวววว"

เพ่ยเพ่ยหันไปส่งสายตาหวานเยิ้มให้ไป๋หลิงฟง

"เจ้าอ๋องนั่นสู้พี่หลิงฟงก็ไม่ได้ งานดี แพ็คเกจพรีเมี่ยม ท่านมาเป็นสามีของข้าเถอะ"

เพ่ยเพ่ยใช้นิ้วเรียวจิ้มลงไปบนแก้มของไป๋หลิงฟง เขาถึงกับร่างแข็งเกร็ง ทำสีหน้าไม่ถูก ชะงักค้างไปกลางอากาศเสียอย่างนั้น

"ทำตัวไม่สมกับตำแหน่งพระชายาเอกเช่นนี้ ข้าควรไปขอให้เสด็จพี่ยกเลิกการสมรสบ้าบอนี่ แล้วส่งเจ้าไปสำนึกผิดในอารามบนเขาตลอดชั่วชีวิตของเจ้าเสียเลยดีหรือไม่​ มิคิดเลยว่าจะมีสตรีหน้าหนาเช่นเจ้า เกี้ยวพาบุรุษอื่นต่อหน้าสวามีของตนได้อย่างไม่อายฟ้าดิน"

"หย่าเสียก็ดี ใครอยากแต่งงานกับเจ้านี่กัน เชอะ!...อายฟ้าอายดินอะไรกัน ทำไมข้าต้องอาย เจ้าน่ะสิหน้าไม่อาย ข้าล่ะไม่เข้าใจเจ้าเลยจริงๆ หยางเพ่ยเพ่ย เจ้าไปหลงรักผู้ชายเช่นนี้ได้อย่างไรกัน" 

เพ่ยเพ่ยส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยหน่าย

"เพล้ง!"

"ใจเย็นก่อนเหยาหมิง เจ้าก็เห็นอยู่ว่านางเมา นางก็พูดไปเรื่อยเปื่อย เจ้าอย่าได้ถือสาหาความกับนางเลย"

ไป๋หลิงฟงพยายามห้ามทัพ

"แต่ข้าพูดจริงๆ นะเจ้าคะพี่หลิงฟง"

เพ่ยเพ่ยมองไป๋หลิงฟง​แล้วพยักหน้าทำตาโต สีหน้าท่าทางจริงจังเป็นนัยว่าที่กล่าวมานั้น นางพูดจริงๆ

"หยางเพ่ยเพ่ย! หากวันนี้ข้าไม่ได้สั่งสอนเจ้าอย่ามาเรียกข้าว่าอ๋องหมิง"

อู๋เหยาหมิงตะโกนลั่น คำรามสุดเสียง ยามนี้เขาโกรจแล้วจริงๆ

"โอ๊ย แล้วเจ้าจะตะโกนหาอะไร ยืนอยู่ใกล้กันแค่นี้ หูข้าจะแตกแล้วเนี่ย!"

"หยางเพ่ยเพ่ย! มันจะมากเกินไปแล้ว เจ้า…เจ้ามันสตรีร้ายกาจ!"

อ๋องหมิงชี้หน้าตวาดเสียงดังลั่นใส่นาง

ชิงชิงเห็นท่าไม่ดีจึงรีบลากเพ่ยเพ่ยออกไปทันทีก่อนที่จะหาทางหลบหลีกออกไปไม่ได้อีก

"ฮ่าๆๆ" 

ไป๋หลิงฟงได้แต่หัวเราะจนท้องคับท้องแข็ง

"ข้าว่านางก็น่ารักดีเจ้าไม่คิดเช่นนั้นหรือเหยาหมิง"

"หึ…น่ารักงั้นรึ"