ถึงสถานีแห่งความสุขแล้วปลุกฉันด้วย

เพราะความสุขที่เราต้องการ อาจเป็นความสุขที่ไม่ต้องแสวงหา  บางคนยอมให้ความสุขเข้าถึงตนได้ง่าย จนอาจลืมคิดไปว่าความสุขที่เรามีอยู่นี้เป็นสุขที่หัวใจเราเต็มตื้นจริงๆ หรือเป็นเพียงความสบายใจที่ได้เป็นที่ยอมรับในสายตาคนอื่น  บางคนปฏิเสธความสุขออกไป เพราะยังรู้สึกว่ามีความทุกข์คาบเกี่ยวอยู่ในนั้น ทั้งที่อาจจะเป็นความสุขที่มาจากตัวตนอย่างแท้จริง  เรื่องของความรู้สึกไม่มีผิด ไม่มีถูก และไม่มีหน่วยวัดได้ เราแค่ต้องคอยทบทวนว่า “ ตัวตนเราคือใคร ” “ จุดลงตัวแท้จริงของเราอยู่ตรงไหน ” เหมือนกับที่นักเขียนอีซึงซ็อกได้บอกไว้ในหนังสือเล่มนี้ว่า “ ชีวิตคือการตั้งคำถามและหาคำตอบอยู่ตลอดเวลา ” ขอให้ทุกคนเจอคำตอบนั้นในเร็ววันนะ...