Undercover Peculiar : In the time

ในตรอกซอยถนนที่ แคบ และ สกปรกมีเด็กสาวคนหนึ่งอายุราวๆ 10 ปี กำลังถูกทุบตีโดยชายฉกรรจ์ใน 3 คน

“นังเด็กไร้บ้านเข้ามาขโมยของในร้านของฉันอีกแล้วเหรอ!!!!”

เสียงของชายหนึ่งในนั้นได้ตะโกนด้วยความโกรธขณะกำลังทุบตีเด็กสาวอยู่

“แกเข้าไปได้ยังไง ไอเด็กเหลือขอ !!!! ”

ชายอีกคนตะโกนขึ้นมาด้วยสีหน้าโมโหร้ายและทั้ง 3 คนนั้นยังคงทุบตีไปที่หญิงสาว

“พอแค่นี้เถอะ”

ชายฉกรรจ์ในทั้ง 3 คน หยุดมือและหันมองไปทางที่มาของต้นตอเสียง ชายหนุ่มใส่ชุดสูทร่างสูงดูเรียบร้อยและท่าทางเคร่งขรึมกำลังมองมาที่พวกเขาและค่อยๆก้าวเดินเข้ามา

“แกเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ยัยเด็กบ้านี่มันงัดเข้าไปในร้านของฉันและขโมยของในร้านฉันไป”

พูดจบชายฉกรรจ์ก็มองลงไปที่เด็กสาวด้วยแววตาที่ขุ่นเคือง

“เท่าไหร่”

ชายหนุ่มพูดขึ้นและหยิบเงินจำนวนมากยื่นให้พวกชายฉกรรจ์เหล่านั้น

"เด็กสาวคนนี้ไม่มีบ้านและคงไม่ใครอบรมดูแล แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะทำเรื่องไม่ดีได้

ฉันจ่ายแทนถือว่าจบกันไป" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยื่นเงินออกมา

ชายทั้ง 3 คน รับเงินแล้วรีบจากไปอย่างรวดเร็ว เพราะจำนวนเงินจากชายหนุ่มนั้นมากพอที่ทั้ง 3 คนจะไม่ต้องทำงานไปอีกหลายเดือนเลยล่ะ

“ขอบคุณ แต่ไม่จำเป็น”

เสียงเบาๆจากเด็กสาวพูดขึ้นมาและเงยหน้ามองมาที่ชายหนุ่มด้วยแววตาเศร้าหมองที่ไม่อาจคาดเดาได้ว่าที่ผ่านมาเธอพบเจออะไรมาบ้างในช่วงเวลาที่ผ่านมา ทำให้ชายหนุ่มนั้นนึกถึงอดีตบางอย่างของตัวเองก่อนเขาจะพูดคำหนึ่งขึ้นมา

“งั้นก็ไสหัวไป”ในตรอกซอยถนนที่ แคบ และ สกปรกมีเด็กสาวคนหนึ่งอายุราวๆ 10 ปี กำลังถูกทุบตีโดยชายฉกรรจ์ใน 3 คน

“นังเด็กไร้บ้านเข้ามาขโมยของในร้านของฉันอีกแล้วเหรอ!!!!”

เสียงของชายหนึ่งในนั้นได้ตะโกนด้วยความโกรธขณะกำลังทุบตีเด็กสาวอยู่

“แกเข้าไปได้ยังไง ไอเด็กเหลือขอ !!!! ”

ชายอีกคนตะโกนขึ้นมาด้วยสีหน้าโมโหร้ายและทั้ง 3 คนนั้นยังคงทุบตีไปที่หญิงสาว

“พอแค่นี้เถอะ”

ชายฉกรรจ์ในทั้ง 3 คน หยุดมือและหันมองไปทางที่มาของต้นตอเสียง ชายหนุ่มใส่ชุดสูทร่างสูงดูเรียบร้อยและท่าทางเคร่งขรึมกำลังมองมาที่พวกเขาและค่อยๆก้าวเดินเข้ามา

“แกเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ยัยเด็กบ้านี่มันงัดเข้าไปในร้านของฉันและขโมยของในร้านฉันไป”

พูดจบชายฉกรรจ์ก็มองลงไปที่เด็กสาวด้วยแววตาที่ขุ่นเคือง

“เท่าไหร่”

ชายหนุ่มพูดขึ้นและหยิบเงินจำนวนมากยื่นให้พวกชายฉกรรจ์เหล่านั้น

"เด็กสาวคนนี้ไม่มีบ้านและคงไม่ใครอบรมดูแล แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะทำเรื่องไม่ดีได้

ฉันจ่ายแทนถือว่าจบกันไป" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยื่นเงินออกมา

ชายทั้ง 3 คน รับเงินแล้วรีบจากไปอย่างรวดเร็ว เพราะจำนวนเงินจากชายหนุ่มนั้นมากพอที่ทั้ง 3 คนจะไม่ต้องทำงานไปอีกหลายเดือนเลยล่ะ

“ขอบคุณ แต่ไม่จำเป็น”

เสียงเบาๆจากเด็กสาวพูดขึ้นมาและเงยหน้ามองมาที่ชายหนุ่มด้วยแววตาเศร้าหมองที่ไม่อาจคาดเดาได้ว่าที่ผ่านมาเธอพบเจออะไรมาบ้างในช่วงเวลาที่ผ่านมา ทำให้ชายหนุ่มนั้นนึกถึงอดีตบางอย่างของตัวเองก่อนเขาจะพูดคำหนึ่งขึ้นมา

“งั้นก็ไสหัวไป”