ขย้ำรักเลขา

“ครับมัม ไอรินเป็นเลขา และเป็นคู่นอนของผมด้วย”

“คู่นอน?”

“ครับ แค่คู่นอน”

“พลช”

“แค่สนุกครับมัม ผมแค่อยากหาใครไว้คลายเครียดหลังทำงานหนัก ไม่อยากออกไปหาข้างนอก มันอันตราย”

“แต่ผูกมัดแบบนี้จะปลอดภัยกว่าเหรอดีน จิตใจคนมันบอบบางมากนะ มัมไม่เคยว่าถ้าดีนจะไปมีวันไนท์สแตนด์กับใคร แต่นี่ลูกกำลังผูกมัดคน ๆ หนึ่งไว้กับตัว แถมยังพาเธออยู่ด้วยกันที่เพนท์เฮ้าส์อีก ดีนรู้ได้ยังไงว่าตัวเองจะควบคุมเรื่องทั้งหมดได้”

“มัมคิดมากไปแล้วครับ แค่เลขาคนเดียวเอง พนักงานเป็นพันคนผมยังควบคุมได้”

“เหอะ! ระวังไว้เถอะ ระวังจะตกหลุมที่ตัวเองขุดเอาไว้ มัมเตือนไม่ฟัง ยิ่งโตยิ่งรั้นนะลูกคนนี้”

“ไม่หรอกครับมัม เรื่องแบบนั้นจะไม่มีวันเกิดขึ้นแน่นอน มัมไม่ต้องห่วงนะครับ”

................................................

“กูว่า มึงรักเลขาตัวเองแล้วล่ะดีน”

“พูดอะไรของมึง กูไม่ได้รักเขา”

“อ๋อเหรอ? ไม่ได้รักสินะ แล้วสภาพเหมือนหมาป่วยใกล้ตายแบบนี้คืออะไร ไม่รักทำไมต้องตรอมใจ? ไม่รักทำไมต้องหวง? เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อนุบาล กูไม่เคยเห็นมึงเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะดีน ถ้าไม่ใช่เพราะเลขาคนนั้น ไหนบอกกูมาสิว่ามึงเป็นแบบนี้เพราะอะไร”

“กู.. ไม่รู้”

“มึงเป็นคนฉลาดนะดีน ในสามคนเรามึงฉลาดที่สุดแล้ว แต่มึงดันโง่กับเรื่องที่ไม่ควรโง่”