เรื่อง ลวงสวรรค์สู่วิถียุทธคลั่ง [จบ]
อี้เิเขาี่ยิ้มากว้าง ไ่ไ้โง่ ใ้จักรพรรดิา มาเขาได้ ่าๆ ครั้นเลือด ขึ้นาปรากฏ บริเวณฝ่ามือของเขา อี้เิพุ่งปราด ส่งเลือด ทะลวงกลางหน้าอก จักรพรรดิาในทันใด ฟึบ!!!
จนเสียงจักรพรรดิา ต้องร้องอ๊ากกก!! ดังาก้อง ด้วยความเจ็บปวด ครั้นเห็นกลางหน้าอกตนเอง กลายเป็นหลุมเลือดใหญ่ กายาเต็มไปด้วยรอยแตกร้าว ลุกลามออกไปทั่ว รับรู้ได้ถึงความตายขึ้นมา่าหนักหน่วง “เจ้า!! เจ้า!! ไอ้เด็กเวรตะไล”
ครั้นจักรพรรดิเต่าา ี่กระอักเลือดสด เตรียมะสบถด่า อี้เิาอีกคราใ้หายเจ็บแค้น เขาก็ต้องรีบปิดปากฉับ ไป่ารวดเร็ว เมื่อได้ยินเสียงอี้เิ ส่งตรงเข้ามาภายในโปะาของชายแ่ ดังาก้องกังวาน “ข้าพาเจ้าไปได้แค่ ่าปราณิ เจ้าะไปหรือไม่ขึ้นอยู่กับเจ้า”
จักรพรรดิเต่าา เ้าใสิ่งี่อี้เิต้องการะบอกกล่าว เขาไ่ีาเลย ี่ะออกไปยังปะูหน้าร้อยั้ แล้วีไปได้่าสบายใจเิ
ก่อน่าปราณิ ชายแ่ะพุ่งตรง เข้าไปภายในโปะาของอี้เิ ำาม่าชายหนุ่มว่า แล้วีไปพร้อมกับอี้เิ ดีไม่ดี่าอี้เิ ก็ดูดีไม่น้อย เหมาะใ้เขาใช้เป็น่าใหม่ ไม่เลวทีเดียว
ภาพี่หมู่ชนเห็น่าปราณิ ชายแ่พุ่งปราด เข้าไปภายในโปะา ใจกลางทะเลความรู้ของอี้เิ พวกเขาต่างก็หน้ามืดทะมึน ครั้นเห็น่าจักรพรรดิแ่า สลายเป็นเถ้าธุลี ไปต่อหน้าต่อตาครรลองสายตาหมู่ชน
“เขา!! เขา!! บ้าไปแล้วหรือคิดะใ้ จักรพรรดิเต่าาีไปทั้ง่านี้ ไม่กลัวชายแ่ยึดครอง่าหรือ่าไร”
“อืมๆ ไอ้เวรนั้น มันช่างใจกล้าห่อฟ้าจริงๆ” ครั้นหมู่ชนเห็นอี้เิ เผยรอยยิ้มกว้างา่าชั่วร้าย
“หรือว่าไอ้เวรนั้น มันะถูกจักรพรรดิเต่าา ครอบงำ่าแล้ว” แม้แต่อี้หลิน ี่เห็นการกระทำของท่านพ่อนาง นางยังมองว่าท่านพ่อนาง ประมาทชายแ่ผู้นั้นมากเกินไป
ทว่ารอยยิ้มกว้างี่ชั่วร้ายอี้เิ ถูกปราณิจักรพรรดิเต่าา เข้าครอบงำ จู่ๆ ต้องพลันจางหายไป จากใบหน้าหล่อเหลาของอี้เิ กลับมามีใบหน้าเฉยชาอีกครั้ง พร้อมเสียงหัวเราะ หึ หึ ของอี้เิี่ดังขึ้นมา
่าปราณิ จักรพรรดิเต่าา ภายในทะเลความรู้ของอี้เิ ดิ้นพล่านา่าบ้าคลั่ง ี่ถูกอี้เิแบ่งแยกทะเลความรู้ ของเขาออกจากกัน “เจ้า!! เจ้า!! ไอ้เด็กเวรตะไล เจ้าถึงกับกล้าแบ่งแยกทะเลความรู้ กักขังข้าเชียวหรือ ไอ้เด็กเวร โอหัง”
เหมือนว่าบัดนี้จักรพรรดิเต่าา ่าเขาะคิดง่ายเกินไป ี่คิดะยึด่าชายหนุ่ม ด้านอี้เิเองเขามีประสบการณ์ จากเมี่ยนจือ นางี่คิดะยึดครอง่าเขา หลายครั้งหลายครา มีหรืออี้เิะตกหลุมพราง กระจอกๆ ของชายแ่เช่นนี้
ก่อนน้ำเสียงเย็นชา อี้เิะตรงเข้าไปภายในทะเลความรู้ ส่งใ้่าปราณิ จักรพรรดิเต่าา สั่นไหวรับรู้ถึงิวิญญาณ ภายใน่าปราณิ กรีดร้องถึงความตาย ขึ้นมา่าหนักหน่วง “เหมือนว่าเจ้า ยังไม่พร้อมเป็นผู้ติดตามของข้า จงสำนึกผิดกับตนเองไปอีกสักระยะแล้วกัน เจ้าจักรพรรดิแ่”
“ไม่!! ไม่!! เจ้า!! ไอ้เด็กโอหัง ข้าเป็นถึง จักรพรรดิเต่าา บรรพกาลเชียวนะ เจ้าต้องเคารพข้าสิ”
อี้เิเขาไ่ไ้สนใจคำพูด จักรพรรดิเต่าาอีกต่อไป ครั้นี่กวาดตามองออกไปทั่ว ร้อยั้ เป็นครั้งสุดท้าย เขากล่าวพูดประโยคหนึ่งขึ้นมา “อีกไม่นานร้อยั้แห่งนี้ ก็ะพังทลายหวังว่าพวกเจ้า ะขยันฝึกฝนกันเข้าล่ะ ไอ้พวกเด็กน้อย” ครั้นสิ้นคำพูดของอี้เิ เขาขับเคลื่อน แผ่นยันต์ส่งตัว ี่ม่อลู่มอบใ้ ย้อนกลับไปี่ ี่เขาจากมาทันที
หมู่ชนทั่วร้อยั้ พวกเขาต่างก็ใบหน้าบึ้งตึง ครั้นได้ยินคำพูดของอี้เิ ราวกับเป็นการดูถูกเย้ยหยัน พวกเขาา เมื่อเห็นแสงส่งตัว พาอี้เิหายวับจากไป เสียงก่นด่าดังเล็ดลอดไรฟัน ของหมู่ชนก็ดังาก้องสนั่นทันที “บัดซบ!! บัดซบ!! ดันโดนไอ้เจ้านั่นดูถูกเข้าเสียได้”
หยวนฟ่าน เขาถึงกับกล่าวสบถด่าอี้เิาดังลั่น “ไอ้เวรนั้น มันช่างโอหังเสียจริงๆ ต้องสืบใ้ได้ มันเป็นคนของตระกูลมหาอำนาจใด ภายในดินแดนจักรพรรดิกันแน่”
“อืมๆ เห็นทีมันะลูบคมตระกูลมหาราชัน ่าพวกเราเข้าเสียแล้ว เกรงว่าะต้องใ้ผู้อาวุโสภายในตระกูล ออกหน้า ไปจัดการสั่งสอนมันหน่อยกระมัง”
แต่กระนั้น เกรงว่าะมีเพียงอี้หลิน ฟู่เทียน เหยียนอู๋ เท่านั้นี่รับรู้ว่า คำพูดเหล่านั้นของอี้เิ ส่งตรงเข้ามาหาพวกเขา ไม่ใช่คนอื่นๆ ก่อนพวกเขา ะส่ายหัวกันาน้อยๆ ตระกูลราชันเก่าแ่ ี่ถูกเรียกขาน เคยสร้าง จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ขึ้นมา ตั้งแต่สมัยอดีต ะเป็นอะไรได้เมื่ออยู่ต่อหน้า จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ ่าแท้จริง ่าตัวของอี้เิ เกรงว่าตระกูลราชันเหล่านั้น ก็เป็นเพียงเศษผงเถ้าธุลี ในสายตาของอี้เิ
ด้านพวกอี้หลิน ฟู่เทียน เหยียนอู๋ ครั้นเห็นความเดือดดาล บ้าคลั่งของหมู่ชน พวกเขาต่างเลิกสนใจ สิ่งเร้ารอบๆ ตัว กลับไปตั้งใจ เร่งการฝึกฝนอีกครั้ง ครั้นรับรู้ด้านนอก มีความยากลำบาก ี่เรียกว่าการรุกรานของคนทวีปมืด รอคอยพวกเขาอยู่
จักรพรรดิเต่าา ี่ถูกส่งตัวไปพร้อมอี้เิ เขาเดือดดาล บ้าคลั่งเป็น่ามาก จนอี้เิรับรู้ถึงแรงสั่น ไหวด้านในทะเลความรู้ “เจ้า!! เจ้า!! ไอ้เด็กเวรตะไล ไม่เห็นเจ้าบอกข้าเลยนะว่า ร้อยั้ะพังทลาย หากเป็นเช่นนั้นจริง ่าจริงข้าก็สามารถ าภายนอก ไม่ต้องหวังพึ่งเจ้าได้นะสิ”
อี้เิส่งคำพูดเข้าไป ภายในทะเลความรู้ ของเขาทันที “เจ้าหุบปาก ก่อนี่ข้าะสลาย่าปราณิเจ้าทิ้งเสีย ข้ายังไ่ไ้คิดบัญชี เรื่องี่เจ้าคิดะยึดครอง่าข้าเลยนะเจ้าแ่ แต่ก็เอาเถอะ ถือว่าเราหายกันแล้วไม่ใช่หรือ เจ้าเองก็คิดะยึดครอง่าข้า”
“อีก่าข้ามีต้นสมุนไพรกายหยาบอยู่ สามารถสร้างกายหยาบใ้เจ้า 3ปีเจ้าก็สามารถฟื้นคืนพลัง ของเจ้ากลับมาได้แล้วกระมัง”
ชายแ่ครั้นได้ยินคำพูดของอี้เิ เขาถึงกับกัดกรามกรอด ไม่กล่าวพูดสิ่งใดาอีกต่อไป เหมือนว่าเขาะดูถูกดูแคลน ชายหนุ่มผมขาว นามว่าอี้เิผู้นี้มากไปหน่อย
อี้เิเขาเองก็รับรู้ว่า เขาไม่อาจได้รับความจริงใจ จากชายแ่่าๆ ชายแ่เองก็รับรู้ในข้อนี้เช่นกัน ครั้นเห็นความรอบคอบของอี้เิ สิ่งี่ต้องแลกเปลี่ยนอิสรภาพ เกรงว่าต้องหนักหนาไม่น้อย
ก่อนอี้เิะเลิกสนใจ จักรพรรดิเต่าา ตอนนี้เขาต้องการกองกำลัง ี่ะขึ้นไปเหยียบย่ำ ยังดินแดนจักรพรรดิ พร้อมกับฝ่ามือของอี้เิ ี่มีกุญแจสีทอง ดอกหนึ่งปรากฏขึ้นมา “เกรงว่าข้าคงะต้องไปเยือนดินแดนบรรพกาล ไปพบเจอมิตรสหายเก่าของข้า ปลดปล่อยพวกเขา ออกจากดินแดนปลดผนึกแล้วล่ะ”
ฉับพลัน่าอี้เิก็หายฉับ!!ไป่ารวดเร็ว ไปอยู่บริเวณเมืองไทจง ี่มีหินศิลาบรรพกาล หักพังตั้งอยู่ ผ้าคลุมดำ ี่ปลิวไสวไปกับสายลมเย็นเยือกของอี้เิ สืบฝีเท้าเข้าไปบริเวณใจกลางเมือง ี่มีผู้คนทวีปมืดพลุกพล่าน ่าไม่กลัวเกรง
เสียงท้องฟ้าี่ร้องครืนคราง ดังาทั่วท้องฟ้า หมู่เมฆหมุนวนก่อตัว่าบ้าคลั่ง ราวกับ-่าฝน-่าใหญ่ กำลังะตกลงมา
“หืม!!ฝนกำลังตกลงมา เช่นนั้นหรือ?” เหล่าหมู่ชนคนทวีปมืด พวกเขาต่างก็เงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าสูง ด้วยความประหลาดใจ ครั้นพวกเขาไม่เห็นฝนตกมานาน เป็นเวลาหลายปี แม้แต่กลุ่มจอมยุทธ์ ี่อยู่ภายในโรงเตี๊ยม โรงน้ำชาสองฝากข้างทาง ยังเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้า ี่ตกเป็น-่าฝน ลงมา-่าใหญ่
ผู้คนต่างก็เข้ามาหลบฝนกัน จนเสียงพูดคุยดังาครึกครื้น แต่กลับมีชายลึกลับสวมชุดคลุมดำ ฝ่าสายฝน ก้าวเดิน สืบฝีเท้าฉับๆ มาด้วยความเร็วคงี่ ทว่า่ากายเขา ไม่เปียกเม็ดฝน แม้แต่นิดเดียว
เหล่าจอมยุทธ์ี่เห็น พวกเขาต่างก็หดหรี่ดวงตา กันจนเล็กแคบ เมื่อไม่รับรู้ถึงปราณพลังความมืด จากตัวของชายลึกลับ สวมชุดคลุมดำ สะท้อนกับสายฟ้าี่แลบแปลบปลาบ เผยใ้เห็นใบหน้าชายหนุ่ม ภายใต้ผ้าคลุมดำ ไม่มีแต้มสีดำกลางหน้าผาก ศาสตราวุธภายในฝ่ามือพวกเขา ต่างก็บีบรัดเข้าหากันจนแน่น พร้อมพยักหน้าใ้คนอื่นๆ เป็นสัญญาณ
ก่อนพวกเขาะพุ่งปราด ออกจากี่หลบฝนจากหลายทิศทาง เสียงเม็ดฝนถูกศาสตราวุธพวกเขาตัดสะบั้น ดังาซ่า!! เข้าฆ่าสังหารอี้เิในเสี้ยวพริบตา แต่จู่ๆ เวลาพวกเขา ก็เหมือนหยุดนิ่ง มองเห็นเม็ดฝนเชื่องช้าไปทันตาเห็น ขณะเดียวกัน เม็ดฝนเม็ดหนึ่งก็พุ่งทะลุ่า พวกเขาเข้ากลางหน้าผาก เข้า่าจังจน่าล้มกับพื้น ดังตึง!! ตายตกลงไปทันที ี่ถูกอี้เิสะบัดเม็ดฝน าโจมตี
ภาพี่หมู่ชน ี่ยิ้มากว้าง เห็น่าอี้เิยังคงก้าวเดินฉับๆ ด้วยความเร็วคงี่ ไปพร้อม่าเหล่าชายฉกรรจ์ ี่ล้มตึงกลางสายฝน ผู้คนี่มองเรื่องสนุกต่างก็ตกอกตกใจ “หืม!! มันเกิดบ้าอะไรขึ้น”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??