เรื่อง ลวงสวรรค์สู่วิถียุทธคลั่ง [จบ]
อี้เฉินออกจากี่ัของผู้เป็นอาจารย์ เดินกลับี่ัตน ระหว่างทางพบเสายตา ู่หลายู่จ้องมองาี่ตัวเขา ด้วยสายตาแปลกๆ ทำให้อี้เฉินี้าฉุนเฉียวขึ้นมาเล็กน้อย พร้อมความรู้สึกไม่สบายตัวอย่างมาก
อี้เฉินเดินลัดเลาะกลับี่ั พบเซีเยว่เข้าพอดี จึงเข้าไปกล่าวทักทายตัวนาง “พี่ซีเยว่ ไม่ไ้เกันหลายวันเลย... ข้าถามอะไรหน่อย ทำไมพวกเขามองข้าด้วยสายตาเช่นนั้นเล่า?”
ซีเยว่หน้าแดงพูดกระอักกระอ่วน "เจ้าคงไม่ไ้ ทำอะไรไม่ดีมาใช่หรือไม่? "
อี้เฉินส่ายหัว พร้อมกล่าวเสียงเรียบา “ข้าปิดขั้นัไม่ไ้รู้เรื่องอะไรภายในสำนักเลย พี่ซีเยว่ บอกกล่าวข้าไม่ไ้หรือ?”
ซีเยว่ทำปากมุ่ยเล็กๆ ก่อนเปิดปากพูดา "ข้าก็อยากจะบอกเจ้าอี้เฉิน แต่ข้าอธิบายแล้ว ข้าเองลำบากใจ… เจ้าไปู่กับรองเจ้าสำนัก สองต่อสองเป็นเวลาหลายวัน จึงทำให้มีข่าวลือนินทาพวกเจ้า ไปถึงไหนต่อไหนแล้ว”
อี้เฉินไ้ยินถึงกับหน้าเหวอไปชั่วครู่ ก่อนจะส่ายหัวา “ช่างคิดกันเสียจริงๆ คนพวกนี้”
ก่อนอี้เฉินจะกล่าวไต่ถามซีเยว่ มองนางด้วยสายตาคมกล้าอีกครั้ง “พี่ซีเผิงล่ะ เขาไม่ไู้่กับท่านหรือ”
“เจ้าสำนักรับไปเป็นศิษย์ ี้พี่ข้า น่าจะปิดขั้นัู่”
“อ่าๆ ช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดีนัก” ก่อนพวกเขาจะขำกันาน้อยๆ
ทว่าจู่ๆ หารสิ้น กับหลินหลงก็เข้ามา ขัดจังหวะการคุยของพวกเขา พวกมันสองคนอยากจะแก้แค้น อี้เฉินที่ทำให้พวกมันเสียหน้าคราวก่อน “มีอะไรให้ต้องขำยินดี าเช่นนั้นหรือ ไอ้เด็กโอหัง”
พวกมันทั้งสองอยากจะท้าสู้ ประลองกับอี้เฉินใหม่อีกครั้ง ก่อนเสียงโอหังจะกล่าวพูดา “เจ้าชื่ออี้เฉินใช่หรือไม่ มาประลองกับข้าอีกครั้ง... ข้าขอท้าเจ้าสู้!!”
“แล้วเจ้า 2 คนเข้ามาในสำนักไ้อย่างไร เจ้าไม่ไ้ถูกตัดสิทธิ์เข้าสำนักมังกร ไปแล้วหรอกหรือ” อี้เฉินเอ่ยพูดโพล่งขึ้นาันที
พวกเขาทั้งสองหน้าบูดเบี้ยวทันใด “ผู้อาวุโสชาง รับพวกเราเป็นลูกศิษย์ ข้าท้าเจ้าประลอง เจ้ากล้ารับคำท้าหรือไม่"
แม้น้ำเสียงพวกเขา จะกล่าวท้าอี้เฉินาเป็นการส่วนตัว ทว่าประกาศกร้าวาดังก้อง เห็นไ้ชัดพวกเขา ต้องการกดดันตัวอี้เฉิน จากสายตาู่ที่หันปรายตามามอง
อี้เฉินบอกาตามตรง “ัของข้าเพียงแค่ขั้นสร้างรากฐาน ส่วนเจ้าขั้นัรวมลมปราณ ถือว่าสูงกว่าข้าู่ 1ขั้น เจ้าา้าสู้เช่นนี้ มันไม่น่าอายหน่อยหรือ ถ้าเจ้าแพ้มันจะอายขายขี้หน้าขนาดไหน เจ้าคิดให้ดี ดี ชนะข้าไปก็ไม่มีประโยชน์”
หลิงหลงอยากล้างความอับอาย จากคราวก่อน ัไงก็อยากตะบันหน้าอี้เฉินให้ไ้ เมื่อลูบใบหน้า ที่เคยมีรูปส้น-ีนบนใบหน้า ที่อี้เฉินฝากไ้ยามก่อน “เจ้า!! เจ้า!! ไอ้เด็กโอหัง อย่างไรวันนี้ ข้าจะท้าเจ้าประลองให้ไ้”
ฝูงชนที่ไ้ยิน พากันป่าวประกาศออกไปทั่วสำนักทันที พร้อมกับรอยยิ้มพวกเขา อยากจะเห็นความยากลำบากของอี้เฉินน้อย “ลูกศิษย์ของรองเจ้าสำนักเยว่ฉาน จะประลองกับ หลินหลงลูกศิษย์ของผู้อาวุโสชางแล้ว!!”
ไม่นานข่าวการประลองของอี้เฉินกับหลิงหลง กลายเป็นข่าวใหญ่ประจำวันของสำนักมังกรทันใด ศิษย์หลายๆ คนที่ว่างจากการฝึฝน ต่างก็มารอชมเรื่องนี้จะจบลงเช่นไร
ขนาดศิษย์พี่ชั้นใน ที่อยากเห็นหน้ารองเจ้าสำนักเยว่ฉาน เป็นการส่วนตัว หลายคนจึงออกจากการปิดขั้นั หวังเพื่อให้เยว่ฉาน ปรากฏกายหน้าสนามประลองคนดู ลานประลองบัดนี้ จึงเต็มไปด้วยผู้คนเหมือนมีงานเลี้ยงสังสรรค์ พบปะผู้คน
บางคนถึงกับรับพนัน แต่หลายคนคิดว่าหลิงหลง จะชนะการประลองคราวนี้ เนื่องด้วยหลิงหลงขั้นัสูงกว่า 1 ขั้น บางส่วนที่รู้เรื่องการสอบเข้าสำนัก พวกเขาต่างก็ส่ายหัวา
ก่อนเสียงึ่จะกล่าวพูดขึ้นมา “อี้เฉินมาแล้ว!!” ทำให้ การพนันครั้งนี้ ยิ่งดุเดือดขึ้นหลายเท่า “คนึ่ก็ขั้นัสูงกว่า ส่วนคนึ่ก็เคยชนะมาก่อน ใครจะเป็นผู้ชนะกันแน่”
“อ่า ๆ เกรงว่าจะคาดเดายากแล้ว เช่นนั้นข้าพนันด้วย สมุนไพร ระดับ ศักดิ์สิทธิ์”
"ข้าพนัน10เหรียญเงิน” เสียงวางเดิมพันดังขึ้นมาไม่ขาดสาย ซีเผิงที่ออกจากการปิดขั้นั เขาเองก็ลงพนัน เลือกข้างอี้เฉินเช่นกัน เอาสมุนไพร ระดับ สามัญ 10ต้นพนันอย่างไม่เกรงกลัว
ก่อนเสียงแค่นหลิงหลง จะกล่าวพูดาอย่างไม่พอใจ “เจ้ามาแล้วก็ขึ้นลานประลองมาเสีย อย่าทำให้ข้าต้องเสียเวลา ข้าจะทำให้เจ้า สำนึกผิดอี้เฉิน ที่ทำให้ข้าต้องอับอาย”
ด้านอี้เฉินส่ายหัว ก้าวฝีเท้าขึ้นลานประลองไปด้วยฝีเท้า เล็กๆ ของเขา พร้อมชุดสำนักมังกรที่พัดไหว เมื่อระเบิดปราณั ห่อหุ้มร่างกายตัวเอง เพิ่มัโจมตี ส่งหมัดเข้าบดขยี้หลิงหลงทันที มาพร้อมเสียงหมัด แหวกอากาศ ดังขึ้นมา
ย๊าก!!
หลิงหลง เองก็ไม่คิดปะทะกับอี้เฉินตรงๆ รับรู้ว่าด้านกายาเขาเสียเปรียบอี้เฉิน เขาสร้างปราณัเป็นหอก มีปราณมังกรล้อมรอบตัว เข้าปะทะ เสียงปัง!!ดังสนั่น พื้นที่รอบๆ ออกาันที
กระบวนท่าแล้วกระบวนท่าเล่า ที่พวกเขาปะทะกัน ต่างก็ไม่มีใครเพลี่ยงพล้ำในการต่อสู้ครั้งนี้ หลินหลงที่รู้สึกไ้ อี้เฉินเขาัไม่ไ้เอาจริง เขาถึงกับเดือดดาลเล็กๆ เมื่อไม่เห็นอี้เฉินสำแดงวิชาใดา เริ่มจะยอมรับร่างกาย ของอี้เฉินแข็งแกร่งมาก
หลินหลงไม่เก็บออมัอีกต่อไป เมื่อประสานฝ่ามือขับเคลื่อน สำแดงวิชากายาคงกระพัน ร่างกายของหลิงหลง เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ราวกับคนตกบ่อทอง เพิ่มัป้องกันเด็กหนุ่มไปหลายเท่า พร้อมปราณัหลินหลงโพยพุ่งออกาั่วกายา ส่งแรงกดดันเล็กๆ
อี้เฉินเองก็ขับเคลื่อน ปราณัสูงสุดของเขา รวมไ้ในึ่กำปั้น ัีที่่ี้เขาฝึการุปราณั แม้แตู่่ัรับรู้ไ้ ถึงการุปราณัของอี้เฉินไปู่ ระดับเทียบเคียง เหล่าศิษย์หลายๆ คนแล้ว
ก่อนทั้งสองจะตะโกนก้อง ราวกับเป็นการตัดสิน “แหลกไปซะ!!”
ตู้ม!! เคร้ง!! เมื่อเสียงหมัด ปะทะกันอย่างรุนแรง วัดปราณักัน จนสนามประลองสั่นไหวไปชั่วอึดใจ ร่างทองคำหลินหลงเริ่มแตกร้าว พร้อมเสียง อัก!! ริมฝีปาก หลินหลงกระอักเลือดสด าคำใหญ่
ู่ที่เห็นัตกตะลึง เมื่อเห็นอี้เฉินจับคว้าหมับ เข้าที่แขนของหลิงหลง ก่อนจะหมุนเหวี่ยงตัวของหลิงหลง ปลิวกระเด็น ตก ลานประลองไปอย่างรวดเร็ว
ปัก!!
“เจ้า! เจ้า! ไอ้เด็กบัดซบ!!” ร่างหลิงหลงที่ลุกขึ้นมาโซเซ ไม่มั่นคง จากอาการตาลาย ที่ถูกอี้เฉินหมุนเหวี่ยง ชี้นิ้วาหาอี้เฉินทันที ก่อนจะสะบัดชายเสื้อ ใบหน้าเขียวคล้ำบูดเบี้ยวไม่น่ามอง สืบฝีเท้าจากไป จากลานประลองด้วยความอับอาย
ฝูงชนที่มองชมการต่อสู้ต่างก็ฮือฮา เมื่อเห็นอี้เฉิน ชนะการประลองครั้งนี้ แม้แต่ผู้อาวุโสบางคนัยกฝ่ามือถูคาง
แต่ศิษย์บางคนก็ัมีสายตาดูถูกอี้เฉิน เนื่องด้วยอย่างไร พวกเขาก็ต้องแก่งแย่งชิงดีกัน ย่อมมีความโอหังเป็นธรรมดา แล้วยิ่งเห็นสามัญชนอย่างอี้เฉินด้วยแล้ว ยิ่งทำให้พวกเขาไม่สบอารมณ์ “เกรงว่าจะเกี่ยวข้อง กับรองเจ้าสำนักเยว่ฉาน นางสอนวิชาอะไรสักอย่าง ให้เจ้าเด็กนั่นมากกว่า ถึงทำให้ชนะการประลองไปไ้”
“อ่าๆ ข้าก็คิดเช่นนั้น ชายหนุ่มที่ดวงตาไม่อยากเชื่อ” กล่าวพูดท่ามกลางผู้คนาเช่นกัน
...ด้านอี้เฉิน กลับี่ักระท่อมเก่าริมน้ำ เวลา2วัน ชื่อของเขาก็ถูกลืมเลือน ไปจากผู้คนภายในสำนักหมดแล้ว เขาบัดนี้เริ่มปิดขั้นั ตระหนักรู้การุัปราณอีกครั้ง
เขาพยายามปรับุปราณั ให้เป็นอาวุธต่างๆ ุสร้างธาตุต่างๆ ู่หลายวัน แต่หลายครั้งจะไ้ยินเสียงแตก ของเศษปราณัมากกว่า
สลับกับที่อี้เฉินกินสมุนไพร เพิ่มความเร็ว การบำเพ็ญเพียรของเขาพุ่งสูงขึ้นไปหลายส่วน ร่างกายอี้เฉินเริ่มส่งสัญญาณ มีเสียงท่องคัมภีร์ ดังอึกทึกครึกโครมภายในทะเลความรู้ อักขระที่หยั่งรู้ เริ่มสลักลงกายาช้าๆ จนทะเลความรู้สว่างพร่างพราว
อี้เฉินเริ่มค่อยๆ จมดิ่งลงไปในทะเลความรู้ ปราณัค่อยๆ เพิ่มพูนไปอีกระดับ เขาใช้เวลาไปหลายวัน กว่าจะทะลวงขั้นสร้างรากฐาน ระดับ ปลายสำเร็จ
อี้เฉินคลี่ยิ้มบริเวณมุมปากาเล็กๆ ก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นมาสำรวจกายาอีกครั้ง ี้เขาต้องการทรัพยากร ในการบ่มเพาะ ขั้นัเป็นอย่างมาก ทรัพยากรในการบ่มเพาะ ของเขาหมดลงแล้ว
ทว่าการรีบเร่งมากเกินไป อาจส่งผลเสียต่อขั้นั อี้เฉินจึงต้องพึงระวังในข้อนี้ เขาที่อ่านศึกษา เริ่มจะพอเข้าใจบางสิ่งขึ้นมาบ้าง ครั้นเขาคิดจะไปศาลา 15 ชั้น เพื่อผ่านด่าน รับแต้มสำนัก มาแลกสมุนไพรกับวิชาโจมตีที่เขาไม่มี
จู่ๆ เสียงศิษย์พี่หญิงในสำนัก เอ่ยคำพูดบอกกล่าวอี้เฉินาหน้าี่ัของเขา ก่อนที่นางจะจากไป “รองเจ้าสำนักเยว่ฉาน เีเจ้าเข้าไปพบ”
“ขอบคุณศิษย์พี่” อี้เฉินที่บอกกล่าวศิษย์พี่ เขาที่นั่งขัดสมาธิ ู่ภายในี่ั มีี้าครุ่นคิดออกาันใด เุใอาจารย์เีเขาไปี้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??